Όλυμπος:Όλα όσα δεν ξέρουμε για τα μυστικά και τα μυστήρια του!

Θα ετοιμαστούμε για να κάνουμε μαζί μια ανάβαση στο μυθικό αυτό βουνό και να ανακαλύψουμε τα μυστικά του. Ανεβαίνοντας το, θα διαπιστώσετε και εσείς , οτί οι θρύλοι το τυλίγουν απο κάθε πλευρά. Εχουν ακουστεί απίστευτες ιστορίες για αυτό το βουνό. Για νεραϊδότοπους, για επισκέψεις ιπτάμενων δίσκων στο "μπαλκόνι" του Δία, για ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία κ.α. 

Όλα αυτά φυσικά, μπορεί να είναι απλοί μύθοι, μπορεί να είναι και φανταστικές ιστορίες. Ένα όμως είναι σίγουρο. ότι οι κάτοικοι στις γύρω περιοχές του Ολύμπου, έχουν να σας πούνε πολλές ιστορίες γιατί ζούνε καθημερινά αυτούς τους θρύλους...Μέσα σε όλα αυτά , ένα μεγάλο ρόλο παίζουν και τα ανεξήγητα φυσικά φαινόμενα του Ολύμπου. Πανω στα οποία έχουν γίνει δεκάδες μελέτες απο πάρα πολλούς επιστήμονες , φυσικούς, γεωλόγους και άλλους. Θα προσπαθήσουμε λοιπόν μαζί, εδω στο Ελληνικό Αρχείο, να δούμε τα κυριότερα απο αυτά τα "μυστικά" του Ολύμπου.


Το Στεφάνι του Δία

Όποιος βρεθεί στην περιοχή του Ολύμπου, που απο τα αρχαία χρόνια ονομάστηκε "Το στεφάνι του Δία", θα αντικρίσει ένα εκπληκτικό φαινόμενο. Κάθε πρωί με την ανατολή του Ηλίου, οι σκιές που δημιουργούντε στην κόψη του βουνού, απεικονίζουν το πρόσωπο του Δία με όλα τα χαρακτηριστικά του! Έιναι ένα γεγονός , το οποίο όλοι οι κάτοικοι των γύρω χωριών του Ολύμπου γνωρίζουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η τοποθεσία αυτή, έχει ονομαστεί "Ο θρόνος του Δία"!

U.F.O Στον Όλυμπο

Eδώ και πέντε χρόνια, ένα εκπληκτικό U.F.Ο έχει γίνει μόνιμος κάτοικος στους νομούς Πιερίας και Μαγνησίας και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή του Ολύμπου.Το έχουν δει εκατοντάδες άτομα, κάθε φορά με το ίδιο δέος. Πότε εμφανίζεται με τρομερή ταχύτητα από τη θάλασσα και σε δευτερόλεπτα φτάνει στην κορφή του Ολύμπου και εξαφανίζεται από πίσω του, πότε προβάλλει ορμητικό από τις χαράδρες του βουνού, άλλες φορές πάλι ακολουθεί απαλά το ανάγλυφο του εδάφους και χάνεται πέρα από το κάστρο του Πλαταμώνα, ακολουθώντας τις στροφές του δρόμου.(φωτό: απο Όλυμπο)

Οι ιστορίες και οι μύθος για εξωγήινους και όντα έχουν την τιμητική τους κάθε φορά που αυτό το U.F.Ο κάνει την εμφάνιση του. Οι μύθοι για την «επιστροφή των Ε» και τα μυστικά εξωτικά όπλα που είναι θαμμένα στις χαράδρες του βουνού και που θα κάνουν κυρίαρχη την Ελλάδα οργιάζουν. Οπως λέγεται απο κάποιους, το συγκεκριμένο U.F.Ο έχει Ελληνικό όνομα! Οτι δεν έρχεται από έναν άλλον κόσμο, αλλά από τα υπόστεγα μιας εταιρείας του Βόλου. Το όνομά του;  «Πήγασος»! Και η κατασκευάστρια εταιρεία του κάνει εκεί τις δοκιμές του.Τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι το σύστημα αξιολογείται και πιθανόν θα αγοραστεί από τον ελληνικό στρατό.

Στην υπόλοιπη Ελλάδα θα πρέπει να ψάξουμε για μια άλλη εταιρεία, με το όνομα 3 SIGMA S.Α. , με έδρα στην οδό Μεσογείων στην Αθήνα (και παρουσία 15 τουλάχιστον χρόνων στο χώρο), που ειδικεύεται σε μη επανδρωμένα οχήματα και ιπτάμενους στόχους. Το δικό της U.A.V, με το επίσης Ελληνικό όνομα «Νέαρχος», μεσουρανεί στους ουρανούς κυρίως της Κρήτης, αφού στις Μουρνιές του Νομού Χανίων βρίσκεται το εργοστάσιο της. Τα άλλα ιπτάμενα οχήματά της, ο «Ερμής» και η «Αλκυόνη», αλωνίζουν τους Ελληνικούς ουρανούς, εκπαιδεύοντας χειριστές ραντάρ και οπλικών αντιαεροπο ρικών συστημάτων. Με τη συνεργασία που υπέγραψε πριν από καιρό με τη Γερμανική SΤΝ ΑTLAS (Reinmental Group) που αφορά τη δημιουργία ενός ευφυούς συστήματος αυτόματης πλοήγησης μη επανδρωμένων αεροσκαφών, είναι σίγουρο ότι πολλοί θα είναι οι μάρτυρες U.F.O σε διάφορα σημεία της Ελλάδος για τα επόμενα χρόνια.

Οι πυραμίδες του Ολύμπου

Υπάρχουν οι πυραμοειδές κορυφές του Ολύμπου ,οι οποίες σύμφωνα με την παράδοση αλλά και την άποψη μελετητών, μόνο τυχάιες δεν έιναι.. Απο την αρχαία Ελλάδα ξέρουμε ότι όλες οι σημαντικές τοποθεσίες που επέλεγαν οι Έλληνες, βρίσκονταν σε στρατηγικής σημασίας σημεία ή και σε ιερούς τόπους απο την ίδια την φύση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τις πυραμίδες του Ολύμπου. Μόνο που σύμφωνα με την παράδοση αλλά και τις ιστορίες των κατοίκων του Ολύμπου ,οι οποίες  σώζονται μέχρι σήμερα, αυτές οι πυραμίδες δημιουργήθηκαν τους αρχαίους χρόνους, είτε απο μια προηγμένη ανθρώπινη τεχνολογία, αφού φαίνονται να είναι λαξευμένες, είτε ότι τις δημιούργησαν οι ίδιοι οι θεοί για δικά τους στρατηγικά σημεία. Στις τρεις αυτές κορυφές των πυραμίδων βρίσκονται οι περιοχές Τούμπα, Αγ.Αντώνιος και Προφήτης Ηλίας αντίστοιχα.

Το σημαντικό και καθόλου μυθολογικό στοιχείο για τις πυραμίδες είναι οι αποστάσεις και οι μοίρες που σχηματίζουν οι γωνίες τους! Επιστήμονες λένε οτι την ίδια ακριβως γωνία έχουν και τα 3 αστέρια της ζώνης του Ορίωνα στον ουρανό.  Τις λεγόμενες "Τρείς Βασιλείες". Απο τα 3 αυτά άστρα, τα δύο είναι σε εύθεία γραμμή και το τρίτο απέχει 27 μοίρες. Ακριβώς την ίδια γωνία μοιρών αλλα και την πλήρη ταύτιση με τα 3 άστρα του Ορίωνα, έχουν οι 3 πυραμίδες του Ολύμπου. Σκεφτήκατε πού αλλού στην Γή, συμβαίνει η ίδια αυτή ακριβώς ευθυγράμμιση με την ζώνη του Ορίωνα; Ναί, καλά το σκεφτήκατε.. Στις πυραμίδες της Γκίζας στην Αίγυπτο!  Και εδώ έρχονται οι ιστορίες και οι μύθοι, για το κατα πόσο είναι φυσικές ή.... τεχνητές, οι πυραμίδες του Ολύμπου.

  

Η Εκκλησία του Προφήτη Ηλία

Πολλοί είναι οι κάτοικοι αλλά και οι επιστήμονες, οι οποίοι έχουν αναφέρει πως στην περιοχή που βρίσκεται η Εκκλησία του προφήτη Ηλία στον Όλυμπο, υπάρχουν πολύ ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Μάλιστα υπάρχουν μαρτυρίες πολλών ανθρώπων οι οποίοι παρευρίσκονταν σε λειτουργίες τις Εκκλησίας, να λένε οτι ένιωθαν μία ανατριχίλα και τους σηκώνονταν τα μαλλιά απο την ισχυρή ηλεκτρική φόρτιση του χώρου

Οι Πιερίδες Μούσες 

Ο μύθος των Πιερίδων μουσών, είναι πολύ γνωστός στους κατοίκους των χωριών γύρω απο τα Πιέρια Όρη. Ο ποταμός που κατεβαίνει απο τα Πιέρια όρη ονομάζεται "Μόρνος" ποταμός (Ο όρος Μόρος σημαίνει σκοτεινός) ο οποίος σύμφωνα με τους θρύλους της περιοχής, συνδέεται με τον ποταμό Λυκώνα των Μουσών. Εκεί οι κάτοικοι έχουν γίνει μάρτυρες αρκετών μυστήριων φαινομένων. Βοσκοί, εργάτες, αλλα και κάτοικοι της περιοχής, έχουν αναφέρει οτι έβλεπαν γυμνές κοπέλες να χορεύουν στο δάσος τραγουδώντας και διάφορα άλλα τέτοια φαινόμενα που τα χαρακτήριζαν σαν Μούσες. Και όπως ήταν αναμενόμενο ,οι κάτοικοι φοβόντουσαν και κλείνονταν στα σπίτια τους. Απο την άλλη όμως υπήρχαν και μερικά φαινόμενα σε αυτές τις περιοχές, τα οποία οι κάτοικοι τα χαρακτήριζαν ώς δαιμονικά. Όπως π.χ. η μαρτυρίες για το "μαλλιαρό χέρι" ,όπως το ονόμασαν στο χωριό Κόρνα, το οποίο το έβλεπαν σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι του χωριου και τους προκαλούσε ένα τεράστιο τρόμο.

Το εγκαταλελειμμένο χωριό Σκοτεινά

Κατηφορίζουμε για το χωριό Σκοτεινά στον Όλυμπο. Πλεόν δεν υπάρχει ψυχή στο χωριό. Κάτι, έκανε τους κατοίκους του να φύγουν πανικόβλητοι απο το χωριό, που συνορεύει με τον ποταμό Μόρνο που όπως αναφέραμε και πρίν, Μόρνα σημαίνει σκοτάδι... Το συγκεκριμένο χωριό κάποτε ήταν γεμάτο ζωή. Υπήρχε μεγάλη δραστηριότητα των κατοίκων σε κτηνοτροφία, δασοκομία και υπήρχε και ένα εργοστάσιο ξυλείας. Μέσα στο συγκεκριμένο εργοστάσιο μάλιστα, το οποίο έχει εγκαταλειφθεί απο την δεκαετία του '60, υπάρχουν ακόμα άθικτα τα έγραφα, τα βιβλία και διάφορα άλλα αντικείμενα ,σαν να τα άφησε κάποιος εκεί, μόλις έναν μήνα πρίν. Ο λόγος που εχεί συμβεί αυτό στο συγκεκριμένο χωριό, είναι γιατί οι κάτοικοι δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με ότι συνέβαινε. Μάλιστα αρκετοί ήταν εκείνοι οι οποίοι προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με κάποιον πρώην κάτοικο του χωριού, ώστε να τους πούν μερικά απο τα περιστατικά που είχαν προκαλέσει τρόμο στο χωριό και ανάγκασαν τους κάτοικους του να το εγκαταλείψουν , αλλά όλοι οι κάτοικοι ,κατά έναν περίεργο τρόπο, ακύρωναν αυτές τις συναντήσεις την τελευταία στιγμή.

Πόρτες του Ολύμπου (Σπήλαιο Τσακαλόπετρας)

Η περιοχή Πόρτες του Ολύμπου , αποτελεί ενα από τα  ισχυρότερα γεωμαγνητικά μέρη της Ελλάδας. Σε αυτήν την περιοχή υπάρχουν οι μαρτυρίες για φώτα στον ουρανό, για ηλεκτρομαγνητικά πεδία αλλά κυρίως και για εξαφανίσεις κατοίκων της περιοχής.  Συγκεκριμένα ένας κάτοικος αφού είχε εξαφανιστεί για 3 μέρες, όταν επέστρεψε περιέγραφε περίεργα πράγματα .Μέχρι και ότι αντίκρισε υπόγειες πόλεις.

Στην συγκεκριμένη περιοχή, υπάρχει μια πάρα πολύ σημαντική σπηλιά. Η σπηλιά της Τσακαλόπετρας. Το συγκεκριμένη σπήλαιο έχει μια ιστορία 600 ετών, από την εποχή της τουρκοκρατίας, όταν κάτοικοι του χωριού την χρησιμοποιούσαν σαν κρησφύγετο απο τους Τούρκους αλλά και από τούς Γερμανούς στην συνέχεια.  Το συγκεκριμένο σπήλαιο ,αποτέλεσε και σημείο συγκεντρώσεων της Φιλικής Εταιρείας. Επίσης λέγεται ότι το ισχυρό γεωμαγνητικό και ηλεκτρικό πεδίο,με το οποίο είναι φορτισμένη η συγκεκριμένη σπηλιά της Τσακαλόπετρας, έχει κινήσει το ενδιαφέρον και  επιστημόνων της ΝΑSΑ ώστε να κάνουν τα δικά τους πειράματα.

Μέσα σε αυτό το σπήλαιο υπάρχει και ένα Εκκλησάκι στο οποίο η Φιλική Εταιρεία του Κοραή , είχε αφήσει έγγραφα-εντολές προς τους κατοίκους του χωριού, τα οποία έγγραφα σώζονται μέχρι και σήμερα. 

Υπάρχουν οι μαρτυρίες ορειβατών του Χιονοδρομικού Ορειβατικού Κέντρου Ελασσόνας  που αναφέρουν πως κάνοντας αναρρίχηση στην περιοχή του σπηλαίου ακούγανε πεντακάθαρα ομιλίες τις οποίες δεν μπορούσαν να εντοπίσουν από πού έρχονταν.

Οπως θα διαπιστώσατε και εσείς μέχρι τώρα, οι θρύλοι και οι ιστορίες γύρω απο αυτό το ιερό βουνό, έιναι αμέτρητοι. Είτε πρόκειται για φυσικά φαινόμενα, είτε πρόκειται ανεξήγητα γεγονότα, ή ακόμα και για μύθους που κρατάνε για χρόνια, ένα είναι σίγουρο, οτι ο Όλυμπος στην μύθολογημένη ιστορία, δεν αποτέλεσε τυχαία το σημαντικότερο μέρος της Ελλάδας.... Δεν αποτέλεσε τυχαία, το κέντρο του κόσμου!

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Αυτό είναι το μυστικό των αιώνων (Video)

Εις το εσωτερικό της Κούφιας Γης, όπου κατοικείται το 1/4 της εσωτερικής επιφανείας, αποτελείται εξ υδάτων, και τα 3/4 εκ γης, στέκουν θεόρατες θαυμαστές πολιτείες μεγάλης ομορφιάς και λειτουργικότητας Αρχαίο Ελληνικής αρχιτεκτονικής. Η απόσταση μεταξύ των 2 εσωτερικών επιφανειών είναι 616 μίλια λιγότερη από την αναγνωρισμένη διάμετρο της Γης.

Εις το κέντρο ευρίσκεται ο θρόνος της ΠΕΤΡΑΣ του Ηλεκτρικού θεού, μια κυκλική σφαίρα θερμής ροζ φλόγας που φωτίζει θαμπά, όχι λαμπερή αλλά περιβάλλεται από μια Μηδέν Αργή, απαλή ομφή που εκβάλει αναθυμιάσεις, εγκυμονούσες εις το εσωτερικό της, εκπέμπουσες ευχάριστη ψυχική θέρμη.
Αν η Γη ήταν συμπαγής μάζα και όχι Κούφια, η ταχύτητα της περιστροφής της γύρω από τον άξονά της θα την έσπαγε σε χιλιάδες κομμάτια. Οι είσοδοι εις τα Άδυτα ιερά, συμπεριλαμβανομένων του Βόρειου και Νότιου πόλου, ευρίσκονται εις τους λεγόμενους ιερούς χώρους της επιφάνειας, εις τα ενδιαιτήματα και Ναούς των θρησκευτικών θεοτήτων.
Ο πλανήτης της Γης είναι Κούφιος και κατοικείται εις το εσωτερικόν του.
Αυτό είναι το ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Κρύσταλλοι και Θεραπευτικές Δυνάμεις

Αγγίζοντας τον κόσμο των κρυστάλλων είναι σαν να βρισκόμαστε στη θαυμαστή σπηλιά του Αλαντίν, χρώματα αστραποβολούν ψιθυρίζοντας μυστικά γεμάτα θεραπευτικές δυνάμεις, ενώ η λάμψη και η ακτινοβολία τους καλύπτεται με τεράστια αποθέματα σοφίας.

Οι κρύσταλλοι σαν μια ιδιαίτερη «μαγική» προσφορά της μητέρας φύσης, μας γοητεύουν τόσο, ώστε τους χρησιμοποιούμε με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, αποδίδοντάς τους αξίες συμβολικές, φιλοσοφικές, αισθητικές αλλά και θεραπευτικές. Ιδιαίτερα οι πιο «καθαροί» από άλλες προσμίξεις κρύσταλλοι, ασκούσαν πάντοτε επάνω μας μια ανεξήγητη έλξη και σε όλες τις εποχές ήταν αντικείμενο θαυμασμού αλλά και μελέτης.

Από την αρχή της εξέλιξής μας σ’ αυτόν τον πλανήτη, αντιληφθήκαμε ότι η απόκοσμη δύναμή τους μεταδίδεται εξ αιτίας μιας εσωτερικής, κρυμμένης ενέργειας που μεταφέρουν. Αυτή η ενέργεια σχετίζεται με την ικανότητά τους να αντανακλούν το ίδιο το φως, την αγνότητά του, τη δύναμη και τη μαγεία του. Μέσα από χιλιάδες διαφορετικά χρώματα, διαφορετικές όψεις και σχήματα μας δίνεται η ευκαιρία να μπούμε σε κόσμους φανταστικούς, ονειρικούς, γεμάτους από ομορφιά και αρμονία. Η ομορφιά αυτή του φωτός μας δίνει μια νέα παραμυθένια διάσταση του κόσμου, δίνει φτερά στην φαντασία μας.

Ας γνωρίσουμε μαζί τι είναι οι κρύσταλλοι, πως σχηματίστηκαν και ποιες οι ιδιότητές τους. Ας δούμε ακόμη, πώς ο άνθρωπος γοητεύτηκε και συνδέθηκε μαζί τους από την πρώτη στιγμή που τους ανακάλυψε.


Πώς Δημιουργήθηκαν οι Κρύσταλλοι

Οι περισσότεροι κρύσταλλοι είναι αποτέλεσμα γεωλογικών διεργασιών διάρκειας εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων. Πριν εξορυχτούν, μπορεί να παρέμειναν μέσα στο έδαφος για εκατομμύρια χρόνια, ίσως ακόμη και από τότε που δημιουργήθηκε ο ίδιος ο πλανήτης. Όταν λοιπόν, κρατάμε έναν κρύσταλλο στην παλάμη μας, αγγίζουμε κάτι που ξεπερνά την ιστορία, κρατάμε κάτι που υπερβαίνει κατά πολύ τη μικρή διάρκεια της ανθρώπινης ζωής.

Μπορούμε να πούμε πως οι κρύσταλλοι είναι το DNA της Γης, είναι το απτό αποτύπωμα της εξέλιξής της. Λειτουργώντας σαν μικροσκοπικές αποθήκες περιλαμβάνουν αρχεία εκατομμυρίων χρόνων, εμπεριέχουν τη μνήμη των ισχυρών δυνάμεων που τους διαμόρφωσαν. Ορισμένοι σχηματίστηκαν από το μάγμα που υπάρχει στα βάθη του πλανήτη. Αυτό το ρευστό υπέρθερμο υλικό που συχνά ανέρχεται στην επιφάνεια, όταν ωθείται από πιέσεις που δημιουργούνται από την κίνηση των τεκτονικών πλακών. Καθώς, όμως, αυτό το ρευστό προσεγγίζει την επιφάνεια του πλανήτη ψύχεται και όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν, κρυσταλλοποιείται. Αν η διαδικασία είναι σχετικά αργή, μπορούν να δημιουργηθούν μεγάλοι σε διαστάσεις κρύσταλλοι. Αν αντίθετα είναι γρήγορη, τότε οι κρύσταλλοι είναι μικρότεροι.

Εκείνο που ουσιαστικά συμβαίνει είναι ότι όταν κάποιες χημικές ενώσεις ή στοιχεία μετασχηματίζονται από αέρια ή υγρή μορφή σε στερεή, αποκτούν αρκετές φορές κρυσταλλική δομή. Αυτή είναι και η διαδικασία της στερεοποίησης ή κρυστάλλωσης, όπου το αρχικό υλικό αναπτύσσεται πάνω σε μια συγκεκριμένη γεωμετρική δομή. Και έτσι βλέπουμε το μικρότερο κομμάτι να παρουσιάζει την ίδια δομή με το μεγαλύτερο, σχηματίζοντας ένα κρυσταλλικό πλέγμα, το οποίο κάθε φορά που προστίθεται σ’ αυτό νέα ποσότητα δομικού υλικού μεγαλώνει. Η γεωμετρία του εκάστοτε κρυσταλλικού πλέγματος, καθορίζει τόσο το σχήμα, όσο και τις φυσικές ιδιότητες του κρυστάλλου.

Αυτή η χαρακτηριστική γεωμετρική δομή ενός κρυστάλλου ονομάζεται «κρυσταλλικό σύστημα» και εμφανίζεται με επτά μορφές: Κυβική, Τετραγωνική, Εξαγωνική, Τριγωνική, Ορθορομβική, Μονοκλινή και Τρικλινή. Αυτές οι επτά βασικές κρυσταλλικές κατηγορίες είναι «πρότυπα-αρχέτυπα», που εκδηλώνονται στο φυσικό πεδίο μέσω του Βασιλείου των Κρυστάλλων.

Αντιλαμβανόμαστε ότι οι κρύσταλλοι σχηματίζονται μέσα από απίστευτα ισχυρές πιέσεις και εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες, ενώ γνωρίζουμε από τις «εσωτερικές παραδόσεις», ότι αυτός είναι και ο τρόπος μέσα από τον οποίο εξελίσσεται το ορυκτό βασίλειο.

Οποιαδήποτε όμως μορφή και αν πάρουν, η κρυσταλλική δομή τους απορροφά, διατηρεί και μεταδίδει ενέργεια. Και υπάρχουν περιπτώσεις που αυτή η ενέργεια σχετίζεται με ιδιότητες ηλεκτρομαγνητικές.

Σίγουρα, εάν αποκτούσαμε έναν κρύσταλλο θα μαγευόμασταν από το χρώμα, την υφή και τον κραδασμό του. Θα μπορούσε να συνδεόταν με την καλή μας διάθεση, να γινόταν το γούρι ή το φυλακτό μας ίσως, και αν σιωπούσαμε να μοιραζόταν μαζί μας τα αιώνια μυστικά του και να μας άγγιζε η μαγική του ατμόσφαιρα.

Οι Κρύσταλλοι από τη Μυθική Ατλαντίδα έως και Σήμερα

Οι παλαιότεροι θρύλοι και παραδόσεις για τη μαγεία των κρυστάλλων μάς οδηγούν ως τη μυθική Ατλαντίδα. Οι κάτοικοί της, θρυλείται πως χρησιμοποιούσαν κρυστάλλους για να συμπυκνώσουν, να ελέγξουν και να κατευθύνουν την κοσμική ενέργεια.

Αναφέρεται ότι αυτός ο πολιτισμός χρησιμοποιούσε τους κρυστάλλους ως φάρους φωτός, μέσα από τους οποίους επικοινωνούσε τηλεπαθητικά με τους συμπαντικούς προγόνους μας.

Πιστεύεται ότι ένας από τους λόγους που αυτή η ήπειρος καταστράφηκε, ήταν ότι η ιερή αυτή γνώση χρησιμοποιήθηκε για εγωκεντρικούς σκοπούς. Ακόμα λέγεται πως, προβλέποντας την καταστροφή κάποιοι σοφοί Ατλάντιοι, θέλησαν να διασώσουν τη Γνώση της φυλής τους. «Προγραμμάτισαν» ή καλύτερα «φόρτισαν» ορισμένους κρυστάλλους αποθηκεύοντας πληροφορίες μέσα τους και στη συνέχεια τους έκρυψαν σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Πίστευαν πως όταν θα ερχόταν ο κατάλληλος χρόνος, οι κρύσταλλοι αυτοί θα αναδύονταν στην επιφάνεια και θα ελκύονταν από άτομα τα οποία θα μπορούσαν να συντονιστούν με αυτούς και να αντλήσουν την αποθηκευμένη σοφία.

Όσοι επέζησαν από την Ατλαντίδα ξεκίνησαν μια καινούργια αρχή στην Αίγυπτο, στη Νότια Αμερική και στο Θιβέτ. Οικοδόμησαν πυραμίδες, χρησιμοποιώντας τη γνώση τους για τους κρυστάλλους σχεδιάζοντας τις σύμφωνα με τα πρότυπα των μεγάλων ναών της Ατλαντίδας. Η τέλεια γεωμετρική μορφή των πυραμίδων αναπαράγει τους νόμους της φυσικής των κρυστάλλων, ενώ ταυτόχρονα διοχετεύει συμπαντική ενέργεια υψηλής συχνότητας στον πλανήτη. Πιστεύεται ότι η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου είχε στην κορυφή της έναν γιγάντιο κρύσταλλο ο οποίος χρησίμευε στη γείωση και στη χρήση αυτής της κοσμικής ενέργειας.

Με την πάροδο των αιώνων, η συσσωρευμένη γνώση σχετικά με την ενέργεια και τις δυνατότητες των κρυστάλλων αποκρύφτηκε. Ένα μεγάλο μέρος της σοφίας χάθηκε, αλλά κάποιες πληροφορίες επέζησαν και αναδύθηκαν σε διαφορετικούς πολιτισμούς στο διάβα της ιστορίας.

Οι κρύσταλλοι χρησιμοποιήθηκαν ως φυλαχτά, πνευματικά και ψυχικά, ακόμα και ιατρικά εργαλεία, από αρχαιοτάτων χρόνων. Ακόμα και σε προϊστορικούς τάφους έχουν βρεθεί πολλά είδη κρυστάλλων.

Στην Ινδία οι βασιλείς συνέλεγαν τα καλύτερα πετράδια για να προστατεύονται από το κακό. Το πιο δυνατό φυλαχτό που περιγράφεται στα αρχαία Ινδουιστικά κείμενα είναι το «Ναβαράτνα» το κόσμημα με τις εννέα πέτρες. Για την κατασκευή του χρησιμοποιούσαν ένα Ρουμπίνι, ένα Σμαράγδι, ένα Μαργαριτάρι, ένα Κοράλι, έναν Υάκινθο, ένα Μάτι της Τίγρης, ένα Τοπάζι, ένα Ζαφείρι και ένα Διαμάντι, που αντιπροσώπευαν αντίστοιχα τους επτά πλανήτες καθώς και το βόρειο και νότιο κομβικό σημείο της Σελήνης.

Τα πρώτα αστρολογικά έργα που γράφτηκαν στα σανσκριτικά, περιέχουν εξειδικευμένες παρατηρήσεις για την προέλευση και την δύναμη των λίθων. Εκείνη την εποχή οι αστρολόγοι συμβούλευαν όσους είχαν κακοτυχίες να φορούν διάφορα πετράδια για να εξουδετερώνουν τις αρνητικές επιδράσεις των πλανητών. Αυτή η φιλοσοφία αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε ο χάρτης των Αστρολογικών Τριάδων.

Η πανέμορφη πέτρα Λάπις Λάζουλι, με το σκούρο ζωηρό μπλε χρώμα είχε μεγάλη αξία στην Κεντρική Ασία, πριν ακόμη αρχίσει η γραπτή ιστορία. Έχει βρεθεί σε τάφους της κοιλάδας του ποταμού Ινδού, που χρονολογούνται 7000 χρόνια πριν. Οι Αιγύπτιοι επίσης συνέδεσαν τον Λάπις Λάζουλι με τη θεά Ίσιδα.

Οι Κινέζοι είχαν ιδιαίτερη προτίμηση στο Νεφρίτη επί πολλές χιλιετίες. Σήμερα μπορεί να δει κανείς αντικείμενα από Νεφρίτη, από την περίοδο Σονγκ-Τσε (4500-3000 π.Χ.) στο Μουσείο Ιστορίας του Πεκίνου. Ο Νεφρίτης πίστευαν ότι έφερνε υγεία, πλούτο και μακροζωία.

Σε όλη την ιστορική διαδρομή, οι πολύτιμοι λίθοι και τα πετράδια συνδέονται στενά με την βασιλική ιδιότητα και τοποθετούνται με τέχνη πάνω σε στέμματα, κοσμήματα, θρόνους, σπαθιά και άλλα πολύτιμα αντικείμενα. Πολλοί βασιλείς όταν πέθαιναν θάβονταν μαζί με μια περίτεχνη συλλογή πολύτιμων λίθων.

Οι Μάγια και οι Ινδιάνοι της Αμερικής χρησιμοποιούσαν κρυστάλλους για τη διάγνωση αλλά και για τη θεραπεία των ασθενειών. Αυτοί οι κρύσταλλοι είναι γνωστοί ως πέτρες Τοτέμ.

Οι αρχαίοι Κέλτες συνήθιζαν να θάβουν τους νεκρούς τους με ένα κρυστάλλινο Χαλαζία στο στόμα, συνήθεια που συναντάται παραλλαγμένη σε πολλούς λαούς, ακόμη και σήμερα.

Εδώ αξίζει να αναφέρουμε και «Τα Λιθικά», κείμενα που γράφτηκαν μετά τον Τρωικό πόλεμο από τους οπαδούς του Ορφέα. Όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας, ο Ορφέας γνώριζε την θεραπευτική δύναμη των λίθων.

Μία άλλη γραπτή πηγή σχετική με την ιατρική χρήση των κρυστάλλων, είναι η πραγματεία «Περί των Λίθων», του Έλληνα φιλόσοφου Θεόφραστου (372-286 π.Χ.). Ο Θεόφραστος είναι ο πρώτος που επιχείρησε να ταξινομήσει τους κρυστάλλους σε ομάδες και να τους περιγράψει. Τους χώρισε σε «αρσενικούς» και «θηλυκούς» και προσδιόρισε ιατρικές αλλά και μαγικές ιδιότητες σε ορισμένους από αυτούς.

Στον Μεσαίωνα, οι σχετικές με τους κρυστάλλους παραδόσεις και προλήψεις έφθασαν στο αποκορύφωμά τους, εξ αιτίας των αναζητήσεων των Αλχημιστών της εποχής οι οποίοι συχνά χρησιμοποιούσαν τους πολύτιμους λίθους στις έρευνές τους .

Πώς και πού Χρησιμοποιούνται οι Κρύσταλλοι

Οι κρύσταλλοι είναι μερικές από τις απλούστερες και πιο σταθερές δομές του πλανήτη μας, αυτός ίσως να είναι και ο λόγος της δύναμής τους. Φτιαγμένοι από επαναλαμβανόμενα πρότυπα ατόμων ή μορίων συνδέονται και σχηματίζουν μια σταθερή μορφή. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες υλικές φόρμες είναι μια σύνθεση διάφορων μοριακών τύπων που ενώνονται για να σχηματίσουν μια «οντότητα». Θα μπορούσαν άραγε να ήταν άστρα που έπεσαν από τον ουρανό αναζητώντας την αγκαλιά της γήινης μητέρας τους αποκτώντας τη δομή με την οποία τα γνωρίζουμε;

Πολλοί από αυτούς, ιδιαίτερα ο Χαλαζίας, παρουσιάζουν μια παράξενη ιδιότητα που αναφέρεται από τους επιστήμονες ως «πιεζοηλεκτρικό φαινόμενο». Γενικά, όταν ασκηθεί έντονη πίεση σε έναν κρύσταλλο χαλαζία, τότε, καθώς αυτός παραμορφώνεται ελαφρά, εμφανίζει ηλεκτρικές ιδιότητες (Μία πρακτική χρήση αυτής της ιδιότητας τη συναντάμε σε μουσικά όργανα, όπως για παράδειγμα στην κιθάρα, καθώς έτσι μετατρέπουμε τους ηχητικούς παλμούς του οργάνου σε ηλεκτρικά σήματα, προκειμένου να αναπαράγουμε και να επεξεργαστούμε τον ήχο της). Αντίστροφα, όταν ένας κρύσταλλος χαλαζίας βρεθεί μέσα σε ένα ηλεκτρικό πεδίο τότε το σχήμα του αλλάζει ελαφρά. Όταν μάλιστα βρεθεί μέσα σε ένα εναλλασσόμενο ηλεκτρικό πεδίο, τότε το σχήμα του αλλάζει διαρκώς και ρυθμικά, με τέτοιο τρόπο που το ίδιο το κρυσταλλικό υλικό ταλαντώνεται (Εδώ πρακτικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, καθώς ένα ηλεκτρικό σήμα, ο ηχογραφημένος ήχος, για παράδειγμα, της κιθάρας μπορεί να γίνει ακουστός με τη βοήθεια ενός κρυστάλλου χαλαζία. Για αυτόν το λόγο, τα κινητά τηλέφωνα αλλά και ορισμένα σταθερά τηλέφωνα χρησιμοποιούν μεγάφωνα κρυστάλλων χαλαζία. Επίσης, πολλοί βομβητές σε θυροτηλέφωνα και σε άλλες συσκευές χρησιμοποιούν τέτοιους κρυστάλλους). Οι κρύσταλλοι χαλαζία χρησιμοποιούνται, ακόμη, σε συσκευές υπερήχων, σε χρονόμετρα υψηλής ακριβείας, σε ραδιοπομπούς, στα ρολόγια και στα τσιπ των υπολογιστών, καθώς και σε πλήθος άλλων ηλεκτρονικών συσκευών.

Γενικά, στη σημερινή εποχή όπου η πρόοδος της τεχνολογίας είναι ταχύτατη, οι κρύσταλλοι χρησιμοποιούνται για τη μεταβίβαση και ενίσχυση των ενεργειών με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα, Τα Ρουμπίνια, τόσο τα φυσικά όσο και τα τεχνητά, χρησιμοποιούνται στα λέιζερ μικροχειρουργικής, ενώ τα Διαμάντια στην κατασκευή τρυπανιών. Κάθε χρόνο εξορύσσονται τεράστιες ποσότητες κρυστάλλων και στη συνέχεια επεξεργάζονται ώστε να γίνουν κατάλληλοι για την ανάλογη χρήση.

Ιδιαίτερα χρήσιμοι είναι οι αποκαλούμενοι υγροί κρύσταλλοι που είναι μεσοφάσεις μεταξύ κρυσταλλικών, στερεών και ισοτροπικών υγρών. Οι πλέον γνωστές τεχνολογικές εφαρμογές τους αφορούν τις οθόνες των υπολογιστών, τηλεοράσεων, κινητών τηλεφώνων και ρολογιών. Οι υγροί κρύσταλλοι, όμως, δεν αποτελούν φυσική μορφή κρυστάλλων.

Πέρα, όμως, από τον τεχνολογικό τομέα, μελετώνται σήμερα και άλλες πιθανές χρήσεις των κρυστάλλων. Μέσα από το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον προς την εναλλακτική ιατρική, επανεκτιμούνται οι παραδόσεις των Ινδιάνων Σαμάνων, των Αβοριγίνων και της Αγιουβερδικής ιατρικής όπως αυτή ασκείται στην Ινδία. Οι επιστημονικές αποδείξεις που υποστηρίζουν αυτές τις ιδέες είναι σχετικά λίγες αλλά η εμπειρία πολλών θεραπευτών και των ασθενών τους, οδηγεί σε διαφορετικά συμπεράσματα.

Η χρήση των κρυστάλλων ταιριάζει ιδιαίτερα στον αιώνα μας γιατί μπορεί εύκολα να ενσωματωθεί στον πολυάσχολο τρόπο ζωής μας. Θα βοηθούσε αν μπορούσαμε να αφιερώναμε λίγα λεπτά την ημέρα για να αγγίζουμε τους αγαπημένους μας κρυστάλλους και ίσως να συγκεντρωνόμασταν για λίγο σε αυτή την επαφή νιώθοντας ό,τι έχουν να μας προσφέρουν. Ίσως η σχέση αυτή να εξελιχθεί αθόρυβα προς όφελός μας. Η επαφή με τους κρυστάλλους μπορεί να γίνει συναρπαστική. Ας απελευθερώσουμε τη φαντασία και τη διαίσθησή μας, καθώς οι κρύσταλλοι είναι έτοιμοι να μας δείξουν τα μυστικά τους.

Η Θεραπευτική Χρήση των Κρυστάλλων σήμερα

H κρυσταλλοθεραπεία στην εποχή μας συγκαταλέγεται σε μια από τις πιο δημοφιλείς σύγχρονες μεθόδους εναλλακτικής θεραπείας, παρόλο που είναι μια πανάρχαια τεχνική ίασης. Οι αρχαίοι πολιτισμοί υποστήριζαν πως οι κρύσταλλοι, προερχόμενοι από τα σπλάχνα της Γης, εκπέμπουν ενέργεια. Σήμερα, επιστημονικές μελέτες επιβεβαιώνουν την αλήθεια αυτού του ισχυρισμού: Οι περίφημες φωτογραφίες Kirlian απέδειξαν πως οι κρύσταλλοι και τα ορυκτά λειτουργούν πράγματι ως ενεργειακοί πομποί.

Πολλοί θεραπευτές, διαφόρων εναλλακτικών προσεγγίσεων, χρησιμοποιούν κρυστάλλους για την αποκατάσταση της ενεργειακής ισορροπίας του ανθρώπου αλλά και συγκεκριμένων σημείων του πάσχοντος οργανισμού. Η κρυσταλλοθεραπεία αντιλαμβάνεται τον κρύσταλλο ως ένα είδος «φακού» ή καλύτερα πομποδέκτη όπου εστιάζει τους ενεργειακούς κραδασμούς του θεραπευτή μαζί με την ιδιότητα του κάθε κρυστάλλου, και τους χρησιμοποιεί για να επαναφέρει την ισορροπία στα διαταραγμένα ενεργειακά πεδία του ασθενή. Είναι μια «μαγική» διαδικασία γιατί κάτι που θεωρείται «υλικό αντικείμενο -άψυχο» φέρει μέσα του τόση σοφία όπου ως «θείο» δώρο μπορεί να δοθεί στους ανθρώπους και να γίνει «εργαλείο» για μια ισορροπημένη ύπαρξη. Η επαφή μας και μόνο με τους κρυστάλλους, που κρύβουν μέσα τους τη γνώση πολλών χρόνων, είναι σαν να μας μεταβιβάζουν αυτό που πάντα φυλαγόταν κρυμμένο στους αιώνες στην πορεία της εξέλιξής μας, μια γνώση που τους αποτυπώθηκε και που μπορεί να ταξιδέψει στην εποχή μας μέσω της κρυσταλλικής τους δομής.

Αρχικά, για να χρησιμοποιηθεί ένας κρύσταλλος για θεραπευτικούς σκοπούς πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο καθαρός από προσμίξεις και να έχει περάσει από μια διαδικασία κάθαρσης με την οποία αποβάλλει την αρνητική ενέργεια που έχει πιθανόν συσσωρεύσει. Αυτό είναι κάτι που μπορεί εύκολα να γίνει με την τοποθέτηση του κρυστάλλου μέσα σε ζεστό νερό με αλάτι ή η κάλυψή του με χοντρό ορυκτό αλάτι, όπου θα παραμείνει για αρκετές ώρες. Άλλοι τρόποι καθαρισμού, πραγματοποιούνται με τη βοήθεια του νερού ή του ηλιακού φωτός, καθώς και με το θάψιμο στο έδαφος.

Μετά από τον καθαρισμό χρειάζεται η εναρμόνιση του κρυστάλλου με την ενέργεια του θεραπευτή, ο οποίος πρέπει να βρίσκεται σε κατάσταση καλής υγείας και εσωτερικής ισορροπίας. Μια από τις μεθόδους είναι οι κρύσταλλοι να τοποθετηθούν πάνω στο σώμα του πάσχοντα, σε συγκεκριμένα ενεργειακά σημεία, βοηθώντας έτσι στην εξομάλυνση της ροής τους. Το μέγεθος και η εμφάνιση των κρυστάλλων δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, όμως η καθαρότητα, το χρώμα καθώς και οι ιδιότητές τους θεωρείται πως επηρεάζουν σημαντικά το αποτέλεσμα. Η τοποθέτηση των κρυστάλλων πάνω ή γύρω από το σώμα για θεραπεία είναι μια διαισθητική διαδικασία που επιτυγχάνεται έλκοντας τη θετική και απωθώντας την αρνητική ενέργεια.

Μεγάλο μέρος της θεραπείας με κρυστάλλους βασίζεται στη χρήση των ενεργειακών κέντρων του ανθρώπου, τα τσάκρα, που χρησιμοποιεί η παραδοσιακή ινδική αγιουβερδική ιατρική.

Τα τσάκρα, που σημαίνουν «τροχοί» στα Σανσκριτικά, περιγράφονται ως περιστρεφόμενες ενεργειακές σφαίρες που έχουν συγκεκριμένες θέσεις στο σώμα μας. Οι κρυσταλλοθεραπευτές πιστεύουν πως ο κρύσταλλος είναι ζωντανό υλικό, που έχει την ικανότητα να εκπέμπει και να λαμβάνει συνεχώς ενεργειακά σήματα, ακόμη κι όταν έχει κοπεί σε κομμάτια.

Σε γενικές γραμμές, ο σκοπός της κρυσταλλοθεραπείας είναι η εξισορρόπηση του φυσικού, νοητικού και συναισθηματικού σώματος των ανθρώπων, ώστε να εξασφαλίζεται εσωτερική αρμονία, ισορροπία καθώς και εξύψωση προς τις πνευματικές ενέργειες. Η κρυσταλλοθεραπεία χρησιμοποιεί τις ανώτερες ενέργειες του φωτός και του χρώματος, οι οποίες επιδρούν στα λεπτότερα επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης. Λέγεται ότι στη διάρκεια των κρυσταλλοθεραπειών μπορεί να διαλυθεί η αυταπάτη του χρόνου και να βιωθεί η πραγματικότητα της αιώνιας στιγμής.

Οι κρύσταλλοι λειτουργούν καλά με τις λεπτές ενέργειες των διαθέσεων και των συναισθημάτων μας. Μπορούν να μας καθοδηγήσουν όταν αγωνιζόμαστε να βρούμε τον δρόμο μας μέσα στη ζούγκλα των συναισθημάτων και να μας καθησυχάσουν αν πέσουμε σε κατάθλιψη. Διευκολύνουν την καθαρή σκέψη και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εξομαλύνουν ή να αναζωογονήσουν την ατμόσφαιρα.

Η αγνότητα και απλότητα των κρυστάλλων μπορούν να βελτιώσουν την αντίληψή μας για το μυστήριο της ζωής με θετικό τρόπο και να μας βοηθήσουν να συνδεθούμε σωστά με αυτό το μυστήριο. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να έρθετε πιο κοντά διαλογιστικά με τον κρύσταλλο της επιλογής σας. Θα ανακαλύψετε μια δόνηση ανάμεσα σε σας και τον κρύσταλλό σας που είναι μοναδική αλλά και επαναλαμβανόμενη.

Κρύσταλλοι και Ιδιότητες

Κρύσταλλος από κρύσταλλο διαφέρει. Όπως κάθε υλικό έχει διαφορετικές ιδιότητες, έτσι και κάθε κρύσταλλος είναι διαφορετικός. Ανάλογα με τη χημική τους σύσταση και άλλα, περισσότερο προφανή χαρακτηριστικά, όπως το χρώμα τους, οι κρύσταλλοι είναι «προικισμένοι» με διαφορετικές ιδιότητες, που φαίνεται πως επηρεάζουν ιδιαίτερα το δυναμικό νευρικό σύστημα. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, πως οι γαλαζωποί και μπλε κρύσταλλοι διαθέτουν καταπραϋντικές ιδιότητες, ενώ οι κόκκινοι διεγερτικές. Όλοι οι θεραπευτές, ωστόσο, δηλώνουν ομόφωνα πως στην περίπτωση των κρυστάλλων δεν χρειάζεται να ψάχνει κανείς για λογικές εξηγήσεις. Ο καλύτερος τρόπος για να διαπιστώσεις αν η κρυσταλλοθεραπεία έχει αποτέλεσμα, είναι να δοκιμάσεις!

Ενδεικτικά, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ορισμένες από τις θεραπευτικές ιδιότητες που αποδίδονται στους κρυστάλλους.

Μια διαφοροποιημένη όραση, εφόσον τοποθετηθούν στο κέντρο του τρίτου ματιού, μπορεί να προκαλέσουν: ο Αμέθυστος, ο Χαλκηδόνιος, ο Αζουρίτης και ο Λουβουλίτης. Ο Αζουρίτης είναι ο πιο ισχυρός λίθος και χρησιμοποιείται όταν είναι κανείς συνειδητά έτοιμος και προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει άμεσα τους προσωπικούς του φόβους.

Ο ροζ Χαλαζίας και ο πράσινος Αβεντουρίτης είναι δυο από τους καλύτερους λίθους για το κέντρο της καρδιάς.
Ο Μαλαχίτης είναι ο πιο ισχυρός για την κάθαρση των συναισθημάτων.
Το Σμαράγδι για σωματική αλλά και συναισθηματική θεραπεία.
Ο Λάπις Λάζουλι για νοητική διεύρυνση και εναρμόνιση του νου με το συναίσθημα.
Οπάλιος για καλύτερη αντίληψη των πιθανών λύσεων σε μια κατάσταση.
Όνυχας για αλλαγή παλιών συνηθειών και συναισθηματική σταθερότητα.
Ρουμπίνι για άνοιγμα των συναισθημάτων και ξεπέρασμα του φόβου.
Κιτρίνης για τόνωση της ενεργητικότητας.
Ζαφείρι για νοητική καθαρότητα.
Αχάτης για ενδοσκόπηση και γαλήνη.
Ίασπις για αντιμετώπιση του στρες και συντονισμό με την εσωτερική πηγή ενέργειας.
Τοπάζι για χαρά, γενναιοδωρία, αφθονία και καλή υγεία.
Τουρμαλίνης για αυτοπεποίθηση, έμπνευση, συμπόνια και ευημερία.
Τυρκουάζ για την κατάθλιψη, την εξάντληση, εσωτερική ηρεμία, και εξαγνισμό.
Σας προσκαλούμε να εξερευνήσετε τον μαγικό κρυστάλλινο κόσμο και να δείτε πως μπορούν να επηρεάσουν θετικά την ζωή σας.

Οι κρύσταλλοι, τα πιο συμμετρικά, φωτεινά και πολύχρωμα αντικείμενα της δημιουργίας, μπορούν να μας διδάξουν πώς να ενεργοποιούμε και να ακτινοβολούμε την εσωτερική μας λαμπρότητα και μπορούν να φέρουν τον νου σε μια κατάσταση γαλήνης, χαράς αλλά και πνευματικής εξύψωσης.


Βιβλιογραφία

Κατρίνα Ραφαέλ, Κρυσταλλική φώτιση, Πύρινος Κόσμος
Κατρινα Ραφαελ, Κρυσταλλοθεραπεία, Πύρινος Κόσμος
Περιοδικό Ανεξήγητο
Judy Hall, Η βίβλος των Κρυστάλλων, Ισόρροπον
Τα Ορφικά, εγκυκλοπαίδεια του Ηλίου
Κριστίνα Ρόντενμεκ, Κρύσταλλοι, Αλκίμαχον
Τζορτζ Κουντς, Οι μυστικές δυνάμεις των πολύτιμων λίθων, Πύρινος Κόσμος

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Το μυστήριο της αόμματης όρασης

Ατομα τυφλά, εκ γενετής ή ύστερα από ατύχημα, είναι ικανά να αποκτούν μια ικανοποιητική αναπαράσταση του εξωτερικού κόσμου. Οπως αποδεικνύουν πολυάριθμες έρευνες, η όραση μέσω των ματιών δεν είναι ούτε ο μοναδικός ούτε ο αποκλειστικός τρόπος για να έχουμε μια ακριβή εικόνα του περιβάλλοντος.

Εξάλλου, ήταν από καιρό γνωστό ότι για να αποκτήσει ο εγκέφαλος μια ακριβή «εικόνα» της πραγματικότητας απαιτείται η συμβολή και ο συνδυασμός όλων μας των αισθήσεων. Απ' ό,τι φαίνεται οι δυνατότητες της όρασης υπερβαίνουν κατά πολύ τη λειτουργία των οφθαλμών: τα «μάτια» του νου είναι πολύ πιο ισχυρά από τα πραγματικά μάτια. Και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτή η λεγόμενη «τυφλή όραση» λειτουργεί καλύτερα από την πραγματική!

Υπάρχουν πολυάριθμες περιπτώσεις ατόμων που υποφέρουν από πλήρη ή μερική τύφλωση και τα οποία, ωστόσο, είναι ικανά να  δημιουργούν μια ικανοποιητική εικόνα του κόσμου που τα περιβάλλει. Το πώς ακριβώς τα καταφέρνουν αποτελούσε ένα από τα μεγάλα αινίγματα της σύγχρονης νευρολογίας.

Οι άνθρωποι που διαθέτουν ένα φυσιολογικό οπτικό σύστημα δημιουργούν μια πιστή εικόνα του κόσμου που τους περιβάλλει, βασιζόμενοι κυρίως στην όραση μέσω των οφθαλμών. Ο εγκέφαλός τους μπορεί να κατασκευάζει μια ακριβή εσωτερική, δηλαδή οπτική, αναπαράσταση του εξωτερικού κόσμου, η οποία βασίζεται στα όσα καταγράφουν τα μάτια τους. Αυτό προφανώς δεν μπορεί να συμβαίνει με τα τυφλά άτομα, τα οποία δεν διαθέτουν ένα ακέραιο και φυσιολογικό οπτικό σύστημα.

Εντούτοις ακόμη και οι άνθρωποι που δεν έχουν την ικανότητα να βλέπουν καθόλου, τυφλοί είτε εκ γενετής είτε έπειτα από κάποιο ατύχημα, μπορούν να δημιουργούν νοητικές εικόνες για τα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου. Ορισμένα μάλιστα εξαιρετικά προικισμένα τυφλά άτομα κατάφεραν να διαπρέψουν ακόμη και στις... εικαστικές τέχνες.

Η πιο διάσημη, αλλά καθόλου μοναδική, περίπτωση είναι αυτή του Τούρκου ζωγράφου Esref Armagan, ο οποίος κατάφερε να αποτυπώσει στα εντυπωσιακά έργα του (ζώα, τοπία, πορτρέτα) τις πολύ ιδιαίτερες εντυπώσεις που του γεννά η επαφή του με τον περιβάλλοντα κόσμο, έναν κόσμο που του είναι αδύνατον να «δει», αφού είναι εκ γενετής τυφλός. Αυτός ο τυφλός ζωγράφος διαμόρφωσε με τα χρόνια μια προσωπική και πρωτότυπη τεχνική, στην οποία τα χέρια, και συνεπώς η αφή, έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πράγματι, χρησιμοποιεί τα χέρια στη θέση των πινέλων για να απλώνει τα χρώματα και κυρίως για να έχει, μέσω της αφής, μια άμεση τοπολογική αίσθηση της ανάπτυξης του έργου πάνω στον καμβά. Χάρη στα χέρια του μπορεί να αντιλαμβάνεται τον ίδιο κόσμο που οι άλλοι ζωγράφοι βλέπουν με τα μάτια τους.

Το ότι είναι τόσο δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν τυφλό ζωγράφο ή φωτογράφο οφείλεται στην αναμφισβήτητη κυριαρχία της όρασης πάνω στις υπόλοιπες αισθήσεις (αφή, όσφρηση κ.ά.). Γεγονός που με τη σειρά του γεννά τη βαθύτατα ριζωμένη προκατάληψη ότι μόνο με τη διαμεσολάβηση των ματιών μπορούμε να έχουμε μια ακριβή εσωτερική αναπαράσταση του εξωτερικού κόσμου, κοντολογίς μια πιστή «εικόνα» της πραγματικότητας.

Είναι όμως φανερό ότι για να μπορεί ένα τυφλό άτομο να περιγράφει τον κόσμο που το περιβάλλει μέσω ενός πίνακα ή μιας φωτογραφίας, θα πρέπει να διαθέτει εξαρχής μια λίγο πολύ σαφή «νοητική αναπαράσταση» του αντικειμένου που αναπαριστά με το έργο του! Η επιστημονική επιβεβαίωση αυτής τής, κατά τα άλλα, εύλογης εικασίας αποδείχτηκε εξαιρετικά δύσκολη και απαίτησε πολύχρονες έρευνες. Από τις έρευνες αυτές προέκυψε μια νέα και άκρως ανατρεπτική αντίληψη σχετικά με τη λειτουργία της όρασης και του οπτικού εγκεφάλου.

Οι πρώτες σαφείς ενδείξεις ότι οι τυφλοί είναι ικανοί να σχηματίζουν νοητικές εικόνες, όπως ακριβώς κάνουν και όσοι βλέπουν φυσιολογικά, προέκυψαν κατά τη δεκαετία του 1960. Ηδη από εκείνα τα χρόνια οι ειδικοί άρχισαν να παρατηρούν ότι, όπως ακριβώς κάνουν όσοι βλέπουν φυσιολογικά, και οι εκ γενετής τυφλοί τείνουν να απομνημονεύουν συγκεκριμένες λέξεις ή προτάσεις που αναφέρονται σε άμεσα αντιληπτά αντικείμενα, παρά σε λέξεις ή προτάσεις που αναφέρονται σε αφηρημένες έννοιες. Αλλες ενδείξεις προέκυψαν από πειράματα «νοητικής περιστροφής». Σε αυτά έδειχναν ένα γράμμα (π.χ. το Κ) ανεστραμμένο σε ένα άτομο ικανό να βλέπει και κατόπιν ζητούσαν από έναν τυφλό να αναγνωρίσει διά της αφής το ίδιο γράμμα ανεστραμμένο.

Ετσι διαπίστωσαν ότι ο χρόνος που απαιτούνταν για να απαντήσουν τόσο το άτομο που βλέπει όσο και ο τυφλός εξαρτιόταν αποκλειστικά από τη γωνία περιστροφής του γράμματος. Και στις δύο περιπτώσεις ο χρόνος που χρειάστηκε για να απαντήσουν εξαρτήθηκε από τον χρόνο που χρειάστηκαν για να σχηματίσουν μια νοητική εικόνα του γράμματος. Αυτές οι ενδείξεις ώθησαν τους ειδικούς να ερευνήσουν βαθύτερα τις περίπλοκες σχέσεις ανάμεσα στις νοητικές αναπαραστάσεις και τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς οπτικής αντίληψης.

Ανακαλύπτοντας την «τυφλή όραση»

Οσοι από εμάς βλέπουν καλά πιστεύουν αυθόρμητα ότι η «όραση με τα μάτια» και η «όραση με τον νου» ταυτίζονται. Δεν είναι όμως έτσι. Εξαιτίας αυτής της εξαιρετικά διαδεδομένης παρανόησης οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν εσφαλμένα ότι βλέπουμε με τα μάτια μας. Οπως όμως προκύπτει από όλες τις σχετικές έρευνες, τα μάτια ούτε «βλέπουν» τίποτα ούτε και θα μπορούσαν να δουν τίποτα από μόνα τους. Μόνο ο εγκέφαλός μας «βλέπει».

Για την ακρίβεια, η όραση δεν είναι ποτέ η αυτόματη και παθητική αισθητηριακή λειτουργία που συνήθως φανταζόμαστε διαισθητικά. Αντίθετα, πρόκειται για μια πολύπλοκη νοητική διεργασία επεξεργασίας των οπτικών πληροφοριών από τον εγκέφαλο, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες νευροεπιστημονικές μελέτες. Συνεπώς, το θεμελιώδες ερώτημα είναι: Πώς ακριβώς η δομή του οπτικού εγκεφάλου μας καθορίζει τη μορφή και τα όρια κάθε οπτικής μας αντίληψης;

Για να απαντήσουν σε αυτό το αποφασιστικό ερώτημα οι σύγχρονοι νευροεπιστήμονες δεν περιορίστηκαν μόνο στη λεπτομερή μελέτη της δομής του οπτικού εγκεφάλου (βλ. σχετικό πλαίσιο), αλλά επιχείρησαν να κατανοήσουν τη λειτουργία του βασιζόμενοι στη μελέτη όχι μόνο της πλήρους τυφλότητας αλλά και των διαφόρων οπτικών ανωμαλιών που οι ειδικοί περιγράφουν ως «οπτικές αγνωσίες». Ανακάλυψαν λοιπόν ότι τέτοιες ανωμαλίες της όρασης εξαρτώνται πάντα από κάποιες συγκεκριμένες και σαφώς εντοπισμένες ανατομικά βλάβες του οπτικού εγκεφάλου. Ετσι η «αχρωματοψία», δηλαδή η αδυναμία αναγνώρισης των χρωμάτων, αφορά μια βλάβη στην περιοχή V4 του οπτικού φλοιού, ενώ η «ακινητοψία», δηλαδή η αδυναμία αναγνώρισης της κίνησης των αντικειμένων που βλέπουμε, εξαρτάται από μια ανωμαλία στη γειτονική περιοχή V5 του οπτικού φλοιού.

Μια απρόσμενη ανακάλυψη κατά τη δεκαετία του 1970 οδήγησε τους ερευνητές να κατανοήσουν ότι στον εγκέφαλό μας η οπτική συνείδηση και η οπτική αντίληψη δεν ταυτίζονται πάντα, αλλά σε ορισμένες ανώμαλες περιπτώσεις μπορεί να διαφοροποιούνται σημαντικά, δημιουργώντας φαινομενικά παράδοξες καταστάσεις, όπως η «τυφλή όραση». Το 1974 ο Larry Weiskrantz πρότεινε τον οξύμωρο όρο «blindsight» (τυφλή όραση) για να περιγράψει τη μαγική ικανότητα κάποιων ασθενών με ολική ή μερική βλάβη στον πρωτεύοντα οπτικό φλοιό (τον λεγόμενο V1) να αναγνωρίζουν κάποια οπτικά αντικείμενα, ενώ οι ίδιοι δεν τα βλέπουν συνειδητά.

Η πιο διάσημη μέχρι σήμερα περίπτωση τυφλής ή ανεπίγνωστης όρασης είναι ο D.Β. στον οποίο ύστερα από μια αναγκαία χειρουργική επέμβαση αφαιρέθηκε μεγάλο μέρος του πρωτογενούς οπτικού ή ταινιωτού φλοιού V1, στον οποίο καταλήγουν όλες οι οπτικές πληροφορίες που έρχονται από τα μάτια, και από αυτόν διανέμονται για περαιτέρω ανάλυση στις εξωταινιωτές περιοχές του οπτικού φλοιού (V2-V5). Μολονότι λοιπόν μετά την εγχείρηση ο D.Β. έμεινε τυφλός κατά το ήμισυ του οπτικού του πεδίου, μπορούσε να αναγνωρίζει «διαισθητικά» πολλά χαρακτηριστικά αντικειμένων που του παρουσίαζαν αποκλειστικά στην τυφλή περιοχή του οπτικού του πεδίου, για την παρουσία των οποίων δεν είχε καθόλου επίγνωση.

Με άλλα λόγια οι περίεργοι ασθενείς -όπως ο D.Β. καταφέρνουν να αναγνωρίζουν τη μορφή, το χρώμα ή τον προσανατολισμό ενός αντικειμένου που ενώ βρίσκεται μπροστά τους δεν μπορούν να το δουν αφού από κάποια βλάβη έχει καταστραφεί η εγκεφαλική περιοχή που το καθιστά ορατό. Η μελέτη ασθενών με «τυφλή όραση» ήταν η πρώτη που έθεσε υπό αμφισβήτηση τη μέχρι τότε καθολική βεβαιότητα ότι οι διεργασίες της οπτικής αντίληψης και της οπτικής συνείδησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και τελικά ταυτίζονται πάντα σε κάθε οπτική μας εμπειρία!

Ενα άλλο πεδίο έρευνας που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει εκπληκτική ανάπτυξη είναι η μελέτη των ιδιαίτερων αντιληπτικών ικανοτήτων που συχνά αναπτύσσουν τα άτομα που είναι εκ γενετής ή έπειτα από κάποιο ατύχημα τυφλά. Βέβαια, η μελέτη των αναπαραστάσεων που δημιουργεί ο εγκέφαλος των ατόμων που στερούνται ολοκληρωτικά τη δυνατότητα όρασης δημιουργεί συχνά ανυπέρβλητα προβλήματα στους ερευνητές. Χάρη όμως στις πρωτόγνωρες δυνατότητες που άνοιξαν οι νέες τεχνικές παρακολούθησης του ζωντανού εγκεφάλου (τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων και λειτουργική μαγνητική τομογραφία) οι δυσκολίες αυτές έχουν αρχίσει να παρακάμπτονται.

Με τη βοήθεια αυτών των τεχνικών οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο εγκέφαλος των τυφλών ατόμων αναδιοργανώνεται ώστε να τους επιτρέπει να δημιουργούν συνεκτικές και σχετικά ακριβείς αναπαραστάσεις του κόσμου μέσα στον οποίο ζουν και κινούνται. Ετσι απέδειξαν ότι οι περιοχές του οπτικού εγκεφάλου στα τυφλά άτομα δεν είναι καθόλου αδρανείς, αντίθετα αναδιοργανώνονται και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην επεξεργασία των πολύτιμων πληροφοριών της αφής και της ακοής.

Διαπίστωσαν, για παράδειγμα, ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται όταν φανταζόμαστε με τον νου ένα αντικείμενο που έχουμε δει με τα μάτια μας είναι ακριβώς οι ίδιες με εκείνες που ενεργοποιούνται στον εγκέφαλο ενός τυφλού όταν φαντάζεται ένα αντικείμενο που έχει γνωρίσει μέσω της αφής. Αυτό που αλλάζει στις δύο περιπτώσεις είναι η ένταση της ενεργοποίησης των συγκεκριμένων οπτικών περιοχών του εγκεφάλου. Επίσης διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στους τυφλούς: η αναδιοργάνωση των οπτικών περιοχών ενός ατόμου που έχασε πρόσφατα την όρασή του είναι εντελώς διαφορετική από έναν εκ γενετής τυφλό.

Οταν ο νευροεπιστήμονας Alvaro Pascual-Leone ανέλυσε στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ με λειτουργική μαγνητική τομογραφία τον εγκέφαλο του τυφλού ζωγράφου Esref Armagan ενώ ετοιμαζόταν να ζωγραφίσει, διαπίστωσε έκπληκτος ότι όλος ο οπτικός του εγκέφαλος ήταν έντονα ενεργός, μολονότι ήταν τελείως τυφλός!

Είναι λοιπόν φανερό ότι αυτό που καταγράφεται ή δεν καταγράφεται από τα μάτια μας και αυτό που αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλός μας δεν ταυτίζονται: ο νους βλέπει πολύ περισσότερα από αυτά που του «διηγούνται» τα μάτια. *

Πώς βλέπει τον κόσμο ο εγκέφαλός μας;

Το γεγονός ότι η όραση φαίνεται να είναι μια απολύτως φυσική και αυτόματη βιολογική λειτουργία αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για να αναγνωρίσουμε την πολυπλοκότητά της.

Φαίνεται αρκετά απλό: ανοίγουμε τα μάτια μας και όλος ο πλούσιος κόσμος από χρώματα, σχήματα και μορφές εισέρχεται και καταγράφεται χωρίς καμία προσπάθεια μέσα στον εγκέφαλό μας.

Σταδιακά βέβαια οι επιστήμονες κατάλαβαν ότι αυτή η απλοϊκή αντίληψη για την όραση κάθε άλλο παρά σωστή είναι και αφήνει αναπάντητα όλα τα θεμελιώδη ερωτήματα. Για τη σύγχρονη νευροεπιστήμη η όραση δεν είναι μια απλή παθητική αισθητηριακή καταγραφή του κόσμου που μας περιβάλλει, αλλά μια εξαιρετικά πολύπλοκη νοητική διαδικασία που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε τον κόσμο.

Ο εγκέφαλός μας δεν καταγράφει παθητικά σαν φωτογραφική μηχανή τις δισδιάστατες εικόνες που φτάνουν σε αυτόν από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα των ματιών, αλλά κατασκευάζει ενεργητικά τον πλούσιο τρισδιάστατο κόσμο που βλέπει. Τα πολλά και διαφορετικά είδη οπτικών πληροφοριών που φτάνουν στα μάτια μας με το φως, οι πληροφορίες που αφορούν το χρώμα, τη μορφή, την κίνηση κ.ο.κ., αναλύονται στοιχειωδώς από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα και μέσα από πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς καταλήγουν στον οπτικό φλοιό του εγκεφάλου.

Ο οπτικός φλοιός, που καλύπτει τους δύο ινιακούς λοβούς στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, δεν είναι μια ενιαία δομή (βλ. εικόνα), αλλά χωρίζεται σε πολλά επιμέρους διαμερίσματα, καθένα από τα οποία είναι ικανό να αναλύει μια ορισμένη ιδιότητα των οπτικών πληροφοριών. Τα οπτικά σήματα που ταξιδεύουν από τα μάτια στον οπτικό εγκέφαλο εισέρχονται σε αυτόν μέσω μιας μοναδικής πύλης που ονομάζεται πρωτοταγής ή ταινιωτός οπτικός φλοιός (V1). Από αυτόν τα οπτικά σήματα διανέμονται στα εξωταινιωτικά διαμερίσματα που βρίσκονται γύρω από αυτόν (περιοχές V2 - V5) που εξειδικεύονται στην ανάλυση μεμονωμένων χαρακτηριστικών της οπτικής σκηνής (χρώμα, μορφή, κίνηση του ορατού αντικειμένου).

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω