Φάντασμα… στις κερκίδες; (Video)

Κατά τη διάρκεια του αγώνα Κυπέλλου στη Βολιβία μεταξύ της The Strongest και της Ντεφενσόρ Σπόρτινγκ, που διεξήχθη στις 17 Απριλίου 2014 στο στάδιο Hernando Siles, η κάμερα κατέγραψε ένα περίεργο περιστατικό.

Ενώ ο αγώνας βρίσκεται στις καθυστερήσεις, η κάμερα στρέφεται προς τις κερκίδες όπου μία φιγούρα διακρίνεται να «τρέχει» ανάμεσα στο πλήθος και να περνάει ανάμεσα και από το διαχωριστικό πλέγμα των κερκίδων.

Το περίεργο αυτό περιστατικό προκάλεσε ποικίλα σχόλια και δεν δόθηκε ακριβής απάντηση για το τι μπορεί να ήταν αυτό που εμφανίστηκε στους δέκτες των τηλεθεατών που παρακολουθούσαν τον ποδοσφαιρικό αγώνα.

Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το γήπεδο ήταν χτισμένο πάνω σε ένα νεκροταφείο και στη δεκαετία του '50 , το βόρειο τμήμα του κατέρρευσε σκοτώνοντας περίπου 500 άτομα.

Το βίντεο που προβλήθηκε από το Fox έκανε αμέσως τον γύρο του Διαδικτύου και κατέκλεισε τα κοινωνικά δίκτυα συλλέγοντας πολλά σχόλια.

Δείτε το Video:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Αυτοκίνητο φάντασμα στη Ρωσία (Video)

Είχαμε ακούσει για πλοία-φαντάσματα, για αεροσκάφη-φαντάσματα που εμφανίζονται ή εξαφανίζονται μυστηριωδώς, αλλά για αυτοκίνητο-φάντασμα και μάλιστα σε δρόμο με υψηλή κίνηση, πρώτα φορά ακούσαμε και είδαμε.

Και όμως είναι τρομακτικό μυστήριο το πώς εμφανίζεται κυριολεκτικά "από το πουθενά" ένα αυτοκίνητο στο βίντεο που ακολουθεί. Προσοχή: ελέγχθηκε και δεν είναι μονταρισμένο!

Δείτε το βίντεο:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Εξι ιστορικά δεδομένα που αλλάζουν τον τρόπο αντίληψης του χρόνου

Ο Αϊνστάιν συνήθιζε να διακωμωδεί την Θεωρία της Σχετικότητας λέγοντας το εξής ρητό:

«Κάθισε δίπλα από μία όμορφη κοπέλα για μια ώρα και θα σου φανεί σαν να πέρασε μόνο ένα λεπτό. Κάτσε όμως κοντά από μία αναμμένη σόμπα για 60 δεύτερα και θα δεις ότι θα νιώθεις σαν να πέρασε μία ολόκληρη ώρα».

Η διαφορετική θεώρηση στο θέμα του χρόνου μας κάνει να βλέπουμε τα πράγματα λίγο πιο σφαιρικά.

Για αυτό και εμείς θα ασχοληθούμε με μερικά περίεργα και παντελώς αδιάφορα ιστορικά συμβάντα που μπορούν να μας δώσουν μια πιο... ελεύθερη αντίληψη για τον «καλύτερο γιατρό».

Οι Πυραμίδες της Γκίζας κατασκευάζονται την εποχή που τα μαμούθ κυριαρχούσαν στη Γη

Από τα μέχρι πρότινος δεδομένα γνωρίζουμε ότι το τελευταίο μαμούθ πέθανε γύρω στο 1700 π.Χ., στις ακτές του Νησιού «Wrangler» βορειοανατολικά της Ρωσίας. Οι πυραμίδες της Αιγύπτου χτίστηκαν πριν από 4.000 χρόνια, παρόλα αυτά υπάρχουν φημολογίες ότι είναι ακόμη μεγαλύτερες σε ηλικία. Πράγμα που σημαίνει πως η βασίλισσα Κλεοπάτρα βρίσκεται πολύ κοντύτερα σε εμάς στην ιστορία, από ότι η κατασκευή των Πυραμίδων.

Η Γαλλία χρησιμοποιούσε ακόμα τις γκιλοτίνες όταν οι κινηματογράφοι έπαιζαν το «Star Wars»

Η τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε η γκιλοτίνα σαν μέθοδος εκτέλεσης στην γαλλόφωνη χώρα ήταν το 1977. Λίγους μήνες πριν απαγορευτεί η χρήση της, που διήρκεσε για δύο ολόκληρους αιώνες, πραγματοποιήθηκε η πρώτη μετάδοση του κινηματογραφικού έργου «Star Wars».

Ο Πύργος του Eiffel και η Nintendo

Ένα άλλο «mind-blow» γαλλικό ιστορικό γεγονός αποτελεί η ολοκλήρωση του γνωστού Πύργου, η οποία συμπίπτει με την ίδρυση της Γιαπωνέζικης εταιρίας παιχνιδομηχανών «Nintendo». Επίσης την ίδια χρονιά ο μεγάλος Ολλανδός ζωγράφος Vincent Van Gogh ζωγραφίζει ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα του, την μαγευτική «Εναστρη Νύχτα».

Το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ χτίζεται χωρίς... μαθηματική λογική

Το 1636 εδραιώνεται το παλαιότερο ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το «Νέο Κολέγιο», όπως ήταν η αρχική του ονομασία, δεν διέθετε αίθουσες μαθηματικών, αφού δεν είχε ακόμη επινοηθεί η έννοια του «μαθηματικού λογισμού». Η αποκάλυψη θα ερχόταν στα τέλη του 17ου αιώνα με τον Γκότφριντ Λάιμπνιτς να φωτίζει τον κόσμο.

Ωστόσο, με την δημοσίευση του «Nova Methodus» (1684) και του «Principia» από τον Ισαάκ Νεύτωνα (1687) ακολούθησαν επεξηγήσεις και επαναδιατυπώσεις από μεταγενέστερους μαθηματικούς.

Ένας Ευρωπαίος φυσικός, μαθηματικός και αστρονόμος, o περίφημος Γαλιλαίος ήταν εν ζωή στα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Πανεπιστημίου, καθώς πέθανε το 1642.

Ο διάσημος οίκος «Tiffany & Co» και η εδραίωση του Ιταλικού Κράτους

Και ενώ στην Ρώμη επικρατούσε μία παγωμάρα για πολλά χρόνια, το 1861 εμφανίζεται ο Τζουζέπε Γκαριμπάλντι ηγούμενος μιας επιτυχημένης καμπάνιας προκειμένου να ανασυγκροτήσει όλες τις πόλεις και τα έθνη και να δημιουργήσει ένα ενιαίο κράτος.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1837, ο Charles Lewis Tiffany και ο John B. Young ιδρύουν το κοσμηματοπωλείο «Tiffany & Young», το οποίο μετονομάστηκε το 1853 σε «Tiffany & Co». Αυτό σημαίνει ότι η Katherine Hepburn θα αγόραζε πρώτα ένα κόσμημα του οίκου και έπειτα θα έκανε τις διακοπές της στην Ιταλική Ριβιέρα!

Το ίδιο ισχύει και για το γνωστό πολυκατάστημα της 5ης λεωφόρου στην Νέα Υόρκη «Macy's», το οποίο λειτούργησε το 1858, πριν δηλαδή η Ιταλία γίνει το κράτος που ξέρουμε σήμερα.

Ο Οσκαρικός Μίκι Ρούνεϊ «άργησε» να γευτεί την μαγεία μίας φέτας ψωμί του τοστ

Κάτι χορταστικό έμεινε για το κλείσιμο και αυτό δεν είναι άλλο από το αγαπημένο αμυλούχο σνακ. Ο λατρευτός Αμερικάνος ηθοποιός Μίκι Ρούνεϊ γεννήθηκε το 1920 και ένα είναι σίγουρο, δεν είχε φάει μέχρι τα 8 του χρόνια ούτε μία φέτα ψωμί. Αυτό συνέβη διότι η πρώτη παραγωγή ψωμί τοστ έγινε το 1928 από τον Otto Frederick Rochwebber.

Το γεγονός ότι κανείς δεν έκανε την αρχή νωρίτερα είναι διότι οι αρτοπαρασκευαστές πίστευαν ότι χαλάει πολύ πιο εύκολα από ένα καρβέλι.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ο άνθρωπος που αψηφά τη βαρύτητα! (Video)

Ο Damien Walters μετά από εντατική προπόνηση καταφέρνει να κάνει το ακατόρθωτο.

Τρέχει περιστροφικά δίχως να χάσει την ισορροπία του. 
Ο κασκαντέρ του Skyfall, Damien Walters ακυρώνει το νόμο της βαρύτητας.

Ο άνθρωπος- φαινόμενο κάνει το αδύνατο δυνατό. Είναι ο πρώτος που καταφέρνει σε μια προσπάθειά  η οποία  βιντεοσκοπείται  να κάνει ένα πλήρη βρόχο 360 μοιρών!

Ο Walters που έχει συμμετάσχει σε τέσσερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Τραμπολίνο για να καταφέρει το κατόρθωμά του έπρεπε σύμφωνα με υπολογισμούς να διατηρεί σταθερή ταχύτητα η οποία έπρεπε να ξεπερνά τα 14 Χλ/ωρα.

Δείτε την απίθανη προσπάθεια του.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Υπνωτισμός και προηγούμενες ζωές!

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος εμπεριέχει μέσα του στοιχεία που τον καθιστούν ακόμα πιο παράξενο από όσο νομίζουμε. Αρκετά χρόνια πριν στην Λαπωνία, ο Φινλανδός ψυχίατρος δόκτωρ Ρέιμα Κάμπμαν ξεκίνησε μια μελέτη σχετική με το φαινόμενο που παρουσιάζεται όταν ο άνθρωπος βρίσκεται υπό την επήρεια της ύπνωσης. 

Δημιούργησε μια αρκετά μεγάλη ομάδα απαρτιζόμενη από παιδιά (έφηβους μαθητές Γυμνασίου), φροντίζοντας να χαίρουν άκρας υγείας. Υπνωτίζοντας τα, διαπίστωσε ότι τα περισσότερα από αυτά εκδήλωσαν αρκετές διαφορετικές προσωπικότητες.

Χαρακτηριστικό είναι ότι ένα από τα κορίτσια της συγκεκριμένης ομάδας έδειξε οκτώ προσωπικότητες. Στην πρώτη προσωπικότητα παρουσιάστηκε σαν κάποια Μπεσίνα που έζησε στην Βαβυλώνα πριν από 2.500 χρόνια. Η επόμενη προσωπικότητα ήταν μια ενδιάμεση κατάσταση που σχετιζόταν με το στοιχείο του νερού, ενώ αμέσως μετά παρουσιάστηκε ως κάποιος Βίνγκ Λέν που έζησε στο Νανκίν της Κίνας γύρω στα 100μχ. 

Στη συνέχεια εμφανίστηκε ως η γυναίκα ενός Νορβηγού ψαρά που είχε γεννηθεί στο Στόρβικεν το 846. Αμέσως μετά δήλωσε πως ήταν η Ντόροθι, κόρη ενός Άγγλου πανδοχέα που γεννήθηκε στο χωριό Λότου του Νόργουιτς στα 1139. Την Ντόροθι διαδέχτηκε η Γαλλίδα Ζενεβιέν ντε Μόντ που έζησε στο Παρίσι στα τέλη του 17ου αιώνα. και την Μόντ μια άλλη κυρία μέσης ηλικίας από τη Βρετανία που τύγχανε να είναι σύζυγος ενός μέλους της βουλής των Λόρδων το 1743. 

Η αμέσως επόμενη προσωπικότητα ήταν μια Σουηδή χωριατοπούλα η Ιουδίθ Μάντισον που γεννήθηκε το 1800 και τέλος παρουσιάστηκε ως Καρολίνα Προκόφιεφ, κόρη ενός Ρώσου αξιωματικού, η οποία πέθανε από φυματίωση στο Λένινγκραντ μετά από την επανάσταση.

Καθώς εξελισσόταν η διαδικασία της ύπνωσης και κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης των διαδοχικών προσωπικοτήτων, το κορίτσι περιέγραφε με την παραμικρή λεπτομέρεια την καθημερινότητα της σε κάθε εποχή. Περισσότερο εκπληκτική ήταν ωστόσο η περιγραφή που έδωσε ως «Ντόροθι» κατά το Μεσαίωνα στην Αγγλία. 

Ο Δρ Κάμπμαν ανάφερε ότι ήταν η πρώτη φορά που άκουγε τόσο σαφή περιγραφή της ζωής της την περίοδο εκείνη, με λεπτομερή αναφορά τόσο σε ονόματα άλλων προσώπων αλλά και σε ακριβείς τοποθεσίες. Η διήγηση της ήταν εντυπωσιακή πάνω σε συμβάντα της περιόδου και σε αποστάσεις μεταξύ περιοχών σε μίλια. Σε ένα σημείο η Ντόροθι άρχισε να τραγουδάει ένα τραγούδι που η ίδια αποκάλεσε «Καλοκαιρινό Τραγούδι».

Ενθουσιασμένος και κατάπληκτος δήλωσε ο Δρ Κάμπμαν από την αφήγηση της 13χρονης Φινλανδέζας που ερμήνευε το τραγούδι σε μία διάλεκτο που έμοιαζε με την Αγγλική. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα τραγούδι του 12ου αιώνα. 

Ο Κάμπμαν κάλεσε τον καθηγητή Ρόιτερ για να πιστοποιήσει με τη σειρά του ότι η γλώσσα απαγγελίας του τραγουδιού ήταν Μεσαιωνική Αγγλική. Δεν ήταν δύσκολο να αναγνωρίσει κανείς πολλές από τις λέξεις. Το τραγούδι που η μικρή Φινλανδέζα είπε, δεν ήταν άλλο από το «Τραγούδι του Κούκου» του οποίου η μοναδική παρτιτούρα φυλάγεται στο Βρετανικό μουσείο σαν κάτι εξαιρετικής σημασίας δυσέρευτο.

Στη Δυτική Αγγλία ο υπνωτιστής Χένρι Μπλίθ ανακάλυψε ότι η ασθενής του Ναόμι Χένρι που καταγόταν από το Έξετερ κάθε φορά που υπνωτιζόταν ζούσε τη ζωή της Ιρλανδέζας Μαίρης Κοέν από το Κόρκ. 

Οι μαγνητοφωνημένες ερωταποκρίσεις που μπορούσε να ακούσει κάποιος και που είχαν ηχογραφηθεί κατά τη διάρκεια της ύπνωσης, έδιναν το στίγμα της λεπτομερούς κατάστασης που βίωνε η Χένρι σαν Μάιρη Κοέν στο Κόρκ. 

Πιστοποίησε ότι ζούσε στο 1790 στο αγρόκτημα «Γκρίνγκειτς». Ανέφερε ακόμα την ονομασία του πλησιέστερου χωριού «Γκρένερ». Με λεπτούς χειρισμούς ο Χένρι Μπλίθ καθοδήγησε τη Ναόμι ανάμεσα από τα στάδια του βίου από τα οποία είχε περάσει. 

Εκείνη αναφέρθηκε στο άρμεγμα των αγελάδων με το οποίο είχε ασχοληθεί, αλλά και στη κακομεταχείριση που υπέστη από το σύζυγό της. Η βία μάλιστα που άσκησε πάνω της, την οδηγούσε στις απανωτές αποβολές των παιδιών στα οποία έμενε έγκυος.

Σε κάποιο σημείο της ύπνωσης ο Μπλίθ κατάλαβε από τα λεγόμενα της ότι είχε προσεγγίσει ηλικιακά τα εβδομήντα της. Τότε τη ρώτησε πόσος χρόνος ζωής της έμενε ακόμα. 

Εκείνη του απάντησε ότι δεν θα ζούσε ακόμα για πολύ καιρό και ότι της το είπε κάποια γυναίκα Τη ρώτησε ο Μπλίθ «Πονάς πουθενά»; «Όχι, απλά τελειώνω» του απάντησε σχεδόν άμεσα εκείνη. Στην αμέσως επόμενη ερώτηση για το αν την είχε δει κάποιος ιερέας, ο Μπλίθ δεν έλαβε καμία απάντηση. 

Παρά την επιμονή του σε ερωτήσεις, ο υπνωτιστής δεν κατάφερε να την κάνει να μιλήσει. Ενώ εξακολουθούσε να είναι σιωπηρή, ο σφυγμός από τον αριστερό της καρπό άρχισε να χάνεται. Η αναπνοή της σταμάτησε και το πρόσωπο της άλλαξε χρώμα. 

Έδειχνε πεθαμένη. Η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο ήταν ηλεκτρισμένη. Η ένταση και ο φόβος ήταν ζωγραφισμένα στα πρόσωπα και των υπολοίπων παρευρισκομένων στο χώρο. Τόσο η γυναίκα του υπνωτιστή όσο και ένας δημοσιογράφος από την «Ντέιλι Εξπρές» τρομοκρατημένοι πίστεψαν ότι κάτι κακό είχε συμβεί. 

Εκείνη τη στιγμή ο πνευματιστής έσκυψε στο αυτί της Ναόμι λέγοντας της «Είσαι ασφαλής και εγώ είμαι μαζί σου». Τότε η υπνωτισμένη γυναίκα άρχισε σιγά σιγά να αντιδράει. Ο σφυγμός της επανερχόταν σταδιακά ενώ σε λίγο είχε αποκατασταθεί και η αναπνοή της. 

Το πρόσωπο της ξαναπήρε το κανονικό χρώμα, αλλά ο Μπλίθ πίστεψε ότι για πέντε τουλάχιστον δευτερόλεπτα κάθε ίχνος ζωής είχε χαθεί από πάνω της.

Το συμβάν τάραξε τα νερά στους κόλπους της Εγγλέζικης κοινωνίας. Ο κόσμος επηρεάστηκε αρκετά από το σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Ντέιλι Εξπρές», καθώς έγινε αναφορά και στους κινδύνους που επιφυλάσσουν τέτοιου είδους απόπειρες με αναδρομές σε προηγούμενες ζωές. 

Ο Μπλίθ ωστόσο δεν τα παράτησε και συνέχιζε να υποβάλλει την ίδια ασθενή σε υπνωτισμό. Την επόμενη φορά η Ναόμι έζησε τη ζωή κάποιας άλλης κοπέλας, της Κλάρις Χέλιερ από το Μπρίστολ που έζησε στα τέλη του προηγούμενου αιώνα.

Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι η ύπνωση είναι μια εναλλακτική κατάσταση της συνείδησης. Πιστεύεται δηλαδή, ότι ο υπνωτισμένος βρίσκεται σε κατάσταση έκστασης, από την οποία μπορεί μόνο να βγει με εντολές του υπνωτιστή. Η έρευνα όμως αποδεικνύει ότι δεν είναι έτσι. 

Μελετώντας το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα ενός ατόμου κατά τη διάρκεια της ύπνωσης εξάγουμε το συμπέρασμα ότι δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου από εκείνο ενός ανθρώπου ξύπνιου που βρίσκεται σε χαλάρωση. Άρα το βέβαιο είναι ότι με την ύπνωση, ο υπνωτισμένος δεν χάνει τη δύναμη της θέλησης του.

Η ύπνωση είναι μια μορφή κοινωνικής αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια της, ο υπνωτιστής ζητά από τον υποβαλλόμενο να υπακούσει σε διάφορες εντολές και εκείνος υπακούει, όχι επειδή ο υπνωτιστής του το επιβάλλει με κάποια δύναμη, αλλά γιατί ο υπνωτιζόμενος εκείνη τη στιγμή στην κατάσταση που βρίσκεται, νιώθει από μόνος του την ανάγκη να το κάνει.

Όπως όλα δείχνουν ο υπνωτισμός ανοίγει δρόμο στη διερεύνηση της ανθρώπινης συνείδησης και φανερώνει τις ικανότητες που κρύβονται μέσα μας.

Η υποβολή σε τέτοιου είδους φαινόμενα και πειραματισμούς όσο υπάρχει το ανθρώπινο είδος δεν πρόκειται να σταματήσουν ποτέ. Είναι φυσικό ο άνθρωπος να ακολουθεί πάντα τους δρόμους της αναζήτησης. Πόσο δε μάλλον όταν αφορά σε τέτοιου είδους αναζήτηση, μέσα από την οποία προσδοκεί να βρει στοιχεία για τις ρίζες και την ύπαρξη του. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η γυναίκα που επέζησε από τρία ναυάγια!!!

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που στο άκουσμα της λέξης «Τιτανικός» σκέφτονται την αμερικανική δραματική, αισθηματική ταινία εποχής -σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζέιμς Κάμερον- η υπόθεση της οποίας βασίστηκε στο διασημότερο ναυάγιο όλων των εποχών, αυτό του υπερωκεάνιου «Τιτανικός». 

Ο Τιτανικός βυθίστηκε στις 14 Απριλίου 1912 και η Violet Jessop ήταν εκεί. Ήταν μία από τους διασωθέντες του ναυαγίου, στο οποίο εκτιμάται ότι ο αριθμός των νεκρών και αγνοουμένων έφτασε περίπου τους 1.500.

Μερικά χρόνια νωρίτερα η Violet είχε καταφέρει να επιζήσει από ακόμη μία ναυτική τραγωδία, ενώ φαίνεται ότι η μοίρα της είχε γραφτό να ζήσει και μια τρίτη…

Η συγκλονιστική ιστορία ζωής της Violet Jessop

Η Violet Jessop, ή όπως είναι αλλιώς γνωστή ως «Μις Αβύθιστη», γεννήθηκε το 1887 στην Αργεντινή, όπου οι γονείς της είχαν μεταναστεύσει από την Ιρλανδία.

Η μικρή Violet είχε την εύνοια της τύχης από πολύ μικρή ηλικία με το μέρος της, και αυτή μάλλον την ακολούθησε και στη μετέπειτα ζωή της, γράφει η Emily Upton στο todayifoundout.com.

Κόλλησε φυματίωση όταν ήταν παιδί και παρότι οι γιατροί της έδιναν μόλις μερικούς μήνες ζωής, εκείνη κατάφερε να πολεμήσει την αρρώστια και να ζήσει μια μακρά και υγιή ζωή.

Όταν έχασε τον πατέρα της, η μητέρα της αποφάσισε να γυρίσει με την οικογένειά της στη Βρετανία, όπου ξεκίνησε να δουλεύει ως καμαριέρα σε ένα πλοίο. Η Violet παρακολουθούσε τα μαθήματά της σε ένα μοναστήρι. Η μητέρα της όμως αρρώστησε βαριά κι έτσι η ίδια αναγκάστηκε να ακολουθήσει τα βήματά της και ξεκίνησε να δουλεύει σε πλοία, για να βοηθήσει την οικογένειά της.

Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν ήταν και πολύ εύκολο να βρει δουλειά. Ήταν μόλις 21 ετών και οι περισσότερες γυναίκες που εργάζονταν στις αρχές του 1900 σε πλοία ως καμαριέρες, ήταν μεσήλικες. Οι εργοδότες της πίστευαν ότι η νιότη και η εμφάνισή της θα «προκαλούσε προβλήματα» στο προσωπικό και τους επιβάτες και την απέρριπταν.

(Φαίνεται ότι δεν είχαν και πολύ άδικο, καθώς η Violet δέχτηκε τουλάχιστον τρεις προτάσεις γάμου ενώ εργαζόταν σε διάφορα πλοία, μία εκ των οποίων από έναν πάμπλουτο επιβάτη της πρώτης θέσης).

Τελικά, κατάφερε να βρει λύση στο πρόβλημά της, αλλάζοντας την εξωτερική της εμφάνιση και φορώντας παλιά ρούχα χωρίς ίχνος μακιγιάζ.

Το κόλπο της έπιασε και σύντομα κατάφερε να βρει εργοδότη.

Το 1908 προσελήφθη από την εταιρεία White Star Line. Ξεκίνησε την καριέρα της εργαζόμενη στο πλοίο Magestic, όμως το 1910 πήγε στο πολυτελές επιβατηγό πλοίο «Ολυμπιακό» (Olympic).

Παρά τις ατελείωτες ώρες δουλειάς και τον ελάχιστο μισθό της (2,10 λίρες το μήνα εκείνη την εποχή) απολάμβανε τις ώρες που περνούσε εκεί, επάνω στο πλοίο. Αρχικά, είχε κάποιες ανησυχίες για τις καιρικές συνθήκες καθώς διέσχιζαν τον Ατλαντικό, όμως της άρεσε γιατί οι Αμερικανοί της συμπεριφέρονταν καλύτερα όταν τους σέρβιρε.

Ένα χρόνο μετά ξεκίνησαν τα προβλήματα…

Το 1911 ο «Ολυμπιακός» συγκρούστηκε με το HMS Hawke, ένα πλοίο ειδικά κατασκευασμένο για να εμβολίζει άλλα πλοία και να τα βυθίζει.

Και τα δύο υπέστησαν μεγάλες ζημιές, όμως παρά τις καταστροφές το Olympic δεν βυθίστηκε. Κατάφεραν να το ρυμουλκήσουν στο λιμάνι και η Violet αποβιβάστηκε χωρίς να έχει πάθει το παραμικρό.

Μερικά χρόνια μετά, η White Star Line αναζητούσε προσωπικό για να εξυπηρετεί τους VIP επιβάτες στον περίφημο «Τιτανικό». Χρειάστηκε λίγος χρόνος μέχρι οι φίλοι και οι οικείοι της να την πείσουν ότι θα ήταν μια υπέροχη εμπειρία το να δουλεύει στο τεράστιο υπερωκεάνιο.

Η Violet τελικά δέχτηκε να πάρει τη δουλειά.

Η ιστορία είναι γνωστή… ο Τιτανικός προσέκρουσε σε παγόβουνο, με αποτέλεσμα να βυθιστεί στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού, παίρνοντας μαζί του περίπου 1.500 ανθρώπους.

Η Violet κατάφερε να γλιτώσει ανεβαίνοντας στη σωστική λέμβο με το νούμερο 16.

«Μας διέταξαν να ανεβούμε στο κατάστρωμα. Οι επιβάτες με ηρεμία προχωρούσαν προς τα πάνω. Στάθηκα στην άκρη και παρακολουθούσα με το υπόλοιπο προσωπικό τις γυναίκες να κρέμονται από τους ώμους των συζύγων τους, προτού τις βάλουν στις βάρκες με τα παιδιά τους. Λίγη ώρα μετά ένας αξιωματικός μας διέταξε να μπούμε σε μια βάρκα, για να καθησυχάσει τις επιβάτισσες και να τους δείξει ότι οι λέμβοι ήταν ασφαλείς» είχε γράψει στα απομνημονεύματά της.

Για ακόμη μία φορά η Violet κατάφερε να επιζήσει… Οι περιπέτειές της όμως δεν είχαν τελειώσει.

Όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Violet αποφάσισε να υπηρετήσει ως νοσοκόμα σε ένα ακόμη «αδερφάκι» του Τιτανικού, τον «Βρεταννικό» (Britannic), ο οποίος δραστηριοποιούνταν στο Αιγαίο πέλαγος.

Στις 21 Νοεμβρίου του 1916 μια έκρηξη συντάραξε το Βρεταννικό. Είχε πέσει σε μια νάρκη που είχε ποντίσει στην περιοχή ένα γερμανικό υποβρύχιο λίγες εβδομάδες πριν. Το υπερωκεάνιο υπέστη μεγάλες καταστροφές και σύντομα βυθίστηκε.

Αυτή τη φορά δεν πρόλαβε να μπει σε κάποια σωστική λέμβο. Το πλοίο βυθιζόταν πολύ γρήγορα… πήδηξε στη θάλασσα για να σωθεί: 

«Έπεσα μέσα στο νερό και κάτι με χτύπησε στο κεφάλι. Κατάφερα να ξεφύγω από την καρίνα του πλοίου. Μερικά χρόνια μετά όταν πήγα στο γιατρό, γιατί υπέφερα από πονοκεφάλους, ανακάλυψα ότι είχα υποστεί κάταγμα στο κρανίο».

Ούτε αυτή η περιπέτεια ήταν αρκετή για να καμφθεί το ηθικό της Violet.

Μετά τον πόλεμο τα πλοία άρχισαν να γίνονται ακόμη πιο δημοφιλή ως μέσα μεταφοράς, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα κρουαζιερόπλοια. Η Violet έφυγε από τη White Star Line και πήγε στην εταιρεία Red Star Line, όπου έμεινε για πολλά χρόνια, δουλεύοντας σε κρουαζιερόπλοια που ταξίδευαν σε όλον τον κόσμο.

Συνταξιοδοτήθηκε στην ηλικία των 61 ετών και πέρασε την υπόλοιπη ζωή της εκτρέφοντας κοτόπουλα και ασχολούμενη με την κηπουρική.

Πέθανε το 1971, σε ηλικία 84 ετών από καρδιακή ανεπάρκεια.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Γιατί τόσες πολλές ακατοίκητες πόλεις εξακολουθούν να κατασκευάζονται στην Κίνα;Ίσως να προετοιμάζονται για κάτι;

Ζούμε σε έναν τρελό κόσμο...64.000.000 διαμερίσματα καινούργια ξενοίκιαστα...

Χιλιάδες άνθρωποι στην Κίνα πεθαίνουν από την πείνα και ζουν στο δρόμο, ενώ αυτοί  χτίζουν πόλεις για κανέναν.

Τι να συμβαίνει. Είναι τόσο ηλίθιοι η συμβαίνει κάτι άλλο;

Δείτε το Video:

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Η σκηνή που ανατρίχιασε χιλιάδες πιστούς μπροστά στον Πάπα Φραγκίσκο (Video)

«Προφητικό σημάδι» ή κακό μαντάτο στην Αγία Έδρα

1/2014. Μια αν μη τι άλλο σπάνια σκηνή που εκτυλίχθηκε μπροστά στον Πάπα Φραγκίσκο και εκατοντάδες χιλιάδες πιστούς έχει σταθεί αφορμή για σειρά σχολίων αλλά και φόβους για επικείμενο… κακό μαντάτο στην Αγία Έδρα.

Δυο λευκά περιστέρια που άφησαν ένα αγόρι κι ένα κορίτσι μαζί με τον Πάπα, ως σύμβολα της ειρήνης, δέχθηκαν μια ανελέητη επίθεση από γλάρους και κοράκια.

Οι συμβολισμοί είναι αν μη τι άλλο προφανείς.

Τα περιστέρια απελευθερώθηκαν υπέρ της ειρήνης στην Ουκρανία για την οποία μίλησε χθες ο Πάπας. Μια τέτοια συμβολική κίνηση γίνεται στο Βατικανό κάθε τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου.

Πολλοί τώρα στο διαδίκτυο μιλούν για «προφητικό σημάδι» ή ακόμη και για «θεϊκή παρέμβαση» σε σχέση με τα σκάνδαλα που έχουν κατά καιρούς αμαυρώσει την εικόνα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Σε κάθε περίπτωση οι εικόνες όπως κυκλοφόρησαν στα κοινωνικά δίκτυα και το διαδίκτυο είναι εντυπωσιακές.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Βασκανία: Επιστημονικά πειράματα αποδεικνύουν πως υπάρχει

Ο Πλάτων το είχε ονομάσει «αγνή φωτιά». Τι ακριβώς είναι αυτή και γιατί συχνά μας «καίει»;

Πιστεύετε στο μάτιασμα; Είστε της άποψης πως το βλέμμα κάποιων ανθρώπων μπορεί να τσακίσει ανθρώπους, ζώα, φυτά ή ακόμα και άψυχα όπως αναφέρει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του «Ο αβασκαμός του Αγά»

Στις περιγραφές αναφέρει την τρομερή θειά ΣειραΪνώ την Παντούσα, που ο κόσμος έτρεμε τη γλώσσα της και το κακό της μάτι. «Μια μέρα μάλιστα που μια βρατσέρα έπλεε αντίκρυ στο πέλαγος, πλοίο καινούργιο, καλά αρματωμένο, κι ωραία χρωματισμένο...η θειά Σειραϊνώ που αγνάντευε με άλλες γυναίκες το θαύμασε και είπε «Μπα! Αυτό το καΐκι, χαρά στη μορφιά του!» Μόλις απόσωσε το λόγο της, όλη η αρματωσιά του πλοίου έπεσε τρίζοντας και το καΐκι έμεινε ξυλάρμενο κούτσουρο».

(Μη σου τύχει δηλαδή η θειά ΣειραΪνώ στο δρόμο σου.)

Βέβαια, για τους ορθολογιστές τέτοια πράγματα είναι δεισιδαιμονίες ή απλώς συμπτώσεις. Ποιος πιστεύει στο βάσκανο μάτι στην εποχή μας, θα έλεγαν.

Οι ίδιοι οι επιστήμονες που ανακαλύπτουν σήμερα πως, ναι, υπάρχει μια ενέργεια που μεταδίδεται μέσα από το βλέμμα και μπορεί να έχει άμεσες επιπτώσεις στους άλλους και στο περιβάλλον.

«Η ικανότητα να νιώθουμε το βλέμμα κάποιου πάνω μας είναι πανανθρώπινη. Οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει ότι πολλές φορές όταν καρφώσουμε το βλέμμα μας στην πλάτη κάποιου εκείνος στρέφει το κεφάλι προς τα πίσω.

Έχω διαπιστώσει ύστερα από πολυάριθμα πειράματα ότι το 80% των ανθρώπων μπορούν όντως να αντιλαμβάνονται όταν κάποιος τους κοιτάζει έντονα.

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Άγγλο βιολόγο Ρούπερτ Σέλντρεηκ , ο οποίος είναι γνωστός για τα πρωτοποριακά πειράματά του που έχουν προκαλέσει έντονη αίσθηση στην επιστημονική κοινότητα.

Εδώ και χρόνια συγκεντρώνει στοιχεία προσπαθώντας να εξερευνήσει το πιθανό ενδεχόμενο η όραση να μην είναι μόνο μια παθητική νευρο-φυσιολογική λειτουργία που δημιουργείται εξ αιτίας της πρόσπτωσης του φωτός στους οφθαλμικούς υποδοχείς αλλά κάτι παραπάνω.

Κάτι που εμπεριέχει κι ένα στοιχείο επίδρασης του παρατηρητού προς το αντικείμενο ή το πρόσωπο στο οποίο έχει στρέψει την προσοχή του. Αυτή η θεωρία , μάλιστα, βρίσκεται σε συμφωνία με κάποιους κβαντικούς νόμους σύμφωνα με τους οποίους ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο.

Tι θα συνέβαινε αν;

«Τι θα συνέβαινε» αναρωτιέται ο Σέλντρεηκ «αν η αίσθηση ότι κάποιος μας κοιτάζει αποδεικνυόταν ως μια φυσική ανθρώπινη ικανότητα; Αυτό θα σήμαινε πως όταν βλέπουμε κάτι το φως μπαίνει μέσα στα μάτια μας αλλά ταυτόχρονα πως υπάρχει και «κάτι», ένα είδος επιρροής, που βγαίνει επίσης από τα μάτια μας».

Ο Άγγλος πρωτοπόρος επιστήμονας έχει βαλθεί να αποδείξει τη θεωρία του γι αυτό και έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Τα 7 Πειράματα που θα Αλλάξουν τον Κόσμο».

Πρόκειται για επιστημονικά πειράματα που ανάμεσα στα άλλα προσπαθούν να αποδείξουν ότι η όραση δεν είναι ένας μονόδρομος αλλά μια ενέργεια διπλής κατευθύνσεως. Η θεωρία του Σέλντρεηκ θυμίζει, την «αγνή φωτιά» που σύμφωνα με τον Πλάτωνα εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.

Στον Τίμαιο, συγκεκριμένα, ο Πλάτων αναφέρει πως υπάρχει μέσα στον άνθρωπο μια ανόθευτη φωτιά η οποία ρέει δια μέσου των ματιών , λεία και πυκνή. Τη ροή αυτής της εσωτερικής φωτιάς προς τα έξω την ονόμασε «οπτικό ρεύμα».

Οι μελέτες του Σέλντρεηκ φαίνεται πως επιβεβαιώνουν τα όσα έγραφε ο Έλληνας φιλόσοφος. Ότι κι αν είναι, πάντως, αυτό που εκπέμπεται από τα μάτια έχει συσχετιστεί με το φαινόμενο της βασκανίας.

Η αρχαία πίστη στη βασκανία

Όλες οι λαϊκές παραδόσεις έχουν ένα ειδικό κεφάλαιο για τη δύναμη του βλέμματος . Το ονομάζουν «κακό μάτι» ή βασκανία και θεωρούν ότι μπορεί να προκαλέσει κάθε είδους καταστροφές ακόμα και θάνατο. Στον πλατωνικό διάλογο «Φαίδων» είναι ο ίδιος ο Σωκράτης που λέει στον Κέβητα να μη λέει «μεγάλα λόγια» μη τυχόν και ματιαστούν.: « μη μέγα λέγε, μη τις ημών βασκανία περιτρέψει τον λόγον τον μέλλοντα».

Ο Πλούταρχος, επίσης, αναφέρει στα «Συμποσιακά» το φόβο που είχαν οι μανάδες μη βασκαθούν τα παιδιά τους αλλά περιγράφει επίσης και στην αυτοβασακανία αναφερόμενος στο πάθημα του Ευτελίδη: «ωραίοι ήταν άλλοτε οι βόστρυχοι του Ευτελίδη. Αλλά ο ολέθριος άνθρωπος είδε κι εβάσκανε τον εαυτό του στον ποταμό κι αμέσως έπαθε κακή αρρώστια».

Όλα φαίνεται πως ξεκινούν από την ικανότητα του σώματός μας να λειτουργεί σαν κεραία. Συλλαμβάνει συχνότητες που υπάρχουν γύρω και είτε συντονίζεται αρμονικά με εκείνες του περιβάλλοντος και των άλλων ανθρώπων είτε αποσυντονίζεται εξ αιτίας της διαφοράς πεδίου.

Άλλωστε και το ίδιο το σώμα μας ακτινοβολεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που μεταβάλλεται από τους διάφορους παράγοντες, όπως η κατάσταση της υγείας μας, η διατροφή μας, η ψυχική μας διάθεση, η ποιότητα των σκέψεών μας, αλλά κι όσα συμβαίνουν γύρω μας όπως οι ηλιακές καταιγίδες , αλλά και οι άλλοι άνθρωποι.

Στην ουσία είμαστε σαν πομποδέκτης που ανταλλάσσει ενέργεια αλλά μπορεί και να δεχτεί παρεμβολές, που μπορούν να παρομοιαστούν με τα παράσιτα στο σήμα ενός ραδιοφωνικού σταθμού.

Όταν λοιπόν λέμε πως κάποιος μας μάτιασε αναφερόμαστε σε μια ηλεκτρομαγνητική παρεμβολή που δεν είναι συμβατή με τη δική μας και δημιουργεί ένα είδος βραχυκυκλώματος.

Από την αρχαιότητα είχαν ήδη γίνει απόπειρες να δοθεί μια φυσική εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο και ο Πυθαγόρας, ο Λουκρήτιος και Ζήνων ήταν ανάμεσα σ' εκείνους που υποστήριξαν , πως υπάρχει κάτι που εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.

Ο Πλούταρχος διατείνεται μάλιστα ότι από τα μάτια των βασκανιστών εκπέμπονται είδωλα και ένα είδος πνευματικών ρευμάτων. Οι αλχημιστές αρκετούς αιώνες αργότερα διατύπωσαν την άποψη πως οι άνθρωποι διαθέτουν αυτά τα παράξενα «πνευματικά ρευστά» που ανταλλάσσονται μέσα από το βλέμμα.

Σήμερα η επιστήμονες τους δίνουν μια νέα ονομασία: είναι, λένε, ηλεκτρομαγνητικά κύματα μιας συγκεκριμένης συχνότητας που κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν να προκαλέσουν έντονα φαινόμενα.

Κανείς δεν αμφισβητεί σήμερα πως υπάρχουν ορισμένες συχνότητες ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που μπορούν να επιφέρουν δραστικές οργανικές μεταβολές και να επιφέρουν ακόμα και θάνατο. Ωστόσο, αν και υπάρχουν οι σχετικές ενδείξεις ακόμα δεν έχει γίνει κατορθωτό να αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία τι ακριβώς είναι αυτό που εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.

Τα παράξενα ψυχόνια

Μερικοί επιστήμονες όπως ο Βρετανός ο Σερ Σίριλ Μπερτ, μίλησε για τα «ψυχόνια» και κάποιοι άλλοι για τα «νοόνια» που παράγονται στο νου των ανθρώπων και εκπέμπονται στο περιβάλλον.

«Ο ηλεκτρισμός που παράγεται στον εγκέφαλό μας τη στιγμή που εμφανίζεται μια σκέψη, μια επιθυμία ή μια παρόρμηση μπορεί να επιδράσει εξ αποστάσεως στο περιβάλλον» υποστηρίζει ο Δρ Γκρέι Βάλτερ.

Πραγματοποιώντας μια σειρά από πρωτοποριακά πειράματα συνέδεσε μια ομάδα εθελοντών με ηλεκτρόδια που κατέγραφαν τους ηλεκτρικούς παλμούς του εγκεφάλου τους και τους μετέφεραν σε έναν ενισχυτή συνδεδεμένο με έναν λαμπτήρα.

Ένα δευτερόλεπτο πριν οι συμμετέχοντες στο πείραμα να πατήσουν το κουμπί που θα άναβε το λαμπτήρα ένας ηλεκτρικός παλμός μεγέθους είκοσι περίπου μικροβόλτ διαπερνούσε τον εγκεφαλικό φλοιό τους και μεταφερόμενος μέσω του ενισχυτή στο λαμπτήρα τον άναβε.

Η πρόθεσή τους είχε δηλαδή μια δική της φόρτιση και μεταδιδόταν ανάβοντας τον λαμπτήρα ένα κλάσμα δευτερολέπτου πριν να πατήσουν το κουμπί. Αυτού του τύπου τα ευρήματα ενισχύουν τις θέσεις εκείνων που ισχυρίζονται πως οι σκέψεις που είναι γεμάτες φθόνο και αρνητικά συναισθήματα έχουν μια ειδική ενεργειακή φόρτιση , η οποία μπορεί να διαταράξει το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του ατόμου για το οποίο προορίζονται.

Αλίμονο όμως αν πέφταμε θύματα αυτής της κατάστασης κάθε φορά που κάποιος σκέφτεται αρνητικά για μας. Ευτυχώς είμαστε προστατευμένοι αφού και σε εμάς, όπως συμβαίνει με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ,η παρεμβολή εκδηλώνεται μόνο όταν «το σήμα μας είναι αδύνατο», όταν δηλαδή η διάθεσή μας είναι πεσμένη, αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας, έχουμε κουραστεί πολύ ή είμαστε πολύ ανοιχτοί.

Σ' αυτό το άνοιγμα μάλιστα οφείλεται το μάτιασμα που προέρχεται από άτομα με καλή διάθεση και ειλικρινή θαυμασμό και αγάπη. Η αίσθηση ασφάλειας που νιώθουμε κοντά τους και η διάθεσή μας να πάρουμε τη θετική ενέργεια που μας στέλνουν μας κάνουν πρόθυμους να ανοιχτούμε ενεργειακά. Δεν υψώνουμε γύρω μας τις υποσυνείδητες ασπίδες άμυνας.

Έτσι μπορεί να εισχωρήσει μαζί με το θαυμασμό και την αγάπη και η ενεργειακά ασύμβατη ροή ενέργειας που μπορεί να προέρχεται από το ευρύτερο περιβάλλον. Πονοκέφαλος, ζάλη, κρύος ιδρώτας, λιποθυμικές τάσεις και μια γενική δυσφορία είναι τα ξαφνικά συμπτώματα που νιώθουμε όταν κάποιος μας ματιάσει. Το ίδιο συμβαίνει όμως όταν διαταραχθεί η ισορροπία καλίου νατρίου στα κύτταρά μας που μοιάζουν με μικροσκοπικές ηλεκτρικές μπαταρίες.

Το Μυστικό του Ξεματιάσματος

Οι παρθένες, λέγεται, έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη στο βλέμμα τους για να προσελκύουν την αγάπη των ανδρών» αναφέρει σε ένα γραπτό του ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Πλίνιος σημειώνει επίσης ότι οι ύαινες ,οι λύκοι και οι κατσίκες έχουν επίσης οξύ βλέμμα.

Φαίνεται επίσης πως το βλέμμα μας εκπέμπει κάτι που έχει διαβαθμίσεις θερμότητας. Υπάρχουν για παράδειγμα οι καυτές ματιές αλλά και το παγερό βλέμμα. Φυσικά υπάρχει και το μάτι- λεπίδα ή το βλέμμα –καρφί.

Η ποιότητα του βλέμματος εξαρτάται όπως φαίνεται από τα συναισθήματά μας αλλά φαίνεται πως μερικοί άνθρωποι έχουν εντονότερο βλέμμα από άλλους. Πιο διεισδυτική ματιά. Όσο για το μυστικό του ξεματιάσματος φαίνεται πως πάλι κάτι εκπέμπεται αλλά της αντίθετης υφής από αυτό που προκάλεσε το μάτιασμα.

Εκείνος που αναλαμβάνει το καθήκον του θεραπευτού συγκεντρώνει το νου και το βλέμμα του στον ματιασμένο εξουδετερώνοντας την διαταραχή. Ο κληρικός που διαβάζει την ειδική ευχή «περί βασκανίας» ή αυτός που ξεματιάζει μετατρέπεται σε συλλέκτη της ασύμβατης, αρνητικής ενέργειας την οποία στη συνέχεια μετουσιώνει σε θετική. Με τους όρους της ηλεκτρισμού θα λέγαμε πως λειτουργεί σαν μετασχηματιστής ή σαν καλώδιο γείωσης.

Παρόμοιο ρόλο παίζουν και τα φυλαχτά, οι γαλάζιες χάντρες και τα ματόχαντρα. Δεν έχουν κάποια δύναμη από μόνα τους , την παίρνουν από την πίστη μας στην αποτελεσματικότητά τους.

Τα γαλάζια ματόχαντρα λ.χ. είναι απομιμήσεις της ίριδας. Με το σχήμα τους θυμίζουν το βάσκανο μάτι και είναι θαλασσί γιατί σύμφωνα με τις λαϊκές παραδόσεις οι γαλανομάτηδες ματιάζουν πιο εύκολα.

Τα φυλακτά αυτά αποκτούν τη δύναμή τους από το αξίωμα της μη αυτοκαταστροφής των δυνάμεων και της ομοιοπαθητικής μαγείας. Με λίγα λόγια μια καταστροφική δύναμη ή επιρροή δεν δρα ποτέ εναντίον αυτής της ίδιας. Έτσι όποιος φορά γαλάζιο ματόχαντρο διαφεύγει.

Όλα αυτά στην ουσία ενεργοποιούνται από την πίστη μας. Προβάλλοντας τη δύναμη του νου και του ψυχισμού μας σε ένα «ματάκι» το μετατρέπουμε σε ένα τάλισμαν δύναμης.

Ασπίδες Προστασίας

Όμως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να προστατευτούμε και να ενισχύσουμε το δικό μας σήμα. Η προσευχή , ο διαλογισμός, οι θετικές σκέψεις ανεβάζουν την ενέργειά μας.

Το ίδιο και η ασπίδα λευκού φωτός, ένα από τα αποτελεσματικότερα και γνωστότερα μέσα αυτοπροστασίας: κλείνοντας τα μάτια και παίρνοντας τρεις βαθιές και αργές εισπνοές οραματίζεστε τον εαυτό σας τυλιγμένο μέσα σε ένα κουκούλι αδιαπέραστου λευκού φωτός. 
Φανταστείτε το τόσο έντονα λαμπερό σαν να κοιτάτε τον ήλιο κατάματα. Οραματιστείτε ότι αυτό το φωτεινό κουκούλι θα είναι γύρω σας όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα και επαναλάβετε νοερά τη φράση: «είμαι ασφαλής ότι κι αν συμβαίνει γύρω μου».

Με αυτόν τον τρόπο θα είστε συντονισμένες με μια συχνότητα γαλήνης και ασφάλειας είτε πιστεύετε στη βασκανία είτε όχι. Στο μεταξύ, καθώς όλο και πυκνώνουν οι ειδικές επιστημονικές ανακαλύψεις είναι βέβαιο ότι σύντομα θα πάψουμε να μιλάμε πια για μάτιασμα. Θα χρησιμοποιούμε απλώς το νέο όρο: «ηλεκτρομαγνητική διαταραχή βιοενεργειακού πεδίου». Έτσι θα έχουμε και την επιστημονική συνείδησή μας καθαρή.

(Είδατε , πόσο πιο σοβαρά κι αληθοφανή φαίνονται μερικά πράγματα μόνο με μια αλλαγή ορολογίας;)

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Mick Dodge: Άφησε πίσω του τον σύγχρονο κόσμο και πήγε να ζήσει στα πυκνά δάση! (Video)

1/2014. Πριν από εικοσιπέντε χρόνια, ο Μικ Ντοτζ άφησε πίσω του τον σύγχρονο κόσμο και πήγε να ζήσει στα πυκνά δάση της δυτικής Ουάσινγκτον. Έκτοτε, τρέφεται με ό,τι του προσφέρει το δάσος, κοιμάται ανάμεσα στα δέντρα και τους θάμνους, ενώ έχει πετάξει τα παπούτσια, ζώντας ξυπόλητος.

«Στις πατούσες μας υπάρχουν περίπου 200.000 νευρικές απολήξεις που μας μεταφέρουν έναν όγκο ερεθισμάτων και πληροφοριών για το περιβάλλον μας που τα παπούτσια δεν μας αφήνουν να νιώσουμε», λέει ο ίδιος στο βίντεο που ακολουθεί.

Ο 62χρονος Ντοτζ δεν ζούσε πάντοτε ως νομάδας. Προτού αφεθεί στη φύση, υπηρέτησε έξι χρόνια ως μηχανικός στο Πολεμικό Ναυτικό.

Σήμερα, η περιπετειώδης ζωή του έχει γίνει το θέμα τηλεοπτικής σειράς με τίτλο «Ο μύθος του Μικ Ντοτζ».

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω