Τί είχε προβλέψει ο Α. Ωνάσης για τη σημερινή κρίση

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης αντιλαμβανόταν καλύτερα τον κόσμο και μπορούσε να προβλέψει σε τι δεινή κατάσταση θα βρισκόταν χρόνια μετά ολόκληρος ο πλανήτης χτυπημένος από την οικονομική κρίση. Άλλωστε μάλλον τυχαία δεν είναι η… προφητική δήλωση που είχε κάνει πριν πολλά πολλά χρόνια ο Έλληνας κροίσος.

Ουσιαστικά με τα λόγια που θα διαβάσετε παρακάτω ο Αριστοτέλης Ωνάσης μιλούσε για όλα όσα σήμερα βιώνει ο κόσμος κάτω από το «μαστίγιο» της κρίσης.

Η αφήγηση ανήκει στον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο και η στιχομυθία του διαλόγου στον οποίο περιλαμβάνεται η «προφητεία» έχει ως εξής:

Κάποτε είχα πει στον Ωνάση : “τι ανάγκη έχετε εσείς, εξασφαλίσατε τον πλούτο σε πέντε γενιές απογόνων σας…”

Είχε χαμογελάσει, τσίμπισε λίγη φέτα, κατάπιε μία γουλιά ούζο και μια ρουφηξιά προυσαλιό και με κοίταξε κατάματα:

“Τι λες ρε ψηλέ και άμυαλε; Θα ρθεί μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση…”

“Μα, υπάρχει και ο κομμουνισμός, η ελπίδα των κολασμένων…”, τόλμησα να σχολιάσω…

Με ξανακοίταξε, μου έριξε ούζο στο ποτηράκι μου και είπε:

“Μεγάλες ιδέες υπάρχουν, μικροί είναι οι άνθρωποι να τις γονιμοποιήσουν δημιουργικά…”

iellada.gr

Ανακαλύπτω

Απο τον Γεώργιο Σουρή (1853-1919)

Ο Γεώργιος Σουρής (2 Φεβρουαρίου 1853 - 26 Αυγούστου1919) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας, έχοντας χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης».

Κ Α Τ Α Ρ Γ Η Σ Ι Σ

Επειδή καιρούς το Έθνος δυστυχίας διατρέχει,

επειδή ελπίς καμία δεν υπάρχει κατ” αυτάς,

επειδή και το Ταμείον εις δαπάνας δεν αντέχει

καταργούμεν τας πρεσβείας και αυτούς τους πρεσβευτάς.

Διατάσσομεν αμέσως εις Αθήνας να” λθουν όλοι,

και αφήνομεν μονάχα τον εν Κωνσταντινοπόλει.

Επειδή ο κόσμος όλος από φόρους εφορτώθη,

επειδή δεν τους σηκώνει και η ράχη των Ελλήνων,

επειδή και ο Τρικούπης κι η πατρίς εχαντακώθη

με τους φόρους των ελαίων, των τσιγάρων και των οίνων,

κι επειδή εφυγαδεύθη εκ της τσέπης μας το χρήμα,

καταργούμεν τους εμμέσους και αμέσους παραχρήμα.

Επειδή στας θέσεις όλας απαιτούνται και προσόντα,

καταργούμεν και τας θέσεις τας μικράς και ανωτέρας,

και προστάζομεν καθέναν βουλευτήν αποτυχόντα,

να εργάζεται δι” όλης της νυκτός και της ημέρας,

δίχως καν λεπτό να παίρνει …. καταργούμε δε προσέτι

και το δίκαιον ακόμη και το …. άδικον ρουσφέτι.

Καταργούμεν Εφορίας, καταργούμεν Τελωνεία

καταργούμεν και Νομάρχας, καταργούμεν κι αστυνόμους,

καταργούμεν προς τοις άλλοις κάθε μια συγκοινωνία,

καταργούμεν τους στενούς μας και πλατείς σιδηροδρόμους,

καταργούμεν βουλεβάρτα, καταργούμεν και πλατείας

καταργούμεν και τας τόσας περιττάς δενδροφυτείας.

Καταργούμεν και τους Δήμους, καταργούμεν κι Επαρχεία,

καταργούμεν τα μεγάλα και μικρά ουροδοχεία,

και δημόσια προς τούτοις καταστήματα του Κράτους,

καταργούμεν και καμπόσους, δημοσίους αποπάτους.

Καταργούμεν τους συμβούλους, καταργούμεν τους Πρυτάνεις,

καταργούμεν κάθε είδος και διάταγμα δαπάνης.

Καταργούμεν τας μεγάλας και μικράς διοργανώσεις,

καταργούμεν τους στρατούς μας, καταργούμεν και τους στόλους,

καταργούμεν τας εκτάκτους των παρασκευών πιστώσεις,

και τους Γάλλους τους στρατάρχας και τους ιδικούς μας όλους.

Καταργούμεν ατμοβάρεις, καταργούμεν ναυαρχίδας,

καταργούμεν τας Παράλους και τας ατμοτελωνίδας.

Καταργούμεν τας δυνάμεις της ξηράς και της θαλάσσης,

καταργούμεν τας εντόκους και ατόκους πληρωμάς,

καταργούμεν τα ταμεία της Ελλάδος μας συμπάσης,

καταργούμεν δε και όλας τας εδώ οικοδομάς,

κι επιτρέπομεν μονάχα εις το Κράτος ένα σπίτι,

το λαμπρόν φρενοκομείον του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Νίκου Καζαντζάκη, αποφθέγματα από το έργο του

Οι αδερφοφάδες -  μυθιστόρημα του Ν. Καζαντζάκη

Αλίμονο σε όποιον ζει στην έρημο και θυμάται του κόσμου.

Από τα καλά κερδεμένα παίρνει ο διάολος τα μισά - από τα κακά κερδεμένα, παίρνει και το νοικοκύρη.

Βίγλα αψηλή στα φρένα μας η μνήμη. Προμηθέας Λυόμενος.

Δεν υπάρχουν ιδέες - υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες - κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τους κουβαλάει.

Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»

Ελευτεριά θα πει να μάχεσαι στη γης χωρίς ελπίδα! Οδύσσεια

Ερχόμαστε απο μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η επιστροφή, ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν. Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Θεός θα πει να κυνηγάς θεό στον αδειανόν αγέρα! Οδύσσεια.

Η καρδιά του ανθρώπου είναι ένα κουβάρι κάμπιες - φύσηξε, Χριστέ μου, να γίνουν πεταλούδες!

Η λευτεριά δεν έχει σκοπό. Μήτε βρίσκεται στη γης ετούτη - στη γης ετούτη βρίσκεται μονάχα ο αγώνας για τη λευτεριά.

Αγωνιζόμαστε για τα άφταστα, και γι' αυτό ο άνθρωπος έπαψε να είναι ζώο.

Η προσευχή σήμερα λέγεται πράξη. Να ασκητεύεις σήμερα θα πει: να ζεις με τους ανθρώπους και να ανεβαίνεις κάθε μέρα, κάθε μέρα και όχι μονάχα τη Μεγάλη Παρασκευή με το Χριστό στο Γολγοθά. Και να σταυρώνεσαι.

Ιερέας θα πει να μη φοβάσαι τους ανθρώπους.

Καλή 'ναι η δικαιοσύνη, μα για τους αγγέλους - ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος... Μπας και βρίσκεται στον πάτο της Κόλασης, Κύριε, η πόρτα της Παράδεισος;

Μπορεί το λοιπόν ο άνθρωπος να ξεπεράσει τον άνθρωπο;» αναρωτιόταν ο παπα-Γιάνναρος. «Μπορεί, μπορεί», αποκρίνουνταν ο ίδιος, «μα μονάχα για μια ώρα, για δυο ώρες, μπορεί και για μια μέρα ολάκερη, μα φτάνει - αυτό θα πει Πυρκαγιά Θεού που οι απλοί άνθρωποι το λένε Παράδεισο».

Ο αληθινός Χριστός περπατάει και αγωνίζεται μαζί με τους ανθρώπους.

Ολάνθιστος γκρεμός της γυναικός το σώμα. Νικηφόρος Φωκάς.

Ό,τι εμείς οι άνθρωποι λέμε πόλεμο για την πίστη και την πατρίδα, τα κοράκια το λένε φαγοπότι - και ότι εμείς λέμε ήρωα, τα κοράκια το λένε νόστιμο κρέας.

Πιο δυνατή η ψυχή από την ανάγκη, και δε συχωρνάει!

Πυροβάτης είναι κάθε άγιος - πυροβάτης και κάθε τίμιος άνθρωπος στην Κόλαση ετούτη που την λένε ζωή.

Σίγουρα, είναι η ψυχή από την πυρκαγιά του Θεού μια σπίθα και κάθεται μέσα στα άχερα τα κρέατα και τους βάζει φωτιά.

Στον κόσμο τούτον» συλλογίζουνταν, «θά 'σαι αρνί ή λύκος - αν είσαι αρνί σε τρων - αν είσαι λύκος τρως. Θεέ μου, δεν υπάρχει ένα τρίτο ζώο, καλύτερο, δυνατότερο»; Και μια φωνή μέσα του του αποκρίνουνταν: «υπάρχει, υπάρχει, παπα-Γιάνναρε, κάνε υπομονή. Τώρα και χιλιάδες χρόνια ξεκίνησε να φτάσει, να γίνει άνθρωπος - δεν έφτασε ακόμα. Βιάζεσαι; Ο Θεός δε βιάζεται παπα-Γιάνναρε.»

Τι άσφαλτα, πρωτοπέφτει και φυτεύεται έτσι ο Λόγος του Θεού μέσα στην κοιλιά κι αγάλια ανεβαίνει και πιάνει την καρδιά και το νου του ανθρώπου!

Τι θα πει λεύτερος; Αυτός που δεν φοβάται το θάνατο.

Τίποτα γενναίο δεν μπορεί ο άνθρωπος να κάμει στον κόσμο, αν δεν υποτάξει τη ζωή του σ' έναν Αφέντη ανώτερό του.

Αναφορά στον Γκρέκο

Ο δημιουργός παλεύει με ουσία σκληρή, αόρατη, ανώτερη του, κι ο πιο μεγάλος νικητής βγαίνει νικημένος. Για πάντα το πιο βαθύ μας μυστικό, το μόνο που άξιζε να ειπωθεί, μένει ανείπωτο. Δεν υποτάσεται ποτέ αυτό στο υλικό περίγραμμα της τέχνης. Πλαντούμε στην κάθε λέξη, βλέπουμε ένα δέντρο ανθισμένο, έναν ήρωα, μια γυναίκα, το άστρο της αυγής και φωνάζουμε: Αχ! και τίποτ' άλλο δεν μπορεί να χωρέσει τη χαρά μας. Όταν το Αχ! αυτό θελήσουμε, αναλύοντάς το να το μεταδώσουμε στους ανθρώπους, να το σώσουμε απο την ίδια μας τη φθορά, πως εξευτελίζεται σε λόγια αδιάντροπα, βαμμένα γεμάτα αέρα και φαντασία!...

Χωρίς πηγές

Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, ειμαι λεύτερος.

Η ομορφιά δεν έχει έλεος. Δεν την κοιτάζεις, αυτή σε θωρεί και δε συγχωρεί...

Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά.

Ζούμε μόνοι,πεθαίνουμε μόνοι,το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή. 

Ανακαλύπτω

«Ο Ελληνισμός επέτυχε ως Γένος αλλ’ απέτυχε ως Κράτος»: Μια σπάνια συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη

Σε μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδη στην Ἐφημερίδα Ἐλευθερία στις 15 Ιουνίου του 1958, τα λόγια του παραμένουν επίκαιρα.

Ζητεῖται ἡ γνώμη σας, κύριε Ἐλύτη, ἡ ἐντελῶς ἀνεπιφύλακτη καί ἀδέσμευτη, ἐπάνω σέ ὅ,τι θεωρεῖτε ὡς τήν πιό κεφαλαιώδη κακοδαιμονία τοῦ τόπου. Ἀπό τί κυρίως πάσχουμε καί τί πρωτίστως μᾶς λείπει; Ποιά θά ὀνομάζατε «πρώτη μάστιγα» τῆς νεοελληνικῆς ζωῆς;

Ἀπό τί πάσχουμε κυρίως; Θά σᾶς τό πῶ ἀμέσως: ἀπό μιά μόνιμο, πλήρη, καί κακοήθη ἀσυμφωνία μεταξύ τοῦ πνεύματος τῆς ἑκάστοτε ἡγεσίας μας καί τοῦ «ἤθους» πού χαρακτηρίζει τόν βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στό σύνολο του!

Ἄ! Ἀρχίσαμε!… Μόνιμος, πλήρης καί κακοήθης ἀσυμφωνία!…

Βεβαίως! Ἀλλ᾿ ἀφῆστε με νά συνεχίσω. Αὐτή ἡ ασυμφωνία δέν εἶναι μιά συγκεκριμένη κακοδαιμονία, εἶναι, ὃμως, μιά αἰτία πού ἐξηγεῖ ὃλες τίς κακοδαιμονίες, μικρές καί μεγάλες, τοῦ τόπου αὐτοῦ. Ἀπό τήν ἡμέρα πού ἔγινε ἡ Ἑλλάδα κράτος ἕως σήμερα, οἱ πολιτικές πράξεις, θά ἔλεγε κανένας, ὅτι σχεδιάζονται καί ἐκτελοῦνται ἐρήμην τῶν ἀντιλήψεων γιά τή ζωή, καί γενικότερα τῶν ἰδανικῶν πού εἶχε διαμορφώσει ὁ Ἑλληνισμός μέσα στήν ὑγιή κοινοτική του ὀργάνωση καί στήν παράδοση τῶν μεγάλων ἀγώνων γιά τήν άνεξαρτησία του. Ἡ φωνή  τοῦ  Μακρυγιάννη δέν ἔχει χάσει, οὔτε σήμερα ἀκόμη, τήν ἐπικαιρότητά της. Σημειῶστε ὅτι δέν βλέπω τό πρόβλημα ἀπό τήν ἀποκλειστική κοινωνική του πλευρά, οὔτε κάνω δημοκοπία.

 Δημοκοπία ἀσφαλῶς ὄχι. Πολιτική, ὅμως, ναί. Τό ἐντοπίζετε, δηλαδή, [τό πρόβλημα] κυρίως μέσα στόν χώρο τῆς πολιτικῆς – ἤ κάνω λάθος; Στό κέντρο μάλιστα τοῦ δικοῦ της χώρου. Ἐκεῖ μᾶς πάει τό πρόβλημα πού θέσατε, τῶν σχέσεων μεταξύ λαοῦ καί ἡγεσίας.

Μά ναί. Γιατί εἶναι βασικό. Εἶναι πρῶτο… κι ἄς εἶμαι ποιητής, ἐγώ πού τό λέω, μακριά πάντα ἀπό τήν «πολιτική». Κοιτάξτε: ὁ λαός αὐτός κατά κανόνα ἐκλέγει τήν ἡγεσία του. Καί ὅμως, ὅταν αὐτή ἀναλάβει τήν εὐθύνη τῆς ἐξουσίας –εἴτε τήν ἀριστοκρατία ἐκπροσωπεῖ εἴτε τήν ἀστική τάξη εἴτε τό προλεταριάτο–, κατά ἕναν μυστηριώδη τρόπο ἀποξενώνεται ἀπό τή βάση πού τήν ἀνέδειξε, καί ἐνεργεῖ σάν νά βρισκόταν στό Τέξας ἤ στό Οὐζμπεκιστάν!

Στό Τέξας καί στό Οὐζμπεκιστάν; Ποιητικές χῶρες!… Ἤ μήπως θέλετε νά πεῖτε: «Σάν νά βρισκόταν στή χώρα τοῦ ἑκάστοτε ρυθμιστικοῦ ‘‘ξένου παράγοντος’’; Τοῦ ἑκάστοτε… ‘‘προστάτου’’ μας;» Μήπως ἐκεῖ ἀκριβῶς ἔγκειται τό κακό;

Τό εἶπα μέ τρόπο, ἀλλά βλέπω ὅτι τό θέλετε γυμνό. Καί δέν ἔχω ἀντίρρηση νά τό ξαναπῶ φανερά, καί πιό ἔντονα: ἕνας ἀπό τούς κυριότερους παράγοντες τῶν «παρεκκλίσεων» τῆς ἡγεσίας ἀπό τό ἦθος τοῦ λαοῦ μας, εἶναι ἡ ἐκ τοῦ ἀφανοῦς καί ἐκ τῶν ἔξω «προστατευτική» κατεύθυνση. Ἀποτέλεσμα καί αὐτό τῆς ἀπώλειας τοῦ ἕρματος, τῆς «παράδοσης».

Ἀντιλαμβάνομαι ὅτι στήν ἐποχή μας ἡ ἀλληλεξάρτηση τῶν ἐθνοτήτων εἶναι τόση, πού ἡ πολιτική δέν μπορεῖ ν᾿ ἀγνοήσει, ὥς ἕναν βαθμό, αὐτό πού θά λέγαμε «γενικότερη σκοπιμότητα». Ὅμως, ὑπάρχει τεράστια διαφορά ἀνάμεσα στήν «προσαρμοστική πολιτική» καί στή δουλοπρέπεια! Αὐτό εἶναι τό πιό εὐαίσθητο σημεῖο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, «τό τιμιώτατόν του»! Καί αὐτό τοῦ καταπατοῦν συνεχῶς, κατά τόν ἐξοργιστικότερο τρόπο, οἱ ἐκπρόσωποί του στήν ἐπίσημη διεθνῆ σκηνή!

Κι ὁ «ἐπίσημος» ὅρος τῆς δουλοπρέπειας αὐτῆς, κύριε Ἐλύτη; Μήπως εἶναι ὑποκριτικότερος ἀπ᾿  τό «προσαρμοστική πολιτική»; Ἐξοργιστικότερος;

Δέν μ᾿ ἐνδιαφέρει ὁ ἐπίσημος ὅρος τῆς δουλοπρέπειας. Μ᾿ ἐνδιαφέρει ἡ οὐσία. Κι ἐκεῖνο πού ξέρω εἶναι ὅτι μ᾿ αὐτά καί μ’ αὐτά ἐφτάσαμε σέ κάτι πού θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά ὀνομάσω «ψευδοφάνεια». Ἔχουμε, δηλαδή, τήν τάση νά παρουσιαζόμαστε διαρκῶς διαφορετικοί απ’ ὅ,τι πραγματικά εἴμαστε. Καί δέν ὑπάρχει ἀσφαλέστερος δρόμος πρός τήν ἀποτυχία, εἴτε σάν ἄτομο σταδιοδρομεῖς εἴτε σάν σύνολο, ἀπό τήν ἔλλειψη τῆς γνησιότητας.
Τό κακό πάει πολύ μακριά. Ὅλα τά διοικητικά μας συστήματα, οἱ κοινωνικοί μας θεσμοί, τά ἐκπαιδευτικά μας προγράμματα, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τούς Βαυαρούς, πάρθηκαν μέ προχειρότατο τρόπο ἀπό ἔξω, καί κόπηκαν καί ράφτηκαν ὅπως ὅπως ἐπάνω σ᾿ ἕνα σῶμα μέ ἄλλες διαστάσεις καί ἄλλους ὅρους ἀναπνοῆς.

«Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΠΕΤΥΧΕ ΩΣ ΓΕΝΟΣ ΑΛΛ᾿ ΑΠΕΤΥΧΕ ΩΣ ΚΡΑΤΟΣ»

 Ὥστε, λοιπόν, ζητᾶτε «δικούς μας ὅρους ἀναπνοῆς»!

Ναί. Καί δέν πρόκειται βέβαια γιά «προγονοπληξία». Τά λέω, ἄλλωστε, αὐτά ἐγώ πού, σ᾿ ἕναν τομέα ὅπως ὁ δικός μου, κήρυξα μέ φανατισμό τήν ἀνάγκη τῆς ἐπικοινωνίας μας μέ τό διεθνές πνεῦμα, καί πού σήμερα μέ ἐμπιστοσύνη ἀποβλέπω στή διαμόρφωση ἑνός ἑνιαίου εύρωπαϊκοῦ σχήματος, ὅπου νά ἔχει τή θέση της ἡ Ἑλλάδα. Μέ τή διαφορά ὅτι ὁ μηχανισμός τῆς ἀφομοιώσεως τῶν στοιχείων τῆς προόδου πρέπει νά λειτουργεῖ σωστά, καί νά βασίζεται σέ μιά γερή καί φυσιολογικά ἀναπτυγμένη παιδεία. Ἐνῶ σ’ ἐμᾶς, ὄχι μόνον δέν λειτουργεῖ σωστά, ἀλλά δέν ὑπάρχει κἄν ὁ μηχανισμός αὐτός γιά νά λειτουργήσει! Καί μέ τή διαφορά ἀκόμη ὅτι, ἐκτός ἀπό ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, ἡ ἡγετική μας τάξη, στό κεφάλαιο τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἔχει μαῦρα μεσάνυχτα!

Κοιτάξετε μέ προσοχή τά ἔντυπα πού εκδίδει ἡ ἴδια, ἤ πού προτιμᾶ νά διαβάζει, τά διαμερίσματα ὅπου κατοικεῖ, τίς διασκεδάσεις πού κάνει, τή στάση της ἀπέναντι στή ζωή. Οὔτε μιά σταγόνα γνησιότητας! Πῶς θέλετε, λοιπόν, ν᾿ ἀναθρέψει σωστά τή νέα γενιά; Ἀπό τά πρῶτα διαβάσματα πού θά κάνει ἕνα παιδί ὥς τά διάφορα στοιχεῖα πού θά συναντήσει στό καθημερινό του περιβάλλον, καί πού θά διαμορφώσουν τό γοῦστο του, μιά συνεχής καί άδιάκοπη πλαστογραφία καί τίποτε ἄλλο!

 Θά μοῦ πεῖτε: εἶσαι λογοτέχνης, καλαμαράς, καί βλέπεις τά πράγματα ἀπό τή μεριά πού σέ πονᾶνε. Ὄχι, καθόλου! Καί νά μοῦ έπιτρέψετε νά ἐπιμείνω. Ὅλα τά ἄλλα κακά πού θά μποροῦσα νά καταγγείλω –ἡ ἔλλειψη οὐσιαστικῆς ἀποκεντρώσεως καί αὐτοδιοικήσεως, ἡ ἔλλειψη προγραμματισμοῦ γιά τήν πλουτοπαραγωγική ἀνάπτυξη τῆς χώρας, ἀκόμη καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἀσκεῖται ἡ ἐξωτερική μας πολιτική– εἶναι ζητήματα βαθύτερης ἑλληνικῆς παιδείας!

 Ἀπό τήν ἄποψη ὅτι μόνον αυτή μπορεῖ νά προικίσει ἕναν ἡγέτη μέ τήν ἀπαραίτητη εὐαισθησία πού χρειάζεται γιά νά ἐνστερνιστεῖ, καί ἀντιστοίχως νά ἀποδώσει, τό ἦθος τοῦ λαοῦ. Γιατί αὐτός ὁ λαός, πού τήν ἔννοιά του τήν ἔχουμε παραμορφώσει σέ σημεῖο νά μήν τήν ἀναγνωρίζουμε, αὐτός ἔχει φτιάξει ὅ,τι καλό ὑπάρχει – ἄν ὑπάρχει κάτι καλό σ᾿ αὐτόν τόν τόπο! Καί αὐτός, στίς ὧρες τοῦ κινδύνου, καί στό πεῖσμα τῆς συστηματικῆς ἡττοπαθείας τῶν ἀρχηγῶν του, αἴρεται, χάρη σ᾿ ἕναν ἀόρατο, εὐλογημένο μηχανισμό, στά ὕψη πού ἀπαιτεῖ τό θαῦμα!

 Ὅσο, λοιπόν, καί ἄν εἶναι λυπηρό, πρέπει νά τό πῶ: ὁ Ἑλληνισμός, γιά τήν ὥρα τουλάχιστον, ἐπέτυχε ὡς γένος, ἀλλ᾿ ἀπέτυχε ὡς κράτος! Καί παρακαλῶ νύχτα μέρα τόν Θεό, καί τό μέλλον, νά μέ διαψεύσουν.

Πρίν κλείσομε, κύριε Ἐλύτη, τη συνέντευξη, κάτι πού ἐθίξατε στήν ἀρχή, τό τῆς παλαιᾶς ὑγιοῦς κοινοτικῆς ὀργανώσεως τοῦ λαοῦ μας, πού ἔχει χαθεῖ πιά, πῶς νομίζετε ὅτι θά μποροῦσε ν’ ἀναβιώσει; «Αν κατεβάλλετο προσπάθεια», πρός ποιά κατεύθυνση;

Σέ μιάν ἀναβίωση αὐθεντική δέν εἶναι δυνατόν πιά νά ἐλπίζουμε – ἀλίμονο! Ἑκατόν τριάντα καί πλέον ἔτη ἀχρησίας εἶναι ἀρκετά γιά ν᾿ ἀτροφήσουν ἀκόμη καί οἱ πιό ζωντανοί θεσμοί. Ὡστόσο, ὑπάρχει τρόπος νά πλησιάσουμε, μέ σωφροσύνη καί μελέτη, στή λύση τοῦ προβλήματος, καί αὐτό σαφώς πρός τήν πλευρά τῆς αὐτοδιοικήσεως, μέ τήν πιό αὐστηρή της ἔννοια.

Δέν εἶμαι ἀρμόδιος βέβαια νά σᾶς προτείνω σχέδια. Θά ἤθελα μόνο νά κάνω δύο παρατηρήσεις: ἡ μία εἶναι ὅτι κάθε ἀπόπειρα πρός τήν κατεύθυνση αὐτή θά πρέπει νά βασιστεῖ στή φυσική καί ἱστορική διαίρεση τῆς χώρας σέ μεγάλα διαμερίσματα, πού εἶναι μιά πραγματικότητα δοσμένη, καί ὄχι στή θεωρητική τῆς γεωοικονομίας, ὅπως ἄκουσα νά ὑποστηρίζεται ἀπό πολλούς. Θά εἶναι μεγάλο σφάλμα νά παραγνωριστοῦν οἱ ψυχολογικοί παράγοντες, ἀπό τούς ὁποίους πολλές φορές ἐξαρτᾶται τό μεγαλύτερο μέρος της ἐπιτυχίας.

Ἡ ἄλλη παρατήρηση εἶναι ὅτι τά μεγάλα αὐτά διαμερίσματα (μέσα στά ἑλληνικά μέτρα πάντοτε) θά πρέπει νά ὑποδιαιρεθοῦν σέ πολλές μικρές μονάδες, στενότερες καί ἀπό τήν ἐπαρχία, μέ ἀρχές δικές τους καί μέ τή δυνατότητα γιά κοινοπραξίες, προπάντων σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τή γεωργία. Γιατί ὁ πρῶτος ἀντικειμενικός σκοπός εἶναι νά λυτρωθεῖ ὁ πολίτης ἀπό τό «ταμπού» τῆς ἐξουσίας! Καί θά λυτρωθεῖ μόνον ἄν ἔχει τρόπο νά παρακολουθεῖ ἀπό κοντά ποῦ καί πῶς ἀξιοποιοῦνται οἱ θυσίες του, οἰκονομικές καί ἄλλες, πού σήμερα καταβροχθίζονται ἀπό ἕνα μακρινό καί ἀόρατο Φάντασμα.

dinfo.gr

Ανακαλύπτω

Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για το Ελληνικό DNA

Το Ελληνικό DNA: Ένα μοναδικό φαινόμενο που ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ ολόκληρος ο πλανήτης!!! Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για την ταυτότητα των Ελλήνων!

Πέρασαν 46.000- 59.000 χρόνια από τότε που ο σύγχρονος άνθρωπος εμφανίστηκε στον ελλαδικό χώρο, ωστόσο, χάρη στις αναλύσεις του DNA, έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για την ταυτότητα των Ελλήνων.

Εντυπωσιακά στοιχεία αποκαλύπτουν μέρα με τη μέρα οι γενετικές έρευνες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και σε άλλα ευρωπαϊκά ιδρύματα, συμπληρώνοντας το παζλ για την καταγωγή των Ελλήνων.

Τα πιο σύγχρονα επιστημονικά στοιχεία για τη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας παραθέτει στο βιβλίο του «Η γενετική ιστορία της Ελλάδας – Το DNA των Ελλήνων» ο ομότιμος καθηγητής Γενετικής και Γενετικής του Ανθρώπου, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, ο οποίος έχει αφιερώσει πολλά χρόνια στη συγκεκριμένη έρευνα.

Από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία που παρουσιάζει είναι ότι οι Έλληνες όχι μόνο δεν επηρεάστηκαν γενετικά από άλλους λαούς, αλλά αντίθετα μετέδωσαν το DNA τους και στην υπόλοιπη Ευρώπη! Μάλιστα, το ελληνικό γενετικό υλικό «μοιάζει» πολύ με αυτό των Ιταλών (σ.σ. una fazza una razza), λιγότερο με των
Γάλλων και με ένα ποσοστό των Ισπανών, όχι όμως και με των Τούρκων (σ.σ. προφανώς των αυθεντικών που ζουν στα βάθη της Ανατολίας με καταγωγή από την κινεζική επικράτεια και όχι αυτούς που ζουν στα παράλια και τον Πόντο και είναι ελληνογενείς), όπως θα περίμενε κανείς λόγω της τουρκικής κατοχής.

Εντυπωσιακό είναι ότι το DNA των σύγχρονων Ελλήνων δείχνει καταγωγή από τη Νεολιθική εποχή και άμεση συνέχεια με αυτό των αρχαίων Ελλήνων, χωρίς να έχει υποστεί ιδιαίτερες προσμείξεις και, επιπλέον, το ενδεχόμενο οι αρχαίοι Ελληνες να είχαν φτάσει στην… Αμερική αιώνες προτού ο Κολόμβος φιλήσει το χώμα των «Δυτικών Ινδιών» εξετάζεται σήμερα ως πολύ πιθανό από τους επιστήμονες.

Στο βιβλίο του, εκτός από την παράθεση δεδομένων, ο καταξιωμένος επιστήμονας συγκρίνει τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων με αντίστοιχα στοιχεία λαών της Βαλκανικής, της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής.

«Η DNA υπογραφή των Ελλήνων αντικατοπτρίζει, ακόμη και σήμερα, την εξάπλωση των αρχαίων Ελλήνων και αποδεικνύει τη συνέχεια των Ελλήνων στο χώρο και στο χρόνο», επισημαίνει στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Οι εκπλήξεις της γενετικής

Οι νέες έρευνες, που βασίζονται στη μελέτη του DNA και όχι στις αναλύσεις αίματος όπως παλιότερα, οδηγούν σε πιο έγκυρα συμπεράσματα και αναμένεται να δώσουν νέες πληροφορίες για το γενετικό υλικό των Ελλήνων, εκτιμά ο κ. Τριανταφυλλίδης.

«Το γεγονός ότι απέχουμε γενετικά από τους Σλάβους το είχαμε διαπιστώσει και παλιότερα, μελετώντας τις ομάδες αίματος.

Πλέον έχουμε στοιχεία από 300.000 γονίδια και γενετικούς δείκτες για να αποδείξουμε ότι δεν ισχύουν, για παράδειγμα, ισχυρισμοί όπως ότι οι Ελληνες έχουν αφρικανική καταγωγή, όπως είχαν υποστηρίξει εσφαλμένα, τελικά, οι Σκοπιανοί», υπογραμμίζει ο καθηγητής.

Προσθέτει ότι με ενδιαφέρον αναμένονται και τα αποτελέσματα μελλοντικών μελετών.

«Οι Σουηδοί επιστήμονες μελέτησαν οστά σε τάφους στη νότια Σουηδία και διαπίστωσαν ότι κάτοικοι των Μυκηνών είχαν φτάσει εκεί χιλιάδες χρόνια πριν, μεταφέροντας όχι μόνο πολιτιστικά αγαθά, αλλά και πλοία, καθώς και το γενετικό υλικό τους.

Αυτό ξεφεύγει από όλα όσα ξέραμε ώς τώρα», αναφέρει ο κ. Τριανταφυλλίδης.
Νέους δρόμους, σύμφωνα με τον ίδιο, για τη διάγνωση και θεραπεία πολλών ασθενειών, ανοίγουν η αποκρυπτογράφηση του γενετικού κώδικα και η πρόσφατη ανακάλυψη ομάδας ερευνητών της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, με επικεφαλής τον καθηγητή Γενετικής Γιάννη Σταματογιαννόπουλο.

«Η τελευταία ανακάλυψη αφορά ένα δεύτερο γενετικό κώδικα μέσα στο DNA, που περιέχει πρόσθετες πληροφορίες που αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες διαβάζουν τον κανονικό κώδικα του DNA και εξηγούν τις μεταλλάξεις του από άποψη υγείας.

Σήμερα, η πρόκληση είναι να βρούμε τις εφαρμογές στην Ιατρική, ώστε να γίνεται μοριακή διάγνωση για χιλιάδες ασθένειες.

Πρέπει όμως να οριστούν με νόμο οι προδιαγραφές, όπως ισχύει διεθνώς», καταλήγει ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Στο βιβλίο του, παντρεύει τη Γενετική με την Ιστορία, την Αρχαιολογία, τη Γλωσσολογία, την Ανθρωπολογία, την Παλαιοντολογία και τη Μυθολογία, δίνοντας επιστημονικές απαντήσεις σε ερωτήματα για την ταυτότητα και την καταγωγή των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας.

Το ελληνικό DNA μέσω Αξιού και Δούναβη

Ένα από τα βασικά συμπεράσματα των πολυετών μελετών του γενετικού υλικού των Ελλήνων είναι ότι οι Έλληνες μετέφεραν τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη Δυτική Ευρώπη, μέσω της κοιλάδας του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη.
Η μετακίνηση των εποίκων ξεκίνησε δηλαδή από τις περιοχές της Θεσσαλονίκης, της κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.

«Συγκρίνοντας το DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με το DNA των κατοίκων της νότιας Ιταλίας, διαπιστώνεται ότι σε μεγάλο ποσοστό είναι ίδιο.

Η γενετική συμβολή των Ελλήνων στη γενετική σύσταση των σημερινών κατοίκων της Σικελίας και της Νότιας Ιταλίας ανέρχεται στο 37,3% και 10%, αντίστοιχα.
Είναι γνωστό ότι οι περιοχές της Μεγάλης Ελλάδας, στη νότια Ιταλία, αποτελούνται κυρίως από ελληνικούς πληθυσμούς, αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι το γενετικό αποτύπωμα εξακολουθεί να αποκαλύπτεται σήμερα, μετά από 2.500 χρόνια!», παρατηρεί ο κ. Τριανταφυλλίδης.

Οπως περιγράφει, οι επιστήμονες δίνουν μεγάλη σημασία στο γεγονός ότι μετά από δεκάδες έρευνες δεν ανακαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων.

Εξηγεί ότι, παρά την τουρκική κατοχή στην Ελλάδα, δεν αποδεικνύεται, όπως αναμενόταν, κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών.

Το ελληνικό DNA δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο, ενώ το ίδιο δεν ισχύει, για παράδειγμα, για τους σημερινούς Ισπανούς, οι οποίοι σε σημαντικό ποσοστό έχουν αραβική γενετική προέλευση.

Εκτός από τους Τούρκους, και οι Βούλγαροι, Σλάβοι της ΠΓΔΜ και Αλβανοί διαφέρουν στη γενετική τους σύσταση από τους Έλληνες. Επιπλέον, τα γενετικά δεδομένα απορρίπτουν ως εσφαλμένη τη θεωρία του Φαλμεράυερ περί της καταγωγής των Ελλήνων, οι οποίοι αποδεικνύεται ότι ομαδοποιούνται γενετικά με ευρωπαϊκούς λαούς.

Πηγή: Agelioforos.gr

Διαβάστε και την παρακάτω σχετική έρευνα που δημοσιεύτηκε προ λίγων μηνών και στην οποία συμμετέχει με ερευνητές και τοΤμήμα Μοριακής Βιολογίας του
Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης :

Επιστημονική έρευνα δείχνει πως οι Μινωίτες ήταν Ευρωπαίοι και γενετικά παρόμοιοι με τους σημερινούς Κρητικούς

Οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι Ευρωπαίοι και ήταν αυτόχθονες κάτοικοι της Κρήτης.
Δηλαδή οι σημερινοί Κρήτες είναι απόγονοι των Μινωιτών!

Η είδηση αυτή κάνει ήδη το γύρο του κόσμου μέσω του διάσημου επιστημονικού περιοδικού «Ναture», το οποίο δημοσιεύει τα αποτελέσματα της έρευνας με τίτλο «Ευρωπαϊκός ο πληθυσμός στην Κρήτη της Μινωικής εποχής του Χαλκού».

Οι αναλύσεις σε οστά Μινωιτών 4.500 χρόνια πίσω, που βρέθηκαν σε σπήλαιο στον Άγιο Χαράλαμπο το 1976 στο Οροπέδιο Λασιθίου, σύμφωνα με το neakriti.gr, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία ότι οι αρχαίοι κάτοικοι του νησιού μας ήταν απόγονοι Νεολιθικών Ευρωπαϊκών πληθυσμών, οι οποίοι μάλιστα και αυτό είναι το δεύτερο εντυπωσιακό εύρημα της επιστημονικής μελέτης, βρίσκονται σε αδιατάρακτη συνέχεια στους σημερινούς πληθυσμούς της
Δυτικής Ευρώπης και κυρίως και με τους κατοίκους της περιοχής του Οροπεδίου Λασιθίου, άρα με την πλειοψηφία των σημερινών κατοίκων της Κρήτης.

Τι λέει ο συντονιστής της έρευνας

Ομάδα ερευνητών από την Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής χρησιμοποίησε ανάλυση μιτοχονδριακού DNA από Μινωικούς σκελετούς, προκειμένου να προσδιορίσει την καταγωγή αυτών των αρχαίων προγόνων μας.
Τα αποτελέσματά τους δημοσιεύθηκαν στην Επιστημονική Επιθεώρηση Nature Communications στο τεύχος που κυκλοφόρησε στις 14 Μαΐου.

Τα αποτελέσματα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία της ανάλυσης του DNA ως εργαλείου για την κατανόηση της ιστορίας και της προ-ιστορίας των Ελλήνων ανέφερε ο Καθηγητής Ιατρικής και Επιστημών Γονιδιώματος του Πανεπιστημιου Ουάσιγκτον, κ. Γεώργιος Σταματογιαννόπουλος που ήταν ο συντονιστής της έρευνας.

«Πριν από περίπου 9.000 χρόνια, υπήρξε εκτεταμένη μετανάστευση ανθρώπων της Νεολιθικής Εποχής από περιοχές της Ανατολίας που αντιστοιχούν σήμερα σε μέρη της Τουρκίας και της Μέσης Ανατολής.

Τότε έφτασαν στην Κρήτη και οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού.

Η ανάλυση μιτοχονδριακού DNA που πραγματοποιήσαμε και η σύγκριση με άλλους πληθυσμούς, δείχνει ότι οι Μινωίτες έχουν την ισχυρότερη γενετική συσχέτιση με πληθυσμούς της Νεολιθικής Εποχής καθώς και με αρχαίους αλλά και σύγχρονους Ευρωπαίους και ιδιαίτερα με τον πληθυσμό της Κρήτης.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματά μας, ο Μινωικός πληθυσμός αναπτύχθηκε πριν από 5.000 χρόνια στην Κρήτη από προγόνους που κατοικούσαν στο νησί ήδη και είχαν φτάσει εκεί 4.000 χρόνια νωρίτερα», αναφέρει ο κ. Σταματογιαννόπουλος.
Στη συνέχεια προσθέτει: «Οι γενετικές αναλύσεις παίζουν έναν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στην πρόβλεψη και την προστασία της υγείας του ανθρώπου.

Η μελέτη μας υπογραμμίζει το γεγονός ότι η ανάλυση του DNA μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνο να έχουμε ένα πιο υγιές μέλλον αλλά να κατανοήσουμε και την ιστορία μας.

Παρόμοιες έρευνες θα μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε τις γενετικές σχέσεις μεταξύ Μινωιτών και Μυκηναίων και μεταξύ των Ελληνικών φυλών της Κλασσικής Ελλάδας».

Η έρευνα

Η ομάδα των ερευνητών καταλήγει ότι ο Μινωικός πολιτισμός αναπτύχθηκε από αυτόχθονες κατοίκους της Κρήτης κατά την Εποχή του Χαλκού, οι οποίοι ήταν απόγονοι των πρώτων ανθρώπων που αποίκισαν το νησί, 9.000 χρόνια περίπου πριν από σήμερα.

Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν δείγματα από σκελετούς 37 ατόμων που βρέθηκαν σε μια σπηλιά στο οροπέδιο του Λασιθίου στην Κρήτη. Μιτοχονδριακό DNA από τα δείγματα αυτά συγκρίθηκε με αλληλουχίες από άλλους 135 σύγχρονους και αρχαίους ανθρώπινους πληθυσμούς.

Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι το μιτοχονδριακό DNA των Μινωιτών δεν έχει ομοιότητες με τους Αιγύπτιους, Λίβυους και άλλους Αφρικανικούς πληθυσμούς. Αντίθετα, οι Μινωίτες έχουν μεγάλη γενετική ομοιότητα με τους σύγχρονους Ευρωπαϊκούς πληθυσμούς.

Μάλιστα, η ανάλυση έδειξε υψηλό ποσοστό συγγένειας των Μινωιτών με τον σύγχρονο πληθυσμό της Κρήτης αλλά και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Η μελέτη αυτή κατέστη δυνατή χάρη στη δραματική πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στις τεχνολογίες ανάλυσης αρχαίων γονιδιωμάτων καθώς και στις νέες αλγοριθμικές τεχνικές που επιτρέπουν την στατιστική επεξεργασία δεκάδων χιλιαδών γενετικών αλληλουχιών με μεγάλη ταχύτητα.

Οι υπεύθυνοι για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων, κ. Περιστέρα Πάσχου, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, και ο κ. Πέτρος Δρινέας, Καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Rensselaer στις ΗΠΑ συμπληρώνουν:

«Συγκρίναμε τις γενετικές αλληλουχίες των Μινωιτών με περισσότερα από 14.000 άτομα, κάτι που θα ήταν υπολογιστικά εξαιρετικά χρονοβόρο πριν από μόλις λίγα χρόνια.

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις στατιστικές μας αναλύσεις, η γενετική πληροφορία που περιέχεται στο μιτοχονδριακό DNA των Μινωιτών και έχει μεταβιβαστεί από τις μητέρες στα παιδιά από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, είναι ακόμη εμφανής στους σύγχρονους κατοίκους του οροπεδίου του Λασιθίου».

Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στη μελέτη είχε ο κ. Μανώλης Μιχαλοδημητράκης, Καθηγητής Ιατροδικαστικής και Τοξικολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ο οποίος συντόνισε την αναγνώριση και συλλογή των αρχαίων οστών που χρησιμοποιήθηκαν για την εξαγωγή του DNA.

Μεγάλη ήταν η συμβολή του εκλιπόντος αρχαιολόγου Νίκου Παπαδάκη, ο οποίος ως Διευθυντής της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας Αγίου Νικολάου υπήρξε θερμός υποστηρικτής της μελέτης. Ο αρχαιολόγος Δρ. Βασιλάκης και η ανθρωπολόγος Δρ McGeorge παρείχαν τα οστά που αποτέλεσαν το αντικείμενο της έρευνας.

ellaniapili.blogspot.gr

Ανακαλύπτω

Στο σφυρί η Mercedes και τα έπιπλα του Αλέξανδρου Ωνάση!

Σαράντα τρία χρόνια μετά το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή στον μοναχογιό του Ελληνα κροίσου, οι εκκαθαριστές της Ολυμπιακής εκποιούν τα υπάρχοντά του

Με μία πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και ειδική εκκαθαρίστρια της Ολυμπιακής Αεροπορίας βγάζει σε δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό μία συλλεκτική Mercedes, μοντέλο του 1972, καθώς και διάφορα έπιπλα που χρησιμοποιούσε ο Αλέξανδρος Ωνάσης. 

Σαράντα τρία χρόνια μετά το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα που του κόστισε τη ζωή, ο «Αεροπλανάκιας» οδεύει προς έναν δεύτερο «θάνατο» ακολουθούμενος πάντα από θεωρίες οικονομικοπολιτικών συνωμοσιών που κανείς δεν μπόρεσε να λύσει... 

Ιούλιος του 1956. Ο μεγιστάνας Αριστοστέλης Ωνάσης αποβιβάζεται από το αυτοκίνητό του και κάθεται γεμάτος αυτοπεποίθηση στο πολυτελές γραφείο του. Η επιθυμία του να πετά όχι απλώς στα ουράνια αλλά και πάνω από τα σύννεφα έχει μόλις πραγματοποιηθεί. Στα χέρια του κρατά τη συμφωνία του ελληνικού κράτους που του παραδίδει την αποκλειστική εκμετάλλευση των αεροπορικών συγκοινωνιών της Ελλάδας, στο μυαλό του τη σκέψη ότι μέσα σε έναν χρόνο η εταιρεία του θα πετά τόσο ψηλά όσο κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. Πράγματι. Στις 6 Απριλίου του 1957 η Ολυμπιακή Αεροπορία πραγματοποιεί το παρθενικό δρομολόγιό της. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα συμπεριληφεί στις καλύτερες και ασφαλέστερες αεροπορικές εταιρείες της υφηλίου. 

Σήμερα, 60 χρόνια μετά, η υπό εκκαθάριση Ολυμπιακή Αεροπορία μετρά αμέτρητες ανώμαλες προσγειώσεις κι ένα προβληματικό ταμείο το οποίο η εκκαθαρίστρια προσπαθεί να περισώσει βγάζοντας στο σφυρί τη μαύρη Mercedes και κάποια έπιπλα του γιου του ιδρυτή της Ο.Α., Αλέξανδρου Ωνάση. Το ταξίδι πάνω από τα σύννεφα κράτησε για τον Αρίστο μόλις 17 χρόνια για να θαφτεί στα έγκατα της γης μαζί με τη μεγαλύτερη αδυναμία της ζωής του: τον μοναχογιό του Αλέξανδρο... 

Την εποχή όπου ο Ωνάσης αποκτά την Ολυμπιακή, ο Αλέξανδρος είναι μόλις 8 ετών. Ενα γλυκό και συνεσταλμένο αγόρι που διψά για μια αγάπη την οποία δεν θα πάρει ποτέ έτσι όπως θέλει κι έτσι όπως περιμένει. Η απόσταση που χωρίζει τους γονείς του, την Τίνα Λιβανού και τον Αριστοτέλη Ωνάση, οι εντάσεις, οι τσακωμοί, το επικείμενο διαζύγιο, ο γάμος της μητέρας του με τον Σταύρο Νιάρχο, το προγαμιαίο συμβόλαιο του πατέρα του με την Τζάκι Κένεντι τον ωθούν για μια ολόκληρη ζωή να φεύγει μακριά και να πετά ψηλά. Κάπως έτσι, στα χρόνια της εφηβείας του ο σοφέρ του Ωνάση, Γιακίντο Ρόζα, αναλαμβάνει να μάθει στον Αλέξανδρο να οδηγεί τα σπορ αυτοκίνητα που λατρεύει και έμπειροι πιλότοι τού διδάσκουν τα μυστικά των αιθέρων. Ο Αλέξανδρος λατρεύει να τρέχει και να πετά και όλα συναινούν στο ότι κάποια μέρα θα είναι ο αποκλειστικός κύριος της Ολυμπιακής. Της εταιρείας που κάθε ταξίδι της ισοδυναμεί, χωρίς την παραμικρή υπερβολή, με όνειρο. 

Η Mercedes, μοντέλο του 1972, που η Εθνική Τράπεζα, εκκαθαρίστρια της Ολυμπιακής βγάζει σε δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό

Η χρυσή εποχή της Ολυμπιακής

Ο Ωνάσης, ο δεύτερος άνδρας στον κόσμο μετά τον Χάουαρντ Χιουζ της TWA που έχει τη δική του αεροπορική εταιρεία, καταφέρνει μόλις σε λίγα χρόνια να προσδώσει στη δική του Ολυμπιακή εταιρεία παγκόσμιο κύρος. Επενδύει στον στόλο και στο ανθρώπινο δυναμικό, δεν φείδεται εξόδων σε ζητήματα τεχνολογίας και ασφάλειας, οι στολές των αεροσυνοδών φέρουν την υπογραφή του Pierre Cardin, ενώ οι ταξιδιώτες της πρώτης θέσης απολαμβάνουν χαβιάρι και σαμπάνια, γεύονται φιλέ μινιόν και φασιανό, τα μαχαιροπίρουνα είναι χρυσά, τα κηροπήγια χρυσοποίκιλτα, η χλιδή χωρίς όρια. 

Το τελευταίο έτος της συμμετοχής του Ωνάση στην εταιρεία, η Ολυμπιακή Αεροπορία μεταφέρει 2,5 εκατομμύρια επιβάτες και έχει εργατικό δυναμικό 7.356 ατόμων. Στις αρχές του 1972 ο Ωνάσης οργανώνει την Ολυμπιακή Αεροπλοΐα με σκοπό την εξυπηρέτηση των μικρών νησιών της Ελλάδας, μια κίνηση που πέρα από τον επιχειρηματικό χαρακτήρα της είναι και δώρο του κροίσου πατέρα για τον 24χρονο τότε γιο του Αλέξανδρο, τον «Αεροπλανάκια», όπως τον αποκαλεί χαρακτηριστικά. Είναι μία ακόμη προσπάθεια από την πλευρά του Αρίστου να έρθει πιο κοντά στον γιο του, καθώς η σχέση του Αλέξανδρου με την κατά 16 χρόνια μεγαλύτερή του και μοντέλο της «Vogue» Φιόνα φον Τίσεν είναι ένα ζήτημα συνεχούς τριβής ανάμεσα σε πατέρα και γιο. 

Η μοιραία πτήση

Εναν χρόνο αργότερα και συγκεκριμένα στις 22 Ιανουαρίου του 1973, ο Αλέξανδρος επιβιβάζεται μαζί με δύο Αμερικανούς πιλότους σε ένα αμφίβιο «Piaggio 136», προκειμένου να πάρει μέρος σε δοκιμαστική πτήση. Το αεροσκάφος απογειώνεται, φτάνει 6-7 μέτρα πάνω από τη γη, και αμέσως κλείνει προς τα δεξιά, σκάει στον διάδρομο και αρχίζει να περιστρέφεται χτυπώντας συνεχώς στο τσιμέντο. Λίγα δευτερόλεπτα μετά δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από μία άμορφη μάζα από σίδερα και ένα δυσάρεστο γεγονός που θα συγκλονίσει ολόκληρη την υφήλιο. Ο Αλέξανδρος είναι πλέον ένας ζωντανός νεκρός. 

Με καρφωμένο το δεξί πηδάλιο στο κρανίο και βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ο νεαρός Ωνάσης μεταφέρεται στο ΚΑΤ τη στιγμή που ο Αρίστος επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα, συντετριμμένος. Μαζί του φέρνει τρεις Αμερικανούς νευροχειρουργούς, υπό τον Πόκιν, τον καλύτερο νευροχειρουργό στον κόσμο. Μάταια. Το απόγευμα της επόμενης ημέρας, ο 25χρονος τότε Αλέξανδρος αφήνει στο ΚΑΤ την τελευταία του πνοή ύστερα από εντολή του Αρίστου: «Βγάλτε του τα σωληνάκια. Το παιδί μου είναι πεθαμένο». Μαζί του, λίγους μήνες αργότερα θα ξεκινήσει και ο αργός και συνάμα βασανιστικός θάνατος της μεγάλης ερωμένης της ζωής του: της Ολυμπιακής Αεροπορίας.

Η αρχή του τέλους μιας αυτοκρατορίας 

Ο Ωνάσης δεν μπορεί και δεν θέλει να συνειδητοποιήσει ότι ο γιος του είναι νεκρός. Η σορός του Αλέξανδρου μεταφέρεται στον Σκορπιό με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο μικρό νησί του Ιονίου να παραπέμπουν σε σκηνές αρχαίας τραγωδίας. Σκηνές που μετέφερε πριν από έναν χρόνο σε συνέντευξή της η οικονόμος του Αρίστου: «Είχε θολώσει το μυαλό του Αριστοτέλη. Δεν πίστευε ότι ο Αλέξανδρος είχε πεθάνει. Για εκείνον ζούσε. Για 20 μέρες βρισκόμασταν στον Σκορπιό. Κάθε βράδυ κατηφόριζε στο εκκλησάκι που τον είχε μέσα στο φέρετρο και του μίλαγε σαν να ζούσε. Του έλεγε ακόμα και τα σχέδιά του για την επόμενη μέρα. Γι’ αυτό και δεν έδινε εντολή να τον θάψουν. Είχε μεγάλο καημό που χάθηκε τόσο απρόοπτα. Ξεκίνησαν τα βλέφαρά του να σκεπάζουν τα μάτια του. Τότε λοιπόν αγρίεψε ο μητροπολίτης Λευκάδος και του είπε: “Κύριε Ωνάση, ή τον θάβετε ή θα τον πάτε σε μαυσωλείο στη Γαλλία”. Και ο Αρίστος, προκειμένου να μην τον χάσει από τον Σκορπιό, αποφάσισε να τον κηδέψει». Δεν θα πάει όμως στην κηδεία του παιδιού του. Για εκείνον ο Αλέξανδρος παραμένει ζωντανός... 

Από την πρώτη στιγμή, ο Ελληνας μεγιστάνας υποστηρίζει ότι το δυστύχημα δεν είναι τυχαίο και ότι ο γιος του έπεσε θύμα εγκληματικής ενέργειας. Οι φόβοι του επιβεβαιώνονται αργότερα όταν και τα τρία πορίσματα που εκδίδονται για το δυστύχημα συγκλίνουν στη διαπίστωση ότι προκλήθηκε από την ανάποδη τοποθέτηση των πηδαλίων κλίσεως, με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να μην υπακούει στις εντολές του πιλότου. Ο Ωνάσης επικηρύσσει τους δολοφόνους του Αλέξανδρου με ένα 1 εκατ. δολάρια -επικήρυξη που ισχύει μέχρι και σήμερα- ενώ οι θεωρίες συνωμοσίας για την ταυτότητά τους διαδέχονται η μία την άλλη. 

Κάποιες γλώσσες λένε ότι δολοφόνος του Αλέξανδρου είναι η CIA, άλλοι χαρακτηρίζουν υπεύθυνο το καθεστώς των Συνταγματαρχών και άλλοι είτε τους ανταγωνιστές του είτε εργαζομένους της Ολυμπιακής. Ωστόσο, τα σύνορα μεταξύ φαντασίωσης και πραγματικότητας, ψέματος και αλήθειας, εικασίας και βεβαιότητας δεν θα τα περάσει ποτέ κανείς. Τον Νοέμβριο του 1974 ο τότε υπουργός Συντονισμού Παναγής Παπαληγούρας βρίσκεται αντιμέτωπος με την πρώτη σοβαρή κρίση στην Ολυμπιακή. Παραμονές εορτών, τα αεροπλάνα είναι καθηλωμένα στο έδαφος λόγω απεργίας των πιλότων στην οποία ο Ωνάσης απαντά με ένα οργισμένο λοκ άουτ. 

Οι δημοσιογράφοι στέκουν για ώρες έξω από το γραφείο του Παπαληγούρα κι όταν ένας από αυτούς του απευθύνει την προβοκατόρικη ερώτηση: «Θα κρατικοποιήσετε την Ολυμπιακή, κύριε υπουργέ;», εκείνος του απαντά: «Εγώ να την κρατικοποιήσω; Ανόητος είμαι; Αυτός (σ.σ. ο Ωνάσης) ήρθε και μου την πέταξε κατάμουτρα λες και είναι σκουπίδι!». Πράγματι. Ο Ωνάσης έτσι βλέπει την Ολυμπιακή. Οχι μόνο επειδή την κρίνει πλέον οικονομικά ασύμφορη -τα έξοδα του προσωπικού είναι τεράστια ενώ η πρώτη ενεργειακή κρίση του 1973 επιφέρει υπέρογκες αυξήσεις στα καύσιμα- αλλά και γιατί ένα αεροπλάνο στάθηκε η καταστροφική αιτία της ίδιας του της ζωής. Για τον Αρίστο δεν είναι πλέον μόνο η Ολυμπιακή στερημένη από μέλλον αλλά και η ίδια του η ύπαρξη. 

Εναν χρόνο αργότερα, και συγκεκριμένα στις 15 Μαρτίου 1975, ο θρύλος Αρίστος σβήνει στο αμερικανικό νοσοκομείο του Νεϊγί λίγο έξω από το Παρίσι χτυπημένος από τη μυασθένεια Γκράβις. Ή μάλλον από τη βαριά δυστυχία που χάραξε μέσα του η απώλεια του μοναδικού πλάσματος που αγάπησε τόσο βαθιά, του μοναχογιού του Αλέξανδρου. Μαζί του σβήνει χρόνο με τον χρόνο και το μεγαλείο της Ολυμπιακής που έχει πλέον περάσει στα χέρια του Ελληνικού Δημοσίου. Στα χρόνια που ακολουθούν και παρά τις διάφορες προσπάθειες εξυγίανσής της, η Ολυμπιακή δεν καταφέρνει ποτέ να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη. Απεργίες, απολύσεις, ρεμούλες και ψίχουλα ενδιαφέροντος για τη διάσωσή της τής στερούν κάθε πιθανότητα δυνατής ανάκαμψης και τη θέτουν σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης. Σήμερα, 60 χρόνια μετά το ένδοξο ξεκίνημά της, η Εθνική Τράπεζα, εκκαθαρίστρια της Ολυμπιακής Αεροπορίας, βγάζει στο σφυρί ακόμη και τα έπιπλα του Αλέξανδρου. 

Τα χρήματα από τους δημόσιους πλειοδοτικούς διαγωνισμούς στους οποίους έχουν εκποιηθεί κατά καιρούς ακίνητα και κινητά που υπήρχαν στην κατοχή της Ολυμπιακής Αεροπορίας συγκεντρώνονται σε ειδικό λογαριασμό της εταιρείας υπέρ των απαιτήσεων των πιστωτών της (Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, εργαζόμενοι). Και κάπως έτσι, το καμάρι του Αρίστου σκάει ξανά με ιλιγγιώδη ταχύτητα επάνω στα βράχια της κρατικής αδυναμίας, ενίοτε και ανικανότητας. Μοναδικός επιζών, ο πόθος πατέρα και γιου για πολλά ταξίδια πάνω από τα σύννεφα... 

protothema.gr

Ανακαλύπτω