BREAKING NEWS
latest

ΕΠΙΒΙΩΣΗ

ΕΠΙΒΙΩΣΗ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Αρκάς : Τα χρόνια πολλά του Θαναθάκη


Αρκάς : Τα χρόνια πολλά του Θαναθάκη

Με τον δικό του, ιδιαίτερο τρόπο μας λέει χρόνια πολλά ο Θαναθάκης του Αρκά. Το σκίτσο που έπεσε με την αλλαγή του χρόνου μόνο χαμόγελα μπορεί να μας δίνει.

Δείτε το σκίτσο του Αρκά




Νίκος Καζαντζάκης: Δεν ελπίζω τίποτα, Δεν φοβάμαι τίποτα, Είμαι λέφτερος


Ήταν 18 Φεβρουαρίου του 1883 όταν γεννήθηκε ο Νίκος Καζαντζάκης στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ο Καζαντζάκης ήταν ένας άνθρωπος με πολλές πτυχές. 

Ήταν συγγραφέας, πεζογράφος, μουσικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής φιλόσοφος, μα πάνω από όλα ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως που άφησε πίσω του μία σημαντική κληρονομιά. 

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, ο Βίος και Πολιτείας του Αλέξη Ζορμπά, η Ασκητική και ο Τελευταίος Πειρασμός είναι μόνο μερικά από τα σημαντικά έργα του που επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν κάθε γενιά.
Για τον Νίκο Καζαντζάκη μπορεί κανείς να μιλά με τις ώρες. Αντί να μιλήσουμε, όμως, εμείς για εκείνον, με αφορμή την γέννησή του πριν από 134 χρόνια, ας θυμηθούμε μερικά από όσα, τόσο υπέροχα και σοφά, είπε και έγραψε ο ίδιος. Αν και είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς μόνο κάποια από τα τόσα σημαντικά που είχε γράψει η πένα του Καζαντζάκη, εμείς βρήκαμε τα 19 αγαπημένα μας αποφθέγματα και σας τα παρουσιάζουμε.

1. Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος.

2. Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.

3. Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα.

4. Tι θα πει λεύτερος; Αυτός που δεν φοβάται το θάνατο.

5. Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ.

6. Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.

7. Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά.

8. Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει.

9. Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει.

10. Aλίμονο σε όποιον ζει στην έρημο και θυμάται του κόσμου.

11. Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο.

12. Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει.

13. Tίποτα γενναίο δεν μπορεί ο άνθρωπος να κάμει στον κόσμο, αν δεν υποτάξει τη ζωή του σ’ έναν Αφέντη ανώτερό του.

14. Η ευτυχία απάνω στη γης είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί να το κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Η ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας.

15. Ο άνθρωπος βιάζεται, ο Θεός δε βιάζεται.

16. Κάθε Έλληνας που δεν παίρνει, ας είναι και μια φορά στη ζωή του, μια γενναία απόφαση, προδίνει τη ράτσα του.

17. Δεν τον φοβάμαι το Θεό, αυτός καταλαβαίνει και συχωρνάει. Τους ανθρώπους φοβάμαι. Αυτοί δεν καταλαβαίνουν και δε συχωρνούν.

18. Η φυγή δεν είναι νίκη, τ” όνειρο είναι τεμπελιά, και μόνο το έργο μπορεί να χορτάσει την ψυχή και να σώσει τον κόσμο.

19. Τι φοβερός ανήφορος από τον πίθηκο στον άνθρωπο, από τον άνθρωπο στον Θεό.

huffingtonpost.gr

Η σαρωτική εφηβεία της μέσης ηλικίας


Επειδή ο άνθρωπος ρέπει στην αμεριμνησία και τη νωθρότητα, συνεχώς αναβάλλει τις σοβαρές αποφάσεις του, τις βαθιές τίμιες εκτιμήσεις του, την αυτοκριτική και τους απολογισμούς του, για τότε που δε γίνεται πια να τις απωθήσει. 

Γιατί έρχεται ένας καιρός, ευτυχώς, που οι εκτιμήσεις τούτες, οι απολογισμοί, οι αυτοκριτι­κές, δεν αναβάλλονται: Δεν πάει άλλο!

Μια τέτοια κρίσιμη χρονική καμπή είναι και για τη ζωή μιας γυναίκας η μέση ηλικία. Η καμπή τού «δεν πάει άλλο», του «τώρα ή ποτέ». Για να ακολουθήσει η επι­κίνδυνη όσο και εσφαλμένη εγκατάλειψη στο «ποτέ...» Όλα συνηγορούν σ' αυτά τα επώδυνα αισθήματα. 

Τα παιδιά ενηλικιώνονται και αυτονομούνται. Φεύγουν από το σπίτι για σπουδές, για τους δικούς τους έρωτες, για τις δικές τους παρέες, χωρίς να ενδιαφέρονται για τις συμβουλές της, τη φροντίδα της, τα παράπονα της, τις απειλές της. Φεύγουν με τρόπο ήπιο ή με τρόπο εμπόλε­μο και εκρηκτικό, ανάλογα- όμως φεύγουν. 

Οι γονείς της, νεκροί ή γερασμένοι, δεν έχουν πια την ισχύ να επη­ρεάζουν μυαλό και αισθήματα όπως παλιά. Ο σύζυγος, συχνά, δεν είναι ο άντρας που ερωτεύτηκε. Δοσμένος τώρα στα δικά του μονοπάτια, μπερδεμένος στον δικό του ψυχολογικό χάρτη, έχει γίνει με τον καιρό ένας αδελ­φός, ένας συγκάτοικος, ένα παθητικό κουτί παραπό­νων, ένας αποφασισμένος αντίπαλος, ένας ξένος. 

Την εγκατέλειψε ίσως από χρόνια, είτε συναισθηματικά εί­τε και συνολικά, και τον εγκατέλειψε κι αυτή. Οι φίλοι, είτε χαμένοι σε άλλες επιλογές είτε πληκτικά δεδομένοι, δεν μπορούν να βοηθήσουν. Ζουν τα δικά τους βάσανα.
Και τότε μια γυναίκα νιώθει μόνη. Έχει μάλλον το χρόνο να το παραδεχτεί πως είναι μόνη, πως ήταν μόνη από πολύ παλιά.


Εγώ θα έλεγα πως είναι ελεύθερη, όμως εκείνη νιώθει πως είναι μόνη. Και αποτυχημένη. Και άδεια. Και κουρα­σμένη. Διότι η ελευθερία που τώρα επιτέλους — θέλει δε θέλει— της προσφέρεται, την απαλλάσσει μεν από δεκαετιών ασφυκτικά και παραμορφωτικά για την ψυ­χή καθήκοντα, αλλά τη βρίσκει απροετοίμαστη, απαίδευ­τη στο να μπορεί να αναγνωρίζει τα πραγματικά της συ­ναισθήματα. Πολύ ανίκανη να τα διαχειρίζεται. Δεν έχει μάθει άλλωστε να ασχολείται με τον εαυτό της, δεν είχε χρόνο ποτέ. 

Της τον λεηλάτησαν οι άλλοι κι εκείνη αυτονόητα τον παρέδωσε. Κοιτάει τώρα πίσω και βλέ­πει εκκρεμότητες. Ακρωτηριασμένες επιθυμίες. Ατρο­φικές απόπειρες. Προδοσίες. Σπανίως είναι ένας άλλος ο προδότης μας. 

Ο ίδιος ο εαυτός μας είναι που πρόδω­σε τον αληθινό εαυτό μας. Και τώρα, στη μέση ηλικία, αναγκάζεται να το υποπτευτεί αυτό. Να πονέσει. Να συντριβεί και να αποφασίσει τελειωτικά: 

Θα επανορ­θώσω ή θα αφεθώ στη φθορά; Θα αντλήσω από εμπειρίες, γνώση, αναγεννημένες λαχτάρες, νέα ελευθερία ή θα ακολουθήσει η καρδιά και το πνεύμα μου — τούτα τα εν δυ­νάμει αιώνια κομμάτια του είναι μου — το μαρασμό που βλέπω πάνω στο σώμα μου και μέσα στον καθρέφτη; Θα παραδοθώ στην ηδονή της τεμπελιάς, της αδράνειας και της γκρίνιας ή θα πετάξω σε ταξίδια ζωής, συναρπαστι­κά; Θα κλείσω το ημερολόγιο μου ή θα ξεφυλλίσω το τε­ράστιο βιβλίο της ζωής σε παρακάτω κεφάλαια; Θα νι­κήσει η τωρινή ευκολία της παραίτησης ή η δύσκολη προοπτική της δράσης; Το εύκολο που με τον καιρό θα γίνεται όλο και πιο επαχθές ή το δύσκολο που με τον καιρό γοητεύει και λυτρώνει; […..]

Τα χαρτάκια με τις επιθυμίες

Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ γράφει πως Ευτυχία είναι η εκπλή­ρωση κάποιας παιδικής επιθυμίας. Γι' αυτό ο πλούτος δίνει τόσο ελάχιστη ευτυχία. Το χρήμα δεν είναι επιθυ­μία της παιδικής ηλικίας.
Σε μια ομάδα ατόμων πάνω από σαράντα χρόνων έδωσα αυτήν ακριβώς την ερώτηση και ζήτησα να θυ­μηθούν τον παλιό, παιδικό, νεανικό κόσμο τους και να μου απαντήσουν γραπτά και ανυπόγραφα. Κανένα πρέ­πει, καμιά εικόνα τους να μην επηρεάσει δηλαδή ένα τόσο σημαντικό και ευαίσθητο ταξίδι στην ενδοσκόπη­ση. Ελάχιστοι απάντησαν πως είχαν πραγματώσει το παι­δικό όνειρο τους. Κι όμως! Ήταν τόσο απλά και εφικτά τα περισσότερα από εκείνα τα παιδικά όνειρα που μου έγραψαν στα χαρτάκια: Ήθελα να γίνω δάσκαλος. Για­τρός. Νοσοκόμα. Πιλότος. Ιεραπόστολος. Μαμά. Τα κρά­τησα και τα έβαλα στο συρτάρι μου, σ' ένα φάκελο που γράφει απ' έξω: Τα χαρτάκια με τις επιθυμίες. Τα κοιτώ με θλίψη, με νοσταλγία, και ξαναθυμάμαι την κουβέντα του Τσέχωφ: «Θεέ μου, πόσο κοντά απ' την ευτυχία περ­νάει ο άνθρωπος...» Ακόμα, ο ίδιος ο Φρόιντ είπε: «Πάει καιρός που ανακάλυψα ότι χρειάζεται απλώς λίγο θάρ­ρος για να εκπληρωθούν επιθυμίες, θεωρούμενες μέχρι τότε ανέφικτες».
Λίγο θάρρος! Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε: Καλοσύνη χωρίς δύναμη δεν είναι καλοσύνη. Όποιος φοβάται ζει μισή ζωή.

Ο λόγος όμως που έβαλα την ομάδα να μου γράψει τις παλιές επιθυμίες της δεν ήταν για να τους στενοχω­ρήσω. Να συγκρίνουν αυτό που τώρα έχουν μ' εκείνο που τότε ήθελαν, και να απογοητευτούν. Ο λόγος μου ήταν πιο υγιής και ζωηρός από την αυτοκριτική, την αυτομομφή και τη στάσιμη πίκρα. Ήθελα να σκεφτούν μό­νοι τους πως ίσως υπάρχει καιρός. Ειδικά τώρα, σ' αυτή την ηλικία που, επιμένω, είναι επίσης μια ηλικία απε­λευθέρωσης —γι' αυτό άλλωστε οι άνθρωποι τρομάζουν τόσο απ' αυτήν —, μπορούν να επανορθώσουν κάτι απέ­ναντι στον παραπονεμένο, θυμωμένο, αυθεντικό τους εαυτό που κακοποίησαν. Να προσπαθήσουν τώρα να κάνουν κάτι από εκείνο που τότε επιθυμούσαν. Κι αν όχι ακριβώς εκείνο, κάτι παραπλήσιο, συγγενικό, που θα ξεδιψάσει την περιφρονημένη λαχτάρα και θα δώσει χαρά και δύναμη. Χαρά που είναι η γεύση του Παρα­δείσου.


[……] Αν σε ηλικία ώριμη και δύσκολη, μια γυναίκα —αλλά και άντρας, γιατί, ως γνωστόν, η κλιμακτήριος αφορά και στα δύο φύλα, μόνο που οι άντρες κρύβουν πιο συ­στηματικά και πιο νοσογόνα τα αισθήματα τους και δεν τα μαθαίνουμε - συνεχίζει να υποφέρει επί χρόνια με τα κλασικά συμπτώματα της δυσθυμίας, της κατάθλι­ψης, της παραίτησης, των ψυχοσωματικών, της υστερίας, κι όλα όσα χαρακτηρίζουν την κλιμακτήριο, είναι επει­δή, ξανά, κάτι αρνείται να κάνει για τον εαυτό της σω­στά. Θάβει ξανά τη νέα, μεγάλη της ευκαιρία. Είναι που δεν αξιοποιεί τη νέα πρόταση για ζωή αληθινή, ζωή δι­κή της, του πεπρωμένου της, και αυτοπροδίδεται πάλι. Ο εαυτός της, έστω και αργότερα, έστω και μέσα σε γκρί­ζο σκηνικό, την καλεί σπαραχτικά να συμφιλιωθούν, να συνομιλήσουν, να ενωθούν, να υπερβούν τον χρόνιο δι­χασμό που τους τυράννησε.

Είναι υπεύθυνη για το πώς θα ανταποκριθεί στην κλή­ση, πολύ περισσότερο υπεύθυνη από τότε, κατά τη φουρ­τουνιασμένη της, ερωτευμένη, άπειρη, καταπιεσμένη από γονείς, νιότη. Και το ξέρει. Γι' αυτό θυμώνει, πικραίνε­ται, απελπίζεται και το ρίχνει στις διάφορες επιφανεια­κές φυγές: στα χαρτιά, στο φαγητό, στα ψώνια, στο άψυ­χο σεξ, στις γελοίες προσωρινές ερωτοδουλειές, στις πλαστικές εγχειρίσεις, στο κουτσομπολιό. Όμως το να φεύγεις απ' τον εαυτό σου είναι προσπάθεια μάταιη. Όσο του φεύγεις τόσο εκείνος σε αλυσοδένει και σε τραβάει με βία πίσω. Όλο και πιο θυμωμένος.

Και πάλι εσύ αποφασίζεις. Σε όλα και για όλα αποφασίζεις εσύ. Ακόμα και για το θάνατο σου εσύ αποφα­σίζεις, υποστηρίζουν κάποιες αρχαίες διδασκαλίες. Και ο θάνατος είναι πολλών ειδών. Για να θυμηθούμε εκεί­νο το εύστοχο: «Πέθανε στα είκοσι του και τον έθαψαν στα ογδόντα πέντε του».


Τα αποσπάσματα προέρχονται από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη «Ο Παλιάτσος και η Άνιμα», εκδόσεις Ψυχογιός

taenoikwkaiendimw.blogspot.gr

Σπάνιο οπτικοακουστικό απόσπασμα του Νίκου Καζαντζάκη για την γαλλική τηλεόραση



Ένα σπάνιο οπτικοακουστικό απόσπασμα, από συνέντευξη, την οποία έδωσε ο Νίκος Καζαντζάκης για την γαλλική τηλεόραση.

Η συνέντευξη δόθηκε, στις 22 Μαΐου 1957, λίγους μήνες πριν, του θανάτου του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη, σε δύο ανθρώπους των γραμμάτων και δημοσιογράφους, τον Pierre Dumayet και τον Max-Pol Fouchet. Η συνέντευξη αφορούσε δύο από τα βιβλία του Καζαντζάκη, τον «Ζορμπά» και τον «Φτωχούλη του Θεού», που ήταν και το πιο πρόσφατο...



www.pare-dose.net

Fyodor Dostoyevsky: 23 ρητά που θα απελευθερώσουν το μυαλό σας


Ο Fyodor Dostoyevsky είναι ένας από τους πιο διάσημους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Τα  αριστουργηματικά έργα του ερευνούν  ερωτήματα  γύρω από την ζωή και τον θάνατο.

Διαβάστε 23 από τα πιο διορατικά ρητά αυτού του μεγάλου συγγραφέα.

►  Πρέπει να αγαπάς την ζωή περισσότερο από το ίδιο το νόημα της ζωής.

►  Ένα καινούργιο βήμα, μια καινούργια λέξη είναι ότι οι άνθρωποι φοβούνται.

►  Υπάρχουν όρια στο μυαλό του κάθε ενός, που πέρα από αυτά είναι επικίνδυνο να περάσεις. Μόλις περάσεις την γραμμή, είναι αδύνατο να γυρίσεις πίσω.

►  Η ευτυχία δεν βρίσκεται στην ευτυχία αλλά στην προσπάθεια για αυτήν.

►   Όταν σταματάς να διαβάζεις βιβλία, παύεις να σκέφτεσαι.

►  Η ευτυχία δεν βρίσκεται στο να περιορισμό αλλά στον έλεγχο το εαυτού σου.

►  Η ευτυχία δεν αποκτάται με τα εύκολα πλούτη αλλά όταν μοχθήσεις για να τα αποκτήσεις.

►  Σε μια καρδιά που αγαπά πραγματικά ή η ζήλια θα σκοτώσει την αγάπη ή η αγάπη θα σκοτώσει την ζήλια.

►  Δεν χρειάζεται πολύ για να καταστρέψεις έναν άνθρωπο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τον πείσεις ότι η δουλειά που κάνει στερείται εντελώς και αναμφισβήτητα  κάθε χρησιμότητα και νόημα.

►  Η σιωπή είναι πάντα όμορφη και το σιωπηλό πρόσωπο είναι πάντα όμορφο από αυτό που μιλάει.

►  ?Ένα πρόσωπο μπορεί να είναι σοφό αλλά για να ενεργήσει σοφά, μόνο η εξυπνάδα δεν φτάνει.

►  Δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου αν σταματάς και ρίχνεις πέτρες σε κάθε σκυλί που γαβγίζει.

►  Θέλω να μιλήσω για όλα με ένα τουλάχιστον πρόσωπο όπως μιλάω για τα πράγματα με τον εαυτό μου.

►  Είναι απίστευτο τι μπορεί να κάνει μια αχτίδα του ήλιου στην ψυχή σου.

►  Κανείς πρέπει να μιλά ανοιχτά με τους άλλους ώστε να αποκαλύπτει τις σκέψεις του μέσα από το πρόσωπό του, που δείχνει την ανησυχία που κρύβει η καρδιά του. Μια λέξη που λέγεται με πειθώ, με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς κανένα δισταγμό, ενώ κοιτάς τον άλλον μέσα στα μάτια σημαίνει πολλά περισσότερα από ότι πολλές σελίδες από ένα βιβλίο.

►  Κανείς αισθάνεται να πνίγεται χωρίς ένα σκοπό στην ζωή.

►  Η ψυχή γιατρεύεται όταν είσαι κοντά σε παιδιά.

►  Ακόμη και με τα χέρια δεμένα μπορεί κανείς να κάνει το καλό, αν το θέλει.

►  Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο.

►  Οι άνθρωποι μερικές φορές μιλάνε για  θηριώδη κακία αλλά αυτό είναι μεγάλη αδικία για τα θηρία. Ένα θηρίο δεν μπορεί ποτέ να είναι τόσο κακό όσο ο άνθρωπος, τόσο επιδέξια κακό.

►  Οι μεγάλοι δεν ξέρουν ότι ένα παιδί μπορεί να δώσει μια πολύ καλή συμβουλή ακόμη και για την πιο σοβαρή περίπτωση.

►  Μην γεμίζεις την μνήμη σου με όλες εκείνες τις φορές που αισθάνθηκες να σε προσβάλλουν. Ίσως καταλήξεις να μην έχεις χώρο για τις υπέροχες στιγμές που πέρασες.

►  ?Ένας άνθρωπος που ξέρει πως να αγκαλιάσει έναν άλλον,  είναι καλός άνθρωπος.

antikleidi.com

Τα 5 μαθήματα ζωής που πήραμε από τον Μικρό Πρίγκιπα


Ο Μικρός Πρίγκηπας δημοσιεύθηκε αρχικά στις 6 Απριλίου του 1943, παρουσιάζοντας στους αναγνώστες τον μικρό ήρωα του πιο διάσημου έργου του Antoine de Saint-Exupéry. 

Στο γνωστό βιβλίο, αφηγείται την ιστορία ενός πιλότου, ο οποίος μετά τη συντριβή του αεροπλάνου του στη Σαχάρα, συναντά ένα μικρό αγόρι, τον Μικρό Πρίγκιπα. 

Το αγόρι μιλά στον πιλότο/αφηγητή για τον πλανήτη του, ένα αστεροειδή, και για τα ταξίδια του σε άλλους κόσμους του διαστήματος, με αποτέλεσμα να αναπτύξουν ένα αναπάντεχο δέσιμο κατά τη διάρκεια των 8 ημερών που έμειναν αβοήθητοι στην έρημο.

Το βιβλίο έχει μαγέψει τόσο τα παιδιά όσο και τους μεγάλους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης τα τελευταία 73 χρόνια, καθώς οι εικονογραφημένες σελίδες του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 250 γλώσσες και διαλέκτους. 

Με την ευκαιρία της επετείου από την πρώτη ημέρα της κυκλοφορίας του, η HuffPost France θυμίζει τα 5 μεγαλύτερα μαθήματα ζωής που πήραμε από τον Μικρό Πρίγκιπα.

1. Πρέπει να συνδεθούμε ξανά με την παιδική μας δημιουργικότητα

Το βιβλίο ξεκινά με την ιστορία του αφηγητή για την πρώτη ζωγραφιά που έκανε ως παιδί, με έναν βόα να χωνεύει έναν ελέφαντα. Όσοι ενήλικες κοιτούσαν τη ζωγραφιά, αφηγείται, πάντα έβλεπαν το ίδιο πράγμα: ένα συνηθισμένο καπέλο. Ο αφηγητής λέει ότι εγκατέλειψε το πάθος του για τη ζωγραφική μέχρι που γνώρισε τον Μικρό Πρίγκιπα, που αμέσως αναγνώρισε τη ζωγραφιά για αυτό που ήταν: ένας ελέφαντας μέσα σε ένα βόα.

«Μα όποιος κι αν ήταν, άνδρας ή γυναίκα, πάντα μου απαντούσε: “Είναι ένα καπέλο”. Κι εγώ τότε δεν του μιλούσα ούτε για βόες, ούτε για παρθένα δάση, ούτε γι’ αστέρια. Κατέβαινα στο επίπεδό του. Του μιλούσα για μπριτζ, για γκολφ, για πολιτική και για γραβάτες. Κι ο μεγάλος ήταν πολύ ευχαριστημένος που είχε γνωρίσει έναν λογικό άνθρωπο».

Μάθημα ζωής: Όσο μεγαλώνουμε, δεν πρέπει να χάνουμε αυτή τη μικρή δόση τρέλας και δημιουργικότητας. Οι ενήλικες προτιμούν τους αριθμούς και τα πρακτικά ζητήματα, αλλά ξεχνούν να δουν πέρα από την επιφάνεια, να αφεθούν και να είναι δημιουργικοί. Και όσο χάνουν την περιέργειά τους, γίνονται πιο παθητικοί.

Τι λέει η επιστήμη: Η δημιουργικότητα και η φαντασία είναι ευεργετικά για την υγεία μας. Μια μελέτη του Psychology of Music έδειξε ότι όσοι ασχολούνται με το πιάνο είναι λιγότερο αγχώδεις όταν αυτοσχεδιάζουν στην σκηνή. Η μουσική μπορεί επίσης να ενισχύσει το φωνητικά εκφρασμένο συναίσθημα, όπως έδειξε άλλη μελέτη. Οι δημιουργικοί άνθρωποι μοιάζουν πολύ με τον Μικρό Πρίγκιπα: ονειροπολούν, αναζητούν νέες εμπειρίες και ρωτούν τις σωστές ερωτήσεις.

2. Για να εκτιμήσουμε τις απλές απολαύσεις της ζωής, πρέπει να είμαστε λιγότερο σοβαροί

Στα ταξίδια του σε διαφορετικούς πλανήτες, ο Μικρός Πρίγκιπας εξηγεί ότι γνώρισε έναν πολύ σοβαρό επιχειρηματία. Αυτός ο άνδρας μετρά συνεχώς όλα τα άστρα του γαλαξία, και ενώ λέει ότι είναι ευτυχισμένος επειδή του ανήκουν όλα, η ζωή του είναι μοναχική και μονότονη γιατί δεν έχει τίποτα άλλο. Δεν μπορεί καν να εκτιμήσει την ομορφιά των αστεριών.

«Τα διαχειρίζομαι» απάντησε ο επιχειρηματίας. «Τα μετρώ και τα ξαναμετρώ. Είναι δύσκολο. Αλλά εγώ είμαι άνθρωπος σοβαρός».

Μάθημα ζωής: Δεν πρέπει να ξεχνάτε την χαρά από τις μικρές απολαύσεις της ζωής.

Τι λέει η επιστήμη: Πολλές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το γέλιο για να σας φτιάξει την ψυχολογία και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής σας. Το 2014, ερευνητές στο πανεπιστήμιο Loma Linda της Καλιφόρνια, συμπέραναν ότι οι άνθρωποι που γελούν πιο συχνά έχουν καλύτερη βραχυπρόθεσμη μνήμη και στρεσάρονται καλύτερα. Άλλες μελέτες, όπως αυτή που έγινε από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ έδειξαν ότι η αίσθηση του χιούμορ προστατεύει από καρδιακά προβλήματα.

3. Το να αφιερώνετε χρόνο στον εαυτό σας είναι το κλειδί της ευτυχίας

Ο Μικρός Πρίγκηπας αφηγείται την συνάντηση με έναν ακόμη ενδιαφέροντα χαρακτήρα στον πέμπτο πλανήτη που επισκέφθηκε, όπου η κάθε μέρα διαρκεί μόνο ένα λεπτό. Ο φανοκόρος, όπως γίνεται γνωστός, πρέπει να σβήνει τη λάμπα του πλανήτη κάθε ένα λεπτό και μετά να την ανάβει ξανά ένα λεπτό αργότερα. Δεν είχε ποτέ χρόνο για να ξεκουραστεί ή να κοιμηθεί.

«Τώρα λοιπόν που γυρίζει μια φορά το λεπτό, δεν έχω πάνω από ένα δευτερόλεπτο για να ξεκουραστώ. Το ανάβω και το σβήνω μια φορά κάθε λεπτό!»

Μάθημα ζωής: Πρέπει να εκτιμάς κάθε λεπτό που περνά. Να εκτιμάς τη ζωή.

Τι λέει η επιστήμη: Οι γιατροί δεν σταματάνε να το λένε. Η έλλειψη ύπνου είναι καταστροφική για την υγεία. Το να ζεις σαν τον φανοκόρο στον Μικρό Πρίγκηπα, οδηγεί σε αυξανόμενο κίνδυνο για την εκδήλωση διαβήτη, καρδιακά προβλήματα, εγκεφαλικά, κάποια είδη καρκίνου, προβλήματα μνήμης, διακυμάνσεις στη διάθεση και αυξημένη όρεξη για φαγητό. 

Οι αρνητικές επιπτώσεις της έλλειψης ύπνου είναι πολλές. Εκτός όμως από τον ύπνο, είναι σημαντικό να αφιερώνετε χρόνο στον εαυτό σας και να αφήνετε πίσω τη δουλειά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην εποχή μας οι φανοκόροι θα είχαν εξαντληθεί σωματικά και ψυχικά.

4. Πρέπει να έχουμε το κουράγιο να εξερευνούμε

Στον έκτο πλανήτη που επισκέπτεται ο Μικρός Πρίγκηπας συναντά έναν γηραιό κύριο, που έγραφε σε κάτι τεράστια βιβλία. Παρόλο που στην αρχή ο Μικρός Πρίγκηπας νόμισε ότι ο συγγραφέας ήταν εξερευνητής, ανακαλύπτει ότι ήταν γεωγράφος που δεν είναι φύγει ποτέ από το γραφείο του.

«Δεν είναι ο γεωγράφος αυτός που βγαίνει έξω να μετρήσει τις πόλεις, τα ποτάμια, τα βουνά, τις θάλασσες, τους ωκεανούς και τις ερήμους. Ο γεωγράφος είναι πολύ σημαντικός για να ασχολείται με περιπάτους. Δεν αφήνει ποτέ το γραφείο του».

Μάθημα ζωής: Έχουμε την τάση να μένουμε εκεί που αισθανόμαστε άνετα (comfort zone) γιατί είναι πιο εύκολο από το να παίρνουμε ρίσκα. Αλλά πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο που έχουμε στη γη για να δοκιμάσουμε διαφορετικά πράγματα και εμπειρίες, να συναντήσουμε νέους ανθρώπους και να ταξιδέψουμε τον κόσμο.

Τι λέει η επιστήμη: Υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι για να φύγετε από τα comfort zones σας. Πολλοί εκ των οποίων υποστηρίζονται από την επιστήμη. Η ανησυχία που βιώνετε όταν αντιμετωπίζετε μια πρόκληση, μπορεί να σας βοηθήσει να γίνεται πιο αποτελεσματικοί, σύμφωνα με ψυχολόγους. Και η προσαρμοστικότητα στις προκλήσεις μας βοηθά να είμαστε πιο οξυδερκείς σε μεγάλη ηλικία, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2013.

5. Είναι προτιμότερο να επιλέγουμε με την καρδιά

Ο Μικρός Πρίγκιπας είναι ερωτευμένος με ένα τριαντάφυλλο από τον πλανήτη του, ένα που μοιάζει με όλα τα άλλα τριαντάφυλλα που έχει δει στη γη. Όμως το τριαντάφυλλό του είναι μοναδικό, γιατί το επέλεξε ο ίδιος. Είναι «μοναδικό στον κόσμο», λέει η αλεπού, γιατί ο πρίγκηπας αφιέρωσε χρόνο για να το φροντίζει.

«Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό μυστικό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια».

Μάθημα ζωής: Ο Μικρός Πρίγκηπας αντιπροσωπεύει τον αυθορμητισμό. Αντίθετα με οποιονδήποτε άλλον, σκέφτεται, ενστικτωδώς, με την καρδιά του. Και σύμφωνα με την αλεπού, είναι ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψεις τι πραγματικά αξίζει.

Τι λέει η επιστήμη: Σύμφωνα με μελέτη του 2012 που δημοσιεύθηκε στο Journal of Organizational Behavior and Human Decision Processes η λήψη αποφάσεων ενστικτωδώς, μπορεί να δώσει ίδια ή και καλύτερα αποτελέσματα από την αναλυτική προσέγγιση. Το ένστικτό μας βοηθά να εξισορροπήσουμε τις αποφάσεις μας – γεφυρώνει το κενό μεταξύ των ενστίκτων και της λογικής, σύμφωνα με τον Cholle Francis, συγγραφέα του The Intuitive Compass.

Προφανώς, ο Μικρός Πρίγκηπας περιέχει πολλά ανεκτίμητα μαθήματα ζωής. Αλλά για να μάθετε περισσότερα, ίσως θα πρέπει να τον ρωτήσετε. Όταν επισκεφτείτε τον πλανήτη του, αποκλείεται να μην τον βρείτε: Θα απολαμβάνει το ηλιοβασίλεμα μαζί με το λουλούδι που αγαπά.

huffingtonpost.gr

Επαγγελματικές Συμβουλές από μία πρώην πράκτορα της CIA!


Ένας κατάσκοπος προκειμένου να επιβιώσει πρέπει να είναι πραγματικά πολύ καλός στη δουλειά του. Να κερδίσει την εμπιστοσύνη του αντιπάλου, να ανταποκριθεί ταχύτατα σε μια κρίση κοκ.

Στο βιβλίο “Δούλεψε όπως ένας κατάσκοπος: Επαγγελματικές Συμβουλές από έναν πρώην πράκτορα της CIA”, η JC Carleson γράφει για την εμπειρία της ως μυστική πράκτορας για την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ και μοιράζετε με τους αναγνώστες της συμβουλές για όσους θέλουν να “απογειώσουν” την καριέρα τους, βασιζόμενη στην δική της 8ετή εμπειρία στην Υπηρεσία.

Οι εννέα συμβουλές της μπορούν να βοηθήσουν, όπως υποστηρίζει, κάθε εργαζόμενο σε όποιο κλάδο και εάν εργάζεται και θα συμβάλουν όχι μόνο στην "επιβίωσή" στον επαγγελματικό χώρο αλλά και στην προσπάθειά του να καταξιωθεί επαγγελματικά.

Το Business Insider της Σιγκαπούρης παρουσιάζει συνοπτικά τα 9 tips που μπορείτε να βρείτε στο τρίτο κατά σειρά βιβλίο της Carleson.

1. ”Μελετήστε” τον κλάδο και τις τάσεις που αναπτύσσονται

Διαβάστε επιμελώς όλα τα περιοδικά που αναφέρονται στο συγκεκριμένο κλάδο στον οποίο θέλετε να εργαστείτε. Παρακολουθείτε πιστά τις ειδήσεις που αφορούν τον κλάδο, σε σημείο που να είστε σε θέση να απαγγείλετε από μνήμης τις τελευταίες τοποθετήσεις και δηλώσεις κορυφαίων εκπροσώπων τουλάχιστον της εταιρείας στην οποία δουλεύετε.

Ακόμη και αυτό όμως δεν είναι αρκετό. Η εξοικείωσή σας με τις εξελίξεις για την εταιρεία και τον κλάδο γενικότερα θα πρέπει να είναι άπταιστα και να αναπτύξετε τη δυνατότητα να “βλέπετε” πως μία είδηση ή πληροφορία μπορεί να “συνδέεται” με γενικότερες εξελίξεις στον κλάδο. 

Αναζητήστε τις νέες τάσεις και προσπαθήστε να κατανοήσετε τι μέλλει γενέσθαι στον κλάδο σας. Αυτό θα σας βοηθήσει να γίνεται ένας πραγματικός και πολύτιμος “εμπειρογνώμονας” στον τομέα σας.

2. ”Παγιδεύεστε” τα πρόσωπα από τα οποία κρίνεται η καριέρα σας

Κατά την προσπάθειά σας να δικτυωθείτε στην εταιρεία σας και γενικότερα στον κλάδο σας, θα πρέπει να εντοπίσετε και να δελεάσετε τα κατάλληλα πρόσωπα προκειμένου να αποκτήσετε σχέσεις μαζί τους. 

“Οι πράκτορες της CIA περνούν αρκετό καιρό προσπαθώντας να διαμορφώσουν συγκεκριμένα... δολώματα, για τα πρόσωπα που βάζουν στο στόχαστρο τους”. 

Ένα σωστό δόλωμα έχει τρία χαρακτηριστικά: 
-δώστε του ένα λόγο για να σας συναντήσει
-δημιουργήστε ένα λόγο για να “συνδεθείτε” μαζί του
-βρείτε λόγους για να συνεχίσετε την επικοινωνία μαζί του. 

“Ένα καλό δόλωμα επιτρέπει και στις δύο πλευρές να δημιουργήσουν μια αμοιβαία επωφελή σχέση. Ακόμη και εάν η σχέση αυτή βασίζεται στην απάτη”, αναφέρει η συγγραφέας.

Παρόμοια με έναν πράκτορα της CIA , αν θέλετε να συναντήσετε κάποιον στον κλάδο σας , βρείτε έναν λόγο για τον οποίο θα θέλει να σας διαθέσει το χρόνο του. Το βασικό ερώτημα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσετε είναι “τι μπορείτε να του προσφέρετε”. 

Προσεγγίστε το στόχο σας με αυτό το σκεπτικό και σε καμία περίπτωση μην ζητήσετε χάρες και εξυπηρετήσεις κατά το αρχικό στάδιο των επαφών σας. Αφήστε τον άλλο να νοιώσει υποχρεωμένος...

3. Μην ρίχνετε τις άμυνές σας όσο “καλοί” και εάν είναι οι άλλοι μαζί σας

“Ο διπλανός σας στο γραφείο μπορεί να είναι ξαφνικά ιδιαίτερα ομιλητικός αν και είστε ανταγωνιστές αφού διεκδικείτε την ίδια προαγωγή”. Σύμφωνα με τη πρώην πράκτορα και πλέον συγγραφέα Carleson, εσείς δεν θα πρέπει ποτέ να ρίχνετε τις άμυνές σας. Θα πρέπει πάντα να αναρωτιέστε -και να φροντίζετε να απαντάτε στο ερώτημα- γιατί κάποιος είναι ξαφνικά καλός μαζί σας”.

Όπως τονίζει μάλιστα: οι πιο ταλαντούχοι, σκληρά εργαζόμενοι, οι πιο συμπαθείς συνάδελφοι είναι αυτοί που συνιστούν και τη μεγαλύτερη απειλή. Αυτό μπορεί να ακούγετε ως “κακία” αλλά θα πρέπει να θυμάστε πως στην πραγματικότητα διαρκώς σας συγκρίνουν με τους συναδέλφους σας όταν έρχεται η ώρα “της λήψης αποφάσεων για τις προαγωγές, τη χορήγηση μπόνους και τις ευκαιρίες για σταδιοδρομία”.

4. Μην μοιράζεστε πολλές πληροφορίες κατά τη διάρκεια της συνέντευξης

“Μπορεί να φαίνεται δελεαστικό να ανταλλάξετε πληροφορίες προκειμένου να αποδείξετε τις γνώσεις σας κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης” για τη διεκδίκηση μίας θέσης εργασίας σε ανταγωνιστική – μέχρι πρότινος- εταιρεία, αλλά να θυμάστε πως “μια αξιόπιστη εταιρεία θα πρέπει να ενδιαφέρεται περισσότερο να μάθει για εσάς παρά για τον προηγούμενο εργοδότη σας”.

5. Να θυμάστε πως οι υψηλών επιδόσεων άνθρωποι είναι πιο δύσκολα “διαχειρίσιμοι”

“Ένα άτομο υψηλών επιδόσεων είναι σαφώς πιο δύσκολο να το διαχειριστείτε”. “Είτε για καλό είτε για κακό, ένα τέτοιο άτομα έχει τη δύναμη να ορθώσει ανάστημα του στους ανωτέρους του, την ευφυΐα να αντιπαρατεθεί λεκτικά και τη γενναιότητα να τους αψηφίσει. Όλα αυτά τα στοιχεία συνθέτουν μια σοβαρή πρόκληση από πλευράς διοίκησης”.

6. Μην πιέζετε ανθρώπους που δουλεύουν καλύτερα μόνοι να εργαστούν σε ομάδα

Μην πιέζετε ταλαντούχα άτομα που αποδίδουν καλά όταν εργάζονται μόνα τους, να συνεργαστούν με άλλους και να μετάσχουν σε ομαδικά projects. “Κάποιοι διαπρέπουν στο πλαίσιο συνεργασιών ...άλλοι κάνουν τη δουλειά τους καλά και θέλουν να τους αφήνετε ήσυχους να κάνουν μόνοι τους αυτό για το οποίο τους έχετε προσλάβει”.

7. Μάθε και ανέλυσε τις αδυναμίες σου

“Ούτε οι καλύτεροι ηθοποιοί δεν καταφέρνουν να είναι διαρκώς ευέλικτοι όταν καλούνται να παίξουν ένα ρόλο. Μπορείτε να είστε όσο το δυνατόν παρατηρητικοί, να ανταποκρίνεστε άριστα και να είστε ευέλικτοι όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό. 

Αλλά πάντα θα υπάρχουν καταστάσεις κατά τις οποίες είτε εξαιτίας της προσωπικότητάς σας ή εξαιτίας οποιουδήποτε άλλου χαρακτηριστικού σας, θα σας φέρουν σε μειονεκτική θέση. 

Θα πρέπει να ξέρετε, όπως συμβουλεύει η Carleson, πώς σας “βλέπουν” οι άλλοι και τι είναι αυτό που τους εκνευρίζει σε εσάς. 

Όταν τα κατανοήσετε όλα αυτά, θα πρέπει να μειώσετε κάποιες επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές σας και να αναγνωρίσετε τις αδυναμίες σας, τις οποίες μάλιστα θα πρέπει να έχετε πάντοτε κατά νου όταν ξεκινάτε μια συνεργασία με κάποιο νέο πρόσωπο.

8. Μάθετε τις αδυναμίες των άλλων

Θα πρέπει να μάθετε ποιες είναι οι αδυναμίες όλων των άλλων, ποια είναι τα τρωτά τους σημεία, στην περίπτωση που θέλετε να συνεργαστείτε μαζί τους. Θα πρέπει πάντοτε να έχετε μια πλήρη εικόνα για το παρελθόν τους, ακόμη και για το παρελθόν των ανταγωνιστών τους.

9. Να τηρείτε πάντα τις υποσχέσεις αλλά και τις απειλές σας

Είτε έχετε κάνει μια υπόσχεση, είτε έχετε διατυπώσει μια απειλή φροντίστε πάντα να την εκπληρώνετε. Μπορεί να βρεθείτε, νωρίτερα απ' ότι νομίζετε πίσω στο...τραπέζι των διαπραγματεύσεων και μια φήμη πως μπλοφάρετε δεν θα σας ωφελήσει, όπως συμβουλεύει στο βιβλίο της η Carleson. 

Όταν απειλείτε τον εργοδότη σας πως θα παραιτηθείτε για να σας προσφέρει αύξηση του μισθού σας, θα πρέπει να είστε έτοιμοι να το πράξετε εάν δεν σας δώσουν αυτό που ζητάτε.

Η J.C. Carleson, έχει εργαστεί ως μυστική πράκτορας της CIA, για περίπου δέκα χρόνια κατά τα οποία ταξίδεψε σχεδόν σε όλο τον κόσμο και έχει βρεθεί σε εμπόλεμες ζώνες, πολεμικά καταφύγια έως και σε cocktail πάρτυ σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. 

Είναι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Cornell και πλέον ζει στην Ουάσινγκτον. Διατηρεί δική της ιστοσελίδα www.jccarleson.com ενώ το 2012 και το 2014 εξέδωσε άλλα δύο βιβλία και συγκεκριμένα τα Cloaks and Veils και The Tyrant's Daughter

huffingtonpost.gr

Πώς βγήκε η φράση «απερρίφθη μετά πολλών επαίνων»


Γνωστή σε όλους είναι η ειρωνική φράση «απερρίφθη μετά πολλών επαίνων».

Σύμφωνα με τον Τάκη Νατσούλη, η φράση αυτή μας έχει μείνει από τον σατιρικό ποιητή Γεώργιο Σουρή.

Ο Γεώργιος Σουρής δεν μπόρεσε να πάρει το πτυχίο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γιατί τον απέρριπτε συνεχώς στο μάθημα της «μετρικής» ο καθηγητής Σεμιτέλος, ο «σπανός», όπως τον ονόμαζαν χαρακτηριστικά.

Έτσι, για πολύ καιρό, ένα από τα συνηθισμένα σατιρικά θέματά του στην εβδομαδιαία τετρασέλιδη εφημερίδα που εξέδιδε ο ίδιος, τον «Ρωμηό», ήταν εμπνευσμένο από τον λατινιστή Σεμιτέλο.

Ο Σουρής τον διακωμωδούσε τόσο πολύ που όλοι ξεκαρδίζονταν στα γέλια.

Και όπως έγραφε πολλές φορές αυτοσαρκαζόμενος «Είχε απορριφθεί μετά πολλών επαίνων».

Το είδαμε εδώ

Περιμένοντας τους Bαρβάρους, από τον Κωνσταντίνο Καβάφη


— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.

—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.

— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.

—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.

— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).

Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
__
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

(Κωνσταντίνος Καβάφης από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)


Οι 15 καλύτερες ατάκες του Αρκά που λατρέψαμε και άφησαν ιστορία


Με χιούμορ, σαρκασμό, αλλά κυρίως σοφία προσεγγίζει τη ζωή ο γελοιογράφος Αρκάς, που μας «τροφοδοτεί» με τις καταπληκτικές ατάκες του...

Διαβάστε τις…

1. Προσπαθώ να βγω από το ψυχολογικό αδιέξοδο, αλλά δε μπορώ να θυμηθώ από που μπήκα.

2. Διασκέδαση είναι η τέχνη να κουράζεσαι τις ώρες ανάπαυσης.

3. H πείρα είναι μια χτένα που την… αποκτάς όταν είσαι πια φαλακρός!

4. Δημοκρατία είναι 4 λύκοι και… 1 πρόβατο να ψηφίζουν για φαγητό.

5. Αυτοί που κάνουν πως ξέρουν τα πάντα εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε.

6. Το καλύτερο φάρμακο για το βήχα είναι η φασολάδα. Μετά θα φοβάσαι να βήξεις.

7. Η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να κερδίσει τη φυσική ηλιθιότητα.

8. Η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις: επανάσταση, περισυλλογή, τηλεόραση. Ξεκινάς να αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια.

9. Τη γυναίκα μου πάνω απ' όλα. Όλες τις άλλες από κάτω.

10. Μεγαλοφυΐα είναι κάποιος που σε μια παραλία γυμνιστών μπορεί να θυμάται φάτσες.

11. Ακόμα και μια κοινωνία ηλίθιων είναι ταξική. Έτσι ένας ηλίθιος πλούσιος είναι απλά πλούσιος, ενώ ένας ηλίθιος φτωχός είναι απλά ηλίθιος.

12. Η τύχη χτυπάει την πόρτα σου μόνο μια φορά, αλλά η ατυχία έχει πολύ μεγαλύτερη υπομονή.

13. Έχω διαβάσει τόσα πολλά γύρω από το κάπνισμα και το ποτό που αποφάσισα να κόψω το διάβασμα.

14. Η φιλοδοξία είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας.

15. Ας αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε λίγο τον εαυτό μας.

Το είδαμε εδώ

Απαγορευμένα βιβλία


Ξέρετε τι λένε: Αν δεν σε καταλαβαίνουν, τότε θα σε απαγορεύσουν. 

Ο Στάλιν απαγόρευσε λοιπόν στη Ρωσία τα δυστοπικά αριστουργήματα του Όργουελ γιατί υποπτευόταν λέει ότι ήταν αλληγορίες για την κομμουνιστική Ένωση, στις αραβικές χώρες δεν κυκλοφορεί μέχρι και σήμερα «Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» γιατί θα κάνει τους εβραίους να φαίνονται συμπαθείς (!) και στην Κίνα δεν μπορούσες να βρεις την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» γιατί ο ανθρωπομορφισμός των ζώων αλλά και η ανθρώπινη λαλιά τους αποδείχθηκαν προσβλητικά για τους παραδοσιακούς Κινέζους. 

Αυτές δεν είναι φυσικά οι μόνες φορές που μπήκε η λογοτεχνία στο στόχαστρο της λογοκρισίας, καθώς καθ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας τα αφηγηματικά έργα ήταν δυνάμεις ανατροπής. Κι έτσι στο μυαλό των λογοκριτών τα καμπανάκια χτυπούσαν ανέκαθεν πένθιμα για το εμπρηστικό των λογοτεχνικών ιστοριών αλλά και το ανατρεπτικό της κοινωνικής ματιάς τους.

Πολιτική, θρησκεία, σεμνοτυφία αλλά και κάθε άλλη θεότρελη δικαιολογία έχει επιστρατευτεί κατά καιρούς ως άλλοθι για την αποτρόπαιη απαγόρευση των λογοτεχνικών πονημάτων, καθώς το γενικότερο καλό και το συμφέρον του λαού έμπαινε πάντα πάνω από την πνευματική καλλιέργειά του: κι έτσι «βιβλία επιβλαβή προς τη δημόσια ηθική» αποσύρονταν άλλοτε μαζικά. 

Εδώ δεν θα μιλήσουμε βέβαια για ολοκληρωτικά καθεστώτα, απολυταρχίες και ιδεολογικούς φανατισμούς, γιατί εκεί η λογοκρισία της λογοτεχνίας και το κάψιμο των βιβλίων μοιάζουν να είναι πάγιες τακτικές. Θα μιλήσουμε αντιθέτως για την πολιτισμένη και φιλελεύθερη Δύση, εκεί που οι ιδέες κυκλοφορούν ελεύθερα καθώς κανείς δεν έχει να φοβηθεί κάτι από την ανθρώπινη διάνοια. Ή μήπως και όχι;

«Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος» - Άλντους Χάξλεϊ (1932)


Ως ένα από τα δύο πρώιμα αριστουργήματα της επιστημονικής φαντασίας του 20ού αιώνα, ο «Θαυμαστός Καινούριος Κόσμος» στέκει από κοινού με το οργουελικό «1984» ορόσημο του είδους. Γραμμένη το 1931, η παρωδία του Χάξλεϊ στο ουτοπικό μέλλον του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, όπως αυτό απαθανατίστηκε στο «Men Like Gods» του 1923, μιλά για τη ραγδαία εκβιομηχάνιση, την απώλεια της ταυτότητας αλλά και την αλλοτρίωση του ανθρώπου. Γιατί όμως να απαγορευτεί ένας σταθμός της λογοτεχνίας του φανταστικού; Ρωτήστε τους Ιρλανδούς, αυτοί ξέρουν καλύτερα!

Στην Ιρλανδία το βιβλίο κατέβηκε άρον-άρον από τα ράφια για τον τρόπο που πραγματεύεται το ελεύθερο σεξ και τη γέννηση των παιδιών, αλλά και για το δυστοπικό μέλλον που περιγράφει εν γένει, την ίδια στιγμή που πολλές πολιτείες των ΗΠΑ το αφαίρεσαν από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα αλλά και τις σχολικές βιβλιοθήκες εξαιτίας της «αρνητικότητας και του πεσιμισμού του». Μέχρι το 1937 ήταν απαγορευμένο και στην Αυστραλία, καθώς ένας τέτοιος ογκόλιθος της λογοτεχνίας του φανταστικού δεν θα μπορούσε να μην επιφέρει τριγμούς στις συντηρητικές ανθρώπινες δομές… 

«Τα Σταφύλια της Οργής» - Τζον Στάινμπεκ (1939)


Το βραβευμένο με Πούλιτζερ αριστούργημα του Στάινμπεκ είναι η ιστορία των ταπεινωμένων και καταφρονεμένων της Αμερικής στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης στις αρχές της δεκαετίας του 1930, αμέσως μετά το Κραχ του 1929, όταν οι εξαθλιωμένοι αγρότες του Νότου παίρνουν κατά ορδές τα μπογαλάκια τους και μετακινούνται από την Οκλαχόμα στην Καλιφόρνια σε αναζήτηση γης, δουλειάς και αξιοπρέπειας.

Γιατί να απαγορευτεί όμως ένα ιστορικό πεζογράφημα που έμελλε να γίνει κλασικό διαμάντι της παγκόσμιας λογοτεχνίας και παινέθηκε με διθυραμβικές κριτικές ήδη από τις πρώτες στιγμές που βγήκε στα βιβλιοπωλεία; Γιατί απλώς το αμερικανικό κοινό δεν ήταν έτοιμο να αντικρίσει την αλήθεια κατάματα! Η πάλη για την καθημερινή επιβίωση του εξαθλιωμένου κολίγα και οι περιπέτειες της ζωής των απόμαχων συγκλόνισε τον λαό, ανάγκασε την κυβέρνηση να απαγορεύσει το βιβλίο, πριν καεί μαζικά σε πυρές από τον μανιασμένο όχλο. Δεν ήταν δυνατόν Αμερικανός να έκανε τέτοια φριχτά πράγματα σε Αμερικανό και ο Στάινμπεκ αποκάλυπτε γυμνή την αλήθεια (αν και αργότερα παραδέχθηκε ότι επρόκειτο για μια καθαγιασμένη εκδοχή όσων συνέβαιναν στις απομονωμένες αγροτικές κοινότητες).

Απαγορεύτηκε, καταδικάστηκε, δαιμονοποιήθηκε, κάηκε και συζητήθηκε όσο κανένα: «ένα μάτσο ψέματα», «κομμουνιστική προπαγάνδα», «ασεβές», «βλάσφημο» και άλλα τέτοια υπέροχα είπαν δημοσιογράφοι και αναλυτές, την ίδια ώρα που οι τραπεζίτες το θεώρησαν εξαιρετικά ανατρεπτικό και επικίνδυνα εμπρηστικό. Σε κάποιες μάλιστα πολιτείες των ΗΠΑ ήταν απαγορευμένο μέχρι και τη δεκαετία του 1990! Αν και οι περιπέτειές του δεν περιορίστηκαν μόνο σε αμερικανικό έδαφος: «Τα Σταφύλια της Οργής» απαγορεύτηκαν στην Ιρλανδία τη δεκαετία του 1950, την ίδια ώρα που στην Τουρκία οι βιβλιοπώλες που το είχαν στα ράφια τους σύρθηκαν στα δικαστήρια το 1973 γιατί «διέδιδαν την προπαγάνδα»…

«Ο Τροπικός του Καρκίνου» - Χένρι Μίλερ (1934)


Ο ιδιοφυής και ιδιόρρυθμος συγγραφικά Χένρι Μίλερ δημοσίευσε το επίμαχο αριστούργημα στο Παρίσι το 1934 περιγράφοντας παραστατικότατα τις σεξουαλικές του συνευρέσεις και ξεσκεπάζοντας τις ζωές των αμερικανών ομογενών που ζούσαν στη Γαλλία. Η ζωντανή απεικόνιση των ερωτικών περιπτύξεων σήκωσε θύελλα αντιδράσεων τόσο σε Ευρώπη όσο και ΗΠΑ, καθώς το σεξ αποτελούσε ακόμα θέμα ταμπού, και ο συγγραφέας κατηγορήθηκε για σεξισμό.

Στην Αμερική, το Ανώτατο Δικαστήριο της Πενσιλβάνια κατέληξε ότι «δεν είναι βιβλίο, είναι ένας οχετός, ένας ανοιχτός υπόνομος, ένας λάκκος σήψης, μια αποτρόπαιη συγκέντρωση όλων αυτών των σάπιων συντριμμιών της ανθρώπινης διαστροφής». Όπως καταλαβαίνουμε, η ανθρωπότητα δεν ήταν ακόμα έτοιμη να υποδεχτεί θετικά αυτό που λίγο αργότερα θα αποκαλούσε ο Τζορτζ Όργουελ «το σημαντικότερο βιβλίο της δεκαετίας του 1930»! Στις ΗΠΑ ήταν απαγορευμένο από το 1934 που κυκλοφόρησε στη Γαλλία μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τα τελωνεία της χώρας συνήθιζαν να το κατάσχουν από τα χέρια και τις αποσκευές όσων σκέφτονταν να το μπάσουν παράνομα στο εσωτερικό της χώρας.

Το αυτοβιογραφικό αριστούργημα του Μίλερ απαγορευόταν στη Νότια Αφρική μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1980, ενώ γνώρισε πολλές περιπέτειες σε μια σειρά ακόμα από χώρες της Δύσης (κατακραυγή, αφαίρεσή του από βιβλιοθήκες και σχολικά προγράμματα, διαδηλώσεις κ.λπ.)…

«Σφαγείο Νο 5» - Κουρτ Βόνεγκατ (1969)


Η πραγματική τραγωδία μπλέκεται ιδανικά με το εξωπραγματικό, ο Β’ Παγκόσμιος με τους εξωγήινους δηλαδή, σε ένα από τα βιβλία-σταθμούς της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα! Οι περιπέτειες του αμερικανού φαντάρου τόσο στη βομβαρδισμένη Δρέσδη όσο και στον ζωολογικό κήπο του πλανήτη Τραλφάμαντορ συνθέτουν μια εικόνα που δύσκολα μπορείς να ξεχάσεις, καθώς ο σουρεαλισμός εισβάλει εδώ από το παράθυρο σε ένα πολεμικό κατά τα άλλα μυθιστόρημα.

Και ήταν και πάλι οι παλιές καλές ΗΠΑ που το εξαφάνισαν από την επικράτειά τους καθώς δεν ήθελαν τα νιάτα τους να έρθουν σε επαφή με τέτοιες χαζομάρες. Το «Σφαγείο Νο 5» παραμένει ένα από τα πλέον αμφισβητούμενα βιβλία σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς πολλές συζητήσεις έχει εγείρει για το αν πρέπει να περιλαμβάνεται σε συλλογές δανειστικών βιβλιοθηκών ανά την οικουμένη… 

«Σατανικοί Στίχοι» - Σαλμάν Ρούσντι (1988)


Το αξιομνημόνευτο βιβλίο που παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή του συγγραφέα του, καθώς ο θρησκευτικός φανατισμός έγινε εδώ ακόμα πιο ακραίος, παρακολουθεί τη ζωή ενός ινδού εμιγκρέ στην Αγγλία. Η σκληροπυρηνική μουσουλμανική κοινότητα θεώρησε ωστόσο την αναπαράσταση του Ισλάμ εκ μέρους του Βρετανο-Ινδού Ρούσντι βλάσφημη και ο ίδιος ο Αγιατολάχ Χομεϊνί καταδίκασε σε θάνατο τον συγγραφέα, εκδίδοντας το κτηνώδες φετφά του για τη δολοφονία του τον Φεβρουάριο του 1989. Κι αυτό γιατί στη συλλογιστική του θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν οι «Σατανικοί Στίχοι» προσέβαλαν κατά τον χειρότερο δυνατό τρόπο τις ιερές αξίες του Ισλάμ: «Πληροφορώ τον περήφανο μουσουλμανικό λαό όλου του κόσμου ότι ο συγγραφέας του βιβλίου ‘‘Σατανικοί Στίχοι’’, το οποίο στρέφεται κατά του Ισλάμ, του Προφήτη και του Κορανίου, καθώς και όλοι όσοι συνέβαλαν στην έκδοσή του παρ’ ό,τι γνώριζαν το περιεχόμενό του, καταδικάζονται σε θάνατο».

Η παραπεταμένη δίωξη του Ρούσντι και οι θανάσιμες απειλές που δεχόταν ανήκουν πια στη σφαίρα του λογοτεχνικού θρύλου, κάτι που άφησε φυσικά το στίγμα του στα χρονικά των «Σατανικών Στίχων»: στη Βενεζουέλα θα περνούσες 15 μήνες πίσω από τα κάγκελα της φυλακής αν πιανόσουν να το διαβάζεις, την ίδια ώρα που στην Ιαπωνία θα πλήρωνες τσουχτερότατο πρόστιμο αν κατείχες την αγγλική του μετάφραση (κι αυτό γιατί στα ιαπωνικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ).

Στις ΗΠΑ δεν απαγορεύτηκε μεν, αλλά οι βιβλιοπώλες αρνούνταν να το εντάξουν στις προθήκες τους από τις απειλές που δέχονταν για τη ζωή τους (όπως και σε ευρωπαϊκές χώρες μετά τις απειλές της τοπικής μουσουλμανικής κοινότητας)! Και βέβαια περιττό να αναφερθεί ότι στις χώρες του ισλαμικού τόξου οι «Σατανικοί Στίχοι» κάηκαν παραδειγματικά και θεόσταλτες κατάρες συνόδευαν όποιον τους κρατούσε στα χέρια του: Μπαγκλαντές, Αίγυπτος, Ινδία, Ιράν, Ιράκ, Κένυα, Κουβέιτ, Λιβερία, Μαλαισία, Νέα Γουινέα, Πακιστάν, Σενεγάλη, Σιγκαπούρη, Σρι Λάνκα, Τανζανία, αλλά και στη Ρωσία και το Μεξικό…

«Η Μεταμόρφωση» - Φραντς Κάφκα (1915)


Μια ωραία πρωία, ο πλασιέ Γκρέγκορ Σάμσα ξυπνά και από συνηθισμένος άνθρωπος είναι τώρα μεταμορφωμένος σε έντομο! Γραμμένο το 1912, κυκλοφόρησε το 1915 και ήταν ένα από τα ελάχιστα βιβλία που εξέδωσε ο κορυφαίος τσέχος συγγραφέας εν ζωή. Η μόλις μερικών δεκάδων σελίδων καφκική αλληγορία αφορά φυσικά στην αλλοτρίωση του ανθρώπου, καθώς η ρεαλιστική ιστορία που στήνει ο μαέστρος της γραφής είναι ένα απολύτως πιστευτό ψυχολογικό πείραμα που υπογραμμίζει τις αγωνίες και τις ενοχές του ανθρώπου. Όπως ξέρουμε, όλα τα έργα του Κάφκα απαγορεύτηκαν τόσο από τους Ναζί όσο και τους Σοβιετικούς, αν και «Η Μεταμόρφωση» απαγορεύτηκε επιπροσθέτως στη γενέτειρά του, την Τσεχοσλοβακία, καθώς ήταν γραμμένη στα γερμανικά! 

«Λολίτα» - Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ (1955)


Ένα από τα κορυφαία ερωτικά μυθιστορήματα του 20ού αιώνα που λατρεύτηκε και μισήθηκε, απαγορεύτηκε και κατασυκοφαντήθηκε, αν και κατόρθωσε να κερδίσει τελικά τις καρδιές εκατομμυρίων αναγνωστών. Ο μεσήλικος ακαδημαϊκός Χάμπερτ Χάμπερτ, «ποιητής και παιδόφιλος» όπως περιγράφει τον εαυτό του, παθιάζεται λοιπόν με το 12χρονο νυμφίδιο Ντολόρες -Λολίτα- Χέιλ, την ανήλικη μοναχοκόρη της σπιτονοικοκυράς του, και αποδύεται έτσι σε έναν απελπισμένο αγώνα να την κατακτήσει, οδηγώντας τελικά αμφότερους στην καταστροφή.

Είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί το βιβλίο ξεσήκωσε τέτοια μήνη και κατακραυγή και καταδικάστηκε απ’ όλους! Αφού το χαρακτήρισαν «το πιο απεχθές βιβλίο όλων των εποχών», το απαγόρευσαν στις ΗΠΑ το 1955 ταξινομώντας το ως «πορνογράφημα φθοροποιό και επικίνδυνο για τα χρηστά ήθη». Την επόμενη χρονιά απαγορεύτηκε στη Γαλλία, αν και περιέργως κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1958 χωρίς πρόβλημα. Γαλλία, Αγγλία, Αργεντινή, Καναδάς, Νέα Ζηλανδία (επιτράπηκε το1964) κ.ά. το χαρακτήρισαν ανήθικο, αισχρό και άσεμνο και το εξαφάνισαν από την επικράτειά τους.

Γεγονός είναι ότι ένα μυθιστόρημα για έναν άντρα που παντρεύεται μια γυναίκα μόνο και μόνο για να τα φτιάξει με τη 12χρονη κόρη της είναι καταδικασμένο να είναι αμφιλεγόμενο και να μην αφορά φυσικά σε όλα τα κοινά, αν και εδώ μιλάμε για ένα από τα κορυφαία ερωτικά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας! 

«Οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν» - Μαρκ Τουέιν (1884)


Είναι γεγονός ότι η ιστορικά και πολιτισμικά ακριβής απεικόνιση της μεταχείρισης των μαύρων σκλάβων στις ΗΠΑ έχει επιφέρει σφοδρή λογοκρισία σε πάμπολλα κλασικά του είδους, από την «Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά» της Χάριετ Μπίτσερ Στόου και το «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Στάινμπεκ μέχρι και το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος». Αν και οι περιπέτειες του «Χάκλμπερι Φιν» στον πραγματικό κόσμο παραμένουν ιστορικές λόγω του κατακλυσμιαίου αντίκτυπού του στο εσωτερικό της Αμερικής. Ο Τουέιν δεν κρύβει τα λόγια του, αποκαλεί τους μαύρους δούλους «νέγρους» και μας παραδίδει αυτούσιο τον ρατσισμό και τις φυλετικές διακρίσεις χωρίς παραμορφωτικά φίλτρα και καλλωπισμούς.

Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ το χαρακτήρισε το 1885 «σκουπίδι» και «κατάλληλο μόνο για τις παραγκουπόλεις», την ίδια ώρα που η χωρίς περιστροφές περιγραφή της βίας των λευκών έναντι των εξαθλιωμένων σκλάβων πυροδότησε απαγορεύσεις του κλασικού μυθιστορήματος στα πέρατα των ΗΠΑ. Η τραγική ειρωνεία; Το 1885 απαγορεύτηκε γιατί είχε χαρακτηριστεί υπερβολικά αντιρατσιστικό, ενώ σήμερα θεωρείται από τους πολέμιούς του υπερβολικά ρατσιστικό!

«Το Κάλεσμα της Φύσης» - Τζακ Λόντον (1903)


Το μνημειώδες μυθιστόρημα του σπουδαίου αμερικανού λογοτέχνη, το αποκορύφωμα ίσως της περιγραφικής του δύναμης και της περίτεχνης πλοκής του, χαιρετίζεται σήμερα ως το καλύτερο πόνημά του. Άλλοτε όμως το δαιμονοποιούσαν για τον σκοτεινό του τόνο και την αιματοβαμμένη βία του. Καθώς η ιστορία του παρακολουθεί έναν άντρα και τον σκύλο του, πολλές χώρες ανησύχησαν ότι θα το διαβάσουν και παιδιά, γι’ αυτό και ξέσπασε επιδημία λογοκρισίας του στη Δύση!

Ο «εξαιρετικά ριζοσπαστικός» χαρακτήρας του, όπως τον ήθελαν οι γραφειοκράτες λογοκριτές, το απαγόρευσε σε Ιταλία και Γιουγκοσλαβία, ενώ έγινε ένα από τα αγαπημένα καυσόξυλα στις ναζιστικές φωτιές της δεκαετίας του 1930. Σήμερα θεωρείται βέβαια κατάλληλο για παιδιά και εφήβους και χαρακτηρίζεται ως ένα από τα ιδανικά εισαγωγικά κείμενα των νιάτων μας στη λογοτεχνία…

«Ο Φύλακας στη Σίκαλη» - Τζ. Ντ. Σάλιντζερ (1951)


Το αξεπέραστο διαμάντι της παγκόσμιας λογοτεχνίας ήταν άλλοτε το αγαπημένο παιδί της λογοκρισίας! Αφού αφαιρέθηκε από βιβλιοθήκες και σχολικές αίθουσες ως «απαράδεκτο», «σκοτεινό», «βλάσφημο», «αρνητικό», «λάθος», «απαίσιο», καθώς «υπονομεύει την ηθική και τα χρηστά ήθη», το χρονικό των περιπετειών του έφηβου Χόλντεν Κόλφιλντ αψήφησε τους ειδικούς και μέτρησε τη δική του λαμπρή πορεία, ξεπηδώντας πια ως ένα από τα κλασικά μυθιστορήματα που όλοι πρέπει να έχουν διαβάσει.

Το 1951 ωστόσο τα πράγματα ήταν ελαφρώς διαφορετικά και το διαχρονικό αφήγημα καταδικάστηκε ως «χυδαίο και βέβηλο», με τα υποτιμητικά επίθετα να μην έχουν πραγματικά τέλος! Πλέον, πέρα από παγκόσμιο αριστούργημα, «Ο Φύλακας στη Σίκαλη» είναι γνωστό και ως το βιβλίο που ενέπνευσε τον δολοφόνο του Τζον Λένον…

«Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα» - Έρνεστ Χέμινγουεϊ (1940)


Οι εμπειρίες του νομπελίστα λογοτέχνη από τον Ισπανικό Εμφύλιο θεωρήθηκαν από τους βιβλιοκριτικούς ως το κορυφαίο έργο του Χέμινγουεϊ και ένα από τα καλύτερα πολεμικά μυθιστορήματα όλων των εποχών. Όχι ότι αυτό εμπόδισε βέβαια τα αμερικανικά ταχυδρομεία, υπεύθυνα για τον έλεγχο της διανομής βιβλίων και εντύπων, να το χαρακτηρίσουν «μη ταχυδρομήσιμο» και να το εξαφανίσουν από προσώπου γης! Δεν ήταν φυσικά το μόνο απαγορευμένο σύγγραμμα του κορυφαίου αμερικανού λογοτέχνη, αφού την ίδια μοίρα είχαν τόσο «Ο Αποχαιρετισμός στα Όπλα» όσο και το «Μέσα από το Ποτάμι και στα Δέντρα». Κοντολογίς, ΗΠΑ, Ιρλανδία, Νότια Αφρική, Γερμανία και Ιταλία το απέσυραν από τα ράφια τους και ησύχασαν με τον αντιπολεμικό μπελά του βιβλίου… 

Το είδαμε εδώ