Η συγκεκριμένη μελέτη, δεκτή για δημοσίευση στο περιοδικό Journal of Applied Research and Memory Cognition, εξετάζει δύο ειδών ψέματα – τις ψευδείς περιγραφές και τους ψευδείς ισχυρισμούς – καθώς και τον διαφορετικό γνωστικό μηχανισμό που χρησιμοποιούμε για την καταγραφή και την ανάκτηση τους.
Οι ψευδείς περιγραφές αφορούν σκόπιμη φυγή της φαντασίας - λεπτομέρειες και περιγραφές που έχουμε εφεύρει για κάτι που δεν έχει συμβεί. Όπως αποδείχθηκε, αυτά τα ψέματα ήταν πολύ πιο εύκολο όσον αφορά στην ανάκληση της μνήμης. Ο Lane εξηγεί ότι οι ψευδείς περιγραφές παραμένουν πιο προσιτές και πιο ανθεκτικές στη μνήμη μας, μια και βασίζονται στη γνωστική μας δύναμη.
"Αν πρόκειται να σας πω ψέματα για κάτι που δεν συνέβη, πρέπει να κρατήσω πολλούς διαφορετικούς περιορισμούς στο μυαλό μου," δήλωσε ο Lane.
Οι 'ψεύτες' πρέπει να θυμούνται τι λένε καθώς επίσης να παρακολουθούν πόσο εύλογο φαίνεται το ψέμα τους, το βάθος της λεπτομέρειας που προσφέρουν, ακόμα και πόσο σίγουροι εμφανίζονται στον ακροατή τους. Και αν ο ακροατής δεν φαίνεται να το πιστεύει, πρέπει να προσαρμόσει την ιστορία του αναλόγως.
" Δεδομένου ότι η εποικοδομητική διαδικασία καθορίζει τα αρχεία των στοιχείων και των περιγραφών μας, προβλέπονται επίσης πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία της κατασκευής του ψεύδους ," δήλωσε ο Lane.
Με λίγα λόγια, οι ψευδείς περιγραφές επειδή ακριβώς απαιτείται προσπάθεια για να δημιουργηθούν μένουν ανεξίτηλες στην μνήμη. Τiς θυμόμαστε καλά, ακριβώς λόγω της προσπάθειας που απαιτείται για να τις απαρτίζουν. Όταν στη μελέτη του Lane, ζητήθηκε από εθελοντές να ξαναθυμηθούν τις ψευδείς περιγραφές τους μετά από 48 ώρες, οι αναμνήσεις τους ήταν πολύ ακριβείς. Θυμήθηκαν ακριβώς αυτό που είχαν πει και θυμήθηκαν ότι αυτό που είχαν πει ήταν ανακριβές.
Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τους ψευδείς ισχυρισμούς.
Αυτό το είδος ψέματος – η άρνηση για κάτι που συνέβη στην πραγματικότητα - είναι συχνά σύντομο και η γνωστική ζήτηση είναι επομένως πολύ μικρότερη.
Με έναν ψευδή ισχυρισμό δεν κατασκευάζουμε λεπτομέρειες, δεν εμπλέκονται γνωστικές διαδικασίες οπότε είναι και δύσκολο να θυμηθούμε το ψέμα. Στην αντίστοιχη μελέτη, οι εθελοντές δυσκολεύτηκαν πολύ να θυμηθούν τους δικούς τους ψευδείς ισχυρισμούς μετά από 48 ώρες.
Το εύρημα αυτό έχει επιπτώσεις στην εγκληματολογική ανάκριση, όπου οι ύποπτοι αντιμετωπίζουν συχνά μια σειρά από σύντομες και γρήγορες ερωτήσεις. Ο ένοχος ύποπτος είναι περισσότερο πιθανό να ξεχάσει έναν ψευδή ισχυρισμό και συνεπώς πιο πιθανό να έρθει σε αντίθεση με τον εαυτό του και τις ίδιες του τις πληροφορίες αργότερα.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο εύρημα από την μελέτη του Lane. Οι εθελοντές δυσκολεύονταν να θυμηθούν αν οι ισχυρισμοί τους ήταν αληθείς ή ψευδείς. Αυτό το πρόβλημα μνήμης μπορεί να έχει επιπλοκές στις περιπτώσεις υπόπτων που καλούνται να κάνουν επανειλημμένους αληθείς ισχυρισμούς.
Σύμφωνα με το φαινόμενο " illusory truth effect," η επαναλαμβανόμενη αφομοίωση ψευδών πληροφοριών, κάνει ένα γεγονός να φαίνεται αληθοφανές. Η μελέτη οδηγεί επομένως σε μια νέα κατεύθυνση .
Ένας άνθρωπος που επανειλημμένα αρνείται ότι ήταν παρών στη σκηνή ενός εγκλήματος, για παράδειγμα, θα μπορούσε πραγματικά να αρχίσει να φαντάζεται τη σκηνή - που ήταν, με τι έμοιαζε, πως ήταν παρών - ακόμα και αν ο ίδιος δεν ήταν ποτέ εκεί. Νιώθει, δηλαδή, παράξενα οικεία με τη σκηνή και επειδή οι επανειλημμένες αρνήσεις έχουν ξεφύγει από τη μνήμη του, δεν μπορεί να εξηγήσει το γιατί.
Η λάθος μνήμη είναι ένα καλά τεκμηριωμένο φαινόμενο και ο Lane έχει ερευνήσει το φαινόμενο αυτό εκτενώς σε όλη την καριέρα του. Σε μια αίθουσα του δικαστηρίου, μπορεί να είναι καταστροφικό. Μέσα από μελέτες όπως αυτή, ο Lane προσφέρει στις εγκληματολογικές έρευνες μια βαθύτερη κατανόηση αυτής της παράξενης συμπεριφοράς.
Πηγή
Το είδαμε εδώ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΑΣ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΤΟ FACEBOOK Ή ΣΤΟ BLOGGER👇
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Αγαπητοί αναγνώστες, ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές και διατηρούμε το δικαίωμα να μην δημοσιεύουμε συκοφαντικά ή υβριστικά σχόλια όπου τα εντοπίζουμε.