Γενετικά τροποποιημένα ζώα στη διατροφή του ανθρώπου!

Ο κατήφορος της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζωών δεν έχει τελειωμό.

Έχουμε εισέλθει στο πιο εφιαλτικό ίσως κεφάλαιο της κακοποίησης και της ατίμωσής τους, αυτό της μετάλλαξης των ίδιων των οργανισμών τους, της προκλητικής, αλαζονικής και υβριστικής παρέμβασης στο DNA και στα γονίδια τους για να εξυπηρετηθούν τα πιο αρρωστημένα σχέδια ενός ολοκληρωτικού μηχανισμού εξουσίας και ελέγχου.

Το τελευταίο διάστημα όλο και πιο συχνά εμφανίζονται αθώα δήθεν ρεπορτάζ στα ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα μαζικά μέσα σχετικά με μεταλλαγμένα ζώα (σολομοί που μεγαλώνουν πάρα πολύ γρήγορα, κοτόπουλα που δεν μεταδίδουν ιούς και οικολογικά γουρούνια – enviropigs) ως δήθεν λύση στα προβλήματα διατροφής της όψιμα και κατευθυνόμενα σαρκοβόρας ανθρωπότητας.

Στη ουσία πρόκειται για μεταμφιεσμένα δελτία τύπου των αντίστοιχων εταιριών βιοτεχνολογίας οι οποίες βρίσκονται πίσω από αυτήν την νέα πρόκληση (μετά την γενετική τροποποίηση κάποιων φυτών).

Η δομή αυτών των άρθρων(ή δελτίων τύπου) είναι απελπιστικά μονότονη και βαρετή: γίνεται αναφορά σε μια πτυχή ενός ευρύτερου προβλήματος και ω του θαύματος παρεμβαίνει η καλή εταιρία με την «τεχνολογία» της, η οποία διανθίζεται με κάθε θετικό επίθετο για να προσφέρει την λύση και όπου εντελώς φυσικά σαν να συζητάμε π.χ. τι χρώμα παντελόνι να αγοράσουμε, μπαίνει το δίλημμα…

Κανονικά ή μεταλλαγμένα ζώα;

Καταρχήν δεν θάπρεπε να τίθεται καν αυτό το ερώτημα γιατί πολύ απλά δεν τίθεται δίλημμα για κάτι το οποίο δεν είναι απαραίτητο αλλά ούτε και συμβατό με την φυσιολογία του ανθρώπινου οργανισμού. Ούτε επίσης τίθεται δίλημμα για κάτι που γνωρίζουμε ότι μεσολαβεί εκμετάλλευση, βία και έγκλημα για να αποκτηθεί.

Όμως και μόνο το γεγονός ότι τίθεται ένα τέτοιο σκεπτικό, δείχνει πόσο η ανθρώπινη σκέψη έχει παρεκκλίνει της λογικής και του δικαίου αλλά και τι τελικά επιλέγουμε και επιβραβεύουμε όταν απαιτούμε ζωικά προϊόντα.

Το δίλημμα αν θα τρώμε κανονικά ή μεταλλαγμένα ζώα είναι ένα ψευτοδίλημμα κατασκευασμένο από τα κατεστημένα συμφέροντα που αποκομίζουν οφέλη με το να μας εγκλωβίζουν σε ένα τέτοιο σκεπτικό.

Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες περί των καλών τους προθέσεων γιατί εάν ειλικρινά θέλανε να επιλύσουν το πρόβλημα, θα προσπαθούσαν πρώτα από όλα να δούνε την αλήθεια του και να αντιμετωπίσουν την αιτία του.

Η αλήθεια του συγκεκριμένου προβλήματος είναι ότι οι άνθρωποι δεν χρειάζονται το κρέας ή τα ζωικά προϊόντα για να ζήσουν – δεν τους είναι απαραίτητα.

Η δε αιτία της διατροφικής κρίσης ή αντίστοιχα της απαίτησης για περισσότερα ζωικά προϊόντα καθώς και οι διάφορες ασθένειες των ζώων είναι αποτέλεσμα της αυθαίρετης και άδικης αντίληψης ότι τα ζώα υπάρχουν αποκλειστικά για όφελος του ανθρώπου.

Αυτή η θεώρηση των ζώων ως αντικείμενα εκμετάλλευσης ονομάζεται ρατσισμός προς τα είδη (σπισισμός) και είναι κάτι που το τρέχον οικονομικό σύστημα φυλάει ως κόρη οφθαλμού και στηρίζει με επιθετικό τρόπο.

Πάνω στον σπισισμό στηρίχτηκε μια ολόκληρη παγκόσμια βιομηχανία η οποία εισήγαγε τις βιομηχανικές φάρμες στις οποίες συνωστίζονται δεκάδες χιλιάδες ζώα, τα οποία για να παχύνουν τάχιστα πρέπει να τρέφονται με καλαμπόκι, σόγια και άλλες βασικές τροφές των ανθρώπων.

Το αποτέλεσμα είναι, σε ένα κόσμο που παράγει πλεόνασμα τροφής, να έχουμε μια τεχνητή επισιτιστική κρίση και την πείνα σχεδόν ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων, αφού η ζήτηση των συγκεκριμένων τροφίμων αυξάνει την τιμή τους και τα κάνει τελικά απρόσιτα για πολλούς ανθρώπους του πλανήτη. Εξακολουθούν όμως να είναι προσιτά για την επιδοτούμενη κτηνοτροφία των ισχυρότερων χωρών του κόσμου, η οποία τελικά απορροφά αυτήν την παραγωγή και την δίνει ως ζωοτροφή στα εκτρεφόμενα ζώα.

Επιπρόσθετα αυτού του είδους ο συνωστισμός των ζώων αλλά και γενικά οι αφύσικες συνθήκες διαβίωσής τους προκαλούν και τις κάθε λογής ασθένειες που τα πλήττουν.

Αντί λοιπόν να βγουν και να πουν με ειλικρίνεια ότι η εκμετάλλευση των ζώων (όπως και κάθε εκμετάλλευση) πέρα από άδικη και αυθαίρετη είναι και αδιέξοδη, γαντζώνονται ακόμα πιο σφιχτά στα ιδιοτελή συμφέροντά τους και έρχονται να διαχειριστούν το πρόβλημα και να το εκμεταλλευτούν προς όφελος τους.

Αλλά στο σημείο που έχουμε φτάσει η όποια διαχείριση ενός τόσο οξυμένου στο έπακρο προβλήματος είναι επικίνδυνη και εγκληματική και με ανυπολόγιστες συνέπειες για την βιοποικιλότητα και την ίδια την ζωή.

Το μήνυμα της εποχής είναι ότι ήρθε το τέλος της εκμετάλλευσης και ότι η συνέχιση μιας τέτοιας λογικής είναι σίγουρη εγγύηση για την καταστροφή.

Επομένως το πραγματικό δίλημμα ήταν και είναι αν θα πρέπει να εκμεταλλευόμαστε τα ζώα και να τα υποτάσσουμε στα οικονομικά ή όποια άλλα συμφέροντά μας.

Αυτό θα πρέπει να διερωτηθούμε και να απαντήσουμε στη βάση ενός ανιδιοτελούς και μη ανθρωποκεντρικού σκεπτικού.

Και βέβαια όταν έχουμε φτάσει σε ένα τέτοιο στάδιο αντίληψης των πραγμάτων, τότε η επιλογή της μη καταπίεσης τίθεται στην πραγματική της διάσταση και κατανοείται ως αυτό που πραγματικά είναι: δηλαδή όχι πλέον ως επιλογή αλλά ως χρέος.

Υπάρχει όριο;

Το αδιανόητο, δηλαδή ο πειραματισμός με το γενετικό υλικό ενός οργανισμού, εισβάλλει πλέον ύπουλα μέσω των ζώων στη οργουελική πραγματικότητά μας με ίσως επόμενο, μεταγενέστερο στάδιο την ίδια την γενετική τροποποίηση του ανθρώπου.

Με ωμή και αλόγιστη κυνικότητα ισοπεδώνονται ηθικά διλήμματα και φιλοσοφικοί στοχασμοί περί του κατά πόσο νομιμοποιείται ένα ακόμη ζώο, δηλαδή ο άνθρωπος, να παίζει με το DNA των άλλων οργανισμών, το οποίο είναι προϊόν εκατομμυρίων ετών εξέλιξης και έχουμε περάσει σε μια πράξη που ισοδυναμεί με την απόλυτη ύβρη προς την ίδια τη ζωή.

Δεν υπάρχει ο παραμικρός ηθικός ενδοιασμός από τους «στρατευμένους» επιστήμονες που ενεργούν κάτω από τις εντολές και τα σχέδια των γνωστών ή λιγότερο γνωστών εταιριών του χώρου, οι οποίες πότε με τον μανδύα του ανθρωπισμού και πότε με τον μπαμπούλα της διατροφικής κρίσης στοχεύουν στον απόλυτο έλεγχο της διατροφής και της υγείας των ανθρώπων.

Και αυτό που αποδεικνύεται για άλλη μια φορά στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι δεν υπάρχει όριο στην συμπεριφορά του ανθρώπου προς τα ζώα. Τελικά τίποτα από όλα όσα θα σκεφτεί το ανθρώπινο μυαλό να κάνει σε ένα ζώο δεν μπορεί να εμποδιστεί.

Και όμως το όριο υπάρχει και λέγεται μη εκμετάλλευση των ζώων.

Κάτι τέτοιο υπαγορεύεται από τον πολύ βασικό λόγο ότι η πραγματική ανωτερότητα για όποιο είδος θέλει να λέγεται ανώτερο βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στο ήθος, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο σεβασμός και το δίκαιο προς κάθε αισθανόμενο ον.

Ο σεβασμός της ελευθερίας του και της ζωής του, των επιθυμιών του και του ρόλου που επιτελεί στο ευρύτερο οικοσύστημα που είναι ενταγμένο.

Υπαγορεύεται επίσης από παράγοντες που επιμένουν να μας διαφεύγουν όπως η ανατομική κατασκευή του σώματός μας που συγκαταλέγεται γενικά στην βασική κατηγορία των φυτοφάγων πλασμάτων.

Αλλά κυρίως από την συσσωρευμένη εμπειρία και γνώση της ανθρωπότητας η οποία δείχνει ότι η βία και η καταπίεση είναι λάθος και έχουν μόνο μικροπρόθεσμο όφελος γι αυτόν που τις διαπράττει ενώ στην ουσία μακροπρόθεσμα υποθηκεύουν την ίδια την ύπαρξή του.

Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν την ανεξέλεγκτη δράση αυτών που μέσω της αδικαιολόγητης παρέμβασης στην ζωή τρίτων (των ζώων), επιβουλεύονται και την δική μας ζωή, με το πρόσχημα της ασφάλειας των τροφίμων και της εξασφάλισης τροφής. Έχει έρθει ο καιρός να τερματιστεί μια για πάντα η απάτη της «βιοτεχνολογίας» η οποία μεταλλάσσει τους ζωντανούς οργανισμούς σε τερατουργήματα τύπου Φρανκενστάϊν.

Οφείλουμε να συνταχθούμε με την λογική, το δίκαιο και την ζωή και όχι με την νοσηρότητα και τον θάνατο και μπορούμε να το κάνουμε αυτό παίρνοντας τον έλεγχο της διατροφής και της υγείας στα χέρια μας και δικαιώνοντας ταυτόχρονα την ανατομία μας.

Ακόμα καλύτερα μπορούμε να το κάνουμε αυτό μπαίνοντας σε μια βίγκαν αντίληψη της πραγματικότητας, η οποία εναντιώνεται σε κάθε εκμετάλλευση και με πρώτο, άμεσο βήμα την μη συμμετοχή στην εκμετάλλευση των μη ανθρώπινων ζώων.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η Google στη μάχη κατά της αποψίλωσης των δασών: Παρακολουθεί το πράσινο του πλανήτη (Video)

Δεν είναι μυστικό ότι η Google ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, ενώ πρόσφατα παρουσίασε ένα νέο πρόγραμμα, που σκοπεύει να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό για την αποψίλωση των δασών.

Πρόκειται για το Forest Watch, έναν παγκόσμιο χάρτη αναζήτησης που επιτρέπει στο χρήστη να παρακολουθήσει την αποψίλωση των δασών, σε μαζική κλίμακα.

Αν για παράδειγμα θέλετε να δείτε πόσο έχει μειωθεί το τροπικό δάσος της Βραζιλίας, ή, ακόμα, σε ποια σημεία έχει γίνει αναδάσωση, ο «πράσινος» χάρτης της Google τα έχει ολα.

Επίσης, ο διαδραστικός χάρτης της ιστοσελίδας, επιτρέπει στους χρήστες να δουν ακριβώς ποιες βιομηχανίες προκαλούν τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική καταστροφή στα δάση.

Δοκιμάστε την εφαρμογή εδώ

Δείτε το Video:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Εξαφανίζει ολόκληρα δάση μέσα σε λίγες ώρες! (Video)

Δείτε το βίντεο από το απόλυτο μηχάνημα
που εξαφανίζει ολόκληρα δάση μέσα σε λίγες ώρες.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Πρωτοποριακή τεχνολογία δημιουργεί πλαστικό από τη ρύπανση (Video)

Μια μέθοδο για τη δημιουργία πλαστικού από αέρια του θερμοκηπίου ανέπτυξε η εταιρεία Newlight Technologies.

Όπως εξηγεί ο Mark Herrema, εκτελεστικός διευθυντής της εταιρείας, η πρωτοποριακή τεχνολογία, που ονομάζεται «Aircarbon», δίνει τη δυνατότητα παραγωγής αντικειμένων από αέρια που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή και τα οποία εκλύονται στην ατμόσφαιρα από τα εργοστάσια και τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής.

Η τεχνολογία αποσπά το διοξείδιο του άνθρακα από τον μολυσμένο αέρα, το υγροποιεί και στη συνέχεια αναδιοργανώνει την μοριακή δομή του με τελικό προϊόν ανθρακικά ουδέτερο θερμοπλαστικό υψηλής απόδοσης.

Τα περισσότερα πλαστικά προϊόντα σήμερα παράγονται από πετρέλαιο. Η εταιρεία υποστηρίζει ότι η μέθοδος που ανέπτυξε έχει, εκτός από περιβαλλοντικά, σημαντικά οικονομικά οφέλη γιατί αντικαθιστά το ακριβό πετρέλαιο και μειώνει τις δαπάνες από τη φορολόγηση άνθρακα.

Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα η εταιρεία παράγει σήμερα μια ευρεία γκάμα πλαστικών προϊόντων, μεταξύ των οποίων πιρούνια, καρέκλες, πλαστικά καλύμματα και θήκες για κινητά.

«Το πιο εντυπωσιακό με την συγκεκριμένη τεχνολογία είναι ότι μας δίνει ένα υλικό το οποίο κανονικά θα υπήρχε στον αέρα. Πρόκειται για τον ίδιο άνθρακα τον οποίο κανονικά θα εισπνέαμε. Δεν προτιμάτε ένα πιρούνι φτιαγμένο από άνθρακα τον οποίο κανονικά θα εισπνέατε από ένα πιρούνι φτιαγμένο από πετρέλαιο; ρώτησε ο κ. Herrema

Δείτε το Video:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι μέλισσες ανακυκλώνουν πλαστικό!!!

Άγριες μέλισσες στον Καναδά χρησιμοποιούν κομμάτια πλαστικών αποβλήτων για να χτίσουν τις φωλιές τους, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.

Παρά τις τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις που τα πλαστικά απορρίμματα έχουν στον πλανήτη, επιστήμονες έχουν παρατηρήσει μερικές συμπεριφορές ευελιξίας και προσαρμογής των ζώων, ιδίως των εντόμων, στην όλο και περισσότερο “πλαστικοποιημέν用καθημερινότητά τους.

Ενθαρρυντικό είναι το παράδειγμα δύο ειδών άγριων μελισσών Leafcutter στον Καναδά, για τις οποίες έχει παρατηρηθεί ότι ενσωματώνουν το πλαστικό υλικό στις φωλιές τους. Αυτό το είδος δεν χτίζει τόσο μεγάλες αποικίες όσο οι μέλισσες που παράγουν μέλι, αλλά προτιμά να φτιάχνει μικρές φωλιές σε υπόγειες τρύπες, κοιλότητες δέντρων ή ρωγμές κτηρίων.

Μία εκ των μελισσών που μελετήθηκε, η Αlfalfa leafcutter, συνήθως κόβει κομμάτια από φύλλα και άνθη με το στόμα της, για να κατασκευάσει την φωλιά της. Όμως, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 3 στις 8 κερήθρες περιέχουν κομμάτια από πολυαιθυλένιο, αντικαθιστώντας έτσι το 23% των κομματιών φύλλων σε κάθε “κελί” της κερήθρας.

Το δεύτερο είδος μέλισσας που μελέτησαν, το Megachile campanulae, συνήθως μαζεύει ρητίνες και χυμούς από τα δέντρα για να χτίσει τη φωλιά του. Μαζί με τα φυσικά υλικά, το είδος βρέθηκε να χρησιμοποιεί κομμάτια πολυουρεθάνης σε 2 από τις 7 κερήθρες.

Είναι ακόμα ασαφές για ποιο λόγο ακριβώς τα δύο συγκεκριμένα είδη μέλισσας χρησιμοποιούν πλαστικό υλικό στις “οικίες” τους, αλλά δεδομένου ότι τα μη βιοδιασπώμενα υλικά εξακολουθούν να συσσωρεύονται στη φύση, αυτή η συμπεριφορά θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ σημαντική, κρίνουν οι επιστήμονες.

“Αν και τα επιλέγουν μάλλον τυχαία”, γράφουν οι ερευνητές, “η νέα αυτή χρήση των πλαστικών στις φωλιές των μελισσών θα μπορούσε να αντικατοπτρίζει οικολογικά χαρακτηριστικά προσαρμογής που είναι αναγκαία για την επιβίωση σε ένα περιβάλλον ολοένα και περισσότερα ανθρώπινα κυριαρχούμενο.”

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Οι γαρίδες ίσως δεν θα έπρεπε να αποτελούν διατροφική επιλογή!

Οι γαρίδες είναι το πιο δημοφιλές θαλασσινό στις Ηνωμένες Πολιτείες με κατανάλωση της τάξης των δύο κιλών ανά άτομο ετησίως.

Παρότι, πρόκειται για ένα πολύ νόστιμο μεζέ, οι γαρίδες ίσως δεν θα έπρεπε να αποτελούν διατροφική επιλογή για εμάς.

Η διαδικασία προμήθειας φθηνών, κατεψυγμένων γαρίδων στο τοπικό κατάστημα συνοδεύεται από καταστροφικές οικολογικές προεκτάσεις.

Είτε πρόκειται για άγρια γαρίδα είτε για υδατοκαλλιέργειας, ο περιβαλλοντικός αντίκτυπος αλίευσης ή παραγωγής αντίστοιχα του θαλασσινού είναι τεράστιος.

Οι γαρίδες υδατοκαλλιέργειας διατηρούνται σε ειδικές δεξαμενές κοντά σε ακτές, όπου τα θαλάσσια κύματα μπορούν να μεταφέρουν απόβλητα του ιχθυοτροφείου στα ανοιχτά. Οι πισίνες αυτές περιέχουν μεγάλες δόσεις από ουσίες όπως ουρία, θειούχες ενώσεις και πετρέλαιο. Στη συνέχεια οι γαρίδες υποβάλλονται σε “θεραπείες” με αντιβιοτικά (όπως και ο σολομός ιχθυοτροφείου), παρασιτοκτόνα, “ιχθυοκτόνα” (ουσίες που εξολοθρεύουν τα ψάρια όπως η χλωρίνη),  τριπολυφωσφορικό νάτριο, βόρακα και καυστική σόδα.

Οι υδατοκαλλιεργητές γαρίδας υπολογίζεται ότι έχουν καταστρέψει χωρίς δυνατότητα αποκατάστασης το 38% των μαγκρόβιων δασών παγκοσμίως για τη δημιουργία ειδικών δεξαμενών.

Τα μαγκρόβια δεν είναι ένα είδος δένδρου, αλλά περιλαμβάνουν περίπου 12 οικογένειες και 50 είδη τροπικών δένδρων και θάμνων που μπορούν να επιβιώνουν σε αλμυρό νερό. Τα είδη αυτά δεν συνδέονται αναγκαστικά, αλλά έχουν κοινό χαρακτηριστικό ότι έχουν προσαρμοσθεί σε βιότοπους με αλμυρό, υγρό έδαφος που βυθίζεται περιοδικά στο νερό, λόγω της παλίρροιας.

Στην Ταϋλάνδη μόνο, η καλλιέργεια γαρίδας προκάλεσε την απώλεια πάνω από 65.000 εκτάριων μαγκρόβιων δασών, ενώ παγκόσμια εκτιμάται ότι ακόμη και το 50% της καταστροφής των μαγκρόβιων τα πρόσφατα χρόνια οφείλεται σε αποδάσωση για καλλιέργεια γαρίδας. Πολλές από τις απέραντες αυτές φάρμες έχουν φτιαχτεί με χρηματοδότηση από την Παγκόσμια Τράπεζα. Το 99% της καλλιεργημένης γαρίδας παράγεται σε αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ σχεδόν όλη εξάγεται σε ανεπτυγμένες χώρες.

ΚΙ αυτό διότι απαιτούντα 13 τετρ. χιλιόμετρα μαγκρόβιου δάσους για να παραχθούν 900 γραμμάρια γαρίδας.

Συνήθως οι εκτάσεις αυτές εξαντλούνται μετά από δέκα χρόνια και μετατρέπονται σε έρημη γη για τέσσερις δεκαετίες.

—Οι άγριες γαρίδες

Αλλά και με τις άγριες γαρίδες τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Σύμφωνα με το άρθρο "Shrimp’s Dirty Secrets: Why America’s Favorite Seafood is a Health and Ecological Nightmare της Jill Richardson", η αλίευση της γαρίδας με μηχανότρατες μεγάλου βάθους συνεπάγεται παράπλευρες απώλειες από τέσσερα έως είκοσι κιλά για κάθε κιλό γαρίδας.

Η αλιεία με τράτα προσομοιάζει με την ισοπέδωση μιας τεράστιας έκτασης τροπικού δάσους για τον εντοπισμό ενός μοναδικού είδους πτηνού.

Παρότι οι μηχανότρατες αντιστοιχούν στο 2% της παγκόσμιας αλιευτικής παραγωγής είναι υπεύθυνες για πάνω από ένα τρίτο της παράπλευρης αλιείας παγκοσμίως  με συνέπεια εξολοθρεύονται γόνοι ψαριών και ολόκληρα θαλάσσια οικοσυστήματα.

—Επιπτώσεις στην υγεία

Στο διαφωτιστικό της άρθρο η Richardson υποστηρίζει ότι οι περισσότερες γαρίδες που κυκλοφορούν στο εμπόριο δεν ελέγχονται από τον αρμόδιο οργανισμό τροφίμων και φαρμάκων των ΗΠΑ.

Έρευνες σε εισαγόμενες γαρίδες στις ΗΠΑ εντόπισαν 162 διαφορετικά είδη βακτηρίων ανθεκτικών σε δέκα αντιβιοτικά.

Συμπερασματικά, έως ότου οι συνθήκες παραγωγής βελτιωθούν άρδην, η αγορά και κατανάλωση γαρίδων ουσιαστικά διαιωνίζει ένα ολέθριο σύστημα για το περιβάλλον, τα οικοσυστήματα και τον ίδιο τον άνθρωπο.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Επιστήμονες έλυσαν το μυστήριο των μεγαλύτερων κυμάτων των ωκεανών (video)

Τα εσωτερικά κύματα των ωκεανών φτάνουν σε ύψος εκατοντάδων μέτρων επηρεάζοντας σημαντικά το κλίμα και τα θαλάσσια οικοσυστήματα.

Τα εσωτερικά κύματα έχουν παρόμοιο σχήμα με τα επιφανειακά, ωστόσο λόγω της θερμοκρασίας έχουν διαφορετική πυκνότητα από το νερό που τα περιβάλλει.

Το επιφανειακό νερό είναι θερμότερο και με υψηλότερη αλατότητα συγκριτικά με το νερό σε μεγαλύτερα βάθη.

Υπάρχει λοιπόν ένα αόρατο στρώμα ανάμεσα στο θερμότερο και το ψυχρότερο νερό, το οποίο μπορεί να ανιχνευθεί με ειδικά όργανα.

Μέσα σε αυτό το στρώμα μπορούν να αναπτυχθούν πολύ ψηλά κύματα τα οποία διανύουν τεράστιες αποστάσεις, αναμειγνύοντας τα επιφανειακά με τα βαθύτερα νερά αντλώντας θερμότητα από την ατμόσφαιρα.

Επειδή αυτά τα κύματα ανιχνεύονται πάρα πολύ δύσκολα, η μελέτη τους στον ωκεανό είναι πραγματική πρόκληση.

Ωστόσο, για πρώτη φορά επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης κατάφεραν να μελετήσουν τα εσωτερικά κύματα του Στενού της Λουζόν ανάμεσα στην Ταϊβάν και τις Φιλιππίνες.

Όπως δήλωσε ο Δρ. Thomas Peacock, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Geophysical Research Letters, αυτά είναι τα μεγαλύτερα εσωτερικά κύματα που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στον ωκεανό.

Το ύψος τους φτάνει τα 170 μέτρα και ταξιδεύουν με χαλαρό ρυθμό μερικών εκατοστών το δευτερόλεπτο.

Στο πλαίσιο της έρευνας οι επιστήμονες αναπαρήγαγαν ένα λεπτομερές τοπογραφικό μοντέλο του βυθού του Στενού της Λουζόν σε μια περιστρεφόμενη δεξαμενή διαμέτρου 15 μέτρων στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας στην Γκρενόμπλ.

Όπως διαπίστωσαν, τα εσωτερικά κύματα παράγονται από διεργασίες εντός δυο ανυψωμένων λωρίδων γης στο Στενό και όχι εξαιτίας κάποιου συγκεκριμένου χαρακτηριστικού, όπως για παράδειγμα ένα υψηλό βουνό επάνω σε αυτές τις λωρίδες.

«Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του παζλ σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη κλιματικών μοντέλων», δήλωσε ο Δρ. Peacock.

Τα εσωτερικά κύματα θεωρούνται ο μηχανισμός – κλειδί για τη μεταφορά θερμότητας από τα ανώτερα στα βαθύτερα στρώματα του ωκεανού, οπότε στόχος της έρευνας ήταν να μελετήσει πως παράγονται τα μεγαλύτερα από αυτά τα κύματα.

«Η ύπαρξη των εσωτερικών κυμάτων στους ωκεανούς ήταν γνωστή για περισσότερο από έναν αιώνα, ωστόσο ελάχιστη γνώση υπήρχε γύρω από αυτά λόγω  της δυσκολίας σε ό,τι αφορά την παρατήρησή τους», ανέφερε ο Δρ. Peacock προσθέτοντας πως τα δορυφορικά δεδομένα έχουν συμβάλλει σημαντικά στη μελέτη τους.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Τα ραδιενεργά κατάλοιπα των πυρηνικών δοκιμών παραμένουν στη στρατόσφαιρα

Τα ραδιενεργά κατάλοιπα των πυρηνικών δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν στη Γη πριν από δεκαετίες, καθώς και των κατά καιρούς πυρηνικών ατυχημάτων, παραμένουν με τη μορφή σωματιδίων στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, στη στρατόσφαιρα, για πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι νόμιζαν ως τώρα οι επιστήμονες, σύμφωνα με μια νέα ελβετική έρευνα. Πάντως οι επιστήμονες εμφανίζονται καθησυχαστικοί όσον αφορά τις πιθανές επιπτώσεις για την ανθρώπινη υγεία.

Σύμφωνα με τις έως τώρα εκτιμήσεις, αυτά τα ραδιενεργά ίχνη θα έπρεπε να είναι μηδαμινά πλέον. Όμως η νέα έρευνα, με επικεφαλής τον δρα Χοσέ Κόρτσο Αλβαράδο του Ινστιτούτου Φυσικής Ακτινοβολιών του πανεπιστημιακού νοσοκομείου της Λωζάνης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature Communications", σύμφωνα με το BBC και το Γαλλικό Πρακτορείο, δείχνει ότι τα ισότοπα του πλουτωνίου και του καισίου παραμένουν ακόμα σε απρόσμενα υψηλές συγκεντρώσεις στη στρατόσφαιρα.

Το μεγαλύτερο μέρος των ραδιενεργών σωματιδίων εξαφανίζεται κατά τα πρώτα χρόνια μετά από μια πυρηνική έκρηξη, όμως ένα όχι αμελητέο ποσοστό τους παραμένει στο ανώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας για δεκαετίες ή και για εκατοντάδες -ή ακόμα και χιλιάδες-χρόνια. Πάντως, σύμφωνα με τον Αλβαράδο, η ποσότητα αυτή δεν είναι τόσο υψηλή, που να αποτελεί πραγματικό κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία.

Στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, στις δεκαετίες του '50 και του '60, έγιναν πολλές πυρηνικές δοκιμές και από τα δύο «στρατόπεδα», καθώς αναπτύσσονταν συνεχώς νέα πυρηνικά όπλα. Μετά από μισό αιώνα και παραπάνω, αυτή η πυρηνική «κληρονομιά» συνεχίζει να βαραίνει πάνω στη Γη και στην ανθρωπότητα.

Στο χαμηλότερο τμήμα της ατμόσφαιρας, στην τροπόσφαιρα, τα ραδιενεργά ισότοπα απομακρύνονται σχετικά γρήγορα, καθώς «ξεπλένονται» από τις βροχές και το χιόνι και, παράλληλα, σιγά-σιγά έλκονται από τη βαρύτητα και πέφτουν στην επιφάνεια του πλανήτη. Όμως στη στρατόσφαιρα, που βρίσκεται σε ύψος περίπου δέκα έως 50 χιλιομέτρων πάνω από τη Γη, ορισμένα ραδιενεργά κατάλοιπα παγιδεύονται για πολύ περισσότερο καιρό, σύμφωνα με την ελβετική μελέτη.

Οι νέες μετρήσεις δείχνουν ότι τα ραδιενεργά σωματίδια στη στρατόσφαιρα είναι 1.000 έως 1.500 φορές περισσότερα από ό,τι στην τροπόσφαιρα. Αν και οι νέες εκτιμήσεις βασίστηκαν σε μετρήσεις που έγιναν στην ατμόσφαιρα της Ελβετίας, οι ερευνητές θεωρούν ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.

Ακόμα, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αυτά τα ραδιενεργά κατάλοιπα μετακινούνται πιο κοντά στην επιφάνεια της Γης εξαιτίας φυσικών γεγονότων όπως οι μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις. Όταν, για παράδειγμα, εξερράγη το ισλανδικό ηφαίστειο Εϊγιαφιαλαγιοκούλ το 2010, τα επίπεδα πλουτωνίου στην κατώτερη ατμόσφαιρα αυξήθηκαν.

Αν και παραμένουν ακόμα ασαφείς οι μακροπρόθεσμες συνέπειες αυτών των επίμονων ραδιενεργών συγκεντρώσεων στη στρατόσφαιρα, ο Αλβαράδο εκτίμησε ότι «δεν συνιστούν κίνδυνο για τον πληθυσμό».

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Το έξυπνο "ενεργειακό" μέλλον

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι μέσα στα επόμενα 70 χρόνια θα υπάρχει έλλειψη άνθρακα, φυσικού αερίου και πετρελαίου, καθώς τα αποθέματα καυσίμων στη φύση έχουν αρχίσει και εξαντλούνται! Αυτό είναι και το κίνητρο των επιστημόνων για να σκεφτούν λίγο "έξω από τα κουτί" και να ανακαλύψουν καινοτόμες τεχνολογίες για την παραγωγή ενέργειας. Έτσι, ξεφεύγουν από τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά και επιλέγουν το έξυπνο "ενεργειακό" μέλλον που δείχνει προς το διάστημα, τους ωκεανούς, τα ηφαίστεια, τα ηλεκτρικά χέλια κ.α....

Ηλιακή ενέργεια από το διάστημα

Από το 1970 διερευνάται το ζήτημα της παραγωγής ενέργειας... από το διαστημικό χώρο και τον ήλιο! Η ιδέα της τοποθέτησης ηλιακών συλλεκτών σε τροχιά γύρω από τη γη, ώστε να "τραβούν" την ενέργεια του ήλιου, φαίνεται ότι επανέρχεται στο προσκήνιο. Άλλωστε, εκεί δεν υπάρχει ούτε συννεφιά, ούτε νέφος. Ο John Mankins, πρώην μηχανικός της NASA έχει αρχίσει να καταστρώνει σχέδια για να στείλει την ηλεκτρική ενέργεια πίσω στη Γη μέσα από πομπούς μικροκυμάτων χαμηλής έντασης. Πάντως, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, θα μπορούσε να "στείλει" πάνω από 1.000-2.000 MW ενέργειας προς τον πλανήτη μας...

Ηλεκτρικά χέλια και Volts

Ένα ηλεκτρικό χέλι είναι ικανό να προκαλέσει μέχρι και 400 V. Μπορεί το χέλι να χρησιμοποιεί την ενέργεια για να υπερασπιστεί τον εαυτό του μέσα στο βυθό, αλλά οι εφευρέτες έχουν βρει τρόπο για να την εκμεταλλευτούν. Ένα ενυδρείο στην Ιαπωνία έχει ήδη ανάψει ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο μέσα από τη χρήση της ενέργειας ενός χελιού. Οπότε, ίσως στο μέλλον, κάθε σπίτι στο εξωτερικό να διαθέτει μια μικρή λίμνη με χέλια... εξαιτίας της ανάγκης μιας δυνατής ηλεκτρικής γεννήτριας!

Τα καυτά ηφαίστεια και ο ατμός

Και όμως, ενέργεια μπορεί να παραχθεί και από τα καυτά πετρώματα που βρίσκονται κάτω και γύρω από τα ηφαίστεια. Ο τρόπος βρίσκεται στην έκχυση νερού μέσα στις ρωγμές του εδάφους. "Ο ατμός που θα προκληθεί θα μπορούσε να μετατραπεί σε ηλεκτρική ενέργεια μέσα από υπόγειες τουρμπίνες", πιστεύουν μερικές εταιρείες που προχωρούν το πείραμα στο ηφαίστειο του Νιούμπερι στο Όρεγκον. Ωστόσο, τέτοιες πρακτικές θα ήταν ικανές να προκαλέσουν σεισμούς ή ακόμα και το "ξέσπασμα" του ηφαιστείου.

Τα αέρια των αγελάδων και τα καύσιμα του μέλλοντος

Βρετανική έκθεση του 2006 έχει αποδείξει ότι οι αγελάδες, τα πρόβατα και οι γίδες αυξάνουν κατά 18% τα αέρια του θερμοκηπίου. Οι εκπομπές των βοοειδών (π.χ. μέσα από το ρέψιμο) είναι πλούσιες σε μεθάνιο, ένα αέριο 21 φορές πιο δυνατό από το διοξείδιο του άνθρακα που "φυλακίζει" τη θερμότητα στην ατμόσφαιρα. Ήδη, οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει μια μέθοδο για να συμπιέσουν το μεθάνιο και να προκαλέσουν φυσικό αέριο. Άλλωστε, κάθε αγελάδα απελευθερώνει περίπου 250 με 300 λίτρα μεθανίου την ημέρα, ενέργεια που μπορεί να εξασφαλίσει τη λειτουργία ενός ψυγείου για 24 ώρες.

Ενέργεια μέσα από τα κύματα της θάλασσας

Δισεκατομμύρια δολάρια έχουν επενδυθεί σε τέτοιες τεχνολογίες, με τη Σκωτία να κρατά τα ηνία του μεγαλύτερου Ευρωπαϊκού θαλάσσιου κέντρου ενέργειας... στο νησί Orkney! Το κέντρο υπόσχεται να προσφέρει ενέργεια σε περισσότερα από 30.000 σπίτια χάρη στα ισχυρά κύματα του Ατλαντικού και της Βόρειας Θάλασσας. Τα "ατού" της ενέργειας των κυμάτων είναι παρόμοια με εκείνα του ανέμου, με τη διαφορά ότι θεωρούνται πιο προβλέψιμα, με τα ρεύματα στην περιοχή να ανεβάζουν την ταχύτητα των κυμάτων στα έξι μέτρα το δευτερόλεπτο. Προς το παρόν, πάντως, "αρχηγοί" σε τέτοιες τεχνικές θεωρούνται: το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ, η Πορτογαλία και η Γαλλία.

Η επιτάχυνση των σωματιδίων δίνει τη λύση

Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται οι επιστήμονες στο εργαστήριο Daresbury στο Ηνωμένο Βασίλειο! Με άλλα λόγια, πιστεύουν ότι εάν επιταχύνουν την κίνηση των σωματιδίων με τη βοήθεια του θορίου, μιας φυσικής ραδιενεργούς ουσίας, θα  προκαλέσουν σημαντικές ποσότητες ενέργειας. Η Mail on Sunday εκτιμά ότι μόνο ένας τόνος θορίου είναι ικανός να παράξει τόση ενέργεια, όση οι 200 τόνοι ουρανίου ή οι 3,5 εκατ. τόνοι άνθρακα. Ωστόσο, οι οικολόγοι αντιδρούν έντονα παγκοσμίως...

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Marla Spivak: Γιατί εξαφανίζονται οι μέλισσες;

Οι συλλέκτριες μέλισσες ευημερούν εδώ και 50 εκατομμύρια χρόνια, με 40 έως 50.000 μέλισσες συντονισμένες με απόλυτη αρμονία σε κάθε αποικία.

Γιατί λοιπόν, πριν επτά χρόνια, οι αποικές άρχισαν να πεθαίνουν μαζικά; Η Μάρλα Σπίβακ αποκαλύπτει τέσσερεις λόγους που αλληλεπιδρούν με τραγικές συνέπειες. Δεν είναι απλά ένα πρόβλημα, επειδή οι μέλισσες επικονιάζουν το ένα τρίτο των σπαρτών του κόσμου. Θα μπορούσε αυτό το απίστευτο είδος να κρατά έναν καθρέπτη και για εμάς;

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω