Παιδιά υψηλών προδιαγραφών, χαμένα στο internet

Οι παιδικές φωνούλες δεν ηχούν πλέον σε γειτονιές, δεν ακούγονται πια καθόλου γιατί τα παιδιά δεν παίζουν, μόνο τσατάρουν και χάνονται στον κόσμο του διαδικτύου.

Η ανασφάλεια και ο φόβος των γονέων, αποτρέπει τα παιδιά να ¨εκτεθούν¨ στους πιθανούς ¨κινδύνους¨ της γειτονιάς, οδηγώντας τα, στα μονοπάτια ενός χαώδους πλασματικού κόσμου.

Η κοινωνία μας αποτελείται από πολλαπλές προσωπικότητες, με απρόσμενες συμπεριφορές,επιτήδειους ¨εκμεταλλευτές¨ ανηλίκων και ενηλίκων, που εξαπατούν με την εμφάνιση τους ακόμα και τους πιο έμπειρους φυσιογνωμιστές.

 Το διαδίκτυο δεν απέχει καθόλου από την εικόνα της πραγματικής κοινωνίας, μόνο που μέσω του εικονικού στοιχείου, οι υπηρέτες των κακόβουλων προθέσεων, μπορούν να αποκρύψουν τα στοιχεία τους, να προσποιηθούν κάποιον άλλον και να παρασύρουν τα παιδιά και τους μεγάλους, σε παγίδες που απειλούν την ζωή τους.

Δεν θα εξαγνίσουμε το κακό, αποδίδοντας ευθύνες στο ίντερνετ, διότι μέσω του διαδικτύου η ζωή όλων μας έχει διευκολυνθεί. Η άμεση επικοινωνία με πρόσωπα που βρίσκονται σε μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις και η απίστευτη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη που διαθέτει, μας προσφέρει ανέξοδες, χρήσιμες πληροφορίες μέσα σε ελάχιστα λεπτά. 

Η ενημέρωση των γεγονότων αλλά και η ψυχαγωγία μας, το καθιστά δε, το πιο άμεσο μέσο. Εμπλουτίζει τις γνώσεις μας, δημιουργεί σχέσεις επαγγελματικές, φιλικές, ερωτικές και αναπτύσσει τις ικανότητες μας μέσα από έξυπνες και δημιουργικές εφαρμογές.

Δεν το εξιδανικεύουμε, όμως, γιατί η Δίωξη του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, αποδεικνύει ότι μέσω του ίντερνετ διαπράττονται, πλέον, τα μεγαλύτερα οργανωμένα εγκλήματα, ανά τον κόσμο.

Αυτό είναι αρκετό για να προβληματίσει τους γονείς που επαναπαύονται όταν τα παιδιά τους κλείνονται με τις ώρες στα δωμάτιά τους, μπροστά από έναν υπολογιστή. Το γεγονός ότι βρίσκονται σπίτι, δεν σημαίνει ότι τα παιδιά δεν κινδυνεύουν…

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του καθηγητή Πανεπιστημίου Πατρών, του τμήματος Ηλεκτρορνικών Υπολογιστών, Τσακαλίδη Αθανάσιου: ¨Αν δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να βρίσκεσαι στο ίντερνετ (π.χ. να κάνεις έρευνα για κάτι που σε ενδιαφέρει, να ενημερώνεσαι για κάποια γεγονότα, να λαμβάνεις πληροφορίες), τότε το ¨σερφάρισμα¨ δεν πρέπει να διαρκεί περισσότερο από μισή ώρα με 40 λεπτά, ιδίως όταν πρόκειται για παιδιά.¨

Η έρευνά μου δεν θα μπορούσε να μη συμπεριλάβει και δηλώσεις παιδιών, τα οποία χώρισα σε δύο ηλικιακές κατηγορίες.

Συγκεκριμένα παιδιά από 6 έως 10 ετών, μου δήλωσαν: ¨Για εμάς το ίντερνετ είναι παιχνίδι. Μας αρέσει να ψάχνουμε στο youtube για διάφορα βίντεο και έχουμε τη δυνατότητα να ακούσουμε τους καλλιτέχνες που αγαπάμε.¨

Κάποια από αυτά έχουν δημιουργήσει ήδη με ψευδή στοιχεία, το προσωπικό τους προφίλ σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ το αντίστοιχο facebook για παιδιά, λέγεται stardoll. 

Ένας νέος πλασματικός κόσμος ξεδιπλώνεται μπροστά τους, με εικονικούς χαρακτήρες, όπου με τη μορφή αρσενικής ή θηλυκής κούκλας, αποκτά την προσωπικότητα, το επαγγελματικό και το οικογενειακό προφίλ, που ορίζει ο κάτοχος της κούκλας.

Ένα όμορφο παιχνίδι που πολύ εύκολα, αν δεν υπάρξει ένα διακριτικός έλεγχος από τον κηδεμόνα του παιδιού, ενδέχεται να δημιουργήσει σύγχυση στην προσωπικότητα του παιδιού. Φυσικά, ποτέ δεν ξέρεις αν το άτομο που συνομιλεί το παιδί σας στο τσατ, είναι ανήλικο ή όχι…

Το επόμενο ηλιακό γκρουπ, αφορά μια ευαίσθητη περίοδο, ένα μεταβατικό στάδιο των παιδιών, την ήδη ¨βεβαρυμμένη¨ εφηβεία τους.

Θησαυρός πολύτιμων πληροφοριών με παραπάνω από ένα προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τη δυνατότητα να τσατάρουν με χιλιάδες γνωστούς και άγνωστους.

Χαρακτηριστική δήλωση τους: ¨Από τότε που άρχισα να έχω προσωπικό λογαριασμό στοfacebook, έγινα πολύ δημοφιλής, ιδίως στο σχολείο μου.¨

Η επόμενη δήλωση, όμως, ίσως σας αφυπνίσει: ¨Από τότε που ανακάλυψα το facebook, ξέχασα να ζω¨.

Η ενασχόληση του παιδιού με το ίντερνετ δεν αντικαθιστά το παιχνίδι όσο κι’ αν εκείνο βρίσκει την παραμονή του στον κυβερνοχώρο, ψυχαγωγική. 

Το παιχνίδι, ατομικό ή ομαδικό, διαχωρίζεται από την ώρα που διαθέτει ένας ανήλικος, όταν σερφάρει, κάνει τσατ και ¨χάνεται¨ στο διαδίκτυο.

Οι παιδοψυχολόγοι είναι απόλυτοι ως προς την ανάπτυξη του παιδιού, σύμφωνα με το χρόνο που διαθέτει για να παίζει. Σύμφωνα με την Ελληνική Παιδιατρική Εταιρία: ¨Το παιχνίδι αποτελεί τη ¨φυσική¨ γλώσσα των παιδιών, το πιο ισχυρό μέσο έκφρασής τους και αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητάς τους. 

Μέσω του παιχνιδιού, το παιδί εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, μαθαίνει, πειραματίζεται, ευχαριστιέται, απογοητεύεται και ανακαλύπτει σιγά-σιγά τον εαυτό του και τον κόσμο που το περιβάλλει.

 Το παιχνίδι πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό καθώς το ίδιο το παιδί το θεωρεί πολύ σημαντικό, κάτι που φαίνεται και από το πόσο πολύ απορροφάται από αυτό που κάνει.¨

Η καθημερινότητα των παιδιών είναι γεμάτη ευθύνες, από πολύ μικρά αναλαμβάνουν υποχρεώσεις, στην αρχή ως μαθητές και παράλληλα σύμφωνα με τις εξωσχολικές τους δραστηριότητες, προσπαθούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των γονέων τους.

Άριστοι μαθητές, άριστοι γλωσσομαθείς, άριστοι αθλητές, άριστοι χαρακτήρες, άριστοι καλλιτέχνες και ό,τι άλλο καθιστά το σύγχρονο βιονικό παιδί, πρωταθλητή μιας απαιτητικής κοινωνίας. Παιδιά υψηλών προδιαγραφών!

Τελικά, είναι πολύ δύσκολο να είσαι παιδί!

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω

Η Εξίσωση Drake

Drake: Η εξίσωση που έφερε επανάσταση.

Άραγε υπάρχουν εξωγήινοι πολιτισμοί ; Και ακόμη αν υπάρχουν, πόσοι είναι, μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους; Βαδίζουμε στα τυφλά για την αναζήτησή τους; Έχουν την κατάλληλη τεχνολογία ουτοσώστε να έρθουμε σε επαφή μαζί μας;

Ερωτήματα που έχουν απασχολήσει αστρονόμους, φυσικούς και απλούς ανθρώπους εδώ και πολλά χρόνια.

Την δική του ερμηνία και εξήγηση δίνει το 1961 o Frank Drake με την περίφημη πλέονεξίσωση Drake . Πριν όμως συνεχίσουμε στην ανάλυση της εξίσωσης αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα πράγματα γύρω από αυτήν.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί πως αποτελεί μια από τις πρώτες αξιόλογες προσπάθειες δημιουργίας μαθηματικού μοντέλου προσέγγισης του ενδεχομένου ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών. Ακόμη και το διάσημο πρόγραμμα Seti που μελετά την ύπαρξη εξωγήινων πολιτισμών με υποδομές σε όλο τον κόσμο, έχει ως θεμέλιο λίθο την εξίσωση Drake.

Παρόλα αυτά πρέπει να τονιστεί πως η εξίσωση , δεν προβλέπει ούτε καθορίζει τον αριθμό και το ποσοστό, αλλά εκτιμά την πιθανότητα ύπαρξης εξωγήινων πολιτισμών τόσο τεχνολογικά ανεπτυγμένων ώστε να τους καθιστά ικανούς να επικοινωνήσουν με εμάς.

Συγκεκριμένα:

N = R* " fp " ne " fl " fi " fc "L

N = Ο αριθμός εξωγήινων πολιτισμών στον " Milky Way Galaxy " του οποίου οι ηλεκτρομαγνητικές εκπομπες είναι ανιχνεύσιμες.

R* =Το ποσοστό σχηματισμού αστεριών κατάλληλων για την ανάπτυξη ευφυούς ζωής.

fp = Το ποσοστό των αστεριών με πλανητικό σύστημα.

ne = Ο αριθμός πλανητών, ανά ηλιακό σύστημα, με περιβάλλον κατάλληλο για ανάπτυηξη ζωής.

fl = Το ποσοστό των κατάλληλων πλανητών στους οποίους όντως η ζωή εμφανίζεται.

fi = Το ποσοτό των πλανητών στους οποίους προκύπτει η ευφυής ζωή.

fc = Το ποσοστό των πολιτισμών που αναπτύσσουν μια τεχνολογία ικανή να απελευθερώνει ανιχνεύσιμα σημάδια της ύπαρξής τους στο διάστημα.

L = Το χρονικό διάστημα για το οποίο τέτοιοι πολιτισμοί απελευθερώνουν ανιχνεύσιμα σήματα στο διάστημα.

Κάποιους από τους παραπάνω όρους μπορούμε να τους ποσοτικοποιήσουμε με αρκετή ακρίβεια, για παράδειγμα το fp εκτιμάται μεγαλύτερο από 0,5. Επιπλέον, η αποστολή Κέπλερ της NASA θα μας δώσει μια εκτίμηση για το ne. Οι μεγάλοι άγνωστοι όμως είναι τα fl και fi. Προς το παρόν υπάρχει μεγάλη σύγχυση για την πιθανότητα εμφάνισης ζωής σε έναν πλανήτη.

Όταν πρωτοξεκίνησε το SETI η επικρατούσα άποψη ήταν ότι η εμφάνιση ζωής στη Γη ήταν ένα τυχαίο και ενδεχομένως μοναδικό γεγονός, σχεδόν αδύνατο να ξανασυμβεί. Σήμερα, υπάρχει μια μετατόπιση με αρκετούς αστροβιολόγους να υποστηρίζουν ότι η ζωή εμφανίζεται εύκολα και μάλιστα σε πλανήτες όμοιους με τη Γη, θα ήταν απίθανο να μην εμφανιστεί. Μάλιστα, ο βραβευμένος με Νόμπελ βιολόγος Christian de Duve υποστηρίζει ότι η εμφάνιση ζωής είναι «κοσμική αναγκαιότητα».

Βέβαια, όσο ελκυστική και εάν είναι η υπόθεση του αναπόφευκτου της εμφάνισης ζωής σε άλλους πλανήτες, δεν μπορεί να αποδειχθεί. Ο μόνος τρόπος για να παρατηρηθεί κάτι τέτοιο είναι στην ίδια τη Γη. Είναι πιθανό η ζωή να έχει εκλείψει από τον πλανήτη και να έχει δημιουργηθεί εκ νέου? Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί διάφοροι μικροοργανισμοί εξαιρετικής αντοχής και σε συνθήκες περιβάλλοντος ιδιαίτερα εχθρικές για την ζωή όπως την ξέρουμε, Αν και οι συγκεκριμένοι ανήκουν στο ίδιο δέντρο εξέλιξης με όλες τις γνωστές μορφές ζωής, είναι δυνατό να εντοπιστούν διαφορετικές μορφές.

Τους τελευταίους μήνες υπάρχει αυξανόμενο ενδιαφέρον για να εντοπιστούν δείγματα στη μορφή μιας δεύτερης, «σκιώδους» βιοσφαίρας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μεταβληθούν οι τεχνικές αναζήτησης, ώστε να εντοπιστεί οργανισμοί με τελείως βιοχημικές ιδιότητες από αυτές που γνωρίζουμε. Εάν αποδειχθεί η ύπαρξη της δεύτερης βιοσφαίρας, σημαίνει ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε από το μηδέν περισσότερες από μία φορές, άρα γιατί όχι και σε κάποιον άλλο πλανήτη.

Ακόμα όμως και αν η εμφάνιση ζωής είναι συνηθισμένη στο σύμπαν που ζούμε, η πιθανότητα εμφάνισης νοήμονος ζωής είναι χαμηλή. Μεταξύ των βιολόγων υπάρχει διαφωνία για τη νοημοσύνη και κατά πόσο αποτελεί μια ασήμαντη «εκτροπή» από την εξέλιξη των ειδών, όπως η προβοσκίδα του ελέφαντα ή εμπίπτει στην κατηγορία εκείνη των γενετικών χαρακτηριστικών όπως φτερά ή μάτια, τα οποία έχουν βασικό βιολογικό ρόλο. Εάν ισχύει η δεύτερη υπόθεση τότε μπορεί να «εμφανίζεται» ξανά και ξανά. Το μόνο σίγουρο είναι πως από τη στιγμή που θα εμφανιστεί ζωή, υπάρχει ενδεχόμενο εμφάνισης και νοημοσύνης.

Σημάδια εξωγήνινης νοημοσύνης

Αν και η λήψη εξωγήινων σημάτων είναι εξαιρετικά απίθανη, αυτό δεν σημαίνει ότι τελειώνει και η αναζήτηση για εξωγήινους πολιτισμούς. Ωστόσο, πρέπει να αλλάξει η μεθοδολογία και να αναζητηθούν τεχνολογικά «ίχνη» των πολιτισμών. Επειδή, όμως δεν γνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες μιας αναπτυγμένης εξωγήινης τεχνολογίας, θα χρειαστεί να δουλέψουμε κυρίως με υποθέσεις.

Στα τελευταία 5000 χρόνια ο άνθρωπος έχει κάνει εμφανέστατο το πέρασμά του από τον πλανήτη, αλλοιώνοντας τη μορφολογία αλλά και τη βιοσφαίρα της Γης. Κατ’, αντιστοιχία μπορούμε να υποθέσουμε ότι ένας πολιτισμός με ηλικία πολλών χιλιάδων ετών μπορεί να έχει κάνει αξιοπρόσεκτες αλλαγές στο αστρονομικό του περιβάλλον (πχ ηλιακό σύστημα).

Το 1960 ο Freeman Dyson δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο περιγράφει πώς ένας εξελιγμένος πολιτισμός θα μπορούσε να περικλείσει το μητρικό του άστρο με κατάλληλο υλικό, ώστε να εκμεταλλευτεί την ακτινοβολία για παραγωγή ενέργειας (Σφαίρες Dyson). Εάν είναι δυνατή η κατασκευή μιας σφαίρας Dyson θα άφηνε χαρακτηριστικότατο αποτύπωμα στο υπέρυθρο μέρος του φάσματος.

Άλλα έργα αστρομηχανικής είναι η διαμόρφωση του μητρικού άστρου μεταβάλλοντας τα χαρακτηριστικά του. Ένα τέτοιο γεγονός θα εμφανιζόταν στις παρατηρήσεις μας ως μια τοπική ανωμαλία. Ακόμα και μεταβολές περιορισμένης φύσεως, όπως πχ στην επιφάνεια ενός πλανήτη θα είναι σύντομα ορατές σε εμάς μέσω της φασματοσκόπησης της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Η αποστολή Kepler μεταξύ άλλων θα δημιουργήσει έναν κατάλογο εξωηλιακών πλανητών με χαρακτηριστικά παρόμοια με της Γης. Ο συγκεκριμένος κατάλογος θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για πιο λεπτομερή έλεγχο.

Επίσης, πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι ένας εξωγήινος πολιτισμός παράγει εντελώς διαφορετικά υποπροϊόντα από εμάς. Για παράδειγμα η παρουσία νετρίνων στην κλίμακα των peta ηλεκτρονιοβόλτ (1015 eV) ή έντονης ακτινοβολίας γ που προκαλούνται από την αλληλεπίδραση ύλης και αντιύλης αποτελούν ενδείξεις. Μάλιστα, όταν η δραστηριότητα είναι εξαιρετικά συγκεντρωμένη μπορούμε να αποκλείσουμε τις φυσικές δειεργασίες.

Ωστόσο, ίσως είναι πιο εύκολο να ανατρέξουμε στο αστρονομικό ισοδύναμο της αυλής μας, δηλαδή στην περιοχή του ηλιακού μας συστήματος. Το 1950 ο Enrico Fermi διατύπωσε την εξής πρόταση, η οποία έμεινε ως Παράδοξο του Fermi:

«Το μέγεθος και η ηλικία του σύμπαντος δείχνουν ότι πρέπει να υπάρχει μεγάλος αριθμός από εξωγήινους πολιτισμούς. Γιατί, λοιπόν δεν έχουμε συναντήσει κανένα ως τώρα?»

Υπάρχουν πολλές απαντήσεις στην πρόταση με πιο προφανή ότι δεν υπάρχουν εξωγήινοι. Για παράδειγμα τα διαστρικά ταξίδια μπορεί να έχουν τόσο κόστος ή κίνδυνο, που κανένας πολιτισμός δεν προτίθεται να αναλάβει. Ακόμα, υπάρχει το ενδεχόμενο της αυτοκαταστροφής πχ πυρηνικός αφανισμός, προτού καν ο πολιτισμός φτάσει στο απαιτούμενο τεχνολογικό επίπεδο. Υπάρχει, όμως ακόμα μία, πιο ενδιαφέρουσα επίλυση για το παράδοξο. Ο Robin Hanson (Καθηγητής Οικονομικών, Πανεπιστήμιο George Mason), χρησιμοποίησε ένα οικονομικό μεταναστευτικό μοντέλο, όπου ένας πολιτισμός επεκτείνεται από το μητρικό του πλανήτη και δημιουργεί αποικίες.

Κάποιοι μένουν στις αποικίες, κάποιοι συνεχίζουν με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα διαρκές μεταναστευτικό ρεύμα, το οποίο προωθείται σε ανεξερεύνητες περιοχές. Με βάση το μοντέλο του Hanson, ένα πιθανό σενάριο είναι ότι κάποια στιγμή το μεταναστευτικό ρεύμα πέρασε από την περιοχή μας και συνέχισε αφού άφησε πίσω σημάδια υπό τη μορφή τεχνουργημάτων, βιομηχανικών αποβλήτων ή εξορυκτικών δραστηριοτήτων.

Πότε όμως συνέβη αυτό? Η ηλικία του ηλιακού μας συστήματος είναι πολύ μικρή σε σχέση με την ηλικία του Γαλαξία μας. Πλανήτες, όπως η Γη υπήρχαν ήδη κάποια δισεκατομμύρια χρόνια. Απουσία οποιασδήποτε ένδειξης περί του αντιθέτου, ας υποθέσουμε αρχικά ότι ο ρυθμός εμφάνισης τεχνολογικών πολιτισμών ακολουθεί την ομοιόμορφη κατανομή, σε ένα εύρος δισεκατομμυρίων ετών. Αυτό σημαίνει ότι η αναμενόμενη ημερομηνία άφιξης του μεταναστευτικού ρεύματος στην περιοχή μας δεν μετριέται ούτε σε χιλιάδες ούτε καν σε εκατομμύρια, αλλά σε δισεκατομμύρια έτη.

Δηλαδή, δεν είναι απίθανο να δεχτήκαμε εξωγήινες επισκέψεις πριν 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Εάν αυξήσουμε την κατανομή πιθανοτήτων τότε πέφτουμε σε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Όπως και να έχει πάντως, η πιθανότητα να επισκέφτηκε τη Γη κάποιος εξωγήινος πολιτισμός τα τελευταία χιλιάδες χρόνια είναι εξαιρετικά ασήμαντη.

Εξωγήινα ίχνη

Εάν τελικά οι εξωγήινοι πέρασαν από τη Γη πριν 100.000.000 χρόνια υπάρχει περίπτωση σήμερα να βρούμε ίχνη τους; Οτιδήποτε βρισκόταν πάνω στην επιφάνεια της Γης θα έχει υποστεί ολοκληρωτική καταστροφή από τις καιρικές συνθήκες, τη σεισμική δραστηριότητα, τους παγετώνες κλπ. Επίσης, σημάδια από μεγάλης κλίμακας εξορύξεις, αν δεν έχουν καταστραφεί, θα βρίσκονται βαθιά θαμμένα και θα είναι ανιχνεύσιμα μετά από εξαντλητική έρευνα.

Κάποιο τεχνούργημα θαμμένο στη Γη ή στη Σελήνη, θα μπορούσε να διαφύγει της προσοχής μας ακόμα και εάν, αυτοί θα ήθελαν να βρεθεί από τους μελλοντικούς κατοίκους αυτής της γειτονιάς του Γαλαξία. Ακόμα και τα ραδιοϊσότοπα που προκύπτουν από πυρηνικές εκρήξεις θα εκλαμβάνονταν από εμάς ως γεωλογικές ανωμαλίες.

Οι κομήτες και οι αστεροειδείς αποτελούν μια άριστη πηγή πρώτων υλών και ενδεχομένως να παρουσιάζουν σημάδια της παρουσίας εξωγήινων, όπως πχ ανεξήγητη απουσία συγκεκριμένων ορυκτών. Ακόμα, και στην περίπτωση που κτίρια και άλλες υποδομές επιβιώνουν επάνω στον αστεροειδή, είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν, παρά μόνο μετά από επίπονη και εξαντλητική έρευνα. Ένας αναπτυγμένος τεχνολογικά πολιτισμός μπορεί να είναι σε θέση να εκμεταλλεύεται εξωτικές μορφές ενέργειας, όπως σκοτεινή ύλη ή μαγνητικά μονόπολα.

Αν και δεν έχει βρεθεί κανένα μονόπολο, υπάρχει η θεωρητική πρόβλεψη ότι είχαν δημιουργηθεί κατά τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang). Η αινιγματική απουσία τους εξηγείται από την πληθωριστική θεωρία, σύμφωνα με την οποία κάποια στιγμή το Σύμπαν κατά το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής του αύξησε το μέγεθος του σε τέτοιο βαθμό, ώστε η πυκνότητα των μονοπόλων πλησίασε στο μηδέν. Η θεωρία αυτή δεν έχει αποδειχθεί, επομένως μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα μονόπολα υπάρχουν και μάλιστα σε ικανούς αριθμούς. Αν ισχύει αυτό τότε θα ήταν ιδανικές πηγές ενέργειας.

Ο βόρειος πόλος είναι το αντισωματίδιο του νότιου και το αντίστροφο, επομένως σε μια αλληλεπίδρασή τους θα καταστρέφονταν. Λόγω της προβλεπόμενης μάζας τους (1015 η μάζα του πρωτονίου) η αλληλεξουδετέρωση τους θα συνοδευόταν και με τεράστια έκκληση ενέργειας. Εάν λοιπόν πριν εκατομμύρια χρόνια ένας εξωγήινος πολιτισμός είχε εξαντλήσει όλα τα μαγνητικά μονόπολα της περιοχής μας, τότε είναι απολύτως φυσιολογικό, σήμερα να μην μπορούμε να τα εντοπίσουμε.

Μια ιδέα που ερευνάται από το SETI είναι η αναζήτηση εξωγήινων τεχνουργημάτων στα σημεία ισορροπίας Lagrange, L4 και L5, του συστήματος Ήλιος-Γη. Στην ουσία πρόκειται για περιοχές στις οποίες η συνολική βαρυτική δύναμη είναι μηδέν. επομένως, εάν βρεθεί ένα αντικείμενο σε ένα από τα δύο σημεία μπορεί να διατηρήσει τη θέση του ως προς τη Γη καθώς περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο.

Εξερευνητικά οχήματα άλλων πολιτισμών ή συσκευές παρακολούθησης μπορεί να μείνουν σε αυτά τα σημεία, χωρίς να απαιτούνται διορθωτικές κινήσεις για διατήρηση της τροχιάς. Μάλιστα, έχει προταθεί η θεωρία, ότι αυτές οι συσκευές ενδεχομένως να επικοινωνήσουν μαζί μας σε καθορισμένο χρόνο.

Ως ένα τελευταίο παράδειγμα για το τι πρέπει να ψάχνουμε, ας υποθέσουμε ότι οι εξωγήινοι μετανάστες έχουν αλλοιώσει γήινους μικροοργανισμούς, δημιουργώντας μια καινούρια βιοσφαίρα, με σκοπό την εξόρυξη, τη γεωπλασία ή την παραγωγή ενέργειας. Επίσης, εάν πράγματι ήθελαν να μας αφήσουν κάποιο μήνυμα, η εμφύτευση του στο γονιδίωμα γήινων οργανισμών είναι σαφώς ευφυέστερη ενέργεια από την αποστολή αμφιβόλου αποτελεσματικότητας ραδιοσήματα.

Η χρήση ιών, ζωντανών κυττάρων ή βιολογικών νανοσυστημάτων ως μέσο αποθήκευσης πληροφοριών έχει το πλεονέκτημα της αυτόματης αναπαραγωγής και επιδιόρθωσης αλλά και τη δυνατότητα διατήρησης της πληροφορίας για εκατομμύρια χρόνια.

Μεταβιολογική νοημοσύνη

Όλες οι θεωρίες που εξετάστηκαν έως τώρα, χαρακτηρίζονται από τον ανθρωποκεντρισμό. Έτσι, υπάρχει η τάση να χρησιμοποιείται ο ανθρώπινος πολιτισμός του 21ου αιώνα ως μοντέλο κατανόησης των εξωγήινων πολιτισμών. Όμως, όταν εξετάζουμε πολιτισμούς και τεχνολογίες χιλιάδων χρόνων η παραδοχή ανθρωποκεντρικών προτύπων είναι παραπλανητική. Ίσως η πιο προβληματική παραδοχή είναι ότι έχουμε να κάνουμε με όντα με σάρκα και οστά.

Μήπως, όμως τα βιολογικά όντα είναι μεταβατική φάση της εξέλιξης της νοήμονος ζωής στο Σύμπαν? Ακόμα και εδώ, στη Γη, είναι πιθανό στο μέλλον να δούμε την ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Συστήματα επεξεργασίας πληροφοριών, νευρωνικά δίκτυα και άλλοι τομείς της επιστήμης, μπορούν στο μέλλον συνεργαζόμενοι να δημιουργήσουν καινοτόμα σκεπτόμενα συστήματα, τα οποία θα υπερβαίνουν την ανθρώπινη ικανότητα.

Οντότητες τέτοιου είδους ενδεχομένως θα έχουν μικρό μέγεθος, αμελητέες ενεργειακές ανάγκες, ενώ θα ζουν στο διαγαλαξιακό κενό για να εκμεταλλεύονται τη χαμηλή θερμοκρασία. Βέβαια, τα ίχνη από μια τέτοια οντότητα θα είναι ελάχιστα και πρακτικά αδύνατο να την εντοπίσουμε.

Ο συγγραφέας Arthur C. Clarke είχε κάποτε παρατηρήσει ότι οποιαδήποτε εξελιγμένη τεχνολογία είναι δυσδιάκριτη από τη μαγεία. Επομένως, είναι κρίσιμο να αναπτύξουμε ένα νέο τρόπο σκέψης σχετικά με την εξωγήινη τεχνολογία και να εγκαταλείψουμε την προσέγγισή της με βάση τις δικές μας εμπειρίες.

Έπειτα από 50 χρόνια ύπαρξης του SETI, πρέπει να επεκτείνουμε την έρευνα και σε άλλα πεδία πέρα από τα ραδιοσήματα και να κάνουμε χρήση εργαλείων όπως σωματιδιακή φυσική, αστροφυσική, βιολογία και γενετική. Έτσι, θα μπορέσουμε να εξετάσουμε λεπτομερώς το ηλιακό μας σύστημα αλλά και την ευρύτερη περιοχή για ενδεχόμενη ύπαρξη εξωγήινης συντροφιάς.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και το διάσημο πείραμα με τον χαρταετό

Στα μέσα του Ιούνη του 1752 ο πολιτικός και επιστήμονας Βενιαμίν Φραγκλίνος (17 Ιανουαρίου 1706 – 17 Απριλίου 1790), ένας από τους εθνοπατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, πέταξε το διασημότερο χαρταετό στην ιστορία της ανθρωπότητας: αυτόν με τον οποίο απέδειξε ότι ο κεραυνός δεν είναι τίποτα άλλο από στατικός ηλεκτρισμός.



Ο διακεκριμένος ήδη πολιτικός, συγγραφέας και επιστήμονας είχε ιδιαίτερο πάθος με τις φυσικές επιστήμες. Το 1743 ήταν μάρτυρας του πειράματος του Γκραίυ με το ηλεκτρισμένο αγόρι που κρεμόταν από μεταξωτά σκοινιά και αργότερα η εντύπωση πως «ένα είδος φωτιάς διαχεόταν σε ολόκληρο το χώρο». Δυο χρόνια αργότερα προκάλεσαν αίσθηση τα δημοσιεύματα για τα ηλεκτρικά πειράματα που είχαν λάβει χώρα στη Γερμανία, κάτι το οποίο είναι πιθανόν να ώθησε τον Φραγκλίνο ακόμα περισσότερο στην προσεκτική μελέτη και τη διεξαγωγή πειραμάτων με ηλεκτρισμό.

Το 1747 ανακοίνωσε την ιδιότητα αιχμηρών αγωγών να «σύρουν προς τα έξω και να αφαιρούν το ηλεκτρικό πυρ». Προφανώς επρόκειτο για ακίδες σε ηλεκτροστατικό πεδίο, γύρω από τις οποίες το πεδίο είναι ιδιαίτερα ισχυρό κι έτσι προκαλείται σπινθήρας εφόσον έχουν γειωθεί, όπως γνωρίζουμε σήμερα. Από τον σπινθήρα στο σκοτεινό δωμάτιο ο Φραγκλίνος συμπέρανε ότι κάτι αντίστοιχο πρέπει να συμβαίνει και με τον κεραυνό στον ουρανό. Το 1749 άρχισε πειράματα με αστραπές και το 1752 πραγματοποίησε το θρυλικό πείραμά του με το χαρταετό. Ο αετός αυτός είχε στο πλαίσιό του στερεωμένο ένα σύρμα που συνδεόταν μέσω βρεγμένου σπάγκου με ένα κλειδί, το οποίο κρατούσε ο Φραγκλίνος με μια μεταξωτή κορδέλα.

Ο ίδιος περιέγραψε αναλυτικά το πείραμά του, προκειμένου να αποφευχθούν οι θανατηφόρες ηλεκτροπληξίες, που δεν έλειπαν από τα πειράματα για τον ηλεκτρισμό: «Στην άκρη του κάθετου ξύλου (του αετού) πρέπει να στηριχτεί ένα μεταλλικό έλασμα πολύ μυτερό, που να ξεπερνά το ξύλο κατά ένα πόδι. Στην άκρη του σπάγκου, κοντά στο χέρι, πρέπει να δεθεί μια μεταξωτή κορδέλα. Στο σημείο του κόμπου που συνδέει τον σπάγκο με την κορδέλα, πρέπει να τοποθετήσουμε ένα κλειδί. "Πετάμε" τον αετό, όταν βλέπουμε να έρχονται τα σύννεφα της καταιγίδας. Ο άνθρωπος που κρατάει τον σπάγκο πρέπει να βρίσκεται κάτω από το περβάζι μιας πόρτας ή ενός παραθύρου, ή να καλύπτεται με οποιονδήποτε τρόπο ώστε να μείνει στεγνή η μεταξωτή κορδέλα. Πρέπει, επίσης, να προσέξει να μην ακουμπήσει την πόρτα ή το παράθυρο. Μόλις φτάσει πάνω από τον χαρταετό το πρώτο σύννεφο, το μυτερό έλασμα τραβάει την ηλεκτρική φωτιά απ' αυτό, και έτσι ηλεκτρίζεται η όλη διάταξη• οι ελεύθερες ίνες του σπάγκου τεντώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις, και έλκονται αν πλησιάσουμε το δάκτυλο μας. Όταν η βροχή διαβρέξει τον χαρταετό και τον σπάγκο, έτσι που να μπορεί να άγει ελεύθερα την ηλεκτρική φωτιά, θα διαπιστώσετε ότι αυτή ρέει ελεύθερα από το κλειδί προς το χέρι σας. Στο κλειδί φορτίζεται το φιαλίδιο (μια πρώιμη μορφή πυκνωτή), οπότε μπορούμε να πάρουμε ηλεκτρική φωτιά που θα κάψει τα πνεύματα ή θα μας επιτρέψει να κάνουμε οποιοδήποτε από τα πειράματα του ηλεκτρισμού —τα οποία εκτελούνται συνήθως με τη βοήθεια μιας σφαίρας ή ενός κυλίνδρου που τρίβουμε. Έτσι, λοιπόν, αποδεικνύεται η σύμφυση του ηλεκτρισμού και του κεραυνού».

Την ίδια χρονιά ο L. Lemonnier, επαναλαμβάνοντας το πείραμα του Φραγκλίνου, διαπίστωσε ότι ακόμη και σε μια ανέφελη και καθαρή ημέρα ο αέρας είναι ηλεκτρικά φορτισμένος. Αργότερα, το 19ο αιώνα, έγινε σημαντική πρόοδος στην κατανόηση των ιδιοτήτων της αστραπής όταν εφευρέθηκαν η φωτογραφία και τα φασματοσκοπικά εργαλεία. 

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Αυτοάνοσα νοσήματα - Τι τα πυροδοτεί

Ένας στους δέκα Έλληνες πάσχει από κάποιο νόσημα γνωστό και ωςαυτοάνοσο, λ.χ. διαβήτη, ρευματοειδή αρθρίτιδα, ψωρίαση και όχι μόνο. Πρόκειται για…αυτοκαταστροφικά νοσήματα, καθώς το σώμα μας επιτίθεται και καταστρέφει τα δικά του κύτταρα και όργανα χωρίς προφανή αιτία. 



Είναι, μάλιστα, τέτοια η έξαρση των αυτοάνοσων νοσημάτων που προ πολλού έχουν ξεπεράσει αριθμητικά τα περιστατικά καρδιακών νοσημάτων και καρκίνου.

Ποια είναι τα κύρια αυτοάνοσα νοσήματα

Ασθένειες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο διαβήτης, η ρευματοειδής αρθρίτιδα,η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, η ψωρίαση, η ελκώδης κολίτιδα, η νόσος του Crohn, ο ευθυματώδης λύκος, οι δερματίτιδες, η μυασθένεια και η νόσος Αλτσχάιμερ είναι τα κύρια αυτοάνοσα νοσήματα και αυξάνονται δραματικά τα τελευταία 15 χρόνια. Καθώς μάλιστα είναι χρόνια νοσήματα, το άτομο που πάσχει πρέπει να λαμβάνει πολύπλοκα φαρμακευτικά σχήματα για την υπόλοιπη ζωή του.

 Τι πυροδοτεί τα αυτοάνοσα νοσήματα

Όπως παρατηρεί ο Dr. Δημήτρης Τσουκαλάς, ειδικός στα Χρόνια Νοσήματα και στις Μεταβολικές Διαταραχές, «σύμφωνα με νέες μελέτες, όσο υψηλότερο είναι το βιωτικό επίπεδο τόσο μεγαλύτερη είναι η επίπτωση των αυτοάνοσων νοσημάτων. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουμε για έναν τρόπο ζωής που συνεχώς απομακρύνεται από το φυσιολογικό. Για να κατανοήσουμε, όμως, τον μηχανισμό «γέννησης» ενός αυτοάνοσου νοσήματος, πρέπει να εξετάσουμε το θέμα εκεί που προκύπτει: σε επίπεδο κυττάρων».

Το σώμα μας επιτίθεται στα νέα…μεταλλαγμένα μας κύτταρα

Πρόσφατες έρευνες αναδεικνύουν ότι η αλλαγή της βιοχημικής σύστασης του εσωτερικού των κυττάρων συνοδεύεται με αλλαγή της μεμβράνης και της εξωτερικής εικόνας του κυττάρου. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, το σώμα δεν αναγνωρίζει πλέον αυτά τα κύτταρα ως δικά του και τους επιτίθεται! Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, το σώμα επιτίθεται σε πάνω από ένα όργανα ή συστήματα( συνύπαρξη πολλαπλών αυτοάνοσων νοσημάτων).

Γιατί, όμως, άλλαξε η δομή των κυττάρων μας

Η λειτουργία των κυττάρων σχετίζεται, κατ΄ αρχήν, με τη διατροφή μας. Με δεδομένες τις αλλαγές των διατροφικών μοντέλων τα τελευταία 50 χρόνια, τα κύτταρά μας δεν προσλαμβάνουν τα απαραίτητα μεταλλικά στοιχεία, αμινοξέα, πρωτεΐνες, βιταμίνες, ένζυμα, λίπη και υδατάνθρακες. Τα κύτταρα μας λοιπόν, δεν προσλαμβάνουν από τα σύγχρονα διατροφικά προϊόντα τα στοιχεία που χρειάζονται για να λειτουργήσουν. Σιγά-σιγά δημιουργούνται ελλείψεις σε κυτταρικό και μοριακό επίπεδο.

«Το πρόβλημα όμως δεν σταματάει εδώ. Πέρα από τις ελλείψεις που παρουσιάζουν τα κύτταρα μας, επιβαρύνονται και με τοξικές ουσίες, παρατηρεί ο κ. Τσουκαλάς. Βαρέα μέταλλα, βιομηχανικά χημικά, φάρμακα και άλλες ενώσεις ξένες προς τη ζωή εισέρχονται σε κάθε κύτταρο μας.

Το στρες «φουντώνει» τα αυτοάνοσα νοσήματα

Πίσω από κάθε αυτοάνοσο νόσημα κρύβεια και κάποιος στρεσογόνος παράγοντας. Σχεδόν πάντοτε, τα αυτοάνοσα νοσήματα συνοδεύονται από έντονες αλλαγές στη διάθεση που ανατροφοδοτούν τη νόσο και επιδεινώνουν την εικόνα της. Η βιοχημική αλλοίωση και το στρες που συνοδεύει το σύγχρονο περιβάλλον είναι οι βασικοί υπαίτιοι πίσω από την έκρηξη των αυτοάνοσων νοσημάτων.

Το είδαμε εδώ

Ανακαλύπτω

Ενδείξεις ζωής στο υπέδαφος του Άρη

Δύο βρετανοί επιστήμονες μελετώντας δορυφορικές εικόνες και δεδομένα σχετικά με έναν αρχαίο κρατήρα στον Άρη υποστηρίζουν ότι εντόπισαν ευρήματα που υποδεικνύουν την ύπαρξη μικροβιακής και βακτηριακής ζωής στο υπέδαφός του.

 Οι δύο ερευνητές θεωρούν ότι τα ευρήματα τους αποτελούν τις πιο ισχυρές ενδείξεις ύπαρξης ζωής που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στον Κόκκινο Πλανήτη.

 Ο Τζον Παρνέλ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αμπερντίν και ο Τζόσεφ Μικάλσκι, πλανητικός γεωλόγος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στο Λονδίνο μελέτησαν τον κρατήρα MacLaughlin. Πρόκειται για έναν κρατήρα διαμέτρου 97 χλμ και βάθους 2,2 χλμ που είναι από τους αρχαιότερους του Άρη.

Μελετώντας εικόνες και δεδομένα που έστειλε ο δορυφόρος MRO ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη οι δύο ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στον κρατήρα είχε σχηματιστεί μια λίμνη πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια έτη. Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές μελέτησαν τη σύσταση πετρωμάτων στον κρατήρα τα οποία αναδύθηκαν στην επιφάνεια μετά την πτώση του αστεροειδή που τον δημιούργησε.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η χημική σύσταση των πετρωμάτων μεταβλήθηκε από την παρουσία του νερού που είναι ένας από τους πιο κρίσιμους παράγοντες για την ύπαρξη της ζωής. Η μεταβολή αυτή, όπως εκτιμούν οι δύο επιστήμονες, έλαβε χώρα όταν τα πετρώματα βρίσκονταν ακόμη στο υπέδαφος.

Θεωρούν ότι στο υπέδαφος του Άρη υπήρχαν και πιθανώς εξακολουθούν να υπάρχουν όλες οι απαραίτητες για την εμφάνιση και διατήρηση της ζωής συνθήκες. Πιστεύουν επίσης ότι ο κρατήρας γέμισε με το νερό που υπήρχε στο υπέδαφος και όχι με νερό που έπεσε σε αυτόν από κάποια εξωτερική πηγή.

«Γνωρίζουμε ότι στο υπέδαφος της Γης υπάρχουν πολλές μορφές ζωής. Η μελέτη του κρατήρα MacLaughlin αποκαλύπτει ότι οι συνθήκες στο υπέδαφός του έχουν πολλές ομοιότητες με αυτές στο υπέδαφος της Γης. Στην επιφάνεια του Άρη δεν μπορεί να υπάρξει ζωή αφού ο πλανήτης βομβαρδίζεται συνεχώς από ακτινοβολία ενώ ταυτόχρονα επικρατούν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Όμως το υπέδαφος προσφέρει προστασία από αυτές τις δυσμενείς συνθήκες. Δεν υπάρχει λόγος να μην ζουν στο υπέδαφος βακτήρια ή μικρόβια. Εκτιμούμε ότι μορφές ζωής που βρίσκονται στο υπέδαφος του Άρη δεν χρειάζονται υδρογόνο για να επιβιώνουν, όπως συμβαίνει και με τα μικρόβια που ζουν στο υπέδαφος της Γης. Δυστυχώς δεν πρόκειται να βρούμε ζώα στο υπέδαφος του Άρη αφού και στο γήινο υπέδαφος οι πιο σύνθετες μορφές ζωής που υπάρχουν είναι μύκητες. Όμως οι μύκητες είναι σύνθετες μορφές ζωής και δεν αποκλείεται να υπάρχουν τέτοιες μικρές αλλά σύνθετες μορφές ζωής και στον Άρη» αναφέρει ο Παρνέλ.

Δορυφορική εικόνα του κρατήρα MacLaughlin. Με τα βελάκια στην εικόνα σημειώνονται τα σημεία όπου βρίσκονται τα πετρώματα των οποίων η χημική σύσταση μεταβλήθηκε από νερό στο εσωτερικό του Άρη.

Οι δύο ερευνητές πιστεύουν ότι οι επόμενες αποστολές στον Άρη πρέπει να «επισκεφθούν» τον κρατήρα MacLaughlin και να σκάψουν το έδαφος. Υποδεικνύουν μάλιστα το χείλος του ως ένα σημείο όπου οι πιθανότητες να υπάρχει ζωή κάτω από την επιφάνεια είναι αυξημένες. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι, εκτός των άλλων,  τα αποτελέσματα των ερευνών στο υπέδαφος του κρατήρα MacLaughlin ή και σε άλλους κρατήρες θα βοηθήσουν στο να μάθουμε νέα στοιχεία για το πώς ξεκίνησε η ζωή στη Γη.

«Αν και όλοι ζούμε στην επιφάνεια της Γης η ζωή δεν ξεκίνησε εδώ αλλά στο υπέδαφος. Όταν πλέον η ζωή στο υπέδαφος σταθεροποιήθηκε άρχισε να μετακινείται προς την επιφάνεια. Μελετώντας τη ζωή στους κρατήρες του Άρη ανακαλύπτουμε στοιχεία για το πώς ξεκίνησε η ζωή και στη Γη» υποστηρίζει ο Παρνέλ. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Geoscience» με τους δύο ερευνητές να αναφέρουν ότι σύντομα θα μπορούν να πουν με βεβαιότητα αν υπάρχει τώρα ή υπήρχε ζωή κάποτε στον Άρη.

Το είδαμε εδώ 

Ανακαλύπτω