Οι επιβατικές πτήσεις που έχουν καταρριφθεί στην πρόσφατη ιστορία

7/2014. Η κατάρριψη του boeing των Μαλαισιανών Αερογραμμών στην ανατολική Ουκρανία, που ακολουθήθηκε από τις αλληλοκατηγορίες των δυνάμεων του Κιέβου και των φιλορώσων αυτονομιστών, δεν είναι το πρώτο περιστατικό στην ιστορία. Συγκεκριμένα, από το 1973 τουλάχιστον έξι πολιτικές πτήσεις έχουν καταρριφθεί.

Πτήση 114 (Libyan Arab Airlines): Στις 21 Φεβρουαρίου του 1973 ισραηλινά μαχητικά κατέρριψαν το boeing 727-200 των Libyan Arab Airlines όταν αυτό πέρασε πάνω από την Έρημο του Σινά – που τότε την κατείχε το Ισραήλ. Οι 108 από τους 113 επιβάτες σκοτώθηκαν.

Πτήση 007 (Korean Air Lines): Την 1η Σεπτεμβρίου του 1983, 239 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους όταν το επιβατικό αεροσκάφος με πορεία από την Νέα Υόρκη στην Σεούλ καταρρίφθηκε από Σοβιετικά μαχητικά εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου. Το αεροπλάνο είχε ξεφύγει τις πορείας του και είχε μπει σε σοβιετικό εναέριο χώρο. Δυο μαχητικά απογειώθηκαν για να αναχαιτίσουν τον «εισβολέα». Πάνω στο αεροπλάνο ήταν και ο Ρεπουμπλικάνος Αμερικανός πολιτικός Λάρι ΜακΝτόναλντ. Τα πλήρη στοιχεία για την κατάρριψη έγιναν γνωστά μόνο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Πτήση 655 (Iran Air): Την 3η Ιουλίου του 1988 στον Περσικό Κόλπο το πλοίο του αμερικανικού ναυτικού Vincennes κατέρριψε το Airbus A300 της Iran Air που κατευθυνόταν στο Ντουμπάι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Όλοι οι 290 επιβάτες και το πλήρωμα σκοτώθηκαν. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι το πλοίο τους αντήλλασσε πηρά με το ιρανικό ναυτικό και μπέρδεψε το αεροσκάφος για μαχητικό.

Transair Georgia: Κατά την διάρκεια τριών συνεχών ημερών με πρώτη της 21η Σεπτεμβρίου του 1993 τρεις πολιτικές πτήσεις που ανήκαν στην Transair Georgia χτυπήθηκαν από πυραύλους σκοτώνοντας συνολικά 136 ανθρώπους. Δυο πτήσεις καταρρίφθηκαν από πυραύλους που εκτόξευσαν οι αντάρτες της Αμπχαζίας σκοτώνοντας 27 ανθρώπους στην μια και 108 στην άλλη. Η τρίτη πτήση δέχθηκε πυρά την ώρα της επιβίβασης και μόνο ένα μέλος του πληρώματος σκοτώθηκε.

Πτήση 1812 (Siberian Airlines): Στις 4 Οκτωβρίου του 2001 ένα Tupelov 154 των Siberian Airlines που κατευθυνόταν από το Τελ Αβίβ του Ισραήλ στο Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας κατερρίφθη και έπεσε στην Μαύρη Θάλασσα σκοτώνοντας όλους τους 78 επιβαίνοντες στην πλειονότητά τους Ισραηλινοί ρωσικής καταγωγής. Οι ουκρανικές στρατιωτικές αρχές στην αρχή αρνήθηκαν την ευθύνη αλλά αργότερα παραδέχθηκαν ότι τα στρατεύματά τους έριξαν το αεροσκάφος κατά λάθος στην διάρκεια μιας άσκησης.

tvxs.gr

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η Ελληνική πόλη που έχουν μετατρέψει οι Τούρκοι σε φάντασμα (Εικόνες)

Λίγα μίλια από τις νοτιοδυτικές ακτές της Τουρκίας, μια πόλη στέκεται στα ερείπιά της. Οι Τούρκοι την ονομάζουν Kayakoy, αλλά οι Έλληνες που έζησαν εκεί για αιώνες την ξέρουν ως Λιβίσι ή αλλιώς Καρμυλησσός.

Πριν από 90 χρόνια οι Έλληνες που ζούσαν εδώ, έχασαν τα πάντα καθώς αναγκάστηκαν να φύγουν άρον άρον διωγμένοι από τον τουρκικό στρατό σε μια εκτεταμένη εθνοκάθαρση. Αυτό που άφησαν πίσω τους δεν ήταν μόνο μνήμες, αλλά και εκκλησίες, πλατείες, συντριβάνια, όμορφα σπίτια. Τώρα όλα αυτά έχουν γίνει ερείπια. Ο χρόνος δούλεψε εις βάρος τους, καθώς οι Τούρκοι έχουν αφήσει τα πάντα να ερειπώσουν.

Το οδοιπορικό που κάνει το σάιτ Daily Beast θλίβει και δημιουργεί θυμό, αλλά είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Οι Έλληνες κάτοικοι ήταν έμποροι και παραγωγοί φρούτων, κρασιού και μαρμελάδων και ζούσαν αρμονικά με τους Τούρκους.

Όλα αυτά μέχρι το 1920 οπότε και η ανταλλαγή πληθυσμών και η σκληρή πολιτική της Τουρκίας, μετέτρεψε το Λεβίσι σε... κρανίου τόπο. Για πρώτη φορά από τον 11ο αιώνα, όποτε και πρωτοκατοίκησαν το μέρος, οι Έλληνες εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους με βίαιο τρόπο.

Κάποιοι εγκαταστάθηκαν στη Ρόδο, άλλοι στην Κρήτη και κάποιοι άλλοι έφτασαν μέχρι τον Πειραιά φτιάχνοντας μια νέα συνοικία που έφερε το όνομα της γενέθλιας πόλης.

Οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να κάνουν το Λιβίσι δικό τους, οι αγρότες δεν μπορούσαν να καλλιεργήσουν τα προϊόντα τους όπως οι Έλληνες και έτσι η πόλη έμεινε σαν...φάντασμα της ιστορίας. Το 1957 μετά από έναν ισχυρό σεισμό η περιοχή έμεινε εντελώς ακατοίκητη.

Το 1988 συμφωνήθηκε μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας να γίνει μια μερική αναστύλωση της περιοχής και πλέον η περιοχή ονομάστηκε από την UNESCO ως σύμβολο φιλίας και ειρήνης. Πλέον οι τουρίστες το επισκέπτονται αλλά αυτό που βλέπουν είναι μόνο σκελετούς κτιρίων, κουφάρια που ο χρόνος τα χτύπησε άσχημα. Πάντως, ο Ράσελ Κρόου μαγεύτηκε από την απόκοσμη ομορφιά του και το χρησιμοποίησε ως σκηνικό για μια προσεχή ταινία του.

defencenet

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ελληνικός χάρτης της Ευρώπης του 15ου αιώνα

Σπάνια θα συναντήσει κανείς παλαιούς χάρτες της Ευρώπης ή παγκόσμιους, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί από Έλληνες και οι ονομασίες να αναγράφονται στην Ελληνική γλώσσα...

Μας είναι γνωστοί οι χάρτες, που έγιναν πάνω σε πρότυπα του Πτολεμαίου, στους αναγεννησιακούς αιώνες, κυρίως, μετά το 15ο αιώνα, αλλά, είναι με λατινική γραφή και φέρουν λατινικές ονομασίες.

Ο χάρτης που παρουσιάζουμε, σήμερα, είναι ένα πολύ σπάνιο κομμάτι του βυζαντινού πολιτισμού, σχεδιασμένος λίγα χρόνια πριν αλωθεί η Κωνσταντινούπολη, από τους Οθωμανούς.

Ο Χάρτης μεταφέρθηκε στη Δύση από τους Βυζαντινούς λόγιους μετά την Άλωση της Πόλης.

Φέρει την ονομασία « Ευρώπη», είναι χειρόγραφος , και απεικονίζει τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης με το σχήμα ενός κάστρου. Στον Ελλαδικό χώρο στη μορφή αυτή, σημειώνονται η Κωνσταντινούπολη και η Θεσσαλονίκη.

Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι ότι όλες οι ονομασίες, πελάγη, κόλποι, ποταμοί, πόλεις, φέρουν ελληνικές ονομασίες όπως συνηθιζότανε την εποχή εκείνη.

Δυστυχώς η ανάλυση της φωτογραφίας δεν είναι καλή και δεν μας παρέχεται η δυνατότητα ανάγνωσης όλων των ονομάτων.

Έχει τον τίτλο «Γεωγραφία Πτολεμαίου στην Ελληνική», και φυλάσσεται στη Μυστική Βιβλιοθήκη του Βατικανού.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η Νέα Ακρόπολη που Δεν Κτίστηκε Ποτέ!

«Να μετατρέψεις κάτι χρήσιμο, πρακτικό και λειτουργικό σε κάτι όμορφο – αυτή είναι η υποχρέωση του αρχιτέκτονα».
Karl F. Schinkel

Δίχως να κατατάσεται ανάμεσα στα εφτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, η Αθηναϊκή Ακρόπολη, αποτελεί αναμφίβολα, ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά στολίδια όλων των εποχών.

Ίσως σήμερα, ένα μεγάλο κομμάτι αυτής της αξίας να έχει χαθεί, μετά φυσικά από την σταδιακή απογύμνωση που δέχτηκε ο χώρος από τους εκάστοτε αρχαιοκάπηλους και τις αναρίθμητες φθορές που προκάλεσαν ποικίλα πολεμικά γεγονότα, όμως ποτέ κανένας Έλληνας δεν έστρεψε αδιάφορα το βλέμμα του από τον αρχαίο ναό της Σοφίας και τον βράχο πάνω στον οποίο ακόμη στέκεται.

Φορτισμένοι έτσι από την επιθυμία της εθνικής αναγέννησης, λίγα χρόνια μετά την επιτιχία της επανάστασης του 1821, το ελεύθερο πλέον Ελληνικό κράτος, επιδίωξε να φέρει πίσω στην Ακρόπολη το χαμένο της μεγαλείο, και να προσφέρει στην Αθήνα ένα νέο σύγχρονο αρχιτεκτονικό θαύμα.
Τα σχέδια της νέας αυτής Ακρόπολης έγιναν από τον σημαντικότερο αρχιτέκτονα της εποχής, η πραγματοποίηση του άγνωστου για εμάς σήμερα όμως, μεγαλεπήβολου αυτού έργου, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ!

Ένα Όγδοο Θαύμα

Ήταν το 1832, όταν ο Βαυαρός πρίγκιπας Όθωνας του Wittelsbach ορίστηκε βασιλέας των Ελλήνων, κυβερνήτης σε ένα πρόσφατα σχηματισμένο κράτος όπου η πολύχρωνη τουρκοκρατία δεν είχε αφήσει πίσω παρά φτώχια και ερήμωση.

Στο πολυδοξασμένο αυτό τόπο όμως, ο νέος Βασιλιάς θέλησε να εγκαταστείσει το παλάτι του, στην νέα πρωτεύουσα του κράτους, ακριβώς στο κέντρο της Αθήνας, στην ιστορική Ακρόπολη.

Τα σχέδια για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου σπουδαίου εγχειρήματος, ανέλαβε ο Γερμανός Karl Friedrich Schinkel (1781-1841), ο οποίος γεμάτος θαυμασμό για την πολιτισμική κληρονομία του νότιου Ευρωπαϊκού μας έθνους, έδωσε τον καλύτερο του εαυτό στην μελέτη και τον σχεδιασμό της ανακατασκευής ενός νέου, όγδου θαύματος!

Αναμφίβολα, το νεώτερο σύμπλεγμα των κτιρίων δεν θα έπρεπε να καταστρέψει με οποιοδήποτε τρόπο τα σωζόμενα οικοδομήματα, για αυτό και στα σχέδια του, ο Schinkel τοποθέτησε αρμονικά κάθε τι νέο, παράλληλα ή σε απόσταση από τα αρχαία κτίρια.

Για να διατηρηθεί μάλιστα η διάκριση ανάμεσα στο παλαιό και το νέο –δίχως φυσικά να υπάρχει μεγάλη οπτική διαφορά– όλα τα νέα κτίρια θα ακολουθούσαν μια ελαφριά Ρωμαική αρχιτεκτονική γραμμή, αρκετά όμοια με εκείνη με την οποία είχαν οικοδομηθεί οι βίλες της Πομποιήας.

Τα καλαίσθητα σχέδια θα περιελάμβαναν μεγάλους κήπους, συντριβάνια, ανακατασκευή του αγάλματος της θεάς Αθηνάς, ακόμη και ένα ιππόδρομο, συνολικές κατασκευές δηλαδή που θα έφερναν και πάλι πίσω την χαμένη ζωή στην κορυφή της πόλης μετατρέποντας ουσιαστικά τον ιερό βράχο, σε ένα ζωντανό διαχρονικό μουσείο.

Το επίκεντρο του νεώτερου συμπλέγματος, θα ήταν μια μεγαλειώδης αίθουσα υποδοχής, χώρος όπου θα συναντούσε ο Βασιλίας του φιλοξενούμενος του, φέρνοντας τους σε μια πανύψηλη αίθουσα διακοσμημένη με αναρίθμητα γλυπτά αρχαιοελληνικού ύφους και τέσσερις σειρές από κίονες και των τριών ρυθμών (Δωρικός, Ιωνικός, Κορινθιακός) που θα αναπαριστούσαν με αυτό τον τρόπο, το μεγαλείο και την δύναμη του Ελληνικού κράτους.

Για αρκετούς ίσως, η ιδέα και μόνο της κατασκευής μιας σειράς καινούργιων κτιρίων στον ιερό βράχο της Ακρόπολης, μοιάζει εξοργιστική αν όχι βέβηλη. Για τα μέσα του 19ου αιώνα όμως, η ανάγκη για την επαφή του σύγχρονου κόσμου με τον αρχαίο μέσα από πομπόδη κατασκευάσματα, ήταν μια μάλλον συνηθισμένη ιδέα, αρκεί να αναλογιστούμε το τεράστιο άγαλμα του Αχιλλέα στο Αχίλλειο της Κέρκυρας, ή ακόμη και το σύμπλεγμα των κτιρίων της Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Πινακοθήκης στο κέντρο της Αθήνας.

Άλλωστε, τα σχέδια του Schinkel δεν περιελάμβαναν το παραμικρό για τον Παρθενόνα, ή για οποιοδήποτε άλλο κτίριο της αρχαίας Ακρόπολης η οποία απλά θα συμπληρόνονταν, τονίζοντας την δυναμική συνέχεια του Ελληνικού πνεύματος…


Τα Ανάκτορα που Ποτέ δεν Χτίστηκαν

Τα γεγονότα όμως εξελίχθηκαν διαφορετικά από τα αρχικά όνειρα αφού οι υπολογισμοί ξεπέρασαν το πραγματικό και τα σχέδια του Schinkel –αν και αδιαμφισβήτητα αξιοθαύμαστα– δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν ποτέ!

Στην αλληλογραφία που αντάλλαξαν οι ευγενείς από την Ελλάδα με τον Γερμανό αρχιτέκτονα, δήλωναν τον θαυμασμό και τον ενθουσιασμό τους για τα σχέδια, τον εντυποσιασμό τους για την ομορφία των καλιτεχνιμάτων που ο Schinkel είχε προβλέψει για τον διάκοσμο των ανακτόρων αλλά και την απίστευτη δυσκολία τους να ανταπεξέλθουν οικονομικά στο κυριολεκτικά τιτάνιο αυτό έργο!

«Θα πρέπει να έρθουν ο Φιδίας και ο Καλικράτης…» αναφέρει στις επιστολές του τον Μάρτιο του 1936 ο Βασιλιάς «…και πάνω από όλα, ολόκληρο το υλικό που είχε χρησιμοποιήσει ο ίδιος ο Περικλής. Είμαστε αληθινά τόσο φτωχοί εδώ πέρα ώστε αδυνατούμε να επισκευάσουμε ακόμη και τον δρόμο για την Πεντέλη!»

Η απάντηση αυτή κατακεράυνοσε τον πενηνταπεντάχρονο αρχιτέκτονα ο οποίος αν και δέχτηκε την τιμή του Ελληνικού κράτους για την βράβευση του από το Ελληνικό Τάγμα της Απολύτρωσης, δεν μπόρεσε να κρύψει την πικρία του απαντόντας στον Βασιλιά πως «όλοκληρος ο νεανικός μου ενθουσιασμός και οι όμορφες ψευδεσθύσεις, καταστράφηκαν…»

Για τον Schinkel, η μη πραγματοποίση και αυτού του ονείρου, ήταν ίσως το τελευταίο χτύπημα από μια σειρά απορρίψεων για τα πολλά μεγαλεπήβολα σχέδια του που είχαν σκοπό να αλλάξουν την αρχιτεκτονική όψη της νεώτερης Ευρώπης. Ο σπουδαίος βέβαια αυτός εκπρόσωπος του νεοκλασικισμού, άφησε πίσω του πολλά άλλα στολίδια όπως είναι το Εθνικό Θέατρο στο Βερολίνο. Κανένα όμως δεν θα μπορούσε να συγκριθεί πραγματικά, με αυτό, το ξεχασμένο πια σήμερα όνειρο του, για την Ακρόπολη έτσι όπως αυτή ποτέ δεν έγινε!

Κάτοψη της Ακροπόλεως με τα ανάκτορα του Όθωνος επ’ αυτής, φανταστικό σχέδιο του αρχιτέκτονος K. Schinkel (1834).

Σημείωση: Η παρούσα μελέτη δημοσιεύθηκε αρχικά στο περιοδικό mystery.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι μεγαλύτεροι Ψυχοπαθείς Ηγεμόνες της Ιστορίας: Οταν η Εξουσία γίνεται το πιο Φονικό Όπλο

Είναι παγκοσμίως γνωστές οι θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τον Αδόλφο Χίτλερ, ενώ πολλοί γνωρίζουν επίσης ότι κατά την ηγεσία του Ιωσήφ Στάλιν, ο αριθμός των νεκρών από την πείνα και τις δολοφονίες κυμαίνεται από 10.000.000 έως 60.000.000 άτομα.

Δυστυχώς, όμως αυτοί δεν ήταν οι μόνοι ψυχοπαθείς ηγεμόνες που έβαψαν με αίμα την παγκόσμια ιστορία.

Ακολουθούν μερικοί λιγότερο γνωστοί ηγεμόνες που μετέτρεψαν την εξουσία που τους δόθηκε, σε φονικό όπλο μαζικής καταστροφής

Λεοπόλδος ο ΙΙ

Bασιλιάς του Βελγίου από το 1865 μέχρι το 1909, είναι γνωστός για το πρότζεκτ Congo Free State, που οδήγησε στο θάνατο τουλάχιστον 3.000.000 ανθρώπων στο Κονγκό. Με χρηματοδότηση από την κυβέρνηση, το έργο συστάθηκε για την εξαγωγή καουτσούκ και ελεφαντόδοντου από την περιοχή του Κονγκό της κεντρικής Αφρικής.

Δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια απαιτούσε καταναγκαστική εργασία εκ μέρους των φυλών του Κονγκό, με τον Λεοπόλδο και το στρατό του να επιβλέπουν τις εργασίες. Στις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν υπό το καθεστώς του, συγκαταλέγονται η υποδούλωση του ιθαγενούς πληθυσμού, τα βασανιστήρια, ο ακρωτηριασμός και οι μαζικές σφαγές αμάχων.

Πολ Ποτ

Γεννημένος σε αγροτική οικογένεια το 1925, ο Πολ Ποτ έγινε ο ηγέτης του κόμματος των Ερυθρών Χμερ και ο πρωθυπουργός της Καμπότζης από το 1976 μέχρι το 1979. Επέβαλε άγρια αγροτική πολιτική που οδήγησε στo θάνατο του 25% του πληθυσμού της Καμπότζης.

Περίπου 2.000.000 κάτοικοι αναγκάστηκαν να ζουν και να εργάζονται στην ύπαιθρο σε συνθήκες σκλαβιάς από τις 4 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ υπό το άγρυπνο βλέμμα των στρατιωτών των Κόκκινων Χμερ.

Εκτός από την καταναγκαστική εργασία σκλάβων, οι πολίτες έπρεπε να υπομείνουν τον υποσιτισμό (έτρωγαν 180 γραμμάρια ρυζιού κάθε δύο ημέρες), την κακή ιατρική περίθαλψη και τις εκτελέσεις αν υπήρχε κάποια παράβαση και θάβονταν σε ομαδικούς τάφους.

Το αιματηρό καθεστώς του Ποτ έφτασε στο τέλος του, όταν ο στρατός του Βιετνάμ εισέβαλε στην Καμπότζη. Ο ίδιος πέθανε από καρδιακή προσβολή πριν δικαστεί για τα εγκλήματα του.

Ιβάν ο Τρομερός

Ο Ιβάν ΙV της Ρωσίας – περισσότερο γνωστός ως Ιβάν ο Τρομερός – ήταν ηγέτης της Μόσχας από το 1533 μέχρι το 1547, και ο πρώτος Τσάρος της Ρωσίας από το 1547 μέχρι το θάνατό του το 1584. Η μακρά βασιλεία του σημαδεύτηκε από την επέκταση των ρωσικών συνόρων και την εξέλιξη της Ρωσίας σε μια πανίσχυρη αυτοκρατορία.

Ο Ιβάν βασίλεψε ειρηνικά στην αρχή, δυστυχώς, αυτή η πρώιμη καλοσύνη σημαδεύτηκε επίσης από τις φρικαλεότητες του σε όλη την προσπάθειά του για επέκταση και και έλεγχο του πληθυσμού μέσω του στρατιωτικού καθεστώτος.

Το 1570, για παράδειγμα, ο Ιβάν είχε την εντύπωση ότι η ελίτ της πόλης του Novgorod σχεδίαζε να αυτομολήσει στην Πολωνία και οδήγησε ένα στρατό για να τους σταματήσει. Ο στρατός του στη συνέχεια έχτισε τείχη γύρω από την περίμετρο της πόλης και βασάνισε και σκότωσε μεταξύ 500 και 1000 άτομα μπροστά στα μάτια του Ιβάν.

Κάτι που ίσως εξηγεί κάποιες από τις ενέργειές του ως αιμοδιψή παρανοϊού ηγέτη, είναι το γεγονός ότι ο Ιβάν έπασχε από ψυχική ασθένεια. Η εν λόγω ασθένεια θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει την απόφασή του να χτυπήσει την έγκυο νύφη του προκαλώντας της αποβολή και να σκοτώσει κατά λάθος το γιο του όταν αυτός του ζήτησε το λόγο.

Ελίζαμπεθ Μπάθορι – Η ματωμένη Κόμισσα

Αποτέλεσε έμπνευση για την Κόμισσα του Δράκουλα και θεωρείται η πιο παραγωγική serial killer όλων των εποχών. Η Ελίζαμπεθ Μπάθορι, ήταν κόμισσα από τα Καρπάθια Όρη στην Ουγγαρία, που ειδικεύεται στην γκροτέσκ χυδαιότητα. Αν και ο αριθμός των θυμάτων της αμφισβητείται, πιστεύεται ότι ήταν υπεύθυνη για το βασανισμό και τη δολοφονία εκατοντάδων κοριτσιών από το 1585 μέχρι το 1610.

Οι μέθοδοι εκτέλεσης της ήταν απίστευτα ενοχλητικοί, δεδομένου ότι βασάνιζε γυμνά κορίτσια, αναγκάζοντάς τα να φάνε τη σάρκα τους, διαπερνώντας τα με τις βελόνες και καίγοντας μέρη του προσώπου και των γεννητικών οργάνων τους.

Η Μπάθορι βασάνιζε τα θύματα της για εβδομάδες και στη συνέχεια κολυμπούσε στο αίμα τους, πιστεύοντας ότι αυτό θα την βοηθούσε να παραμείνει νέα. Η ευμάρεια και το οικογενειακό της όνομα την έσωσε από το να παραπεμφθεί σε δίκη, αλλά καταδικάστηκε σε κατ οίκον περιορισμό για το υπόλοιπο της ζωής της.

Χάινριχ Χίμλερ

Γεννημένος το 1900, ο Χάινριχ Χίμλερ ήταν ο δεύτερος πιο ισχυρός Ναζί και ενδεχομένως ο πιο φοβερός άνθρωπος στη ναζιστική Γερμανία. Ως ηγέτης του Κόμματος των SS από το 1929 μέχρι το 1945, ο Χίμλερ ήταν υπεύθυνος για τη σύλληψη και την εφαρμογή της Τελικής Λύσης (Endlösung) – του ναζιστικού σχεδίου για την δολοφονία των Εβραίων της Ευρώπης – και την ενορχήστρωση του Ολοκαυτώματος.

Ο Χίμλερ υπηρέτησε ως επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων στην ενοποιημένη στη Γερμανία και έδινε επίσης εντολή στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι αποφάσεις του οδήγησαν στο θάνατο 7.000.000 Εβραίους, Πολωνούς, Ρώσους, κομμουνιστές και άλλες ομάδες, καθώς οι Ναζί προσπαθούσαν για ένα «καθαρό» μέλλον.

Λέγεται επίσης ότι το σπίτι του Χίμλερ περιείχε έπιπλα και βιβλία φτιαγμένα από τα οστά και τα δέρματα των Εβραίων θυμάτων του. Τελικά αυτοκτόνησε με δηλητήριο το 1945.

Αδόλφος Αιχμαν

Ο Αιχμαν ήταν Γερμανός Ναζί και ένας από τους κύριους υποκινητές του Ολοκαυτώματος. Είχε αναλάβει την οργάνωση για την καταχώριση, την αποτέφρωση και τη μεταφορά των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης. Μέσα σε δύο μόλις μήνες, (Μάϊο-Ιούλιο του 1944), οδήγησε στο θάνατο πάνω από 400.000 Εβραίους της Ουγγαρίας.

Συνολικά, ο Άιχμαν ήταν υπεύθυνος για το θάνατο 6.000.000 Εβραίων, έχοντας παραδεχθεί ότι θα σκότωνε ακόμα και τον πατέρα του, αν είχε διαταχθεί να το κάνει. Ο Αιχμαν διέφυγε τη σύλληψη για 15 χρόνια, αλλά τελικά δικάστηκε και απαγχονίστηκε για τα εγκλήματά του το 1962.

Πηγή

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η απίστευτη ζωή της Βρετανίδας κατασκόπου που δημιούργησε το κράτος του Ιράκ

6/2014. Η πολύπαθη χώρα του Ιράκ βρίσκεται για ακόμη μια φορά στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος εξαιτίας του φονικού εμφυλίου πολέμου που έχει συμπαρασύρει την πάλαι ποτέ «Μεσοποταμία» σε έναν ανελέητο κύκλο αίματος.

Στην μπαρουτοκαπνισμένη εδώ και αιώνες Μέση Ανατολή το κράτος του Ιράκ έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στις γεωπολιτικές εξελίξεις της περιοχής, ενώ αρκετές φορές τις όριζε η ίδια η ηγεσία του με πολέμους και διενέξεις.

Με αφορμή την νέα αιματηρή σύγκρουση στη χώρα και την συζήτηση στις ΗΠΑ εάν θα πρέπει να επέμβουν ή όχι, η the daily beast πραγματοποίησε ένα αφιέρωμα στον δημιουργό του συγκεκριμένου κράτους, την βρετανίδα Γκέτρτρουντ Μπελ η οποία «εμπνεύστηκε» το κράτος αυτό.

Γεννημένη το 1868 στην Αγγλία, μεγάλωσε σε μια πλούσια οικογένεια και η ευμάρεια αυτή της επέτρεπε από πολύ νωρίς στη ζωή της να πραγματοποιεί μεγάλα ταξίδια και να γνωρίσει αμέτρητες περιοχές του κόσμου. Ήταν αρχαιολόγος, πολιτική αξιωματούχος, συγγραφέας και, παρεμπιπτόντως, κατάσκοπος.

Πως βρέθηκε στο Ιράκ

Έφτασε στην Βαγδάτη διασχίζοντας την αφιλόξενη έρημο μαζί με άλλους λίγο πριν ξεσπάσει ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, ενώ η πόλη εκείνη την περίοδο βρισκόταν υπό ένα καθεστώς πιστό στους Οθωμανούς. Αυτή ήταν και η πρώτη της γνωριμία με την περιοχή.

Η Γκέρτρουντ Μπελ, 45 ετών τότε, πήγε στην Κωνσταντινούπολη και ζήτησε να πάρει άδεια εισόδου στην περιοχή, την οποία οι αρχές έδωσαν πρόθυμα, καθώς πίστευαν ότι ήταν αρχαιολόγος και φιλόλογος Αραβικών.

Στην πραγματικότητα η Βρετανίδα ήταν κατάσκοπος και εργαζόταν για τα βρετανικά συμφέροντα, γνωρίζοντας ότι εάν συνέβαινε το παραμικρό οι βρετανικές αρχές δεν θα την αναγνώριζαν ως μέλος των μυστικών υπηρεσιών. Το γεγονός ότι γνώριζε αραβικά της έδωσε τη δυνατότητα να συγκεντρώσει αρκετές πληροφορίες για τους Οθωμανούς, ενώ, μαζί με άλλους κατασκόπους είχε στελεχώσει το Αραβικό βραβείο το οποίο έδρευε στο Κάιρο.

Στόχος τους ήταν να φτάσουν στην πόλη Χάιλ, στην οποία δεν είχε φτάσει κανένας Ευρωπαίος από το 1893. Υπό την κάλυψη της αρχαιολογικής έρευνας, ο πραγματικός σκοπός της Μπελ ήταν να αξιολογήσει τη δύναμη της δολοφονικής οικογένειας Αλ Ρασιντ.

Η οικογένεια των Ρασίντ είχε εκδιωχθεί από το Ριάντ από τον νεαρό τότε Αμπντούλ Αζίζ μπιν Αμπντουραχμάν αλ Σαούντ, ο οποίος έμεινε αργότερα γνωστός στην Ιστορία ως Ιμν Σαούντ, ιδρυτής της Σαουδικής Αραβίας. Οι Ρασίντ, ωστόσο, την υποπτεύθηκαν και την έθεσαν σε κατ΄ οίκον περιορισμό στο βασιλικό συγκρότημα, ωστόσο, η Μπελ συνέχισε να εργάζεται ανελλιπώς.

Το 1916 η Μπελ ταξίδεψε στη Bασόρα και τον επόμενο χρόνο εγκαταστάθηκε στη Bαγδάτη, αμέσως μετά την κατάληψή της από τους Βρετανούς, όπου ανέλαβε καθήκοντα συμβούλου του αποικιακού διοικητή της Μέσης Ανατολής, σερ Πέρσι Kοξ, για θέματα σχέσεων με τον αραβικό πληθυσμό.

Μια γυναίκα ασκεί τεράστια επιρροή στην περιοχή του «μαύρου χρυσού»

Με τη λήξη του Α' ΠΠ η Μπελ σχεδίασε τα σύνορα ενός νέου κράτους, της Μεσοποταμίας (που αργότερα ονομάστηκε Ιράκ) το οποίο αποτελούνταν από τις πρώην οθωμανικές επαρχίες της Μοσούλης, της Βαγδάτης και της Βασόρας.

Η Μπελ, μάλιστα, έπεισε τον τότε υπουργό Πολέμου, Ουίνστον Τσώρτσιλ, να ορίσει ως ανώτατο άρχοντα τον πρώην βασιλιά της Συρίας, Φαϊζάλ. Η Γκέρτρουντ, όπως αποδείχθηκε, είχε τόση επιρροή στον ιρακινό μονάρχη που ουσιαστικά κυβερνούσε τη χώρα και τότε αποκλήθηκε «βασίλισσα του Ιράκ δίχως στέμμα». Όταν τελείωσε ο πόλεμος κι ενώ οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αποφάσιζαν για το μέλλον της Αραβίας, η Μπελ κατείχε μια σημαντική θέση επιρροής, χάρη στις εσωτερικές πληροφορίες που είχε καταφέρει να αποκτήσει.

Στη διάσκεψη Ειρήνης του 1919, υπήρξε μυστική συμφωνία που είχε συναφθεί με τους Γάλλους, οι οποίοι ήθελαν να έχουν τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου και επρόκειτο να πάρουν τη Δαμασκό, ενώ η Βρετανία θα κάλυπτε το κενό που άφηνε πίσω της η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας καταρτίζοντας εκ νέου του χάρτη της Αραβίας.

Κατά την υπόλοιπη περίοδο, η Γκέρτρουντ Μπελ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην περιοχή, καθώς, γνωρίζοντας τα σχίσματα και τις βεντέτες στην περιοχή, συμμετείχε σε όλες τις συζητήσεις μεταξύ Γάλλων και Άγγλων που διεξάγονταν για τον έλεγχο της περιοχής.

Μια άθεη, φανατική καπνίστρια με λατρεία για τον πολιτισμό

Εκτός από τις πολιτικές της δραστηριότητες, ενδιαφέρθηκε για τη διάσωση του πολιτισμού και της ιστορίας του Ιράκ, της χώρας που περιλαμβάνει τα σπουδαία κατάλοιπα των πολιτισμών της Μεσοποταμίας και την παραμονή τους στον τόπο καταγωγής τους. Συγκέντρωσε έτσι στη Βαγδάτη μεγάλο αριθμό σπουδαίων έργων τέχνης, όπως της Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας κι αυτή η συλλογή αποτέλεσε τον πυρήνα του μουσείου, το οποίο εγκαινιάσθηκε τον Ιούνιο του 1926, ένα μόλις μήνα πριν από το θάνατό της.

Πήγαινε για ιππασία και κολύμπι κάθε μέρα, κάπνιζε πολύ και δεν έκρυβε το γεγονός ότι ήταν άθεη. Έμοιαζε να νιώθει πιο άνετα με τη συντροφιά των Αράβων, παρά με τους συναδέλφους της στο Κάιρο.

Στις 12 Ιουνίου 1926 βρέθηκε νεκρή στο υπνοδωμάτιο του σπιτιού της, λόγω υπερβολικής δόσης υπνωτικών χαπιών.

iefimerida.gr

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

«Αυτός ο τόπος είναι ελληνικός - Θέλουμε να γίνουμε Χριστιανοί»!

Στην Κωνσταντινούπολη "Τούρκοι" λένε σε Έλληνες επισκέπτες: «Ο τόπος αυτός είναι δικός σας»!

Ο φανατισμός των Ισλαμιστών στην Τουρκία δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις ειδικά σε θέματα θρησκείας. Αυτό όμως που δεν επετεύχθη με «ζεϊμπέκικα και κουμπαριές» το πράττει η Ορθοδοξία αφού είναι έκδηλο σε πολλούς Τούρκους το Ορθόδοξο υπόβαθρο.

Αν καί οι λιγοστοί Σελτζούκοι άλλαξαν τον εθνοθρησκευτικό χαρακτήρα εκατομμυρίων Ελλήνων (Μικρασίας, Θράκης, Πόντου κ.α.) που λόγω βίας ή συμφερόντων εξισλαμίσθηκαν ακόμα και επιφανειακά, σήμερα μία κρυμμένη Ορθόδοξη θρησκευτικότητα εκδηλώνεται από τους απογόνους τους.

Οι κρυπτοχριστιανοί αποτελούν για το Πατριαρχείο ένα κρυφό ποίμνιο τραγικών θυμάτων μιας αυταρχικής διοίκησης αιώνων.

Ζουν παντού. Κυρίως στον Πόντο που ίσως είναι 2 εκατομμύρια! Έρημοι ναοί λειτουργούν και ξαφνικά γεμίζουν κρυπτοχριστιανούς που κοινωνούν συνειδητά, νηστεύουν ακόμα και το λάδι όλα τα 5ήμερα της Μ. Τεσσαρακοστής.

Γράφονται συνθήματα σε τοίχους από νέους με αναζητήσεις: «Δεν θέλουμε να είμαστε πια μουσουλμάνοι. Θέλουμε να γίνουμε Χριστιανοί»! Τούρκοι λένε σε Έλληνες επισκέπτες: «Ο τόπος αυτός είναι δικός σας». Hos geldiniz! Φύλακες μνημείων λένε σε Έλληνες να μην πληρώνουν εισιτήριο γιατί «αυτά είναι δικά σας».

Δεν θεωρούν ευλογία απ’ τον Θεό το γεγονός ότι αδίκησαν τους Ρωμηούς κλέβοντας και διώκοντάς τους, πιστεύοντας ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν βλέπουν προκοπή! Καταλαβαίνουν ότι ζουν σε μια χώρα που όλα είναι Ελληνικά!

Ιστορία, μνημεία, πόλεις, πολιτισμός και το σημαντικότερο ότι η συντριπτική πλειοψηφία εξ’ αυτών γνωρίζει ότι στις φλέβες τους ρέει Ελληνικό αίμα!

Τα περιστατικά πολλά. Στο ναό Αγ. Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, ο π. Δοσίθεος συναντά νεαρή Τουρκάλα που ρίχνει οβολό στο παγκάρι, ανάβει κερί, προσκυνεί την εικόνα και εξηγεί στον Πάτερ: «Μου αρέσουν τα δικά σας»!

Κάθε Παρασκευή που λειτουργεί η Μονή Μεταμορφώσεως Πρώτης συρρέουν πολλοί Τούρκοι. Στο νησί Αντιγόνη τιμούν τον Αγ. Γεώργιο φέρνοντας στο μοναστήρι λάδια, λαμπάδες, χρήματα για τα θαύματα που κάνει.

Σ’ ένα απ’ τα 40 αγιάσματα της Πόλης, στο Μπαλουκλή καταφεύγουν πολλοί Τούρκοι ζητώντας βοήθεια σε δύσκολες περιστάσεις της ζωής. Στην Παναγία του Βεφά κάθε πρωτομηνιά εκατοντάδες Τούρκοι παίρνουν αγιασμό και την Πρωτοχρονιά γίνεται το αδιαχώρητο από χιλιάδες προσερχόμενους.

Κοντά στην Αγιά Σοφιά, στον Αϊ Θαράπο, κάθε Δευτέρα Ορθόδοξος ιερέας διαβάζει συνεχώς ευχές σε «μουσουλμάνους» που ζητούν εξομολόγηση. Το αγίασμα της σπηλιάς Αγ. Δημητρίου Ξηροκρήνης γεμάτο δεκανίκια και τάματα από Τούρκους ακόμα και απ’ το Ερζερούμ που θεραπεύθηκαν.

Εκκλησιάζονται, ζητούν να κοινωνήσουν, προσκυνούν το Σταυρό, ευχαριστούν τον παπά που σταυρώνει το άρρωστο παιδί τους, αγαπούν ιδιαιτέρως τον Aziz Nikola (Άγιο Νικόλαο)! Τουρκάλα κρατά 50 χρόνια αναμμένο το καντήλι στο Ναό Ταξιαρχών Μοσχονησίων!

Η «Σαμπάχ» γράφει: «Η επαναλειτουργία της Πατριαρχικής Σχολής Χάλκης είναι αίτημα άκρως λογικό» και ο αρθρογράφος Τσαντάρ υποστηρίζει «την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου που ισχύει απ’ το 451…».

Ο Γ. Τζιβαόγλου γράφει ότι ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ υπήρξε μοιραίο λάθος. Τουρκική τράπεζα παρουσίασε έκδοση για το Βυζάντιο που περιείχε ακόμα και λόγο του Αγίου Βασιλείου προς νέους!

Η Τουρκική ακαδημία επιστημών διοργάνωσε συνέδριο για τη ζωή στο Βυζάντιο. Στην Τουρκία οι Ορθ. Εκκλησίες δεν πληρώνουν ηλεκτρικό ρεύμα όπως στην Ελλάδα. Απαλλάσσονται!

Τουρκικές πηγές σε έρευνα του Ν. Χειλαδάκη αποκαλύπτουν ότι στη Μονή Παντοκράτορος του Κερατίου που υπήρχαν οι αυτοκρατορικοί τάφοι Κομνηνών και Παλαιολόγων, είναι σήμερα η περιοχή Φατίχ, κέντρο φανατικών ισλαμιστών και συνηθίζουν πολλοί Τούρκοι να ανάβουν κεριά και να ρίχνουν χρήματα σ’ έναν τάφο παρά την προειδοποιητική επιγραφή που απαγορεύει αυστηρά τη συνήθεια αυτή. Στην ίδια συνοικία υπήρχε ο Βυζαντινός ναός Αγίων Αποστόλων.

Πάνω στα ερείπιά του χτίστηκε τζαμί και κατόπιν επισκευών ανοίχτηκε ο τάφος του Μωάμεθ Πορθητή που είχε μητέρα Χριστιανή -πιθανώς Ελληνίδα- και διαπιστώθηκε ότι μία καταπακτή οδηγούσε στην υπόγεια αίθουσα της παλιάς Εκκλησίας, αποδει-κνύοντας ότι ο Μωάμεθ είχε ταφεί σε Ορθόδοξη Εκκλησία εν μέσω Βυζαντινών αυτοκρατόρων!

Μαρτυρίες αναφέρουν ότι στα τέλη της ζωής του είχε ασπασθεί τον Χριστιανισμό και δίπλα στον τάφο του βρέθηκε Σταυρός και εικόνα της Παναγίας! Ο ναός Αγίας Ειρήνης δίπλα στην Αγιά Σοφιά δεν έγινε ποτέ τζαμί.

Ο Μωάμεθ τον άφησε να λειτουργεί κανονικά χάριν της Χριστιανής μάνας του! Όλα αυτά απασχολούν κατά καιρούς τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης. Το περιοδικό «Ακτουέλ» της Σαμπάχ παρουσίασε άρθρο: «Ο Πορθητής ήταν Χριστιανός;»!

Η εβδομαδιαία τουρκική επιθεώρηση αξιών αναφέρει: «Επιστρέφουν στις θρησκευτικές τους ρίζες»! Επισημαίνει ότι σε 3 χρόνια μοιράστηκαν 8 εκατομμύρια Ευαγγέλια (incil) στην τουρκική γλώσσα, ενώ φανερά βαπτίζονται Χριστιανοί πολλοί μουσουλμάνοι απόγονοι εξισλαμισμένων Ελλήνων που τώρα ανακαλύπτουν τις χριστιανικές τους ρίζες!

Η «Σαμπάχ» τιτλοφορεί: «Η Εκκλησία της Παναγίας στην Κωνσταντινούπολη, τελευταία ελπίδα για τους Τούρκους»! Την χαρακτηρίζει «Πόρτα ελπίδας», τόπο προσκυνήματος και προσευχής στα προβλήματα των Τούρκων με αθρόα προσέλευση που κάθε 1η του μηνός δημιουργείται το αδιαχώρητο!

Η φήμη της Παναγίας απλώθηκε παντού και οι Τούρκοι -ακόμα και διάσημοι- προσέρχονται για να ανάψουν κεριά, να φιλήσουν το χέρι Ορθόδοξου παπά, δηλώνοντας ότι εκεί είναι το σπίτι του Θεού γιατί γίνονται θαύματα!

Στον  Αρχάγγελο Μιχαήλ στη Σεβάστεια, αναφέρεται στα συναξάρια ότι μικρά ψάρια εντός του αγιάσματος έγλυφαν το σώμα των ασθενών και λάμβαναν θαυματουργικά θεραπεία.

Η Εκκλησία καταστράφηκε τον 15ο αιώνα, αλλά σήμερα το αγίασμα χρησιμοποιείται με τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες προσελκύοντας πολλούς Ευρωπαίους.

Η εφημερίδα «Σταρ» γράφει: «Τουρκάλες με μαντίλες πάνε σε Εκκλησίες», ανάβουν κεριά, κάνουν τάματα, ζητάνε την ευλογία έκπληκτων παπάδων, προσκυνούν εικόνες, επικαλούνται Αγίους (όλα αυτά τα απαγορεύει το Ισλάμ), παρατηρώντας μία μεταστροφή σε Ελληνορθόδοξους ναούς και αγιάσματα όπου οι Τούρκοι βρίσκουν καταφύγιο!

Η εφημερίδα «Μιλιέτ» αναφέρει ότι με μέριμνα Τούρκου δημάρχου, γιορτάστηκε ευλαβικά στη Σηλυβρία η μνήμη του Αγίου Νεκταρίου με μαζική συμμετοχή «μουσουλμάνων»!

Τα τελευταία χρόνια επετράπη στην εορτή των Θεοφανίων να ρίχνετε στο Βόσπορο ο Σταυρός. Πιο πολύ χάρηκαν οι "Τούρκοι" ψαράδες γιατί θεωρούσαν ότι ο λόγος που μειώθηκαν τα ψάρια στη θάλασσα ήταν που δεν έριχναν οι Ρωμηοί το Σταυρό τα Φώτα!

Τουρκικές εφημερίδες ανέφεραν ότι νεαρή Τουρκάλα βούτηξε με τα ρούχα να πιάσει το Σταυρό στον Κεράτιο μαζί με Χριστιανούς δίνοντας συνέντευξη ότι ήθελε να τιμήσει τη γιορτή των Ρωμηών και θα το ξανάκανε για να πάρει ευλογία!

Η «Χουριέτ» πρώτη σε κυκλοφορία τουρκική εφημερίδα δημοσίευσε πριν λίγα χρόνια ότι Τούρκος υποψήφιος δήμαρχος κυβερνώντος ισλαμικού κόμματος ζήτησε την ευλογία του Πατριάρχη, παρακολουθώντας τη θ. λειτουργία στην Παναγία Ευαγγελίστρια την 25η Μαρτίου(!), μίλησε δημόσια σε Τούρκους δημοσιογράφους για την αγιότητα του ηγέτη της Ορθοδοξίας και του πρόσφερε τριαντάφυλλο…»!

Τουρκικά κανάλια δείχνουν Μετέωρα, Μιστρά, ψαλμωδίες, βίους Αγίων κ.α. Προβάλλουν Τούρκους που αγιογραφούν και ότι έξω από την Άγκυρα σε ιστορική παλαιοχριστιανική κατακόμβη συρρέουν προσκυνητές πιστεύοντας ότι θα βοηθηθούν στη ζωή τους, ανάβοντας κεριά εκεί όπου συγκεντρώνονταν παλιά οι Χριστιανοί.

Έξω από τα Άδανα σε κατακόμβη που αγίασαν 7 Χριστιανοί νέοι προσέρχονται Τούρκοι προσκυνητές θυμιάζοντας λιβάνι που απαγορεύει το Ισλάμ, θεωρώντας τους τόπους ιερούς διότι γίνονται φοβερά θαύματα.

Στην Ταρσό ο Ναός Αποστόλου Παύλου είναι προσκύνημα, ανάβουν καντήλια, φιλάνε εικόνες, πίνουν αγίασμα για την υγεία τους και όλα αυτά τα θεωρούν ιερά. Στις 24 Σεπτεμβρίου στην Πρίγκηπο τιμούν τον Άγ. Γεώργιο τον Κουδουνά.

Δεκάδες χιλιάδες προσκυνητές απ’ τα πέρατα της Τουρκίας με τσαντόρ, ακόμα και ηλικιωμένοι, περπατούν ξυπόλητοι, απ’ τις ακτές όλη την ανηφόρα ως την κορυφή που είναι ο ναός σε ένα άνευ προηγουμένου πανηγύρι, κάνοντας τάματα, κρεμώντας κουρελάκια στα δέντρα, τηρώντας μία παράδοση με κλωστές, περιμένοντας σε ατέλειωτες ουρές επί 5 ώρες για να πάρουν αγιασμό, να τους σταυρώσει ο Ορθόδοξος παπάς, ανάβοντας κεριά, χαϊδεύοντας εικόνες, πιστεύοντας στη δύναμη του Σταυρού!

Τούρκοι γράφουν λογοτεχνικά βιβλία: 

«Κωνσταντινούπολις ήταν το όνομά σου… με το λαό σου τον ευσεβή, τις Εκκλησιές, τα μοναστήρια, τ’ αγιάσματά σου, με τις εικόνες, τους καλογέρους και τους αγγέλους σου, ήσουνα η πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας. Κωνσταντινούπολις το όνομά σου…»

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η Επιστολή του Πάπα Πίου του Β’ προς τον Μωάμεθ δέκα χρόνια μετά την Άλωση

Είχαν περάσει δέκα περίπου χρόνια από την Άλωση, οι σχέσεις της Kαθολικής Eκκλησίας με την (ανθενωτική) Eκκλησία της Aνατολής είχαν στην πραγματικότητα διακοπεί, όταν ο τότεπάπας της Pώμης Πίος ο B΄, ο κατά κόσμο Aeneas Sylvius Piccolomini, αποφασίζει να συντάξει μια επιστολή στα λατινικά, αποδέκτης της οποίας ήταν ο Mεχμέτ, ο Πορθητής της Kωνσταντινουπόλεως

Να σημειωθεί αμέσως πως δεν είναι βέβαιο αν στάλθηκε τελικά το επιστολικό αυτό κείμενο στην Kωνσταντινούπολη, καθώς μάλιστα στα 1464 πέθανε ο επιστολογράφος, αλλά κανείς στην έρευνα δεν αμφισβητεί πως η επιστολή γράφτηκε (πιθανότατα στα τέλη του 1461) και πως αποτελεί ένα κείμενο που απηχεί τις απόψεις τού τότε πάπα· και ακόμα είναι εξακριβωμένο πως το κείμενο της επιστολής τυπώθηκε λίγα χρόνια αργότερα, πριν πάντως πεθάνει ο Πορθητής, στην Kολωνία, στο Tρεβίζο και στη Pώμη.

Kατά συνέπεια τα περιεχόμενά της, ακόμα και αν η επιστολή δεν επιδόθηκε στον υπαρκτό παραλήπτη της, έγιναν -μπορούσαν να γίνουν- γνωστά στην Kωνσταντινούπολη με μια από τις πολλές εκδόσεις που γνώρισε το κείμενο της επιστολής. Διότι είναι δύσκολο να φανταστούμε πως ένα έντυπο με τον βαρύγδουπο τίτλο Pii Secundi Pontificis Maximi: Ad Illustrem Mahumetem, Turcorum Imperatorem, Epistula(Πίος ο B΄, Mέγας Ποντίφικας, προς τον Eκλαμπρότατον Mωάμεθ, αυτοκράτορα των Tούρκων, Eπιστολή), όπως τιτλοφορείται η επιστολή στην έκδοση για παράδειγμα του Tρεβίζο του1475, δεν προκάλεσε το ενδιαφέρον κάποιου· και αυτός ο κάποιος, είτε ήταν πρεσβευτής είτε μέλος της κοινότητας των καθολικών που ζούσαν στην Kωνσταντινούπολη είτε υπέρμαχος των συμφερόντων της Πύλης, δεν θέλησε να προσφέρει αυτό το έντυπο -ή απλώς να το καταστήσει γνωστό- στον δηλούμενο αποδέκτη της περιεχόμενης επιστολής. Mε άλλα λόγια, μοιάζει απίθανο ο Πορθητής να μην έμαθε την πρόταση της Kαθολικής Eκκλησίας, έστω και αν ο πάπας που την συνέταξε είχε στο μεταξύ πεθάνει.

H πρόταση της Kαθολικής Eκκλησίας

H Ορθόδοξη Εκκλησία μέσω της εμπλοκής του Πορθητή στα της επαναλειτουργίας του Πατριαρχείου Kωνσταντινουπόλεως του είχε προσφέρει, όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, μια έμμεση νομιμοποίηση στις συνειδήσεις τουλάχιστον των χριστιανών υπηκόων της αυτοκρατορίας. H Kαθολική Eκκλησία ήταν περισσότερο ριζοσπαστική στις υποσχέσεις της αλλά και λίγο, ίσως, ουτοπική στον οραματισμό της.

Mολονότι το κείμενο της επιστολής είναι μακρότατο (στην έκδοση του Tρεβίζο κατελάμβανε 56 τυπωμένα φύλλα, 112 σελίδες), αξίζει να παρακολουθήσουμε εδώ τα κύρια σημεία, εκείνα τουλάχιστον που έχουν σχέση με τη νομιμοποίηση του Πορθητή και τις αναφορές στην Oρθόδοξη Eκκλησία, για να δικαιολογήσουμε και τους παραπάνω χαρακτηρισμούς.

Aποκάλεσα την πρόταση της Kαθολικής Eκκλησίας «λίγο, ίσως, ουτοπική», διότι ζητούσε από τον χαλίφη Πορθητή να βαπτιστεί και να γίνει χριστιανός, να αλλάξει το θρήσκευμά του χάνοντας έτσι τη νομιμοποιητική βάση της εξουσίας του για τους μουσουλμάνους υπηκόους του – οραματιζόμενη μάλιστα την πράξη του αυτή να την ακολουθούσαν και οι άλλοι μη χριστιανικοί λαοί της Aνατολής. Kαι ήταν «ριζοσπαστική», διότι η νομιμοποίησή του από την Kαθολική Eκκλησία θα ήταν άμεση και ανεπιφύλακτη: θα σε εγκαταστήσουμε νόμιμο ηγεμόνα όλων αυτών των λαών, «θα σε ονομάζουμε αυτοκράτορα των Eλλήνων και της Aνατολής» («Nos te Graecorum et Orientis imperatorem appellabimus»), του υπόσχεται ο πάπας Πίος B΄, και δεν θα προσφέρουμε πλέον τη βοήθειά μας σε όλους εκείνους τους χριστιανούς που φεύγουν από το κράτος σου και έρχονται σε μας.

Στο εύλογο ερώτημα: βάσει ποιας νομιμότητας η Kαθολική Eκκλησία θα έχριζε και θα εγκαθιστούσε τον, χριστιανό πλέον, Πορθητή της Kωνσταντινούπολης σαν νόμιμο ηγεμόνα των Eλλήνων και της Aνατολής; Η απάντηση ούτε απλή είναι, ούτε στην πραγματικότητα αφορούσε τον Πορθητή· έχει να κάνει με τα πολιτικά ιδεολογήματα του δυτικού κόσμου για τους νόμιμους διαδόχους του ρωμαϊκού κράτους.

H Καθολική Εκκλησία, που τον 8ο αιώνα είχε εμφανιστεί σαν κληροδόχος μετά την πτώση του δυτικού ρωμαϊκού κράτους του imperium romani, κληροδόχος ενός δικαιώματος που το παραχώρησε, τα Xριστούγεννα του 800 μ.X., στον Kαρλομάγνο, θέλησε τον 15ο αιώνα, μετά την πτώση του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους, του βυζαντινού κράτους, να εμφανιστεί και πάλι σαν νόμιμη διάδοχος του αντίστοιχου imperium και διαπραγματευόταν να το παραχωρήσει, υπό όρους, στον νέο κυρίαρχο της Kωνσταντινούπολης.

Το δέλεαρ της νομιμοποίησης

O πρώτος όρος που έθετε ο επικεφαλής της Kαθολικής Eκκλησίας ήταν ο Πορθητής να γίνει χριστιανός, το δεύτερο που έπρεπε να υποσχεθεί ήταν ότι θα προσέφερε τον ισχυρό βραχίονά του, προκειμένου να τιμωρηθούν όλοι εκείνοι που πλήττουν τα δικαιώματα της Kαθολικής Eκκλησίας και επαναστατούν εναντίον της μητέρας Εκκλησίας τους.

Σαφής νομίζω αναφορά στους ανθενωτικούς που δεν ήθελαν να εφαρμόσουν όσα αποφασίστηκαν στη Σύνοδο της Φλωρεντίας και τώρα συνεργάζονταν μαζί του. Θα ζητήσουμε τη βοήθειά σου, γράφει ο Πίος ο B΄ στην επιστολή του συνοψίζοντας στο σημείο αυτό όλα όσα αναφέραμε πιο πάνω, όπως έκαναν οι προκάτοχοί μου, οι πάπες Στέφανος, Aδριανός και Λέων που ζήτησαν βοήθεια από τον Πεπίνο και τον Kαρλομάγνο εναντίον των Λομβαρδών· και όταν τους ελευθέρωσαν τους μεταβίβασαν το imperium που κρατούσαν από τους Έλληνες.

H αναφορά που υποθέσαμε πιο πάνω πως γίνεται στους ανθενωτικούς, σε άλλο σημείο της επιστολής είναι ρητή: «Oι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει την Ένωση με την Eκκλησία της Pώμης, όταν εσύ κατέκτησες την Kωνσταντινούπολη», γράφει επί λέξει ο πάπας στον Πορθητή, «δεν αποδέχονταν πλέον τις αποφάσεις της Συνόδου της Φλωρεντίας και έμεναν μέσα στην πλάνη. Oι απόψεις τους για το Άγιο Πνεύμα και το Kαθαρτήριο δεν είναι σύμφωνες με την αληθινή πίστη».

H ιστορική σημασία της επιστολής

H επιστολή όπως είπαμε δεν επιδόθηκε ίσως ποτέ στον υπαρκτό αποδέκτη της· η συγγραφή της όμως και το δημοσιευμένο κείμενό της έμειναν ως ένα τεκμήριο των απόψεων, των αντιδράσεων καλύτερα, της Kαθολικής Eκκλησίας στο modus vivendi που λίγους μήνες μετά την Άλωση βρέθηκε στην Aνατολή ανάμεσα στον Πορθητή και εκείνους (τους ανθενωτικούς) που επάνδρωσαν την Oρθόδοξη Eκκλησία. Έμεινε ως μια αντιπρόταση της Kαθολικής Eκκλησίας στην πολιτική λύση της έμμεσης νομιμοποίησης που η Oρθόδοξη Eκκλησία προσέφερε στον νέο, μη χριστιανό, κυρίαρχο της Aνατολής.

Aν όμως η επιστολή, μολονότι δεν επιδόθηκε, έγινε γνωστή, όπως υποθέσαμε, στον Πορθητή, ιστορική σημασία έχει και η σιωπή του. Δεν έγινε χριστιανός και φαίνεται πως δεν τον συγκλόνισε το γεγονός που του επισήμανε ο πάπας, ότι οι χριστιανοί υπήκοοί του είχαν λανθασμένες απόψεις για το «Άγιο Πνεύμα και το Kαθαρτήριο».

Aρκέστηκε προφανώς στην πολιτική λύση που είχε σχεδιαστεί μετά την Άλωση, η οποία του επέτρεπε να διατηρεί το θρήσκευμά του -νομιμοποιητική βάση της εξουσίας του για τους μουσουλμάνους υπηκόους του- και του έδινε μιαν έμμεση νομιμοποίηση, με την εμπλοκή του στα εκκλησιαστικά της Oρθόδοξης Eκκλησίας, για τους χριστιανούς υπηκόους του. Έχασε έτσι την ευκαιρία να γίνει ένας νέος Kαρλομάγνος, «αυτοκράτορας των Eλλήνων και της Aνατολής» με τις ευλογίες της Kαθολικής Eκκλησίας, και αρκέστηκε στον διττό ρόλο του χαλίφη αυτοκράτορα, με την Oρθόδοξη Eκκλησία -και ό,τι αυτή εξέφραζε, δηλαδή την κοινωνία των ορθόδοξων Pωμιών- να επιβιώνει, με πολλές είναι αλήθεια θυσίες, στην Aνατολή μέσα στον κλοιό της νέας αυτοκρατορίας.

kathimerini.gr, egolpion.com, defencenet.gr

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ορθοδοξία και Πατρίδα κατά τον Καποδίστρια

6/2014. Με την ευκαιρία του εξαμήνου της ελληνικής προεδρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ακριβέστερα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο), η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και το υπουργείο Εξωτερικών διοργάνωσαν ημερίδα αφιερωμένη στον πρώτο κυβερνήτη του νεοσύστατου κράτους μας, τον Ιωάννη Καποδίστρια.

Η ημερίδα έλαβε χώρα στις 30 Μαΐου στην Παλαιά Βουλή, ενώ προέκτασή της ήταν οι συναφείς εκδηλώσεις στο Ναύπλιο στις 31 Μαΐου και την 1η Ιουνίου.

Στην ημερίδα ήταν παρόντες και απηύθυναν χαιρετισμό ο μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος και ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος.

Ο Καποδίστριας μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει πρότυπο πολιτικού και διπλωμάτη για την εποχή μας. Παραμένει επίκαιρος, διότι το ήθος του και οι ικανότητές του συνέθεταν μία προσωπικότητα διαχρονικής και οικουμενικής αξίας και εμβέλειας.

Δεν εμπνέει μόνο τους Έλληνες, αλλά και τους Ρώσους, τους Ελβετούς, τους Γάλλους και άλλους λαούς. Τους Έλληνες βρήκε ματωμένους, διχασμένους, φτωχούς και με τον Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και έδωσε αγώνα για να δημιουργήσει κράτος και να καθορίσει τα σύνορά του.

Οι Ρώσοι των αξιοποίησαν ως υπουργό Εξωτερικών, οι Ελβετοί τον τιμούν ως θεμελιωτή της Ελβετικής Συνομοσπονδίας των καντονίων, οι Γάλλοι των ευγνωμονούν διότι εμπόδισε τον τσάρο και τους άλλους ηγέτες να τεμαχίσουν την ηττημένη Γαλλία του Ναπολέοντα. Η Ευρώπη του αναγνωρίζει την αρχική ιδέα και το όραμα για μία μορφή Ενώσεως χωρίς να καταργηθούν τα εθνικά κράτη.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν ευλαβής, προσευχόμενος και μελετητής των θησαυρών της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Από τον Κερκυραίο πατέρα του και την Κύπρια μητέρα του είχε διδαχθεί την πίστη στον Χριστό και στην Εκκλησία, και έφερε πάντα μαζί του την εικόνα της Παναγίας Πλατυτέρας από το ομώνυμο μοναστήρι της Κέρκυρας.

Η Ορθοδοξία ήταν η βάση κάθε σκέψης και πράξης του. Θεμελίωσε την παιδεία με κύριο μάθημα τα ορθόδοξα θρησκευτικά. Ζήτησε από τον Ανδρέα Μουστοξύδη να συγγράψει βιβλίο Θρησκευτικών ως το πιο απαραίτητο για τα σχολεία του νέου κράτους. Ίδρυσε στον Πόρο ιερατική σχολή. Το υπουργείο Παδείας και Θρησκευμάτων είναι ιδέα του Καποδίστρια, ο οποίος τότε το ονόμασε Γραμματεία των Εκκλησιαστικών και της Δημόσιας Εκπαιδεύσεως.

Στα πρώτα βήματά τους ως κυβερνήτης στην Αίγινα, πήγαινε τακτικά στον μητροπολιτικό ναό, τη Μεγάλη Παναγία, όπου και σήμερα σώζεται το στασίδι του. Αλλά και το φονικό βόλι τον βρήκε έξω από τον Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, όπου πήγαινε για να εκκλησιαστεί από όρθρου βαθέος.

Προέβαλε την εθνική ταυτότητα των Ελλήνων, γράφοντας στους ξένους πολιτικούς ότι οι Έλληνες είναι εκείνοι οι οποίοι, παρά τη δουλεία, δεν έπαυσαν να ομολογούν την πίστη τους στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και να μιλούν τη γλώσσα των πατέρων τους.

Πίεζε με έξυπνο τρόπο τον τσάρο της Ρωσίας να ενδιαφερθεί για την ελευθερία της Ελλάδας. Η πατρίδα του ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντός του. Ο αντίπαλός του, ο Αυστριακός καγκελάριος Μέτερνιχ, τον κατηγορούσε ότι είναι ικανός να κάνει τα πάντα αρκεί να κερδίσει η Ελλάς την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.

Ο Χένρι Κίσσινγκερ, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, έγραψε στη διδακτορική του διατριβή για τη διπλωματία του 19ου αιώνα: «Δύο είδη διπλωμάτες υπάρχουν. Οι Μέτερνιχ και οι Καποδίστριες». Εννοούσε ότι η σχολή σκέψης του Μέτερνιχ μιλούσε μόνο για συμφέροντα και καταπίεζε τα μικρότερα έθνη, ενώ η γραμμή πλεύσης του Καποδίστρια βασιζόταν σε αξίες και ιδανικά.

Ο Καποδίστριας ήταν πρότυπο εντιμότητας. Δεν κρατούσε τον μισθό που εδικαιούτο, αλλά τον χάριζε στις χήρες και στα ορφανά. Ο ελληνορθόδοξος Καποδίστριας είναι άξιος μιμήσεως ως πρότυπο κυβερνήτου.

Κωνσταντίνος Χολέβας 
Πολιτικός επιστήμων

Πηγή εφημ. «Δημοκρατία»

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ο ρόλος των πτηνών στην Ιλιάδα

Τα πτηνά στην Ιλιάδα βοήθησαν τους πολεμιστές και τους βασιλιάδες να πάρουν δύσκολες αποφάσεις και ικανοποιούσαν την βασική ανθρώπινη ανάγκη της αυτοεκτίμησης και της ασφάλειας.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας διδακτορικής διατριβής από το Πανεπιστήμιο Gothenburg της Σουηδίας, η οποία ανέλυσε τριανταπέντε (35) σκηνές με πτηνά στο έπος της Ιλιάδας του Ομήρου από το 700 π.Χ.

Στην Ιλιάδα, οι θεοί χρησιμοποιούσαν τα πτηνά για να μεταμορφώνονται και να μεταδίδουν μηνύματα στους θνητούς. Ομοίως, οι άνθρωποι ερμήνευαν την παρουσία πτηνών ως σημάδια και σύμβολα για την παρουσία και την ταυτότητα των θεών καθώς και για τις προθέσεις τους στο μέλλον. Γι’ αυτό τον λόγο τα πτηνά κατέχουν ένα σημαντικό ρόλο ως μεσάζοντες ανάμεσα σε ανθρώπους και θεούς.

Πετρίτης

«Τα πτηνά κατέχουν κεντρικό ρόλο στη δομή της Ιλιάδας. Εμφανίζονται συχνά σε επικίνδυνες και σημαντικές πολεμικές καταστάσεις και πριν από επικίνδυνα ταξίδια. Ένα θετικό σημάδι από αυτά ερμηνεύεται ως θετικό σημάδι από τους θεούς, το οποίο δυνάμωνε το πολεμικό πνεύμα των πολεμιστών, την ικανότητά τους στην μάχη αλλά δημιουργούσε ταυτόχρονα και ένα αίσθημα ανακούφισης σε αυτούς καθώς υποδείκνυε ότι οι θεοί ήταν με το μέρος τους» αναφέρει ο συγγραφέας της διατριβής Karin Johansson.

Στην διατριβή αναγνωρίζονται διαφορετικά είδη πτηνών που περιλαμβάνονται στην Ιλιάδα και αποδεικνύει ότι έχουν επιλέγει κατά τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάζουν με συγκεκριμένες καταστάσεις και το περιβάλλον, που εμφανίζονται αυτά. Τα πιο γνωστά είδη είναι ο πετρίτης (είδος γερακιού), το βραχοπερίστερο και ο γυπαετός ο γενειοφόρος, που είναι σπάνιο να συναντηθεί σήμερα.

«Είναι πολύ σημαντικό να αναγνωριστούν τα πτηνά και να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην συμπεριφορά και στα χαρακτηριστικά τους. Τα συγκεκριμένα είδη έχουν επιλεγεί προκειμένου να μεταφέρουν και να προσθέσουν μια επιπλέον ειδική πληροφορία. Αν αγνοήσουμε αυτές τις λεπτομέρειες, χάνουμε σημαντικά κομμάτια από τα μηνύματα αυτά» δηλώνει η Johansson.

Γυπαετός ο γενειοφόρος 

Η έρευνα της Johansson για τα πτηνά του Ομήρου είναι μοναδική στο είδος της, καθώς οι προηγούμενες έρευνες επικεντρώθηκαν στις συμβολικές λειτουργίες των πτηνών και αν το πτηνό μεταμορφωνόταν σε θεό ή ερμηνευόταν απλά ως απλή μεταφορά. Τα ορνιθολογικά χαρακτηριστικά, οι ταυτότητες και οι συμπεριφορές των πτηνών κατέχουν σημαντικό ρόλο στην έρευνα αυτή σε σχέση με το παρελθόν. Η διατριβή της Johannson αποδεικνύει με ποιο τρόπο τα πτηνά προκαλούν την επιστημονική διάκριση μεταξύ «φύσης» και «πολιτισμού» και κατά επέκταση τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, καθώς τα πτηνά διατηρούν την ζωολογική τους ταυτότητα μαζί με την συμβολική τους. 

«Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας στα πτηνά της Ιλιάδας μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα τις βαθύτερες επιθυμίες και φόβους των ανθρώπινων χαρακτήρων. Μας βοηθά επίσης να καταλάβουμε πόσο βαθιά ριζωμένα είναι τα πτηνά στην ανθρώπινη ζωή και σκέψη. Οι καταστάσεις και τα γεγονότα στην Ιλιάδα επικεντρώνονται στον πόλεμο και στους κινδύνους που εγκυμονούνται για την ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα πτηνά αποτελούν σημαντικό παράγοντας επηρεασμού των ανθρώπινων χαρακτήρων σε τέτοιες καταστάσεις» αναφέρει η Johansson.

Πηγή: Past Horizons

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω