Παράλληλα, αναπτύχθηκε και η ανάλογη τεχνολογία που παρότι ιδιαίτερα εντυπωσιακή, παρέμεινε στο περιθώριο για σκοτεινούς λόγους. Προκειμένου όμως να γίνει κατανοητή η αντιβαρύτητα, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τον περίτεχνα δομημένο μηχανισμό της φαινομενικά απλής βαρύτητας.
Η βαρύτητα, παρά τις ατυχείς και γεμάτες ανακρίβειες προσεγγίσεις της από τα υπερ-απλοποιημένα μαθηματικά μοντέλα του Νεύτωνα και του Αϊνστάιν, δεν είναι μια έλξη αλλά ένα σπρώξιμο. Τα πιο θεμελιώδη σωματίδια από τα οποία αποτελείται η ύλη ρουφάνε Αιθέρα από παντού τριγύρω.
Η κίνηση αυτή του Αιθέρα προς τη συσσώρευση ύλης (όπως π.χ. τη γη) είναι που προκαλεί τη βαρύτητα. Διοχετεύοντας τη ροή αυτή του Αιθέρα γύρω από ένα σώμα μπορούμε να το κάνουμε να μην επηρεάζεται από αυτήν σε τέτοιο βαθμό που να μένει χωρίς βάρος (αιώρηση) ή και να ανυψώνεται.
Η αλληλεπίδραση με τον Αιθέρα μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους όπως ηχητικά, μαγνητικά, ηλεκτρικά, θερμικά, ηλεκτρομαγνητικά, ακόμα και ψυχονοητικά. Βέβαια, όλα αυτά δηλώνουν άμεσα μια σχετικά ισχυρή συσχέτιση ανάμεσα στις θεμελιώδεις δυνάμεις με συνδετικό κρίκο τον Αιθέρα που αποτελεί και το λεγόμενο 5ο στοιχείο.
Η θεωρία όμως αυτή (γνωστή και ως ενοποιημένων πεδίων) είναι ακόμα ανολοκλήρωτη αφού λίγοι είναι αυτοί που κάνουν προσπάθειες χρησιμοποιώντας πάνω από 3 διαστάσεις (ανάμεσά τους και ο Έλληνας φυσικός δρ. Νανόπουλος με τη θεωρία των υπερχορδών) ενώ ακόμα λιγότεροι αποδέχονται τον Αιθέρα σαν κάτι υπαρκτό. Όμως, αυτό που κάνει τη θεωρία αυτή απρόσιτη στον επιστημονικό κόσμο είναι η έλλειψη επαρκούς μαθηματικής διατύπωσης.
Ο ίδιος ο Μάξουελ, όταν εργαζόταν πάνω στην ηλεκτρομαγνητική θεωρία έκανε χρήση τετραδονίων (αριθμοί τετραδικού συστήματος) και μαθηματικών που υπερβαίνουν τα τρισδιάστατα διανύσματα, όμως η επιστημονική κοινότητα της εποχής δέχτηκε μόνο όσα επέτρεπε η κατανόησή της αποκόβοντας τα «υπερβατικά και φανταστικά στοιχεία».
Παρόλο όμως που το θεωρητικό υπόβαθρο της αντιβαρύτητας είναι σχετικά ασταθές, μια και δεν έχει εδραιωθεί καμία θεωρία που να περιγράφει μαθηματικά το φαινόμενο, οι τεχνικές της έχουν να επιδείξουν αποτελεσματικότητα που εκπλήσσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό σκεπτικιστή. Για παράδειγμα, η ηχητική αντιβαρύτητα είναι μια τεχνική χειρισμού της αιθερικής ροής μέσω ήχων, μια τεχνική που φαντάζει μαγεία στον παρατηρητή. Όμως τα όρια μαγείας και αιθερικής επιστήμης είναι ασαφή. Εξάλλου, την εποχή που αναπτύχθηκε η ηχητική αντιβαρύτητα ήταν περισσότερο θρησκευτικό φαινόμενο.
Στο Θιβέτ, οι μοναχοί είχαν γίνει ειδήμονες σε αυτό καθώς μπορούσαν να ανυψώσουν τεράστιους ογκόλιθους σε πολύ μεγάλα ύψη (200-300 m) με ιδιαίτερα άνεση, χωρίς καν φυσική επαφή. Μοναδικό τους εργαλείο ήταν η πανδαισία αρμονικών ήχων από τις προσευχές που έψελναν σε συνδυασμό με ήχους από τύμπανα και σάλπιγγες. Βέβαια οι ηχητικές πηγές είχαν μια ειδική γεωμετρία σε σχέση με το αντικείμενο ανύψωσης ενώ οι συχνότητες των ήχων ήταν προσεκτικά επιλεγμένες ώστε να τηρούν την αναλογία 1:4:5 (π.χ. Ντο-Φα-Σολ).
Σύμφωνα με μια θεωρία, το βαρυτικό πεδίο δεν είναι παρά μια έκφραση του ηλεκτρικού και του μαγνητικού. Άρα το βάρος ενός σώματος σχετίζεται με το μαγνητικό του δυναμικό. Αφού όμως όλα τα υλικά σώματα έχουν βάρος, πρέπει να είναι και μαγνητικά (!). Βέβαια, η σχέση βάρους μαγνητικού δυναμικού δεν είναι γραμμική ενώ η συσχέτιση δεν είναι αμφίδρομη, όμως εφόσον είναι υπαρκτή μπορεί να επιτευχθεί αντιβαρύτητα με μαγνητικά αποκλειστικά μέσα.
Δυστυχώς, η επίδραση των μαγνητικών πεδίων στους ζωντανούς οργανισμούς (όσον αφορά την αντιβαρύτητα) είναι πολύ μικρή. Για παράδειγμα, για τη μετεώριση ενός ανθρώπου απαιτείται ένας (ειδικός οβάλ) μαγνήτης εντάσεως γύρω στα 40 Tesla (!). Η δημιουργία ενός τέτοιου μαγνητικού πεδίου απαιτεί ισχύ της τάξης του 1 GW, γύρω στην τριπλάσια ισχύ από αυτή που απαιτείται για τις ενεργειακές ανάγκες της Κρήτης!
Την εποχή που άρχισαν να εμφανίζονται στην Αμερική τα λεγόμενα Α.Τ.Ι.Α. (1947) είχε ήδη ξεκινήσει να αναπτύσσεται η τεχνολογία της ηλεκτροβαρύτητας που έκανε εφικτή την αντιβαρύτητα με ηλεκτρικά αποκλειστικά μέσα. Ο Τόμας Τ. Μπράουν, 5 χρόνια αργότερα κατάφερε να εξελίξει την τεχνολογία αυτή αρκετά ώστε να είναι πρακτικά εφικτή η αντιβαρύτητα (τάση ενεργοποίησης: 50 ΚV, απαιτούμενη ισχύ: 50W).
Τα επόμενα χρόνια ανέπτυξε περισσότερο την τεχνολογία αυτή, έγραψε βιβλία πάνω στο θεωρητικό της υπόβαθρο (φαινόμενο Biefeld-Brown) και κατασκεύασε αρκετούς ιπτάμενους δίσκους (!). Μια ήπια παρενέργεια της ηλεκτροβαρύτητας είναι ο ιονισμός του αέρα γύρω από τα ιπτάμενα σκάφη αυτή, κάτι που τα κάνει να φαίνονται με έντονα χρώματα που εναλλάσσονται, μια εικόνα εκπληκτικά όμοια με αυτή στις αναφορές των περισσοτέρων παρατηρητών Α.Τ.Ι.Α. στις Η.Π.Α.
Λιγότερο δημοφιλής και αρκετά πιο περίεργη είναι η αντιβαρύτητα που προκαλείται από θερμότητα. Παρόλο που ως τώρα δεν έχει επιτευχθεί αιώρηση μέσω της θερμο-βαρύτητας όπως λέγεται, ο αμερικανός Peter Fred κατάφερε να ελαττώσει το βάρος ενός αλουμινένιου ημισφαιρίου κατά 2,9% θερμαίνοντάς το για 530΄΄ με υπέρυθρη ακτινοβολία 3 KW. Επιπλέον, κατάφερε να εκφράσει τη σχέση θερμότητας και επιτάχυνσης της βαρύτητας (g) για ένα σφαιρικό σώμα: g = 8πRQ/Μ όπου Q η ολική ροή θερμότητας που αφήνει, Μ η μάζα του και R η ακτίνα του.
Ένας άλλος τρόπο να υπερνικήσουμε τη βαρύτητα είναι ηλεκτρομαγνητικά. Αυτός είναι ίσως ο πιο γνωστός τρόπος και ο πιο κατανοητός. Στην πιο απλή του εκδοχή γίνεται χρήση διασταυρωμένων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων.
Τέλος, υπάρχει και ένας μεταφυσικός τρόπος για την αντιβαρύτητα, ο οποίος αξιοποιεί καθαρά ανθρώπινη ενέργεια. Πρόκειται για μια τεχνική παραπάνω από γνωστή στους κύκλος εσωτεριστών και ερευνητών του απόκρυφου. Ο καθηγητής Thury υποστήριξε ότι υπάρχει μια περίεργη ουσία που διαποτίζει όλη την ύλη, την οποία και ονομάζει ψυχώδες. Η αλληλεπίδραση του νου πάνω στο ψυχώδες ασκεί μια δύναμη, την «εκτενική δύναμη» ή «ψυχική δύναμη», όπως την λέει ο Crookes.
Η εκούσια χρήση της δύναμης αυτής (σε άτομα με σταθερή και αποφασιστική θέληση) ή η ακούσια (σε άτομα ιδιαίτερα ευαίσθητα) μπορεί να προκαλέσει φαινόμενα μετεώρισης. Ο διαχωρισμός αυτός έγινε από την Ε. Π. Μπλαβάτσκυ, σύμφωνα με την οποία η μετεώριση αυτή οφείλεται στην έντονα εστιασμένη σκέψη των ατόμων αυτών.Υπάρχουν βέβαια και άλλες τεχνικές όπως αυτή του Σάουμπεργκερ που βασίζεται στην αιθερική ενέργεια αξιοποιώντας το φαινόμενο της δίνης.
Τη δεκαετία του 1930 ο σπουδαίος αυτός γερμανός εφευρέτης κατάφερε να κατασκευάσει ιπτάμενα οχήματα με βάση την τεχνική που είχε αναπτύξει καθώς ερευνούσε την μυστηριώδη αυτή τεχνολογία. Δυστυχώς, μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου τα σχέδια των μηχανών του έπεσαν στους Αμερικανούς και οι ανακαλύψεις του θάφτηκαν στη μεταπολεμική σιωπή. Παρόμοιοι εφευρέτες υπήρχαν και σε άλλα μέρη του κόσμου οι οποίοι αν και δεν έφτιαξαν μηχανές αντιβαρύτητας είχαν γνώση του θαυμαστού αυτού φαινομένου.
Παρά τη φαινομενική της πολυπλοκότητα, η αντιβαρύτητα ήταν και είναι ένα απλό και πρακτικά εφικτό μέσο, ιδιαίτερης σημασίας για τον άνθρωπο. Οι τεχνικές που αναπτύχθηκαν αποτελούν ισχυρή απόδειξη της δύναμης του ανθρώπου και των δυνατοτήτων της αλληλεπίδρασής του με την φύση με σεβασμό προς το περιβάλλον. Δεν είναι ουτοπικό να φανταστούμε έναν κόσμο όπου η αντιβαρύτητα θα παίζει τον κυρίαρχο ρόλο στις μετακινήσεις των ανθρώπων και τις μεταφορές αγαθών στον πλανήτη. Είναι μονάχα θέμα χρόνου και ωριμότητας.
Βιβλιογραφία
1. Ευαγγελόπουλος Δ., «Αντιβαρύτητα», εκδόσεις Αρχέτυπο, Θεσ/νίκη Ιούλιος 2001
2. Στάμκος Γ., «Ελεύθερη Ενέργεια», εκδόσεις Αρχέτυπο, Θεσ/νίκη Δεκέμβριος 2001
3. www.angelfire.com/mt/montalk/physicsfinal.html
4. http://paranormal.about.com/library/weekly/aa031901a.htm
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΟ FACEBOOK Ή ΣΤΟ BLOGGER👇
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αγαπητοί αναγνώστες, ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.