Ας δούμε μια τυπική ημέρα ενός εργαζόμενου:
Μόλις μπήκατε στο σπίτι κουρασμένος. Η ημέρα σας ήταν τραγική. Απίστευτος φόρτος εργασίας, πολύ ένταση, τρομερό άγχος και γρήγοροι ρυθμοί. Και σαν να μην έφτανε αυτό το αφεντικό σας δεν ήταν ευχαριστημένο με τίποτε. Λογοφέρατε και με 2 συναδέλφους. Όταν τελειώσατε τη δουλειά μείνατε κολλημένος στην κίνηση για πολύ ώρα, και όταν τελικά, φτάσατε στο σπίτι δεν υπήρχε θέση για να σταθμεύσετε. Κάνατε 45 λεπτά μέχρι να βρείτε πάρκινγκ. Γύρω γύρω όλα τα τετράγωνα της γειτονιάς. Νιώθετε να βράζετε σαν χύτρα ταχύτητας αλλά δεν το βάζετε κάτω. Θα ηρεμήσετε στο σπίτι.
Τελικά μπαίνετε σπίτι, και κάθεστε αναπαυτικά στον καναπέ να χαλαρώσετε. Τότε, την στιγμή που νιώθετε να αποφορτίζεστε και η ένταση να σας εγκαταλείπει, ο γείτονας βάζει στη διαπασών την τηλεόραση. Το νευρικό σας σύστημα γίνεται σμπαράλια. Φουντώνετε, κοκκινίζετε, οι φλέβες στον λαιμό σας κοντεύουν να εκραγούν. Σηκώνεστε και αρχίζετε να ουρλιάζετε και να σπάτε ότι βρίσκεται μπροστά σας. Ύστερα από 3 λεπτά έκρηξης οργής νιώθετε σαν να σας έχει πατήσει οδοστρωτήρας. Είχατε μια έκρηξη θυμού και δεν καταφέρατε να το διαχειριστείτε...
Ο θυμός είναι μέχρι κάποιο σημείο, ένα φυσιολογικό συναίσθημα και συχνά υγιές. Όταν όμως ξεφεύγει τότε γίνεται καταστροφικό. Οι αγχογόνοι παράγοντες αυξάνουν την επιθετικότητα και τον θυμό του ανθρώπου. Όμως για κάποιους ο θυμός είναι το κυρίαρχο συναίσθημα στη ζωή τους, δεν μπορούν να το ελέγξουν και αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις στις σχέσεις τους με τους άλλους (σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο). Ο θυμός έχει να κάνει με την έκρηξη αδρεναλίνης μέσα στον οργανισμό μας. Και όταν κάποιος είναι έτοιμος να εκραγεί από θυμό παρουσιάζει, σωματικά, τα εξής χαρακτηριστικά: Αυξάνονται οι παλμοί της καρδιάς του, η πίεση του χτυπάει κόκκινο, η αναπνοή γίνεται γρήγορη και κοφτή, διαστέλλονται οι κόρες των ματιών του και η θερμοκρασία του σώματος του, αγγίζει τα επίπεδα του... πυρετού.
Πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της έκρηξης, το άτομο νιώθει συναισθήματα αδικίας (“είναι άδικο να με επιπλήττουν συνέχεια”. “είναι άδικο να μην βρίσκω πάρκινγκ ύστερα από 12 ώρες δουλειάς”, “είναι άδικο να δουλεύω σαν το σκυλί και με τίποτε να μην είναι ευχαριστημένος”, “είναι άδικο εγώ να δουλεύω για να μην πεινάσουμε και εσύ να πηγαίνεις κομμωτήριο κάθε 2 ημέρες”) και ότι του καταπατούν βασικά δικαιώματα (“δεν έχεις το δικαίωμα να μου μιλάς έτσι”, “δεν έχεις το δικαίωμα να μου συμπεριφέρεσαι έτσι” κ.α)
Ο θυμός είναι λοιπόν φουντώνει και δεν βρίσκει διέξοδο, μέχρι που κάτι θα συμβεί και η βαλβίδα ασφαλείας θα σπάσει και το άτομο θα εκραγεί. Πολλές φορές δι' ασήμαντον αφορμήν. Και η εκδήλωση του θυμού γίνεται πάντα με βία. Η διαχείριση του θυμού αποσκοπεί στη μείωση τόσο των συναισθημάτων θυμού όσο και της φυσιολογικής διέγερσης που αυτά προκαλούν. Οι άνθρωποι δεν είναι πάντα σε θέση να αλλάξουν ή να ξεφύγουν από τα πράγματα ή τα πρόσωπα που τους κάνουν να θυμώνουν. Αυτό όμως που μπορούν να κάνουν είναι να ελέγξουν τις αντιδράσεις τους απέναντι σε αυτά που τους προκαλούν θυμό.
Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μια πληθώρα συνειδητών αλλά και ασυνείδητων διεργασιών για να διαχειριστούν τα συναισθήματα θυμού τους. Οι τρεις κύριοι τρόποι διαχείρισης του θυμού είναι οι εξής: έκφραση, απώθηση, και χαλάρωση. Όπως τονίζουν οι ψυχολόγοι: ‘‘όταν καμιά από αυτές τις τεχνικές δεν αποδίδει, τότε σίγουρα κάποιος ή κάτι βρίσκεται σε κίνδυνο”
Η έκφραση του θυμού μας δεν πρέπει να γίνεται με επιθετικό τρόπο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Εάν εκφράσουμε με λόγια τα νεύρα μας και το παραδεχτούμε, θα λειτουργήσει σαν δικλείδα ασφαλείας. Εάν εκλογικεύσουμε τι μας προκάλεσε το θυμό θα λειτουργήσει το ίδιο. Εάν τονίσουμε στον ίδιο μας τον εαυτό ότι δεν μας θυμώνουν οι άλλοι αλλά εμείς οι ίδιοι τους αφήνουμε να το πετύχουν, θα νιώσουμε καλύτερα και πιο προστατευμένοι. Πρέπει να εκφράζουμε τον θυμό γιατί μπορεί να στραφεί εσωτερικά προς τον εαυτό μας και να οδηγήσει σε υπέρταση, υψηλή αρτηριακή πίεση ή κατάθλιψη.
Η απώθηση του θυμού γίνεται με θετικές σκέψεις την ώρα που βράζουμε (τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε). Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τι μας έσπασε τα νεύρα και ας σκεφτούμε κάτι θετικό. Θα βοηθήσει να βρούμε αρχικά τι είναι αυτό που προκαλεί το θυμό μας και έπειτα να αναπτύξουμε στρατηγικές, ώστε να κρατήσουμε το θυμό μας σε επίπεδο τέτοιο που να μη μας οδηγήσει σε ακραίες αντιδράσεις.
Η χαλάρωση του θυμού, επιτυγχάνεται με διάφορες τεχνικές. Η πιο σίγουρη και απλή είναι αυτή της αναπνοής. Και μην νομίζετε ότι είναι απλό και εύκολο, γιατί όταν βρισκόμαστε εν μέσω θυμού, το σώμα μας σφίγγεται και ξεχνάμε να αναπνεύσουμε. Μια βαθιά αργή αναπνοή θα μας επιτρέψει να σκεφτούμε καθαρά, και θα χαλαρώσει τους μύες μας. Όλα αυτά βοηθούν στο να βεβαιωθούμε ότι δεν θα κάνουμε κάτι για το οποίο θα μετανιώσουμε αργότερα. Τα ξεσπάσματα οργής μπορεί να είναι πολύ καταστροφικά, και μολονότι οι ασκήσεις αναπνοής δεν θα διώξουν το θυμό μας, θα μας δώσουν χρόνο να τον ελέγξουμε. Λίγο πριν το ξέσπασμα πρέπει να σκεφτούμε λογικά και να απομακρυνθούμε για να ηρεμήσουμε.
Εάν το κείμενο σας κούρασε, ή ενδεχομένως σας θύμωσε, σας παραθέτουμε το mail, ενός άνδρα από τις ΗΠΑ, που έχει κάνει θραύση στο διαδίκτυο. Διαβάστε με χιούμορ, τι τον θύμωσε και πως το αντιμετώπισε, και θα χαλαρώσετε:
“Για όλους εσάς που ενίοτε βιώνετε μια άσχημη μέρα ,και απλά θέλετε να τα χώσετε σε κάποιον, μην το κάνετε σε κάποιον γνωστό σας, αλλά σε κάποιον άγνωστο.
Καθόμουν στο γραφείο μου μια μέρα, όταν ξαφνικά θυμήθηκα ότι είχα ξεχάσει να κάνω ένα τηλεφώνημα. Βρήκα το νούμερο του τηλεφώνου και το κάλεσα. Ένας άντρας από την άλλη άκρη της γραμμής απάντησε λέγοντας “Εμπρός?”.
Πολύ ευγενικά του είπα ότι είμαι ο Fred Hannifin, και ότι ήθελα να μιλήσω με την Robin Carter?” Ξαφνικά κατάλαβα ότι μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να είναι τόσο αγενής.
Τελικά βρήκα το σωστό νούμερο της Robin’, και της τηλεφώνησα. (Είχα κάνει λάθος στα δύο τελευταία ψηφία)
Αφού τα είπαμε, έκλεισα το τηλέφωνο και αποφάσισα να ξανακαλέσω το λάθος νούμερο.
Όταν ο ίδιος τύπος απάντησε, του φώναξα ” είσαι πολύ βλάκας” και έκλεισα το τηλέφωνο με δύναμη. Σημείωσα το νούμερο στην ατζέντα μου καταχωρώντας τον με το όνομα “βλάκας” και την έβαλα στο συρτάρι μου.
Κάθε δύο εβδομάδες περίπου όταν μου έρχονταν οι λογαριασμοί ή είχα πραγματικά μια άσχημη μέρα συνήθιζα τον παίρνω τηλέφωνο και να του φωνάζω “είσαι πολύ βλάκας”.
Κάθε φορά που το έκανα μου έφτιαχνε τη διάθεση.
Όταν κάποτε έκανε την εμφάνιση της η υπηρεσία αναγνώρισης κλήσεων, σκέφτηκα ότι έπρεπε να σταματήσω τα “θεραπευτικά” τηλεφωνήματα στον “βλάκα”. Έτσι τον πήρα ξανά τηλέφωνο και του είπα :”Γεια, είμαι ο John Smith από την τηλεφωνική εταιρεία και θα ήθελα να σας ρωτήσω αν γνωρίζετε σχετικά για την νέα υπηρεσία αναγνώρισης κλήσεων”. Εκείνος μου φώναξε “ΟΧΙ!” και μου έκλεισε το τηλέφωνο στα μούτρα. Τον ξανακάλεσα αμέσως και του απάντησα “πως να το ξέρεις αφού είσαι βλάκας”.
Μια μέρα, καθώς πήγαινα στο μαγαζί και ετοιμαζόμουν να παρκάρω το αυτοκίνητο μου στο parking, ένας τύπος με μια μαύρη BMW μου έκλεισε το δρόμο και μου πήρε τη θέση, που τόσο υπομονετικά περίμενα, για να παρκάρω το αυτοκίνητο μου. Κορνάρισα και του φώναξα ότι αυτή η θέση ήταν δική μου, καθώς ήμουν εκεί πολύ πριν από αυτόν. Ο κόπανος, επιδεικτικά με αγνόησε, αλλά για καλή μου τύχη πρόσεξα, ότι στο πίσω τζάμι του αυτοκινήτου, υπήρχε ένα “ΠΩΛΕΙΤΑΙ”. Χωρίς δεύτερη σκέψη πήρα το στυλό και σημείωσα το τηλέφωνο του.
Δύο μέρες αργότερα, και αφού είχα καλέσει τον “πρώτο βλάκα” (τώρα, είχα βάλει το τηλέφωνο του στην αυτόματη κλήση), μου ήρθε η ιδέα να καλέσω και τον τύπο με τη BMW.
Τηλεφώνησα και μία φωνή απάντησε ” Έμπρός?”. “Είστε αυτός που πουλάει μια μαύρη BMW” του λέω. “Ναι, ακριβώς”, μου απαντάει. “Μήπως μπορείτε να μου δώσετε την διεύθυνση σας για να έρθω να δω το αυτοκίνητο από κοντά”, τον ρωτάω. “Βεβαίως,μένω στη οδό 1802 West 34th Street. Είναι ένα κίτρινο σπίτι, και ακριβώς απ’ έξω είναι παρκαρισμένο το αυτοκίνητο “.
“Και πώς λέγεστε?” τον ρώτησα.
“Το όνομα μου είναι Don Hansen,” απάντησε.
“Ποια είναι η πιο κατάλληλη ώρα για να περάσω από εκεί, Don?”
“Φτάνω στο σπίτι γύρω στις 5 το απόγευμα.”, μου απαντάει.
“Άκου, Don, μπορώ να σου πω κάτι ?”
” Ναι?”
“Don, είσαι βλάκας!”. Το έκλεισα και αποφάσισα να βάλω και το δικό του τηλέφωνο στη αυτόματη κλήση.
Τώρα, όποτε αντιμετώπιζα κάποιο πρόβλημα, είχα 2 βλάκες να καλώ.
Ωστόσο, μετά από κάποιους μήνες αλλεπάλληλων τηλεφωνημάτων και στους 2 βλάκες, συνειδητοποίησα, ότι δεν μου έδινε την ίδια χαρά όπως παλιά.
Μια μέρα τηλεφώνησα στον βλάκα Νο1.
“Γεια”
“Είσαι βλάκας!” (αλλά δεν το έκλεισα αυτή τη φορά)
“Είσαι ακόμα στη γραμμή?” με ρώτησε.
“Φυσικά”, απάντησα.
“Σταμάτα να μου τηλεφωνείς,” μου φώναξε ουρλιάζοντας.
“Ανάγκασε με”, του απάντησα.
“Ποιος είσαι, ρε?”, με ρώτησε.
“Λέγομαι Don Hansen.”
“Αλήθεια? Καιι που μένεις αν επιτρέπεται?”
“Μένω στην οδό 1802 West 34th Street, βλάκα. Είναι ένα κίτρινο σπίτι και ακριβώς μπροστά είναι παρκαρισμένη μια μαύρη BMW”.
Τότε μου λέει, “Έρχομαι από εκεί τώρα!! Don και καλά θα κάνεις να αρχίσεις να προσεύχεσαι.”
Του λέω, “Ναι, τώρα φοβήθηκα, βλάκα!”
Έπειτα, πήρα τηλέφωνο τον βλάκα Νο2.”
Έμπρός?” απάντησε.
“Γεια σου βλάκα” του λέω.
Τότε εκείνος φώναξε, ” Αν μάθω ποιος είσαι…”
“Τι θα κάνεις?” του απάντησα.
“Θα σου κόψω το κώλο”, μου ξεκαθάρισε.
Τότε απάντησα, “Λοιπόν βλάκα, να η ευκαιρία που έψαχνες. Έρχομαι τώρα σπίτι σου!”
Έκλεισα το τηλέφωνο και πήρα αμέσως την Αστυνομία, λέγοντας ότι ετοιμαζόμουν να σκοτώσω το gay εραστή μου, ο οποίος μένει στη 1802 West 34th Street.
Στη συνέχεια, πήρα τηλέφωνο το Channel 13 και τους ανέφερα για ένα πόλεμο συμμοριών, που γινόταν εκείνη τη στιγμή στη West 34th.
Μπήκα γρήγορα στο αυτοκίνητο μου και κατευθύνθηκα στη West 34th. .Όταν έφτασα εκεί είδα 2 βλάκες να πλακώνουν αλύπητα ο ένας τον άλλο , μπροστά σε 6 περιπολικά, 1 ελικόπτερο της Αστυνομίας και το πλήρωμα του Channel 13.
Τώρα πραγματικά αισθανόμουν καλύτερα."
Το είδαμε εδώ
Πάντα ονειρευόμουν να ταξιδέψω με τον Υπερσιβηρικό. Είναι ένας σιδηροδρομικός άξονας που ενώνει την Μόσχα με το Βλαδιβοστόκ στον Ειρηνικό ωκεανό.Είναι 9.440 χλμ,και διανύει 8 χρονικές ζώνες, 87πολεις, 396 σταθμούς και διαρκεί 7 ημέρες.
